Mijn man heeft een seksverslaving

Ik beweer dat de complexiteit van de dat proces meer te maken heeft met de manier waarop wij dealen met de pijn en problemen in ons leven dan we of niet ontrouw zijn/ verslaafd zijn geweest. Je kunt in een heel giftige relatie zitten zonder dat er sprake is van (emotionele of seksuele ontrouw). En voor ons geldt: mijn vrouw is altijd heel betrouwbaar voor mij geweest. Behalve in de paar maanden waarin ze helemaal de weg kwijtraakte. Er waren teveel levensgebeurtenissen, pijn speelde op. Ze raakte verslaafd aan aandacht van iemand die vooral zijn eigen agenda had. Zo ver dat ze dingen deed die ze nooit had willen doen en nooit zou willen hebben gedaan. Maar het is wel gebeurd (en voor jou: ja, dat heeft ze zelf gedaan). Maar ik kan geloven dat zoals zij nu in het leven staat dat niet nog eens zou gebeuren en al helemaal niet zonder dat ik zou opmerken dat er wat loos is. Simpelweg omdat we eerder ingrijpen als we bij onszelf of de ander opmerken dat het niet lekker gaat.

Ik wil hiermee niet voorbij gaan aan de complexiteit van een verslaving. Maar ik heb zelf de ervaring dat verslavingen ook kunnen stoppen. Als je ziet, snapt en een stuk verwerkt waar de verslaving voor diende is het mogelijk daar andere oplossingen voor te kiezen. En inderdaad, dat lukt ook geregeld niet. Ik moedig niemand aan om dan in de relatie te blijven. Ik ging er vooral even op aan dat je subtiel stuurt op ‘je leven wordt een stuk leuker en makkelijker als je er nu uit stapt’.

Ik denk dat een affaire gewoon niet te vergelijken is met een verslaving. En dan zit er voor mij nog een groot verschil tussen het soort affaire. Meerdere affaires of jarenlang is echt heel wat anders dan iets eenmalige of kortdurend. In het geval van to is er zelfs sprake van prostitutie, verwaarlozing van haar als persoon en een beschadigde partner. Ik denk dat het na zoveel ellende echt niet opeens veel leuker gaat worden zonder hem. Ik denk wel dat to voor de eerste keer in haar leven zichzelf op de eerste plek moet zetten. Ipv continu met zo'n man bezig te zijn. Ik hoop oprecht dat het haar wel lukt om hierdoor te komen. Maar zo'n proces duurt jarenlang. En een verslaving is levenslang. Dat besef moet er wel zijn. 

Ik vind het wel heel mooi dat Breiertje breder kijkt dan alleen haar man 'controleren op' en waakzaam blijven. Want daarmee alleen of alleen bij Miss het 'boos blijven', redt je het niet. Breiertje ziet haar man meer als alleen een object dat gecontroleerd moet worden. Dat vind ik gewoon mooi. Zelfs al voert ze dat controleren uit hoe goed dat maar gedaan moet worden, daar gaat het niet om, maar dat ze breder kijkt dan dat bedoel ik. 

Thera schreef op 24-09-2024 om 22:18:

Ik vind het wel heel mooi dat Breiertje breder kijkt dan alleen haar man 'controleren op' en waakzaam blijven. Want daarmee alleen of alleen bij Miss het 'boos blijven', redt je het niet. Breiertje ziet haar man meer als alleen een object dat gecontroleerd moet worden. Dat vind ik gewoon mooi. Zelfs al voert ze dat controleren uit hoe goed dat maar gedaan moet worden, daar gaat het niet om, maar dat ze breder kijkt dan dat bedoel ik.

Maar ze controleert hem toch niet?

"Controleren doe ik niet, wil ik niet. Deed dit 8 jaar geleden en dat vrat me op. Dit wil ik echt niet"

MRI schreef op 24-09-2024 om 22:27:

[..]

Maar ze controleert hem toch niet?

"Controleren doe ik niet, wil ik niet. Deed dit 8 jaar geleden en dat vrat me op. Dit wil ik echt niet"

Heb je gelijk in. Ik weet niet of Izza haar berichten schrijft om Breiertje er op attent te maken dat ze beter moet controleren. Ik ging er van uit dat ze bedoelde, je moet niet alleen nu controleren, of in ieder geval waakzaam blijven (dat was het meer geloof ik, misschien had ik alleen dat woord moeten gebruiken) maar ook in de toekomst. Toen ik daarover nadacht, over het benadrukken door Izza van het veelomvattende daarvan, bedacht ik dat dat benauwend kan aanvoelen. En afschrikwekkend. Wat denk ik ook zo bedoeld is. En toen bedacht ik hoe mooi het eigenlijk is dat Breiertje haar man als meer ziet dan alleen een object zeg maar waarvoor of waarover je waakzaam moet zijn. 

Breiertje schreef op 24-09-2024 om 22:42:

Nu maar opletten dat ik niet verdring, en door de zorgen even vergeet wat hij me lapte. Want momenteel, alhoewel het rustig reilt en zeilt, kan ik nog niet vergeven wat hij deed, en ondanks zijn vorderingen, voel ik nog steeds niets voor hem. 3 maand geleden was hij mijn god.

Breiertje, misschien ga je nooit meer wat voor hem voelen, misschien wel. Maar dat beeld van hem als je god, dat moet je nu maar wel als beeld zien en niet als je man. Ik bedoel als je graag terug zou willen naar een houden van of als je in ieder geval iets zou willen voelen richt je dan op je man en niet op het ideaalbeeld in je hoofd zoals je dat vroeger had. Of misschien beter gezegd, als je zou willen onderzoeken of je hiernaar terug zou willen. 

GekkeHenkie100 schreef op 24-09-2024 om 15:33:

Ik beweer dat de complexiteit van de dat proces meer te maken heeft met de manier waarop wij dealen met de pijn en problemen in ons leven dan we of niet ontrouw zijn/ verslaafd zijn geweest. Je kunt in een heel giftige relatie zitten zonder dat er sprake is van (emotionele of seksuele ontrouw). En voor ons geldt: mijn vrouw is altijd heel betrouwbaar voor mij geweest. Behalve in de paar maanden waarin ze helemaal de weg kwijtraakte. 

Hier beschrijf je heel mooi het verschil van een affaire en een verslaving in een relatie. Je kan een hele goede niet-toxische relatie hebben, en als er dan vreemdgegaan wordt, doordat iemand een paar maanden weg kwijt is, kan het de relatie weer terug springen in de originele vorm of zelfs beter omdat de basis goed en niet toxisch was. 
Bij een verslaving is er eerder sprake van een ingegroeid systeem dat zich al jaren ondergronds manifesteert. Voor de verslaafde is zijn verslaving een manier van leven geworden dat onbewust door het systeem gedragen kan worden. Niet zelden is de partner een 'gever' een 'pleaser', hardstikke lief en zorgzaam. (Breiertje: Me altijd weggecijferd. Altijd mezelf tov kids en man op de laatste plaats gezet. Veel gezorgd, liefgehad tot in het oneindige. Altijd, overal, onvoorwaardelijk.) Zo iemand maakt er wellicht niet zo'n punt van dat haar verlangens worden genegeerd want 'zo is hij nu eenmaal'. Als dan blijkt dat achter dat fysieke negeren eenverslaving zit, komt de ongelijkwaardigheid schril aan het licht: haar zorgzaamheid en afzien van verlangens kwam de verslaving eigenlijk ten goede, ondanks haar goede bedoelingen. Dat is extra pijnlijk en traumatiserend omdat de rollen zo ingesleten lijken waar zij daar niet voor gekozen heeft. Ik zeg niet dat het niet goed kan komen hoor, maar ik ben het wel met Izza eens dat het een hele andere dynamiek is dan dat iemand een affaire heeft gehad. Bij seksverslaving is er sprake van een verregaande anonimisering in de seksualiteit, soms gedragen door een madonna hoer complex: de vrouw thuis is de heilige maar niet sexy, voor de spanning waren de lichtekooien nodig. Bij een affaire blijft er meer menselijkheid overeind voor mijn gevoel, hoe pijnlijk ook.

To er zijn absoluut mannen waarbij dit niet speelt. Die wel geestelijk gezond zijn. Maar daar heb je nu niets aan. 

Uiteindelijk gaat het erom dat jouw gevoel volledig weg is. Je ziet dat hij zijn best doet voor zichzelf en zijn gezin. Maar je gevoel voor hem als partner en geliefde is verdwenen. En als dat niet terugkeert is het waarschijnlijk wel klaar. Wat je man ook doet. Dat lijkt mij het essentiële punt. En gevoel laat zich helaas niet dwingen en ook niet uitleggen. Ik heb gevoelens gehad voor mensen waarbij dat niet verstandig was. En ook geweldige personen waarbij het gevoel er gewoon niet kwam (of niet meer). In die gevallen luister ik naar mijn verstand. 

MRI schreef op 25-09-2024 om 09:52:

[..]

Hier beschrijf je heel mooi het verschil van een affaire en een verslaving in een relatie. Je kan een hele goede niet-toxische relatie hebben, en als er dan vreemdgegaan wordt, doordat iemand een paar maanden weg kwijt is, kan het de relatie weer terug springen in de originele vorm of zelfs beter omdat de basis goed en niet toxisch was.
Bij een verslaving is er eerder sprake van een ingegroeid systeem dat zich al jaren ondergronds manifesteert. Voor de verslaafde is zijn verslaving een manier van leven geworden dat onbewust door het systeem gedragen kan worden. Niet zelden is de partner een 'gever' een 'pleaser', hardstikke lief en zorgzaam. (Breiertje: Me altijd weggecijferd. Altijd mezelf tov kids en man op de laatste plaats gezet. Veel gezorgd, liefgehad tot in het oneindige. Altijd, overal, onvoorwaardelijk.) Zo iemand maakt er wellicht niet zo'n punt van dat haar verlangens worden genegeerd want 'zo is hij nu eenmaal'. Als dan blijkt dat achter dat fysieke negeren eenverslaving zit, komt de ongelijkwaardigheid schril aan het licht: haar zorgzaamheid en afzien van verlangens kwam de verslaving eigenlijk ten goede, ondanks haar goede bedoelingen. Dat is extra pijnlijk en traumatiserend omdat de rollen zo ingesleten lijken waar zij daar niet voor gekozen heeft. Ik zeg niet dat het niet goed kan komen hoor, maar ik ben het wel met Izza eens dat het een hele andere dynamiek is dan dat iemand een affaire heeft gehad. Bij seksverslaving is er sprake van een verregaande anonimisering in de seksualiteit, soms gedragen door een madonna hoer complex: de vrouw thuis is de heilige maar niet sexy, voor de spanning waren de lichtekooien nodig. Bij een affaire blijft er meer menselijkheid overeind voor mijn gevoel, hoe pijnlijk ook.

Mooi zeg, thanks!

Fijn dat het je helpt! Ik denk dat je uiteindelijk moet kijken of jouw gevoel voor hem terugkomt. Mensen blijven niet eeuwig in shock. Uiteindelijk weet je wel of er nu wel of geen gevoel is. En dan is de volgende stap wat je daarmee wilt. Genoeg mensen die samenleven met weinig of geen gevoel hoor. Denk aan verstandshuwelijk, broer- zus relaties of mensen die nog goed bevriend zijn maar waar de echte liefde wel weg is. Dat kan ook een keuze zijn. Maar voor nu is het een kwestie van uitzitten en aan jezelf werken. Ik krijg bij jou het gevoel dat jij jezelf erg wegcijfert voor anderen en misschien niet zoveel eigenwaarde hebt. Wellicht verkeerd hoor. Maar ik hoop dat je nu niet ten onder gaat aan de verslaving van zoon. Maar echt voor jezelf dingen gaat doen. Heb je verder hobby's, sport of eigen vriendinnen etc?

Breiertje schreef op 25-09-2024 om 10:46:

Wil jullie erop wijzen dat ik dit met hem al eens meemaakte. Niet wetende dat het een verslaving was. Toen ging ik door een hel. 2 jaar.
Nu komt dit precies minder hard aan.
HA zegt dat ik de voorbije jaren zoveel meemaakte dat je gehard wordt op den duur. Een mens kan maar zoveel aan...

Ik vind het helend om mijn proces met jullie te delen. Om mijn emoties te kunnen uiten. Verklaren hoe ik me voel is enorm belangrijk, ik wil mezelf begrijpen. Want ik heb geen controle over mijn emoties en gevoelens en dat vind ik verwarrend. Als ik weet waarom ik iets voel, geeft me dat rust.

Dit herken ik wel, de eerste uitkomst deed heel veel bij mij, terwijl ik me bij de 2e uitkomst en de uitkomsten erna, me er nog nauwelijks nog over verbaasde. Omdat dit zo kort op elkaar kwam laaide de woede en verontwaardiging weer op, maar veel minder hevig. Je krijgt inderdaad eelt op je ziel. Maar ergens zou het zo moeten zijn dat de klap harder aan komt, na al die jaren. Want je bent toen al zo diep gegaan, door een hel zeg je, 2 jaar lang. Dat moet je man toch ook heel bewust hebben mee gekregen?. En je hebt hem toen een kans gegevens. Hij had toen wel nog niet de stempel verslaafde, maar maakt dat iets uit? Hij had toen ook kunnen besluiten een ander pad te gaan bewandelen. Ook zonder alle hulp. Die hulp is trouwens ook maar heel relatief, want die is tijdelijk en daarna moet ie het helemaal zelf doen (volhouden).  

Je zegt dat hij tot voor kort een god voor je was, moet hoe staat dat dan in relatie tot wat er allemaal in het verleden heeft plaatsgevonden? Of heeft dat juiste een aantrekkende uitwerking op je gehad?