Mijn man heeft een seksverslaving
Ik ben 26 jaar gehuwd.
Mijn man heeft een liefdesloze jeugd gekend met heel veel miserie.
In zijn jeugd enkele liefje gehad van een maand.
1 relatie van 3 jaar. Ze was reeds moeder van 2 kids, hij 20. Ze leerden elkaar kennen, hadden seks en ze was zwanger. Hij nam zijn verantwoordelijkheid en gingen samenwonen. Het liep niet goed. Kort na hun 2e kind ging ze ervandoor met terug een andere man. Hij bleef alleen achter en ging terug thuiswonen. Hij had 2 a 3 vriendinnen, duurde max 4 weken. Bleef 5 jaar alleen.
Hij is een hele introverte man.
Hij leerde mij kennen. Ik piepjong, 20, en we werden beste vrienden. Na een jaar werden we verliefd en we begonnen een relatie, samenwonen. Alles ging heel goed. We waren 2 handen op 1 buik, deden alles samen.
Zijn sex drive was laag. Ik jong, ik wist van niet beter.
2 kinderen, huisje, boompje beestje...
Sex bleef op laag pitje
Ik betrapte hem op masturberen, ik zocht hulp, maar volgens hem waren er een problemen. Hij was moe van te werken....
Jaren gingen voorbij. Ik had me erbij neergelegd, we waren gelukkig.
18 jaar samen, ik betrapte hem op datingsites voor sex dates. Wou afspreken met hen, maar het leek scam. Ze draaiden rond de pot kwamen niet opdagen, er is niets fysiek gebeurd.
Ik heb dit alles nagelezen in zijn chats, en zijn verhaal lijkt te kloppen. Ik ging door een hel, mijn zeepbel doorspat.
We gingen in therapie bij huisarts, overwonnen dit en werden sterker dan ooit. In het begin wat meer sex, dan weer niets.
Hij is een brave, goede huisvader, geen slecht woord kan ik zeggen.
8 jaar later...
Betrapte ik hem op prostitutiebezoekjes.
Wat af hij geleerd? Datingsites voor seks leveren geen sex op, prostitutie ben ik zeker van mijn geld.
Wat blijkt....
Sinds jeugd masturbatieverslaving. Masturbeerde dagelijks waardoor sex met mij niet prikkelde.
Pornoverslaving met komst internet, waardoor sex met mij niet prikkelde.
Na al die tijd porno, raakt je seksverslaafd en is prostitutie volgende stap.....
Een breuk lijkt onvermijdelijk. Dit is te groot.
Hulp gezocht bij seksuoloog.
Ik ga niet mee op therapie, het is zijn probleem.
Ze zegt dat ik nog niet mag beslissen tot uit elkaar gaan omdat ik in crisis zit.
Hij volgt therapie. Hij wil hiervan af. Hij trok boetekleed aan, schaamt zich, kruipt voor me. Het is een drang dat hij niet kon bedwingen.
masturberen en porno leidt tot seksverslaving. Er komt een tsunami op ons(artsen en seksuologen) af zegt de arts en seksuoloog, met al die beschikbare porno op internet. Ze horen niets anders dan seksverslaving en in hun praktijk. De seksindustrie verdient miljarden en spelen gretig op mannen in.
Door porno kijken verandert je brein.
Momenteel zijn we 2,5 maand ver.
Ik zie herstel niet mogelijk.
Mijn man is, los van het feit dat het een grote dwaze kloot is, een hele brave mens. Gaat nergens, we hadden veel lol, waren soulmates, deden alles samen. Maar dit deed hij alleen.
Zijn er hier lotgenoten die dit meemaakten? En er als koppel uitkwamen? Een goede afloop als koppel? Lijkt mij onmogelijk.
Ik benadruk, al wat je wil zeggen, jarenlange leugens, bedrog, dat klopt allemaal. Maar het is een hele goede brave mens. Los van dit.seksuoloog opperde dat hij als kind zo verwaarloosd werd zoveel meemaakte dat dit een hechtingsproblematiek is. Veel seksverslaafden hebben dit als kern.
Vind ik psychologische bullshit. Heeft al 26 jaar liefde van mij.... Maar kom, ik ben geen professional, ik mag de diagnoses als leek niet betwisten.
Graag wat positieve feedback. Negativiteit liever niet, ik heb die al 24/24 in mijn hoofd.... Kan ze er echt niet bijnemen.
Graag had ik gehoord van koppels hoe ze dit overleefden, samen.
Bij ons meteen en in begin heel veel. Leek wel een inhaalslag. Dit hoor ik vaker terug. Ook het tegenovergestelde komt voor.
Ik had in begin vaak wel momenten dat ik er tijdens sex aan moest denken. Dat is wel heel vervelend. Ik benoemde dat dan wel meteen.
Nu gelukkig geen last meer van. Maar frequentie is nog altijd dit in orde en kwaliteit ook beter dan ooit. Ben er ook veel bewuster mee bezig om tijd voor elkaar maken en dan volgt intimiteit vanzelf.
Breiertje schreef op 26-09-2024 om 17:46:
ik heb een vraag die misschien niet gepast is om te stellen aan jullie forummers. Indien niet gepast, mijn excuses.
Hoelang duurde het voor jullie weer sex hadden?
Bij ons kwam het niet meer goed. Ik moest tijdens het vrijen te veel terug denken aan de dingen die er tijdens de verslaving waren gebeurd. Als ik voelde dat hij er met zijn hoofd/hart niet bij was, zakte ik terug in pijn en verdriet. Het voelde zo onveilig voor me, iets in mij had geen zin me over te geven aan seks met iemand die zo in het leven stond. Maar... ik ben er toen misschien ook te vroeg weer mee begonnen. Uit verlangen naar verbinding en fysieke behoefte van mijn kant. Of misschien wel uit codependency: dat hij ten minste niet meer de kant van de verslaving zou kiezen om seks te krijgen (werkt niet hoor). Ik weet er nu veel meer van en ik zou nu kiezen voor een tantra traject met mijn partner. Tantra gaat over verbinding, misschien met seks, misschien zonder seks, maar niet minder sensueel, integendeel. Verbinding is het tegenovergestelde van porno en anonieme seks en er kan een wereld voor beiden open gaan.
Maar vooralsnog Breiertje, als ik jou zo hoor, zou ik eerst maar eens gaan voelen wat je met hem wil en óf je met hem wil. En het altijd alleen maar op jouw tempo doen.
Breiertje schreef op 26-09-2024 om 17:46:
ik heb een vraag die misschien niet gepast is om te stellen aan jullie forummers. Indien niet gepast, mijn excuses.
Hoelang duurde het voor jullie weer sex hadden?
Zolang jij niets voelt. En Zolang jij je gedraagt als plank, afkeer voelt bij alleen een streling absoluut niet doen! Je lichaam geeft een grens aan. Respecteer die ook met je verstand anders kan je mentale schade verder oplopen. Er staat geen tijd voor. Maar zoals jij jouw gevoel beschrijft ben je er echt nog niet aan toe. Straks krijg je een afkeer van je lichaam of intimiteit.
ik ben het nog niet van plan hoor. Maar vroeg me af of 3 maand normaal waren.
Ik ben een plank in de zin dat ik zelf niet kan aanraken/strelen.
Als hij streelt kan ik genieten' bv mijn rug, arm, maar ik word niet opgewonden, dat niet.
Nu vooral blij dat hij ok is. Hard breiertje heeft toch nog een zachte kant voor hem. Nu de operatie afgelopen is, de zoon gemotiveerd rechtkrabbelt, de man doet hard zijn best, misschien even rust voor mij ik ben heel moe.
Breiertje schreef op 26-09-2024 om 22:07:
ik ben het nog niet van plan hoor. Maar vroeg me af of 3 maand normaal waren.
Het is normaal hoor dat je van links naar rechts gaat. De lijn van haat en liefde is dun. Komt voor sommige vreemd over maar de meeste snappen je.
Lief Breiertje. Ik heb iets dergelijks van dichtbij meegemaakt. Zijn vrouw deed de administratie en kwam erachter dat haar man regelmatig prostituees bezocht. Het is nu 15 jaar geleden en ze zijn nog steeds samen. Het blijft een lastig en pijnlijk thema, maar over het algemeen zijn ze er redelijk uitgekomen. Ze hebben allebei veel gehad aan de PRI methode van Ingeborg Bosch. Zowel individueel, als ook samen. Makkelijk is het zeker niet, maar ze hebben allebei een constructief proces doorgemaakt.
Breiertje schreef op 25-09-2024 om 18:19:
Er is werkelijk geen enkele geldige reden waarom hij nog een kans zou verdienen. Dat besef ik zeer goed.
't is een verslaving, ok, maar dat is geen excuus, hij heeft willens nillens alles op het spel gezet. Echt.
Tegen mijn zoons verslaving zeg ik, jongen ik zie je graag, ik ga je helpen.
Tegen zijn verslaving zeg ik... Niet voor publicatie vatbaar wat ik zeg. Beide een verwoestende verslaving, beide een andere reactie van mij.
Verslavingsproblematiek zit in zijn familie zien we nu.allen alcoholverslaafd. Enkel man niet, hij zag teveel miserie in zijn jeugd en ging die weg niet op.hij nam een andere afslag.maar of dat beter was....
Verslaving is erfelijk, sommige hersenen raken makkelijker verslaafd dan anderen zei de arts. Tjah.
Had ik dat geweten.hij dronk niet, keurde dit altijd af door wat hij meemaakte.
En alleen daarom is systeemtherapie aangaan al een must! Maar misschien krijg je dit bij de verslavingszorg van je zoon ook al aangeboden? Dat weet ik niet maar raad het je echt aan omdat je vooral ook met jezelf aan de slag gaat. Wat mri zegt, in de verslaving zijn altijd "helpers" wat heel vaak niet helpend is en dat kan veel inzichten gaan geven Breiertje. Sterkte nogmaals. Ik hoop dat je je ietsjes beter voelt inmiddels...
Momenteel ben ik wat stil hier, ik weet het.
Ik ben heel moe, en ik heb me deze dagen gefocust op het verzorgen van man na zijn operatie, het thuisfront, en de zoon.
De zoon zijn probleem is, als hij uitgaat, drinkt hij teveel. Als hij 2 keer per maand uitgaat, dan is het 2 keer prijs.Gaat hij 3 keer per week uit, dan zal het ook 2 keer prijs zijn. Gaat hij niet uit, dan drinkt hij niets. Thuis, drinkt hij nooit. Het is vooral met vrienden in groep, hij moet leren weerstaan aan groepsdruk. We hebben nu een therapeut gecontacteerd die daarin gespecialiseerd is, maar nog niets terug gehoord. Sowieso moeten we in een later stadium van mans proces op 'gezinstherapie en ook relatie therapie. Denk dat dit de systeemtherapie is waar jullie over praten. Ik vraag dat even na. Maar we zitten in de beginfase van alle therapieën.
Dit weekend wou hij niet uitgaan. Hangt continu rond ons, zoekt liefde en nestwarmte. Helpt me thuis ook wat nu alles een beetje op mij komt met zieke man.
Ikzelf heb vannacht een nare droom gehad.
Weet je nog dat mijn gevoelens op slot zaten?
Vannacht droomde ik dat man ontrouw was, en hij ging ernaar toe, ik wist ervan. Mijn gevoelens in die droom waren zo levensecht. 8 jaar geleden was dit ook zo pijnlijk, hard, fysiek deed zijn ontrouw zo'n pijn. Nu niet, maar in die droom voelde ik dat ook zo hevig, het verdriet, de pijn...kwam allemaal terug. Ik vocht in de droom hard voor hem, maar hij wou toch naar 'die vrouw'.
Raar, in het echt voel ik niets meer, maar in de droomwereld voel ik alles levensecht. De pijn, hem niet willen verliezen...
Zouden dromen iets zeggen over je ware gevoelens denk je? Ben een beetje verward door de droom, was wakker geschoten, badend in het zweet. Wou niet meer slapen omdat het zo heftig was. Toch terug in slaap gevallen en de droom ging verder. Dan ben ik opgestaan. Wou het risico niet nemen dat ik verder droomde. De pijn was zo hevig, de liefde en vechtlust zo groot. Maar eens wakker zit het weer op slot.
Raar he!
PS ik heb op dat wijf gemept dat geen naam had. Echt goed gemept, gebokst...💪🤛dat wad het enige positieve van die droom🙈. Anger management.
In je dromen verwerk je wat je in je leven beleeft. Dus deze droom klinkt positief, hoe akelig het ook was. Je bent wel degelijk bezig met de verwerking van wat er gaande is.
Ik denk het zeker wel dat je in de normale waak toestand vanuit je wil je gevoelens onderdrukt. Waarschijnlijk noodzakelijk. Dus dat je niets voelt omdat je niets wilt voelen. Helemaal begrijpelijk en misschien ook nodig. Maar wel goed om je ervan bewust te zijn. Hopelijk vind je een manier om het voelen weer geleidelijk terug te laten komen. Misschien gaat het ook wel vanzelf. Als je voldoende veiligheid ervaart denk ik. Of als je zoals Miss denk ik deed in ieder geval op jezelf vertrouwd wat er ook zal gebeuren.
dus begrijp ik het goed, dat de droom me eigenlijk zegt dat ik wel nog graag zie?
Dat niet voelen is zo veilig. Als ik terug denk aan die pijn van 8 jaar geleden, ik voelde dat ook zo in die droom. Verschrikkelijk. Dat is zo heftig...
Ondanks dat het bedrog nu veel erger is dan 8 jaar geleden heb ik dit nog niet gevoeld de tweede keer.
Laat ze maar op slot. Dat voelt veilig om niets te voelen. Is alsof je verdovende medicatie neemt. Niets doet me iets. En dat is veel veiliger dan die pijn.
Eelt op de ziel.
Vraag me af of deze emoties nog zo heftig zullen komen, of dat het verwerken van een breuk of herstel nu zal verder verlopen zonder die pijn. Iemand die dit meemaakte?
Want echt, ben murw van die pijn in de droom.en dankbaar dat ik het wakker totaal niet voel.
Ik weet het eigenlijk niet heel precies meer hoe ik me voelde in begin. Maar weet dat ik me ook hele tijd leeg en zombie gevoeld heb. Functioneren op de automatische piloot. Was ook heel erg bezig het verleden te reconstrueren. Maar herinner me ook een lange tijd van jojo-en. Dan schoot ik van hoog naar laag. Van blij/opgelucht naar down/verdrietig.
Bij mij heeft het ook heel lang geduurd dat ik 's ochtends als ik wakker werd elke keer tot mij door moest laten dringen in welke situatie ik zat.
Ik had die levensechte droom voordat ik wist van het bedrog. Het was zo eng en levensecht dat ik er de hele dag misselijk van was. Maar toen wist ik nog van niets.
Ik worstel nog steeds regelmatig met het gevoel: "hoe heb ik dit gemist"? ongeloof dat dit echt gebeurd is. Het huwelijk en onze band leek zo mooi en perfect. Heel onwerkelijk dat er heel lang een duister zijspoor was.
Yessie2000 schreef op 30-09-2024 om 15:14:
Ik weet het eigenlijk niet heel precies meer hoe ik me voelde in begin. Maar weet dat ik me ook hele tijd leeg en zombie gevoeld heb. Functioneren op de automatische piloot. Was ook heel erg bezig het verleden te reconstrueren. Maar herinner me ook een lange tijd van jojo-en. Dan schoot ik van hoog naar laag. Van blij/opgelucht naar down/verdrietig.
Bij mij heeft het ook heel lang geduurd dat ik 's ochtends als ik wakker werd elke keer tot mij door moest laten dringen in welke situatie ik zat.
Ik had die levensechte droom voordat ik wist van het bedrog. Het was zo eng en levensecht dat ik er de hele dag misselijk van was. Maar toen wist ik nog van niets.
Ik worstel nog steeds regelmatig met het gevoel: "hoe heb ik dit gemist"? ongeloof dat dit echt gebeurd is. Het huwelijk en onze band leek zo mooi en perfect. Heel onwerkelijk dat er heel lang een duister zijspoor was.
Herkenbaar.
Hier lijkt het de omgekeerde wereld. Ik voel me sterk, niet verdrietig of down, heb ook energie. Alles lukt meestal. Maar ik stop geen energie of moeite in de relatie. Niets.
Ik ween ook niet, voel me niet verdrietig. Is dit het verwerken dat bezig is? Of het verdringen?
En hij, hij weent veel, zit in een put. Wil me terug, voelt zich ellendig zonder mij. Al 97 dagen clean. En geen last ervan. Wel last dat hij geen aandacht of liefde krijgt, geen knuffels, geen lieve woordjes. Gewoon zoals een huisgenoot.
Uiteraard is hij nu ook lichamelijk zwak door zijn operatie. Heeft veel pijn en dat put uit. Maar doet me helemaal niets.
Eigenlijk makkelijk, gevoelens op slot. Ik neem dit zeker mee naar de toekomst. Je niet laten raken is veilig.
Maar vraag me af eens het slot eraf gaat of ik dan alles over me heen zal krijgen van emoties, of dat het gewoon stap voor stap vooruit zal gaan.
Bij ons ging dit om en om. Heel apart. Als ik verdrietig was, was hij sterk. Als ik sterk was, dan kwam bij hem verdriet los om wat hij deed. Ik heb wel veel gehuild, in begin dagelijks. Tussen door voelde ik me ook sterk.
Wat bij mij een beetje gek is: ik heb nooit getwijfeld of ik bij hem wilde blijven. Voelt nog steeds heel sterk dat we voorbestemd zijn om samen te zijn. Heel raar.
Terwijl ik altijd de mening had: vreemdgaan is einde relatie.
Nu is het ook een hele bijzondere manier van vreemdgaan geweest. Van zijn kant nooit twijfel geweest over mij. Na ja, op bepaald moment wel omdat hij dacht dat hij mij kwijt zou zijn als ik erachter kwam. Daarom werd er veel moeite gedaan om alles verborgen te houden. Hij dacht dat hij het bedrog nodig had om het vol te kunnen houden, als een soort compensatie. Zijn brein bedacht allerlei soesjes om het te verantwoorden.
Breiertje schreef op 30-09-2024 om 15:22:
[..]
Eigenlijk makkelijk, gevoelens op slot. Ik neem dit zeker mee naar de toekomst. Je niet laten raken is veilig.
Maar vraag me af eens het slot eraf gaat of ik dan alles over me heen zal krijgen van emoties, of dat het gewoon stap voor stap vooruit zal gaan.
Ik weet niet of het nu gewoon zo is dat je dit nodig hebt, de veilige je niet laten raken. Je bent ook nog heel moe. Wat je over je heen zal krijgen zal denk ik heel veel rouw zijn. In je droom had je denk ik een soort uitgestelde reactie van op de situatie zoals die is als je zoiets net te horen krijgen. Wat je nu uit de weg gaat is misschien toch wel meer de rouw. Maar misschien ook nog wel die eerste reactie. Zou best kunnen dat dat samen boven komt als het slot er af gaat. Om over na te denken, die rouw zou je ook 'moeten' gaan voelen als je niet verder gaat met je man he. Tenminste 'moeten', het lijkt mij wel beter voor je persoonlijke ontwikkeling na dit alles om rouw te voelen.
Zou dat kunnen helpen om te beseffen om toch op een gegeven moment te willen proberen iets toe te laten van gevoelens?
En ik zat te denken, als je misschien vooral bang bent dat het te heftig zal zijn, misschien kun je voor jezelf, of misschien ook wel naar je man toen, je gedachten en misschien ook toch wel gevoelens daarbij proberen op te schrijven. Misschien voelt dat veiliger. En ik hoop dat je mensen hebt waar je op terug kunt vallen als je bang bent dat het te heftig wordt.
Spreek je tegen je man wel uit dat je op slot zit? En ook waar je bang voor bent als dat niet meer zo is? Ik zeg niet dat je dat moet doen hoor, ben er gewoon benieuwd naar.
