Man sluit zich emotioneel af
Vorig jaar hebben wij als gezin een traumatische gebeurtenis meegemaakt. Sindsdien is man gesloten, keert zich af van mij. Zegt dat het gevoel voor mij weg is. We zijn relatietherapie gestart en de psycholoog vermoed dat gebeurtenissen uit zijn jeugd ook een rol spelen.
Waar ik wanhopig van wordt is dat man elk gesprek over gevoel, gedachtes, relatie uit de weg gaat. Volgens hem is het niet het goede moment om te praten, weet hij niet wat hij voelt of denkt, etc...
Door zijn gesloten houding wordt ik steeds wanhopiger en bozer. Het kan niet zo zijn dat je een bom dropt (het gevoel is weg) maar vervolgens een jaar lang geen uitleg geeft of zelfs maar moeite doet om er achter te komen wat hij voelt of denkt. Toch? Of ben ik nu gek?
Zijn er mannen hier die dit kunnen uitleggen?
Overigens blokkeert hij mij niet volledig. Vaak s avonds in bed raakt hij me wel aan, soms zijn we nog intiem. Net een week samen op vakantie geweest en dat was oprecht leuk en gezellig. Bijna als vanouds...
Wie snapt dit? Tips?
Ik ben geen man, maar is traumatherapie niet beter (of ook) op zijn plaats? Voor jullie hele gezin. EMDR bijvoorbeeld. Dat is niet belastend en heeft al snel goede resultaten. Het neutraliseert de emoties/gevoelens/paniek die met de gebeurtenis te maken hebben of die door soortgelijke situaties getriggerd worden.
Sowieso veel sterkte en wijsheid gewenst!
madee schreef op 29-08-2023 om 20:07:
Ik ben geen man, maar is traumatherapie niet beter (of ook) op zijn plaats? Voor jullie hele gezin. EMDR bijvoorbeeld. Dat is niet belastend en heeft al snel goede resultaten. Het neutraliseert de emoties/gevoelens/paniek die met de gebeurtenis te maken hebben of die door soortgelijke situaties getriggerd worden.
Sowieso veel sterkte en wijsheid gewenst!
Dat heb ik ook al geopperd. Maar volgens man heeft hij GEEN trauma... Komende week hebben wij weer een afspraak voor therapie en wil dit daar eens bespreken. Hopelijk komt er dan beweging in.
Ik vind het niet fair om te zeggen 'ik voel niks meer' zonder het probleem te duiden of te willen zien en nergens aan te willen werken. Een relatieprobleem heb je samen, maar daarin moet je wel ook je eigen aandeel zien en bereid zijn om daar aan te werken.
MamaE schreef op 29-08-2023 om 20:37:
Ik vind het niet fair om te zeggen 'ik voel niks meer' zonder het probleem te duiden of te willen zien en nergens aan te willen werken. Een relatieprobleem heb je samen, maar daarin moet je wel ook je eigen aandeel zien en bereid zijn om daar aan te werken.
Exact, precies dit heb ik al vaak gezegd. Uiteraard wil ik aan onze relatie werken, maar dat word lastig als ik niet weet wat er speelt...
Zou het zo zijn dat hij niet durft te voelen? Als de deksel op de emotionele pot zit, kan naast gevoelens voor jou ook het verdriet er ook niet uit. En omdat hij het dan niet voelt, kan hij ook volhouden dat hij geen trauma heeft. Hij voelt immers toch niets?
Auwereel schreef op 29-08-2023 om 20:46:
Zou het zo zijn dat hij niet durft te voelen? Als de deksel op de emotionele pot zit, kan naast gevoelens voor jou ook het verdriet er ook niet uit. En omdat hij het dan niet voelt, kan hij ook volhouden dat hij geen trauma heeft. Hij voelt immers toch niets?
Dat zou kunnen. Hoe kan ik hier mee omgaan? Tips?
Sinaas schreef op 29-08-2023 om 21:12:
[..]
Dat zou kunnen. Hoe kan ik hier mee omgaan? Tips?
Hier kun jij moeilijk mee omgaan omdat hij dit zelf doet.
Je kunt hem er wel op proberen te wijzen dat emoties blokkeren betekent alle emoties blokkeren. En je kunt hem proberen duidelijk te maken dat zijn gevoel voor jou weg is omdat alle gevoel weg is, en dat dat niet betekent dat jullie huwelijk nu ineens niks waard is maar dat het tijd nodig heeft.
Misschien, denk ik nu, is de huidige therapie niet de goede voor hem. Sowieso moet hij dit alleen uitwerken, niet met jullie erbij. En wellicht niet een praat therapie maar liever creatieve therapie of muziektherapie. Wie toch al teveel in zijn of haar hoofd zit, kan beter eens iets anders uitproberen dan praten met de peut. Hij wil blijkbaar wel voelen. Zou je het zien zitten om elkaar te masseren? Dat geeft contact en verwerking, en hij hoeft niet te praten. En kennelijk
Wij hadden lang geleden ook een nare ervaring (baby overleden) en wij verwerkten dat ook heel verschillend. Omdat we dat van elkaar konden accepteren kwamen we er wel min of meer uit, maar achteraf had mijn man toch wel graag hulp willen hebben (ik had wel veel therapie, maar schoot daar eigenlijk ook weinig mee op). Het waren wel een aantal zware jaren. En het was ook wel ieder voor zich, elkaar hulpen lukte eigenlijk niet. Erover praten wel enigszins. Uiteindelijk hielp vooral de tijd, denk ik. Na een jaar of tien sleet het wel.
EMDR kan zeker wel helpen overigens, ook al vindt hij zelf dat hij geen trauma heeft. Het gaat immers niet om het woord, maar om de last die hij ervaart. Maar ben je ook niet te haastig? Het moet allemaal maar zo snel verwerkt, maar dat heeft gewoon tijd nodig en niet iedereen gaat even snel.
Het laatste wat ik wil is het forceren. Maar ik ben wel van mening dat er nu wel stapjes gezet mogen worden. Tot nu toe is het een status quo. En dat kan niet nog heel lang doorgaan. Dat hou ik ook niet vol. Vooral niet omdat man soms onvoorspelbaar en explosief reageert.
