Midlife?
Mijn man en ik zijn 27 jaar samen waarvan 20 jaar getrouwd. 3 kinderen, inmiddels pubers en jongvolwassenen.
Tot voor kort dacht ik dat we een vrij goede relatie hadden. Natuurlijk hadden wij ook onze vaste patronen en ergenissen, maar verder ging alles prima, dacht ik..
Een week of 4 geleden heeft mijn man aangegeven niet meer van mij te houden. Daar viel een bom... Geen mogelijkheid liet hij onbenut om te zeggen dat het over was, er geen liefde meer was van zijn kant... Natuurlijk werd ik emotioneel, maar zelfs toen heeft hij mij niet geprobeerd te troosten. Het was een persoon die ik niet ken. Inmiddels zijn we een paar weken verder, zijn mijn emoties iets gezakt. Maar ook nu komt er niets van zijn kant. Elk gesprek moet ik beginnen. Wel heeft hij ingestemd met relatietherapie.
Zijn er hier mensen die dit herkennen? Wat kan ik verwachten van relatietherapie?
In dit soort gevallen is er bijna altijd een ander in het spel, is mijn (bittere) ervaring. Relatietherapie wordt dan nog gevolgd om 'erachter te komen dat het echt over is, maar ik heb er wel alles aan gedaan'. Ik denk dat ik hem op de man af zou vragen wat hij nog ziet in relatietherapie. En hem vertellen dat als er een ander is terwijl hij dat glashard ontkent, je hem nooit meer zult vertrouwen. En dat is niet fijn voor de kinderen. Dus dat hij maar beter eerlijk kan zijn. En dan een tasje pakken voor hem en gedag zwaaien. Met iemand die geen mogelijkheid onbenut laat om te vertellen dat het over is, zou ik niet samen willen wonen.
En nee, ik denk er niet te gemakkelijk over, ik heb helaas genoeg meegemaakt op dat gebied en heb het veel te lang laten doorslepen. Je kunt nu nog gelukkig worden met iemand anders, die wél voor je gaat.
Vooral omdat je hem nu niet meer herkent heb ik dezelfde visie als Dymo, dat er een ander in het spel is. Helaas heb ik er zelf ook ervaring mee om zo aan de kant gezet te worden. Eerst lag het allemaal aan mij waardoor hij niet meer van mij hield, maar hij bleek al lang stiekem een ander te hebben en uiteindelijk op eigen houtje de knoop doorgehakt te hebben.
Het is een keiharde klap en een emotionele achtbaan, of er nu wel of niet een ander in het spel is.
Heel veel sterkte en wijsheid gewenst.
Hey Sinaas, dat is dan een hele harde klap voor je geweest. Horen dat je partner niet meer van je houdt en jij wel van hem.
Wat ik raar vind is dat hij dus je goed laat merken dat het over is. Maar geen stappen onderneemt. Toch? Hij gaat geen scheiding in gang zetten. Zoekt geen eigen huis? Hij legt het vooral neer van ik ben niet gelukkig?
Dat is heel frustrerend voor jou. Van wie komt het idee van relatietherapie? En wat is het doel daarvan dan voor jou? En voor je partner?
Het past wel bij de leeftijd om te gaan denken is dit het nou. Behoefte hebben aan nieuwe impulsen. Spanning. Maar ook begeerd worden. En inderdaad lezen we hier op het forum dat er bij -ik voel niets meer voor je-uitspraken, vaak een andere vrouw speelt. Maar het kan ook puur midlife zijn. Uit het gezapige willen worstelen. Oh ja, een andere vrouw wordt eerst altijd ontkent. Mijn tip: vraag door. Niet beschuldigend van er is zeker een ander. Maar onderzoekend. Als er verliefdheid op een ander is, is dat voor therapie goed om te weten.
Ga niet zelf nu hard lopen. Laat het bij hem.
Misschien heb je iets aan deze blogs (ook voor je partner goed om te lezen): zijn er 9.
https://www.mv-gestalttherapie.nl/blog/mijn-gevoel-is-weg/
Hoi Sinaas, voel de pijn die je hebt. Zelf zit ik net zo al is mijn partner weer terug thuis. Vertrouwen is weg Heb zelf ook een topic lopen: https://www.ouders.nl/forum/echtscheiding-en-erna/scheiding-definitief-of-niet?page=6#95
Ja iedereen zegt relatietherapie maar mijn vrouw wil dit niet. Doet nu of alles oké is. Was (Is) ze verliefd op haar collega of had ze alle slechte ervaringen opgespaard van onze relatie en ziet geen toekomst voor 2e gedeelte. Heb zelf zoiets vecht ervoor. Je bent zo lang samen met je jeugdliefde. Relaties die ooit nog komen zullen nooit meer zo puur zijn. Heb je gevraagd of er een ander is? Wat is zijn probleem ineens. Wat wil die nog doen de komende jaren.
Vraag me af of zo 'n therapie wel helpt. Denk alleen als jullie niet goed kunnen communiceren. Praten en nog eens praten. Max een kwartier per dag.
Vraag inderdaad wat hij wil met die therapie. Wil hij de relatie weer op het juiste spoor zetten, of wil hij de scheiding makkelijker laten verlopen?
Bedankt voor jullie reacties.
Ik heb mijn man meerdere keren gevraagd of er een ander is. Hij ontkent dit, zegt dat hij mij dat niet kan aandoen. Er lijkt dus nog wel gevoel te zijn tov van mij?
Afgelopen voorjaar heeft hij een traumatische gebeurtenis meegemaakt. Dat was erg heftig. Zelf zegt hij dat hij sindsdien anders in het leven staat en zich afvraagt of hij dit nog wel wil...
Als ik doorvraag wat hij precies bedoelt, dan zegt hij dat hij dat ook niet weet. Dat hij zelf in de war is.
Het idee van relatietherapie komt van mij. Maar ik heb het initiatief om een therapeut te zoeken en een afspraak te maken bij hem gelaten. Meer met de gedachte om te kijken of hij dat ECHT wel wou. Gelukkig heeft hij dat wel opgepakt en hebben we binnenkort een intake.
Mijn gevoel gaat alle kanten op: soms ben ik blij dat hij nog thuis is, niet is weggerend en soms zelfs even weer zichzelf is (kletsen met de kids en mij, relaxen op de bank) anderzijds ben ik verdrietig, wanhopig, boos over alles...
Het lijkt me dat je man ook baat zou hebben bij hulp om de traumatische gebeurtenis te verwerken. Voor je het weet denkt hij dat er iets aan jullie relatie schort, terwijl het PTSS is. Dat zou zonde zijn voor jullie.
Dat is het verwarrende op dit moment. Zelf meent hij dat het trauma er niets mee van doen heeft. Dat het los staat van zijn twijfels.
Ik hoop dat de relatietherapeut hier meer inzicht in zal kunnen geven. Volgens mij doet zij ook traumaverwerking nl..
