man met hoog libido weet het even niet meer.....
Ik ben al ruim tien jaar met mijn man waarvan nu zes jaar getrouwd.
We hebben twee schatten van kinderen en een hoop ellende achter de rug.
Geen relatie dingen maar ziekte overlijden enz.
Waar we wel al een ruime tijd mee lopen is dat hij heel erg stug is ook tegen den kinderen. Ik heb hier echt een bloedhekel aan. Als hij zn dag niet heeft moet iedereen het verduren net zn chagrijnige buien.
Nu heb ik een zoon met add en een dochter met hsp en beide een hoog iq,werk aan de winkel dus.
Hier begint het al aan gebrek aan inzet;inlezen ho maar hij weet alles toch al.
Mijn gezondheid zit ook niet mee ik heb fybromyalgie en werk sinds kort even niet en ben aan het revalideren.
daar komt mijn volgende probleem. Hij geeft het zelf ook toe na een aantal dagen zeuren dat hij last heeft van zn libido, hij kan zich hier niet overheen zetten.
nu heb ik daar geen last van.....heb dat niet zo....misschien ma een maand of zo. Als het daar dan bij blijft is het goed maar zijn humeur zakt ontiegelijk en snauwt iedereen af.
vanmiddag was hij vrij en had mn medicatie nagelezen over hoe het allemaal kwam met mijn libido en was zo lelijk aan het doen dat hij zelfs aangaf dat al mn klachten daar vandaan kwamen....van de bijwerkingen....
ben het eigenlijk spuugzat. Hulp wil hij niet....niet van familie en hulpverleners.
als we zo jog veertig jaar doorgaan wordt het verschrikkelijk. Zelfs denkids merken zijn reactie die zo stug is. Ze vragen alles aan mij en dan is hij weer boos.
maar ik vertik het om het te doen als ik geen zin heb....iemand nog tips of moet ik er maar een punt achter zetten?
Masturberen
Heeft hij weleens van masturberen gehoord?
Dat kan helpen.
En verder moet hij leren wat meer inlevingsvermogen te hebben.
sorry
maar je man is een grote egoist die weinig tot geen rekening met anderen wil houden en zijn eigen plan trekt. Zijn chagrijn, omdat hij zijn libido niet onder controle heeft is kling klare onzin. Laat hem lekker zijn best doen met zijn handjes en dat kan geen probleem zijn.
En zeker geen smoes dat hij iedereen af kan gaan snauwen. Wat een groot kind zeg.
Begrijp ik wel goed dat het ook zijn kinderen zijn, want het klinkt alsof alleen jij de moeder bent, er staan ook geen leeftijden bij. Maar zelfs als dat niet zo is, maakt het misschien iets begrijpelijker dat hij het moeilijk vindt rekening te houden met de kinderen, maar nog geen goede smoes.
Als hij dan ook nog eens geen hulp wil wordt het wel erg moeilijk. Als ik jou was zocht ik hulp voor mezelf en zou ik zoeken naar een manier om eens heel anders met hem om te gaan om te kijken of dat een gedragsverandering geeft. Ik denk aan dingen als heem een koekje van eigen deeg geven of hem diskwalificeren bij dit gedrag en hem uit het gezinsleven bannen voor dat moment en niet voor hem koken e.d. Ik weet het niet, ik brainstorm maar wat. Maar deze man vertoont zeer kinderlijk gedrag en moet hoognodig op zijn plek gezet worden.
Wat was ook weer zo aantrekkelijk aan hem toen je verliefd op hem werd?
inlevingsvermogen
Hoe oud zijn je kinderen?
Was hij anders toen jullie geen kinderen hadden? Of is hij een stuk sacherijniger geworden sinds jullie kinderen hebben?
Klaas heeft op zich gelijk dat hij moet leren wat meer inlevingsvermogen te hebben, maar als ik dit zo lees (best herkenbaar op bepaalde vlakken), denk ik dat precies daar het probleem zit.
Je man heeft geen/zeer weinig inlevingsvermogen.
Het kan egoïsme zijn, maar waar ik eerder aan denk is autisme. Ik weet dat sommige mensen op dit forum het vreselijk vinden als dit "meteen" geroepen wordt.
Maar lees maar eens wat andere draadjes hier op OO als je zoekt op autisme of asperger, en kijk eens of je dingen herkent. Op internet kan je je ook inlezen.
Als je daarna denkt dat er sprake kan zijn van autisme, en je man wil (op dit moment) geen hulp, dan kan jij misschien hulp zoeken voor jezelf. En dan kan het zeer nuttig zijn om met iemand te praten die gespecialiseerd is in autisme, ook al is je man niet gediagnosticeerd. Heeft mij erg geholpen, al blijft het moeilijk.
Sowieso wens ik je sterkte, want met de problematiek rond jouw gezondheid en zijn libido erbij heb jij het denk ik nog een stuk zwaarder dan ik.
Een keer per maand
Als mijn vrouw een keer per maand zin had zou ik het buiten de deur gaan zoeken. Die veertig jaar gaan jullie zo niet halen. En dan nog zo'n fantasiesyndroom als fybromyalgie. Fijn voor de kinderen zulke ouders. Een gezin met hsp add en fybromyalgie en als die man daar problemen mee heeft is HIJ een autist. Als ik hem was stapte ik er nu uit.
Moet hij zich teveel aanpassen aan de weg die jij met de kinderen inzet? Zo komt het op mij een beetje over, alsof er een moeder is met twee kinderen en een vader die, mits hij zich gedraagt volgens moeders normen, ook mee mag doen. Hij is wel volwaardig partner en vader natuurlijk, niet een ver familielid die je als straf verder kunt gaan isoleren. Elk verhaal heeft twee kanten en ik vind het wel opvallend dat man als grote boosdoener wordt afgeschilderd. Verder vind ik een keer in de maand sex heel weinig. Natuurlijk moet je jezelf geen geweld aan doen. Maar je zou in ieder geval kunnen erkennen dat het voor hem niet bepaald leuk is.
Mijn tip: probeer zelf eens je eigen rol kritisch onder de loep te nemen en al dat vrouwelijke inlevingsvermogen eens op je man los te laten. Misschien voelt hij zich buitengesloten en eenzaam, waardoor hij extra behoefte heeft aan intimiteit die niet beantwoord wordt. Daar zou ik ook wel chagrijnig van worden eerlijk gezegd.
een keer in de maand
Zo'n een keer in de maand als jij er een keer zin in hebt (kan dus ook minder zijn) is ook wel weinig. Natuurlijk kan je man ook masturberen maar jij kan ook zin maken.
Ik denk dat mijn man ook best chagrijnig zou worden a l s ik hem weken l ang in bed zou negeren.
En dan na de seks maar eens een goed gesprek hebben met je man. Is er iets aan de hand? Loopt het allemaal wel goed op zijn werk? Maakt hij zich misschien zorgen over jou en hoe het verder moet als je misschien niet opnieuw aan het werk gaat?
tja
Hij moet dus wachten tot jij eens een keer zin hebt en dat kan eens per maand of minder vaak zijn. Bedenk je eens hoe vaak je per week iets doet waar je niet zoveel zin in hebt (de wc schoonmaken, eten koken, bedden verschonen) en hoe vaak dat achteraf toch nog wel mee viel. Met andere woorden: je kunt ook zin krijgen door het gewoon te doen en als de zin niet komt wat dan nog? Ben je dan echt bang dat je verkracht wordt dan? Tuurlijk niet, die wc verkracht jou ook niet 
Geen seks is een splijtzwam in je huwelijk en dan moet je niet achteraf roepen dat het niet aan jou lag.
ach
En dat inlezen; volgens mij doen wel meer vaders dat niet. Wat dat stuk aangaat hoor ik bijna altijd dat vooral moeders hierin veel actiever zijn, wat niet wil zeggen dat ze meer betrokken zijn.
Hier ook de nodige dingetjes met de kinderen en heb vriendlief zeker 20 boeken in de handen geduwd afgelopen jaren, maar hij zal er geen uitgelezen hebben. Jammer maar goed zo gaat het vaak.
Wat ik me afvraag is hoe het met jullie beiden gaat. Het klinkt als of jullie allebei niet lekker zitten. Misschien daar eens prioriteit aan geven? Wat hebben jullie beide nodig, samen of apart? (En eerlijk gezegd denk ik dan helemaal niet aan hulpverlening)
Kip en ei
De vraag is waar het probleem ontstaan is.
Heeft man al tijden te weinig seks en is hij daardoor sacherijnig?
Of is man al tijden sacherijnig en onaardig tegen TO en heeft zij daardoor (en door haar gezondheidssituatie) geen zin in seks?
Als de eerste situatie speelt, dan kan ze inderdaad proberen vaker seks te hebben en kijken of hij dan vrolijker wordt.
Als de tweede situatie speelt, vinden jullie dan ook dat TO maar "zin moet maken", ook al is hij vervelend, bekt hij haar haar af etc.?
De meeste vrouwen willen best seks hebben als partner lief tegen haar is, haar lijkt te begeren. Als dat niet zo is, wordt het vaak moeilijker voor een vrouw.
Mannen zijn eikels
Nee, een vrouw hoeft geen zin te maken als een man altijd onaardig is. Maar ik erger mij eraan dat het sommige vrouwen net doen alsof de man altijd de grote eikel is. Onbegripvol. Niet aardig naar de kinderen toe. Zelf zijn ze natuurlijk de leuke, lieve vrouw. De enige die de kinderen wel goed begrijpt. Die wel goed ingelezen is. Man is goed om de hele dag te werken en de centjes binnen te brengen. Zoiets.
Ik weet niet wat er hier gaande is. Maar ik zie het zo voor mij dat er man echt niet opeens is veranderd. Misschien heeft T.O. al tijden alleen maar aandacht voor zichzelf en de kinderen. En is ook zij haar man volkomen vergeten. Heeft ze nooit eens gevraagd hoe het hem is. Hoe het op zijn werk gaat. Heeft ze alleen maar gemopperd zodra hij thuis is over hoe zwaar het allemaal wel niet was. Hoe moeilijk de kinderen waren en hoe hij lekker op zijn werk zat etc. etc. etc. (heel herkenbaar, ik betrap mijzelf hier soms namelijk ook op)
En omdat wij dat niet weten mogen wij ook best wat tegengas geven. Wat doet tettet zelf. Waarom hebben ze geen seks. Seks is toch echt een belangrijk onderdeel in een relatie. En een keer in de maand is weinig. Mijn man zou volgens mij best twee keer per dag seks willen hebben. Dat is dan pech voor hem want daar heb ik geen zin in. Maar inderdaad soms maak ik dan maar zin. Ik heb zelf ook niet zoveel behoeft aan seks maar wel aan aandacht en dat is nou net mooi te combineren met seks.
Zin
"Als de tweede situatie speelt, vinden jullie dan ook dat TO maar "zin moet maken", ook al is hij vervelend, bekt hij haar haar af etc.?"
Ik vind niet dat ze dat moet, maar ik zou er wel voor kiezen. De kip-eikwestie is niet zo relevant , vind ik. Het gaat er niet om wie hier "begonnen" is, of wie er "gelijk heeft". Er is verwijdering ontstaan, en als je een manier weet om nader tot elkaar te komen, zou ik dat proberen. Inderdaad: even een paar keer zin maken en kijken of dat de intimiteit ten goede komt. Masturberen is in dit soort situaties een lapmiddel, maar geen vervanging voor seks en intimiteit met je partner.
Uiteraard alles binnen redelijke grenzen.
Toevoeging
Mijn ervaring is dat het in dit soort situaties beter werkt om pragmatisch te zijn. Wat werkt, dat werkt.
Je kunt wel gaan zitten wachten tot-ie een keer op precies de goede manier lief voor je is, maar gaat je dat een betere relatie opleveren?
Denigrerend
De opmerking dat manlief "zijn handjes maar goed moet leren gebruiken" vind ik heel erg denigrerend. Alsof een man als een soort primitief wezen alleen maar zijn zaad wil lozen en geen behoefte heeft aan menselijk contact.
Tja
Ik snap je man. Ik zou ook chagrijnig worden van zo'n vrouw. In een huwelijk probeer je naar vermogen in elkaars behoeften te voorzien. Je zorgt oor elkaar, financieel, qua zorg, emotioneel en ook seksueel.
Jij laat daarin behoorlijke steken vallen en komt dan ook op de proppen met niet bestaande ziekten als fybromyalgie en niet bestaande syndrome als HSP. je klinkt als een zeurderige hypchonder die alleen met zichzelf en haar verzonnen kwaaltjes bezig is.
Je wuift je mans behoeften weg als zijnde irrelevant.Logischdat hij kwaad op jou is; jij geeft hem het gevoel dat hij niks waard is voor jou.
Ik kan je wel één ding zeggen. Ga zo door en je hele huwelijk gaat kapot. Vroeg of laat zoektje man het ergens anders en dan mogen wij heir weer een huilverhaal lezen over wat voor vreselijke ex je hebt.
Herkenning
Ik herken het probleem. Mijn partner wil altijd wel, ik eens in de zoveel maanden. Als we lang geen seks gehad hebben, wordt de sfeer er niet beter op. Mijn behoefte aan seks is nooit groot geweest, maar nu is het helemaal tot onder 0. Ik gooi het op de overgang. Ik vind ook dat je af en toe zin moet maken, maar als je alleen maar zin moet maken, wordt dat wel een taaie opdracht. Ik zit er echt mee.
Terug naar het begin
Trek je vooral niets aan van Mark74's toon.
Hij doet mij denken aan jouw man. 
in
Je zit met de hele situatie en probeert een oplossing te vinden.
Ik ben geen sexuologe maar wat doet jouw man om jou te verleiden tot seks? Want dat mopperen op jou en de kinderen, heeft duidelijk het tegengestelde resultaat. Nemen jullie nog wel de tijd voor elkaar? Helpt hij jouw met de kinderen zodat jij eens tijd voor hem kan maken?
Opdracht aan hubby : probeer me nog eens voor je te winnen. Doe eens zoveel moeite als 10 jaar geleden.
Ik weet genoeg vrouwen die na zoveel jaren klagen dat ze geen zin in seks hebben en die geen fibro hebben. Dus je moet het misschien daar de reden niet zoeken.
Tuurlijk Charlie.
Vrouw heeft geen zin en dat is de schuld van de man. Lekker makkelijk.
nouja Mark
Er zit toch wel wat in. Ben zelf bijv door omstandigheden zelden ontspannen. Moet echt niet denken aan sex. Wat daar voor nodig is is op zn minst dat ik ontspannen ben. Prima als manlief daar geen tijd aan wilt besteden. Maar *zomaar* sex hebben zit er nu even niet meer in meestal. Jammer dan. (Manlief hier doet weer niet moeilijk, heerlijk. Gelukkig maar, want tijd voor ontspanning hebben we maar zelden.)
Een relatie is toch altijd iets gezamelijks, sex ook.
Mark74
Maar als je als vrouw die zin echt niet meer voelt, ondanks dat de man wel zijn best doet? Als het lichaam niet doet wat je graag zou willen, wat dan?
@Zoanne
Tja, als jij het echt niet op kunt brengen een normale seksuele relatie te hebben met je man dan vind ik dat je niet raar moet opkijken als hij het ergens anders zoekt. Dat kun je hem dan, op een gegeven moment, niet meer ontzeggen.
Dat kunnen veel vrouwen dan ook weer niet opbrengen. Zou jij dat wel kunnen?
@prul
Manlief doet niet moeilijk zeg je. Wellicht omdat hij het opgegeven heeft.
Het is allemaal wel lekker makkelijk vanuit jzelf geredeneerd. Wellicht heeft je man daar zelf al zijn oplossingen voor gevonden.
Wat niet weet wat niet deert niet waar en genoeg huwelijken die zo prima gefunctioneerd hebben.
Zorg delen
@tettet, komt de zorg van je kinderen alleen op jou neer of zijn er activiteiten die je man ook op zich kan nemen, zodat niet alle druk bij jou ligt?
Het voelt ook niet fijn als de taak van opvoeden niet wordt gedeeld. Het hoeft geen 50:50 te zijn maar toch kan het zien van betrokkenheid van je man bij jullie kinderen zoveel effect op je hormonen/ feromomen.
In plaats van met een boek komen aanzetten, leg je hem uit dat je hem mist. Hij mist jou en jij mist hem. Een weekendje met zijn tweeën weg voor wat persoonlijke aandacht en om elkaar te vertellen dat hoewel de verwachtingen van een gezin niet is geworden wat je verwacht had, je elkaar nodig heb.
Als je ziet dat de ander je helpt/begrijpt, krijg je meer zin in vrijen en als je meer geniet van vrijen, wordt je meer ontspannen en spontaner in elkaar helpen.
Ik heb
Ik heb 28 jaar in een relatie gezeten waar ex geen zin had in seks. Er zijn dus mensen die, ondanks dat ze de intimiteit erg missen, nog kunnen blijven om te zoeken naar meer.
En als ik hier dan lees: eens in de maand is te weinig, dan zoek je het buiten de deur enz. dan krap ik mijzelf wel even achter de oren.
Had ik dat gehad, dan had ik niet eens weggegaan, laat staan denken aan het ergens anders halen. Wat snel dat ongeduld bij sommigen! Wat nou als je partner periodes lang of in het slechtste geval voor altijd niet meer in staat is tot seks? Voor mij zou houden van dan genoeg zijn. Als 1 van de 2 maar aanwezig is: diep houden van en uitingen daarvan. Die uitingen kunnen wat mij betreft op vele manieren.
Seks zonder zin met iemand die je afbekt lijkt mij een verschrikking en zou ik niet doen. Zin maken als er geen zin is, dan zou ik zoeken naar een oorzaak en langzaam opbouwen. Als je al verder van elkaar verwijdert bent zou het voelen als seks met de buurman en dat zou ik niet trekken.
Ik erger mij trouwens aan woorden als fantasiesyndroom over fibromyalgie (niet fybromyalgie). Praat met mijn reumatoloog, google wat op de nieuwste onderzoeken zou ik zeggen. Ik gun niemand 1 dag met fibromyalgie.
Wacht even
Ik vind helemaal niet dat je het maar buiten de deur moet gaan zoeken als je partner geen of weinig sex met je hebben wil. Dat is qua niveau vergelijkbaar aan te tip om manlief maar met zijn eigen handjes aan het werk te zetten. Ik vind het wel van weinig respect en van inlevingsvermogen getuigen dat er zo over de behoeftes van man heengewalst wordt.
zelf meegemaakt
Ik ben nooit vies geweest van seks. Maar als je regelmatig respectloos en chagrijnig wordt behandeld en je ziet dat de kinderen er ook mee te maken krijgen, dan koel je vanzelf wel af. Ook zonder fysieke klachten. Het is dan erg makkelijk om de schuld bij mij en TS te leggen, maar ik heb er weinig zin in overdag als vuil behandeld te worden en 's avonds diezelfde persoon met wijdopen benen te begroeten.
Als je met respect word behandeld komt de zin vanzelf weer. Ook als je fysieke klachten hebt. Als er over de problemen te praten valt komt het wel goed.
Maar zo te lezen is dat ook een probleem.
En daarom zou het gebrek aan libido wel eens een gevolg kunnen zijn van het gedrag van haar partner.
kortom
een complex probleem, er steekt vast meer achter.
Maar stel dat het puur en alleen het libido zou zijn: ik moet wel zeggen dat als mijn man maar 1x in de maand sex zou willen, ik me wel afgewezen zou voelen, of niet aantrekkelijk genoeg. Dan zou ik waarschijnlijk verdrietig zijn, onzeker, etc. maar een man uit dat misschien wel eerder door chagrijnig te zijn.
Is er tussendoor ook geen intimiteit? Geen knuffels, tegen elkaar aankruipen op de bank, lepeltje lepeltje in bed, lieve woordjes, kusje in de nek etc.?
Week van autisme
Ergens is de houding van de man niet zo vreemd. In de media worden we veelvuldig geconfronteerd met bezuinigingen, niet alleen in onderwijs maar ook in de zorg. Voor mannen die opgevoed zijn met de principes van vrouw zorgt voor het eten en man voor bescherming, is dit een zware last. Het klinkt heeeel ouderwets, maar het is voor velen toch nog altijd de basis van hun normen en waarden. Het brengt een spanningsveld met zich mee waar je moeilijk hulp bij druft te vragen omdat je door de verhalen in de media ook steeds minder overheidsinstanties durft te vertrouwen.
Inwendig kan onrust ontstaan waar je uit schaamte niet over kan praten. Dat kan zich uiten in sacherijnige botheid, vaak op diegene die er niets aan kunnen doen maar je wel confronteren met je gevoelens.
Klaarkomen is niet alleen om de druk in de ballen te verlichten of om te genieten van elkaars lichaam. Het is ook een manier om even bevrijdt te voelen van de onrust.
Niet voor niets stond in 2014 de week van autisme in teken van de echtscheidingen veelal omdat men vastliep en niet goed communiceerde.
Flanagan
"Niet voor niets stond in 2014 de week van autisme in teken van de echtscheidingen veelal omdat men vastliep en niet goed communiceerde."
Nou, veel succes met het communiceren met een autist! Pffff, ben al meer dan 10 jaar bezig om te proberen te communiceren met mijn ongediagnosticeerde autististische man.
Ik communiceer vast op de verkeerde manier. Maar heb het eindeloos geprobeerd op allerlei manieren: vriendelijk vragen, uitleggen waarom ik iets wil/ waarom ik iets vraag / waarom ik over iets wil praten, stellig dus meer in de vorm van een mededeling, boos worden. Weinig woorden.
Rampzalig. Op een vraag komt vaak geen antwoord.
Soms werkt een e-mail, heeft hij tijd om na te denken. Maar ook dan reageert hij selectief. Als hij geen zin heeft, of het niet weet, zegt hij dat niet, maar reageert hij gewoon niet. Als ik er later op terug kom, nog geen reactie. Later nogmaals: "je zeurt".
Proberen vriendelijk te zijn, complimenten te geven, lief te zijn. Het helpt allemaal niet. Snapt niet dat ik dan ook een keer iets vriendelijks wil horen, complimenten wil krijgen, fijn vind als hij lief tegen mij is.
Echt, een uitdaging om met een autist te communiceren.
Het beste is om communiceren zoveel mogelijk te vermijden is inmiddels mijn conclusie. Triest maar waar en moeilijk als je een relatie hebt en kinderen erbij. Soms zijn er toch dingen die je moet afstemmen.
anoniem
Heel goed beschreven en herkenbaar.
Het zou goed zijn als TO nog reageert hoe het vroeger was. Wat er eerst was: weinig seks of een sacherijnige man.
En hoe hij was voor er kinderen waren.
Ff zo,
Ts gaf aan dat haar zoon add heeft, ze zegt dat niet over haar man.
