mijn echtgenoot is vreemd gegaan

Zoeken naar een reden

Ik denk ten eerste dat je man gewoon naar een excuus zocht waarbij hij jou de schuld kon geven. Hij zal gewoon enorm geil zijn geweest denk ik en misschien ook boos op jou om wat er gebeurd is. Maar goed hij had dat ook kunnen uitspreken ipv met een ander de koffer in te duiken. Het had ook gekund dat jij er nooit achter was gekomen, dus dan had zijn "wraakactie" nooit enig effect gehad.

Verder denk ik dat jij niet juist gehandeld hebt in het schoonmoeder-verhaal. Zoals jij haar beschrijft lijkt het me geen goede moeder dat is duidelijk, maar veel kinderen zullen altijd loyaal zijn aan hun ouders, wat die ook geflikt hebben. Soms heb ik wel eens de indruk dat ze nog liever zijn voor ouders die hun rot behandeld hebben, alles om maar goedkeuring te krijgen ofzo. Zolang jouw man en zijn zus geen behoefte hebben om haar daar op aan te spreken is dat zeker niet aan jou. Je mag denken van haar wat je wilt, maar behandel haar gewoon zoals de buurvrouw ofzo en praat over het weer etc. En toen ze overleed had je natuurlijk naast je man moeten staan om hem te steunen, zo'n moment is heel emotioneel. Hij treurt om het verlies van zijn moeder, maar ook juist om de moeder die ze nooit geweest is en nu nooit meer zal kunnen worden, de rottigheid uit zijn jeugd komt ook weer boven.

Ik zou eens op zoek gaan naar relatie-therapie, er moet een hoop gepraar worden, dat is duidelijk.

Lees je eigen verhaal nog eens door

en ontdek daarin je eigen fouten.
Jij bent degene die je man in de steek heeft gelaten, omdat je je morele oordeel over zijn moeder voorop hebt gesteld. Jij vond het nodig om dat bespreekbaar te maken (waarom?), waardoor de relatie tussen schoonmoeder en haar zoon en zijn/jullie kinderen is bekoeld. Ben je daar blij mee?
En dan heb je gemeend een statement te moeten maken op de begrafenis van je schoonmoeder, door niet naast je man te gaan staan. Om op die wijze je morele superioriteit te tonen. Alsof je een betere keuze maakt dan je man en zijn zus. Terwijl het hun moeder is, zij ermee geleefd hebben, zij de ervaringen van binnenuit kennen en zij verder moeten met hun leven.
Nergens lees ik ook maar iets van een poging tot troost, of begrip voor je man. Alleen maar afkeuring van zijn moeder, en onderbouwing van je eigen gelijk daarin.
En nu kom je huilen, omdat je man iemand gevonden heeft, waarmee hij eindelijk wel kan praten. Ja, dat mag dan uitgelopen zijn op seks, in emotionele periodes komt dat voor. Laat daar nu eens niet je morele superioriteit op los, maar kijk eens wat je zelf gedaan hebt, hoezeer je hem zelf in de steek hebt gelaten en zelfs als de signalen daarvan duidelijk zijn, dat je je dan nog een keer tegen hem keert.
Ik wacht op een teken van begrip.

Tsjor

Relatietherapie

heeft pas zin als 'verdriet' begrijpt dat haar opvattingen over de handelswijze van schoonmoeder absoluut geen enkele waarde heeft en dat het gedrag wat ze baseert op haar opvattingen veel schade heeft aangericht.
Als zij de relatietherapie in gaat om manlief ervan te overtuigen hoe fout zijn moeder bezig was heeft het geen enkel nut.
Als zij inziet wat haar fouten zijn hoeft de relatietherapie niet meer, dan is een stevig 'mea culpa' voldoende, plus een goed gesprek, waarin man nu eens kan vertellen hoe hij dingen ervaart en aanpakt, zonder dat zij dat belast met haar oordeel.
Over het nut van psychologische behandelmethodes: lees Trouw, over het placebo-effect van psychologische behandelmethodes, zaterdag 24 oktober 2015.

Tsjor

eens met Tsjor

Verdriet, hoe verdrietig is dit niet ook allemaal voor je man?
Juist als je moeder niet helemaal de moeder is zoals je graag had gehad, kan een totaal verlies (overlijden) hard aankomen.
Het is niet aan jou om te oordelen over zijn moeder, het is aan jou om hem terzijde te staan in zijn verdriet.

hm...

Dat TS haar man in de steek heeft gelaten door niet naar de begrafenis te gaan is een goed discussiepunt. Ik heb daar ook stevige vraagtekens bij.

Maar het mag NOOIT!!! een reden zijn om vreemd te gaan. Vreemdgaan is niet goed te praten. Zo simpel is het. Als je het elders beter denkt te treffen maak je eerst op een nette manier een einde van je relatie (dit is geen kwestie van effe hup en scheiden maar), voor je uit de kleren gaat. Elders steun vinden met je verdriet is tot daar aan toe. Maar vreemdgaan is een absolute no-go-area. Wat er ook aan vooraf is gegaan. Als je iets wil met een ander, zul je eerst andere stappen moeten ondernemen.

Vreemdgaan is de makkelijkste en lafste oplossing.

Ik ben daar heel zwartwit in, sorry.

Hortensia

Dank voor het delen van je opinie en ik wens jou en je man er veel succes (en sterkte) mee. Maar je bent je er toch wel van bewust dat veel mensen daar ietsje anders over denken?

Vergeving

Als je man aangeeft bij jou te willen blijven, kan je niet veel anders doen dan vergeven.

Zoals Hollie al zei, verleden kan niet ongedaan worden. Dat jij en moeder elkaar niet meer opzochten, heeft hij zo gelaten. Als Verdriet wel naast haar man stond, was dat ergens hypocriet, of zouden andere familieleden dat hypocriet kunnen vinden. Man heeft jaren dit zo laten gebeuren en kan nu niet zich verlagen tot een wraakactie.

Dat haar man een warm nest gemist heeft en mogelijk dit zijn kinderen zo gunde maar in duigen zag varen door de botsing tussen zijn vrouw en zijn moeder, kan een hoop onverwerkt verdriet zijn. Een goed gesprek waarin oud zeer toegelicht wordt om het zo te verwerken is ook een onderdeel van een rouwproces.

Misschien kunnen juliie elkaar vergeven.

Vreemdgaan makkelijkste en lafste oplossing?

Hmmm. Alsof het succes van een relatie afhangt van lichamelijke trouw.

Dat zegt namelijk niets over geestelijke trouw en verbondenheid, en dat lijkt mij nou net ietsje belangrijker.

Het feit dat iemand vreemdgaat is meestal (en zo lijkt het hier ook) een signaal. Hoeft helemaal niet te betekenen dat je een eind aan je relatie wilt maken. Helaas ziet de andere partner dat soms wel zo, en dan is Leiden in last.

Ben het ook eens met tsjor.

idd hortensia

Praten en begrip vinden oke, maar dat mag geen excuus zijn om dan je broek maar te laten zakken.
Evenals je elkaar niet slaat in een relatie, daar is ook geen begrip voor, zelfs niet als je daar een reden voor denkt te hebben.
Dat het gebeurt is een ander verhaal, maar goedkeuren of begrip voor tonen dat is in mijn ogen inderdaad een nee.

'Dat haar man een warm nest heeft gemist' had ik beter kunnen formuleren met 'Als haar man...'
Het is een aanname, een heel reële ook. Maar het is aan Verdriet of dit speelt.

Verder vind ik het raar dat een ex die al 32 jaar buiten beeld is, de plaats van Verdriet tijdens de uitvaart gaat opvullen. Broer en zus hadden elkaar kunnen steunen, niet een vroegere vriendin terwijl hij getrouwd is.

Flanagan

"Verder vind ik het raar dat een ex die al 32 jaar buiten beeld is, de plaats van Verdriet tijdens de uitvaart gaat opvullen."

Zo lees ik dat niet hoor, Flanagan, in de posting van TO. Daar staat nl:

"De reden van zijn vreemd gaan zegt hij is dat ik niet met zijn moeder kon opschieten en dat zijn ex vriendin hem wel begreep vooral na het overlijden van zijn moeder kon ik het niet opbrengen om naast hem te staan tijdens de uitvaart."

Dus ex steunde haar man, maar stond - denk ik - niet naast haar man bij de uitvaart.

Suze,

Je hebt gelijk. Ik had iets te snel gelezen.
Maar respect voor zijn huwelijk terwijl hij in een rouwverwerkingsproces ziten kwetsbaar is, ontbreekt eraan m.i..
Nu wil ik niet alles op de bord van de ex-vriendin schuiven.

Ad Hombre

Ik ben alweer bijna 11 jaar gescheiden, dankjewel. Zonder vreemd te gaan, ondanks wat hij me geflikt heeft en mijn liefde voor hem weg was. Ik heb op een zo net mogelijke manier en in zo goed mogelijk overleg ons huwelijk beëindigd.

Achteraf bleek dat mijn man zo goed als zeker wel buiten de pot heeft gepist toen we nog getrouwd waren, en waarschijnlijk meer dan eens. Het kan verkeren.

on topic

Ik raadt TS en man een goede relatietherapeut aan en hoop natuurlijk dat alles weer goed komt!

Hortensia

Het zou flauw zijn om te zeggen 'dat dacht ik al' maar iets van je boosheid daarover klonk wel door in je reactie. Het is de vraag of dat de TS veel zal helpen.

Ad Hombre, off topic

Tijdens mijn huwelijk dachten we er ook zo over (tenminste, dat dacht ik ook van mijn toen-nog-man die overigens bijzonder jaloers was). Ik zag om mij heen wat vreemdgaan kon veroorzaken.

Mijn scheiding is niet veroorzaakt door vreemdgaan, dat lijk kwam pas jaren later met terugwerkende kracht bovendrijven en deed me toen niet veel meer, behalve een "na alle andere lijken verbaast niets mij nog".

Al heel jong wist ik dat "tot de dood ons scheidt" niet altijd realistisch is, maar ik vond toen al: als de koek echt op is en het andere bed te hard lokt, wees dan eerlijk naar je partner en ga er samen aan werken of maak er een eind aan. Maar iemand besodemieteren is nooit, NOOIT goed te praten. Daar heeft mijn eigen scheiding niks mee van doen.

Waarmee ik niet wil zeggen dat ik de actie van TS m.b.t. de uitvaart van haar schoonmoeder handig vind. Maar ook dát is geen excuus om elders onder de lakens te schuiven.

Hortensia

"Maar iemand besodemieteren is nooit, NOOIT goed te praten."

Mee eens, dat hoort niet in een relatie, maar voor mij valt besodemieteren niet perse samen met vreemdgaan. Je kunt iemand ook besodemieteren zonder vreemd te gaan.

De relatie van TS lijkt me sowieso aan groot onderhoud toe al sie al te repareren is.

Ad Hombre

"...voor mij valt besodemieteren niet perse samen met vreemdgaan. Je kunt iemand ook besodemieteren zonder vreemd te gaan."

Ik ben het helemaal met je eens!

even terug nar verdrietig...

Vreemd gaan en dan allerlei redenen gaan verzinnen waarbij je zoekt in het verleden is vrij onvolwassen en niet terecht. Het is niet eerlijk om niet ter zake doende voorvallen als reden op te geven.

Maar jee, wat waren jullie al ver heen binnen je relatie. Wat weinig respect toon jij voor je man als je eerst zijn moeder op die manier op haar plaats probeert te zetten en je man daarna vervolgens in de steek laat op notabene de begrafenis van zijn moeder.

Ik hoop dat jullie een weg vinden om hiermee om te gaan. Een eerste stap zou kunnen zijn dat je met hem bespreekt hoe hij de begrafenis van zijn moeder ervaren heeft. Maar ja, dat is nu een moeilijke stap omdat het actuele punt is dat hij vreemd is gegaan. Als je het werkelijk een kans wilt geven dan zul je toch ook zelf je fouten toe moeten geven.

Generatiekloof

Ik herken ten dele de impasse die ontstaat nadat een ouder iemand de kritiek van een jonger persoon niet accepteert. Met name tussen schoonmoeders en schoondochters is zo'n dunne en gevoelige lijn, die zo op springen staat. Het gevaarlijke element in dergelijke relaties is de besluitloosheid van de zoon; 'ik wil geen ruzie met mijn moeder ook al heb je gelijk'.

Ik zie dat Verdriet haar nek heeft uitgestoken uit liefde voor haar man omdat ze weet hoe hij gekwetst is. De reactie van de schoonmoeder is die uit het bakje generatiekloof; ' ik wens niet zo door mijn schoondochter aangesproken te worden!'. Het gaat meestal ook niet alleen gepaard met een dergelijke uitspraak maar kent ook acties waarbij de schoondochter genegeerd wordt of buitengesloten wordt in de organisatie van familie-momenten.
Ik heb ook ervaren hoe schoonmoeders hun zonen voor het blok zetten. De zonen willen en hun moeder en hun gezin niet benadelen maar geven moeders een ruimte om een bepaalde stempel te drukken op zijn gezin.

Ik lees ook mee omdat ik merk hoe de familiedagen in een ander licht komen te staan dan je met je gezin had voorgesteld. Ik heb ook een afstand genomen , op advies van mijn man, hopende dat het zo over waaide. Nu weet schoonmoe dat de liefde van een kind voor zijn moeder nooit verdwijnt en durfde ze sneren uit te delen, tegenacties omdat ze zich beledigd voelt. Maar daardoor waaiden de grijze wolken niet snel over.
Als de zoon vanaf het begin van een conflict situatie geen stelling neemt, uit angst om één van de twee te kwetsen, ontstaat er een muur. Hier heb ik een paar pogingen gedaan die werden afgeslagen. In lijn met de generatiekloof dient de jongste eerst nederig haar excuses aan te bieden voor dat men verder kan.

Als schoonvader komt te overlijden, zal ik wel naast mijn man staan, hoe ik ook over de schoonmoeder denk. Het gevoel van hypocriet zal dan wel door mijn aderen stromen, anders wel door die van een paar familieleden die door schoonmoe zijn ingelicht over die ondankbare schoondochter. Ik begrijp het dilemma van Verdriet. Ik heb het zodoende ook wel met haar te doen.
'Het hele mis aan in de relatie' : de afstand en de eenzaamheid waarin haar man verkeerde als hij alleen naar zijn moeder ging, had nooit plaatsgevonden als Verdriet haar nek niet had uitgestoken. Maar dat deed ze wel voor hem. En die eenzaamheid heeft hij zo gelaten omdat hij zijn moeder niet voor haar hoofd wilde stoten. Zo lees ik het tenminste.

Door het overlijden van zijn moeder kan de man van Verdriet zijn fout, ' Het met lede ogen toezien hoe de band tussen zijn moeder en zijn gezin verwijderde, zonder dit te veranderen' , niet meer veranderen. Ieder mens heeft een hekel aan ruzie. Degene die er midden in staat nog het meest. Weer een ongewenste fase in zijn leven die niet leuk eindigt.
Het is goed mogelijk dat de man van Verdriet nog meer moeite heeft met het jarenlange kilte dan het ontbreken tijdens de uitvaart. Het ontbreken op de dag van de uitvaart, zie ik meer als een druppel waardoor de emmer overloopt. Die volle emmer, daar was hij zelf ook bij.
Uit de reactie van de man vanVerdriet, 'dat hij voor haar kiest' lees ik dat hij daar zelf ook van bewust is.
Als Verdriet had geweten dat haar woorden toendertijd zo'n uitwerking hadden, had ze nog wel achter haar oren gekrabt. Maar dat is het effect van de generatiekloof. Een jongere kan/mag niet alles zeggen wat het denkt. En helemaal de koude kant niet. Een conflict is pas uit de lucht als de jongere nederig de excuses aanbiedt ook al ligt de fout bij de oudere generatie. Reflectie bestaat niet.
Ik hoop dat Verdriet en haar man eruit komen. De tijd waarin de schoonmoe een stempel drukte op hun leven heeft al lang genoeg geduurd.

@TO

Wat een grof schandaal hoe jij je man behandeld hebt.
Het zou meer dan genoeg reden zijn om een relatie subiet te beeindigen.Over het lijk van zijn moeder een statement willen maken en je gelijk willen halen gaat alle fatsoensperken te buiten.

Dat hij daarna vreemd gaat, is niet goed, maar als je zelf eerder als echtgenote zo gefaald hebt heb je het recht wel verspeeld om daar je beklag over te doen. Iets met balk en splinter. Ik begrijp wel dat jouw man alle respect voor je verloren heeft.

Mark74

Zoiets is een groeiproces. Je groeit wat uit elkaar, door gevoelens die ertussen staan.

We weten niet precies hoe het zit

Over het algemeen wordt nogal eenzijdig op het verdriet van Verdriet gereageerd. Niet alleen wilde schoonmoeder haar niet meer zien, maar ook hun kinderen (wat hadden zij misdaan?). We weten niet of Verdriet toenaderingspogingen heeft gedaan en hoe haar partner al die jaren met de situatie is omgegaan en wat hij wel of juist niet van haar heeft gevraagd. Wist zij hoe belangrijk het was dat zij aan zijn zijde zou staan tijdens de begrafenis, heeft hij haar ooit laten weten wat hij echt van de situatie vond en wat was zijn rol hierin en wist hij wat het met haar deed, al die jaren van geen bestaansrecht hebben bij zijn moeder.
Zijn zogenaamde 'geen rol' in eerste instantie is ook een rol en zijn zogenaamde 'geen keuze' was ook een keuze. Ik vind het te makkelijk om alles bij Verdriet te leggen.

@infoouders

Dat je als echtgenote naast je echtgenoot staat bij de begrafenis van zijn moeder is iets zo vanzelfsprekends dat het geen toelichting behoeft.

Als je dat niet snapt heb je toch echt iets in je opvoeding gemist.

lekker makkelijk

Juist omdat het zo vanzelfsprekend is, is er dus heel veel (meer? en misschien wel veel meer dan wij lezen) aan de hand als dat niet gebeurd. Als echtgenoot wil je er namelijk altijd zijn om je partner te steunen.

Lees de post van verdriez zelf dan na.

Reden is dat haar man een meoizame relatie heft gehad me zijn moeder. TO zich geroepen voelde ahar schoonmoeder tot de orde teroepen aangaande haar fpouten naar ahar zoon toe en schoonmoeder op een gegeven moment het contact met haar verbroken heeft.

Haar man hechtte, obndanks alles aan de band met zijn meoder en was oprecht verdrietig toen zijn moeder overleedt en had de steun nodig van zijn vrouw.

TO, heeft, uit puur egoistische redenen zich niet over de afkeer van haar schoonmoeder heen kunnen zetten om de begrafenis bij te wonen. Niet omdat schoonmoeder haar zo slecht behandeld heeft, amar vanwege schoonmoeders fouten gemaakt naar haar echtgenoot. Diezelfde echtgenoot die blijkbaar wel wat vergeving in zijn hart kon vinden naar zijn moeder toe.

Klinkt alsof TO jarenlang heeft zitten stoken in de relatie van schoonmoeder met haar zoon en dochter (schoonzus) en ze het nu niet kon verdragen dat haar man toch bij de begrafenis van zijn moeder (ongetwijfeld een schoonloeder in de ogen van TO).

TO) klinkt als sommige andere bekende schoonmoederhaters hier op het forum.

Uitvaart

Er staat niet geschreven dat ze niet naar de uitvaart is gegaan. Ze kon niet naast hem staan. Dan rijst de vraag wanneer niet? Tijdens het oplopen naar een graf of tijdens het opstellen om de handen te schudden en de condolances in ontvangst te nemen. Dat laatste kan voor Verdriet heel pijnlijk zijn. Mensen die je sterkte wensen terwijl je de overledene in het geheel geen warm hart toedraagt.
Maar er is niet geschreven dat Verdriet afwezig was.

En tja, kinderen kunnen heel loyaal zijn aan hun ouders, in de hoop een negatieve fase te kunnen vervangen door een warme contact want het is toch je moeder.

Mijn schoonmoe riep dat ze de bal bij mij had neergelegd en dat ik naar haar moest komen. Onzin want mijn uitnodiging voor een kop koffie had ze een minuut ervoor afgeslagen. Uit eigenwaarde hou ik afstand. Een volwassen vrouw wenst nu eenmaal niet behandeld te worden als een klein kind. Sommige schoonmoeders kunnen zo respectloos zijn.

Mark gaat ervan uit dat de schoondochter heeft zitten stoken. Nu, schoonmoeders kunnen dat ook heel goed.

Het ligt niet bij voorbaat aan de schoondochters. Schoondochters willen ook graag een warme oma-kleinkind relatie. Vaak hebben ze dat zelf wel mogen beleven.

Vebaasd

Ik ben erg verbaasd over alle reacties waarin (al dan niet expliciet) de schuld van het vreemdgaan bij Verdriet wordt neergelegd.

Als je met elkaar trouwt beloof je er voor elkaar te zijn in voor en tegenspoed. Als dat niet lukt/kan of als je ervaart dat je partner er niet voor je is kan je daar over praten en daaruit kan je evt conclusies trekken over wel of niet doorgaan met het huwelijk. Daarna kan je je heil bij iemand anders zoeken die misschien beter aan je wensen/eisen/verlangens kan voldoen.

Maar vreemdgaan en dan de schuld bij de ander leggen omdat die er niet (voldoende) voor je is? Ik vind het kleuter gedrag.

Doe normaal. Ik kan me, als je in een relatie zit, prima voorstellen dat je gevoelens voor een derde persoon ontwikkelt. Maar wat je er mee doet is dan wel geheel aan jou. Er is niemand die de partner van verdrietig heeft gedwongen om met zijn ex naar bed te gaan. En het loste het 'probleem' met de situatie van verdrietig en zijn moeder ook niet op.

Hanne

Ik ben het volledig met jou eens. Vreemdgaan is not done (tenzij je een open relatie hebt maar dan is het geen vreemdgaan meer). Daar is maar één schuldige aan: degene die zijn of haar broek heeft uitgetrokken.

Als jij problemen met je partner hebt ga je aan het werk om het op te lossen: praten, therapie, etcetera, eventueel scheiden al is dat een last resort. Zo simpel is het. Ook al is jouw partner nog zo'n kreng of nog zo'n hork. Dat is geen excuus.