Met 8 jaar al zelf kiezen?
Even met een andere Nik ivm herkenbaarheid.
Ik ben benieuwd naar jullie input over het volgende: ik heb een zwager die een zoon heeft uit een eerdere, al vlug na de zwangerschap stukgelopen relatie. Deze zoon was altijd 1 dag in de week en om het weekend bij zijn vader.
Nu heeft de vader een nieuwe relatie en een schattig klein babydochtertje. In overleg met de nieuwe partner hebben ze er nu voor gekozen de zoon zelf elk weekend te laten kiezen waar hij naartoe wil. De ouders van het jongetje wonen zo'n 50 km van elkaar. Ze presenteren het naar de buitenwereld toe als totaal vanzelfsprekend dat het zo geregeld wordt.
Nou moet ik eerlijk zeggen dat ik weinig sympathie heb voor mijn zwager. Het leek mij dan ook vooral een plan om ervoor te zorgen dat hij zo weinig mogelijk last heeft van zijn oudste- het is een vrij druk kind en zijn partner irriteert zich ook erg aan de jongen. Het is ook niet zo dat oudste nu altijd welkom is- ze hebben een druk sociaal leven en het moet dus wel in hun agenda passen.
Maar ik vertrouw mijn eigen reactie op dit arrangement niet zo, omdat ik het niet zo goed met de zwager kan vinden. Misschien komt dit veel vaker voor en werkt het prima? Is 8 jaar oud genoeg om zelf te kiezen? Wat vinden jullie?
oh nee hoor,
Dit is absoluut niet normaal en ook een hele ongezonde situatie.
Met name omdat het een wat druk kind is, zou het m.i. veel beter zijn om structuiur en veiligheid aan te bieden in de vorm van vaste weekenden doorbrengen bij vader. Als het zo doorgaat dan is het waarschijnlijk een aflopende zaak het contact tussen vader en zoon. Helaas is niemand daAr bij gebaat.
Afgezien van de chaotische manier van contact geef je zo'n kind ook veel te veel de regie. Dat lijkt misschien leuk, maar dat is het niet
Het kan allerlei loyaliteitsconflicten oproepen en hem tot manipulatief gedrag uitlokken.
Slechte keus.
Maar ja.... wat kun jij ermee? gaat hij jou serieus nemen hierin?
ik weet het niet
Geen ervaringen met scheidingen, dus das vast anders. Wel heb ik mijn kinderen altijd veel laten kiezen. Oma was bijv vaste oppas, en daarin hadden ze dan weinig te kiezen als ik nu eenmaal moest werken. Daardoor was oma beetje tweede thuis. Buiten de verplichte, zeer onregelmatige, oppasdagen, gingen ze verder ook geregeld naar oma. Logeren, mee op korte vakanties, logeren op vaste vakantie adres, dat soort dingen.
Zoon wilde altijd wel, maar dochter was hier zeer wisselend in. Ik heb haar van jongs af aan laten kiezen. Wilde ze niet, dan ging ze niet. Vond oma niet altijd leuk, maar jammer dan. Er kwam altijd weer een periode dat ze wel weer wilde. Het niet willen had soms te maken met oma maar vaker met niet wegwillen bij mij, vermoed ik.
Ze is nu 11 en heeft (nog steeds) een goede relatie met oma, en komt er graag. Maar dochter is wel een kind dat sowieso graag kiest. En ook vrij druk is!
Ik weet het niet, het lijkt me niet zo leuk voor kinderen steeds verplicht op pad te moeten. Ik zie wel veel bij gescheiden vriendinnen dat het wegbrengen met periodes drama's oplevert. Misschien is dat wel veel minder als kinderen meer regie hebben? Ik hoor weinig dat kinderen hierin kunnen kiezen maar ik zou het zelf misschien wel overwegen.
Reactie
Tante Sidonia, zo denk ik er ook over. Ik kan verder weinig doen, ze zullen niets van me aannemen, maar ik kan in elk geval mijn aangeven hoe ik erover denk. Ze kunnen het namelijk zo mooi verdraaien, vertellen hoe goed het is dat ze hun zoon zoveel vrijheid gunnen op dit vlak, terwijl ze op alle andere mogelijke manieren juist de hele tijd bovenop hem zitten.
Bloem, ik denk dat het toch anders zit met oma's en opa's. Zelf doe ik het precies met mijn kinderen zoals jij het contact met oma beschrijft. Maar het gaat hier om de vader. Als ik op die leeftijd had mogen kiezen en mijn vader had twee keer gezegd dat hij een weekend waarin ik wilde komen niet kon, dan had ik het daarna niet meer durven vragen.
echt niet
inspraak: deels ja, vooral over de grote lijn. Maar zelf mogen kiezen en dat elk weekend weer: ECHT NIET!
Idd een zekere structuur (lees voorspelbaarheid) moet er op die leeftijd wel in zitten. Mijn dochter van inmiddels 9 zou het niet aankunnen, die moet 's morgens heel duidelijk weten: wie komt me ophalen, waar slaap ik vannacht.
En wat inkthartje ook schrijft, je hoeft maar een paar keer afgewezen te worden en je komt gewoon helemaal niet meer. Het is echt een recept om het contact met je kind te verliezen.
tsja
Als kind niet helemaal welkom is, of zich minder welkom voelt, dan loopt het vast ook niet soepel bij vaste afspraken.
Ik ken dus alleen maar ouders met vaste afspraken, maar zoals gezegd liep dat niet altijd super. Je weet niet hoe dat loopt met flexibere afspraken. Ik denk dat weinig mensen dit al doen dus is het lastig beoordelen.
Maar goed, ze hebben dit besloten dus waarom probeer je niet er wat positiever to te staan?
En Amk, zoiets hoef je natuurlijk niet steeds op laatste moment te beslissen, dat is voor niemand handig.
Tsja
Bloem: "maar goed, ze hebben dit besloten dus waarom probeer je niet er wat positiever to te staan?"
Tsja, ik weet niet zo goed wat ik daar mee moet. Ik vraag om feedback, misschien zijn er ervaringsdeskundigen hier die zeggen dat zo'n arrangement heel goed kan uitpakken, dan ben ik alleen maar blij dat ik verkeerd zit. Maar tot nu toe hoor ik dat niet. Ik maak me zorgen. Mensen kunnen van alles besluiten, wat niet hoeft te zeggen dat het een goed besluit is. Zo vinden zij dat de partnerrelatie op de eerste plaats staat en een kind, helemaal uit een eerdere verbintenis, achteraan moet aansluiten. Ik ga daar niet positief over denken al besluiten ze dat nog zo hard.
snap het niet zo goed
Ik weet niet in hoeverre je betrokken bent bij de situatie, maar het is toch niet aan jou? Als buitenstaander kun je moeilijk oordelen, toch lijk je op zoek naar argumenten om dat wel te kunnen doen. Waarom? Zodat je kunt denken/zeggen 'zie je wel' mocht het niet zo goed lopen?
Als het bij andere mensen goed uitpakt zegt dat toch helemaal niets over je zwager? Dat jij een negatief oordeel over zwager hebt wil ook niet zeggen dat zwager met ex hier niet heel zorgvuldig in handelen.
Wat kun je met je zorgen, wat wil je ermee? Ik zou zeggen als het je echt interesseert; probeer een open gesprek met zwager hierover te hebben. Dat is toch het enige dat je kunt?
Het is ook lastig
"Zie je wel" is iets wat ik nog nooit van mijn leven tegen iemand heb willen zeggen. Ik ben niet op zoek naar ammunitie. Ik probeer hier te toetsen of mijn gevoel over dit arrangement niet te zeer gekleurd wordt door mijn slechte relatie met zwager.
Ik realiseer me dat ik weinig kan beteken. Ik zal wat vragen stellen en luisteren naar hun antwoorden. Nogmaals, ik had in mijn directe omgeving nog nooit van zo'n omgangsregeling gehoord en het leek me voor de jongen heel vervelend.
Hmmm
Ten eerste denk ik dat het lichtelijk jouw zaken niet zijn. En ten tweede, je weet niet welk argument er achter zit. Het kan best zo zijn dat het kind geen weg weet met de aanwezigheid van de baby, waardoor het beter is niet te forceren.
Emine
hoe wil je dat doen in een 'gewoon' gezin. Dan is er ook ineens een broertje of zusje. Dan moet de oudste ook maar even niet aanwezig zijn omdat het er geen weg mee weet?
Het gaat hier niet om een neefje of nichtje, maar om vader in nieuwe relatie en zijn eigen kind. Je geeft het kind wel erg veel macht op deze manier.
Gewoon gezin
...in een gewoon gezin hebben kinderen als het goed is niet eerst een scheiding doorgemaakt, een nieuwe partner moeten accepteren en dan ook nog een nieuw broertje of zusje.
We weten neit wat er achter zit, het kan best dat deze ouders hebben afgesproken even wat rustiger aan te doen.
verantwoordelijkheid
Mijn eerste reactie is dat je zulke verantwoordelijkheid niet bij een kind van 8 legt.
Zelf beslissen
Ik zat gistermiddag met onze hond op een bankje in AH te wachten terwijl mijn man de boodschappen deed. Op een gegeven moment komt er een moeder met een klein kind langs. Moeder zegt tegen kind "Jij denkt te mogen beslissen wat we vanavond gaan eten! Ja maar zo werken die dingen niet, hahahaha." Waarop ik dacht 'waarom zou een kind niet mee mogen beslissen wat er gegeten wordt?' Maar een kind laten kiezen waar het wil zijn, bij pappa of bij mamma, vind ik van een heel andere orde. Dat moet je niet als keuze bij een kind voorleggen. De situatie is nu eenmaal zo, daar moet je naar mijn idee een vaste routine in houden. Geen gezwabber van de ene keer wel of geen zin en de volgende keer misschien nog steeds geen zin.
Gevaar van zelf kiezen
Het gevaar is dat het kind niet kiest wat het zelf wil, maar dat het kiest waarvan hij denkt waar hij goed aan doet. Dus dat hij kiest om dat weekend bij mama te blijven want die keek zo sip. Of dat hij kiest om naar papa te gaan terwijl hij dat eigenlijk liever niet wil, maar straks vind papa hem niet meer zo lief als hij niet gaat. En dat lijkt me ongezond voor zo'n jong kind.
skik
eens met skik
Een zo jong kind zelf laten kiezen is de kortste route naar loyaliteitsproblemen. Gewoon heldere vaste afspraken, waar niet zo maar vanaf geweken wordt. Bij uitzondering kan dat natuurlijk wel maar dan nog is het beter bijvoorbeeld een dag of weekend te ruilen dan om het helemaal te schrappen.
