Man heeft affaire en ben net zwanger
Mijn man heeft mij bedrogen met mijn beste vriendin. Ik ben er kapot van. Voelde het vanaf het begin dat er iets speelde , alles is altijd ontkent. Het is ongeveer 3 maanden geweest en ik weet niet zeker of het verder is gegaan dan appen en bellen over sex of ook echt daadwerkelijk sex. Hij zegt dat het er in geslopen is en dat hij de spanning en aandacht wel en luisterend oor fijn vond. Maar hij wil er alles aan doen om mij niet kwijt te raken en te vechten voor zijn gezin. Als we geen dochtertje hadden gehad dan was ik weg geweest, maar ik ben notabene net zwanger vd tweede waar we allebei voor wilden gaan.
Ik twijfel nu heel erg of ik dat tweede kindje door moet zetten en hem een tweede kans moet geven, dan heb ik in ieder geval 2 kids van dezelfde man mocht het alsnog fout gaan. Ik zie het niet zitten om over 5 jaar weer met een nieuwe partner een kindje te krijgen, dan ben ik ook al veel te oud. En het idee dat ik het laat weghalen en hij over een jaar met een nieuwe partner het kindje krijgt die wij zo graag wilden. En natuurlijk hou ik ontzettend van hem, maar mijn beeld over hem is wel voor altijd veranderd. Ook speelt mee dat ik op dit moment moeilijk aan een woning kan komen nog weinig spaargeld heb. Is het raar om nu aan mezelf te denken me financieel onafhankelijk te maken en me geestelijk er op voor te bereiden dat het over 3 jaar weer gebeurd zoiets? Maar dat ik er dan beter voor sta dan nu…
Wat ontzettend moeilijk voor je. Bedrogen door de mensen die het dichtst bij je staan. Zoek zo spoedig mogelijk hulp bij iemand met wie je kan praten, veel huisartsen hebben een POH-ggz.
Uit je hele bericht blijkt dat heel veel gedachten over elkaar heen buitelen.
Probeer het een beetje uit elkaar te houden al houden veel dingen verband met elkaar.
Of je de relatie met je man weer op de rit krijgt weet je nu niet. Als er nog genoeg houden van is en hij is een goede vader zou ik het wellicht nog een kans geven. Nog los van het feit of je nu wel of geen geld hebt. Je weet niet hoe je er over drie jaar instaat. Misschien heb je dan geld maar wil je helemaal niet meer uit elkaar. Je kunt in feite op dit moment helemaal geen goede beslissing maken. Veel hangt ook af van de reacties van je man. Is de relatie nu voorbij? heeft hij spijt betoont, heeft hij het zelf opgebiecht omdat hij zich zo rot voelde of heb jij hen betrapt en moest ie wel toegeven? etc. Hij wil in ieder geval voor vechten.
Wat er bij jou ook nog bijkomt is dat je net zwanger bent. Nu twijfel je of je door kunt gaan met de zwangerschap. Ik heb veel zwangeren begeleidt, ook vrouwen met veel problemen (partners die opeens verdwenen waren, een faillissement..) heel vaak kwam dan gelijk de reactie "dan moet de zwangerschap maar stoppen" dat is een hele normale reactie, want zwanger zijn is bij uitstek een situatie waar je steun nodig hebt en vaak veel emotioneler bent. Hoe het daarna verder ging bij die vrouwen hing van heel veel zaken af. Wat ik je wel wil meegeven is dat het niets oplost wat betreft het vreemdgaan van je man met je beste vriendin. Dat blijft, zwanger of niet. Daar moet je sowieso doorheen. Verder lees ik dat het een gewilde zwangerschap is, je over 5 jaar te oud bent/ of jezelf te oud vindt. Als je de zwangerschap beëindigt kan het zijn dat je in plaats van een probleem oplost ( je lost eigenlijk niets op) er een probleem bijkrijgt namelijk enorm veel verdriet over iets wat er had kunnen zijn maar niet meer is en dat door het gedrag van anderen. Het is niet zo dat je toch al twijfelde over de zwangerschap en je dan nog te maken krijgt met vreemdgaan van je partner.
Wat lost dat op aan de situatie met je man?? Ga je hem dat niet voor altijd kwalijk nemen?? Het kan zijn dat je denkt dat je zonder kind meer kan gaan werken en geld sparen om uiteindelijk weg te gaan bij je man. Maar is dat het je waard? Allemaal vreselijk moeilijke vragen waar je via ons ( het forum ) wel hulp bij kan krijgen maar ik denk dat je beter af bent met persoonlijke hulp.
Als je echt heel erg twijfelt of je door wil gaan met je zwangerschap kun je ook op de site van de FIOM kijken. Dat is niet alleen maar voor ongewenste zwangerschappen maar ook voor vrouwen zoals jij die opeens in een heel moeilijke situatie belanden. Heb ik goede ervaringen mee gehad en zijn objectief. Je kunt ook bellen voor een persoonlijk gesprek.
https://fiom.nl/ongewenst-zwanger/zwanger-wat-nu/hoe-kom-je-tot-besluit
Heel veel sterkte!
Lieve Marinke
Wat verschrikkelijk. Wat een golf aan emoties zit je mee! Vreemdgaan met een bekende en ook nog tijdens zwangerschap... Ik geef het je te doen. Wat ik je kan zeggen is dat ook ik door mijn man ben bedonderd. Ook met een vriendin. Ook mijn man had spijt als haren op zijn hoofd en wilde mij niet kwijt. Ik was verdrietig, boos, sliep niet meer. Had ook niet voldoende inkomen om (meteen) weg gegaan. Of een huis. Maar wilde ik dat wel?
Wat mij heeft geholpen is dat ik snel een afspraak via huisarts met praktijkondersteuner (psycholoog) heb gemaakt. Deze gesprekken hielpen mij enorm. Daarna naar een psycholoog.
En ik gaf het tijd. Weggaan kan altijd nog.
Daarnaast ben ik het topic hier op dit forum - Verder naar Ontrouw - gaan bezoeken. Daar vond ik een luisterend oor, waardevolle tips en ook werden mijn vragen beantwoord. Ook las ik de blogs van Marike over vreemdgaan (9 blogs) : https://www.relatietherapie-nijmegen.nl/blog/verraad-en-vergeving/
Of je dan wel of niet verder wil met je man, wordt steeds duidelijker. Ik zou met wat ik lees de gewenste zwangerschap niet nu in de emotie stopzetten, eens met advies hierboven. Als je straks terugkijkt ziet de wereld er weer heel anders uit.
Veel rust en sterkte gewenst!
Wat een nare situatie. Neem de tijd om te bedenken wat je wil. Het kindje is gewenst, neem daarin niet overhaast een beslissing. De huisarts of poh lijkt me een goede eerste stap. Je hebt het over financiële onafhankelijkheid die je nu niet hebt maar wel wil hebben. Daar zou ik wel naartoe gaan werken. Mocht het in de toekomst nogmaals mis gaan, dan sta je sterker wat betreft kiezen voor jezelf. Ik begrijp heel goed dat het vertrouwen in je man flink gekelderd is.
PS: op je vraag: "Is het raar om nu aan mezelf te denken me financieel onafhankelijk te maken en me geestelijk er op voor te bereiden dat het over 3 jaar weer gebeurd zoiets? Maar dat ik er dan beter voor sta dan nu…"
Is mijn antwoord, nee dat is niet raar. Je wil deze pijn en teleurstelling nooit meer meemaken.
Wat ik nog vergat is dat het mij hielp om met mijn man te praten. Keer op keer. Ik moest uitvinden waarom hij is gaan doen wat hij deed. Dat vond heel heel heftig want hij was niet trots natuurlijk. Maar hij leerde ook hoe het nou kwam. En ik kreeg beeld helderder. Vrijwel alle vreemdgangers liegen overigens eerst over duur en impact (wel of geen sex). Mij hielp het om geen details te horen maar wel de waarheid.
We hadden een goede relatie met goede sex, we zijn alleen het laatste half jaar erg uit elkaar gegroeid omdat hij erg veel werkt, hij heeft een jong groeiend bedrijf. Waar ik niet altijd zin in had om over te praten als hij laat thuis kwam en ik ook gewerkt had. Die aandacht vond hij wel bij een ander. We zijn elkaar verloren het laatste half jaar. Ik kan alleen niet begrijpen dat hij daar nooit eerlijk over is geweest, ik heb het hem zo vaak gevraagd. En hij heeft tot op het laatste moment gelogen tegen mij, en nu opeens wilt hij vechten. Ik krijg het idee dat hij dit alleen maar doet om zijn gezin bij elkaar te houden. Want als je echt van iemand houdt dan flik je dit niet. Het had natuurlijk ook nooit uit mogen komen.
Hoi Marinke,
Wat een verschrikkelijke situatie.. Ik heb helaas iets soortgelijks meegemaakt een half jaar geleden. Toen kwam ik erachter dat mijn man ook was vreemdgegaan tijdens mijn zwangerschap. In eerste instantie loog hij helaas dat het alleen een vriendschap was. Uiteindelijk vond ik oude berichten in zijn mobiel waaruit bleek dat er veel meer aan de hand was. Dus ik kan beamen wat Ana Cara zegt, dat niet alle mannen gelijk helemaal eerlijk durven te zijn over de duur en hoe ver het ging.
Ik kan je alleen als tip geven om inderdaad gelijk hulp te zoeken bij een praktijkondersteuner of relatietherapeut en om pas na een paar maanden na te gaan denken over wel of niet willen doorgaan. Dat heeft ons enorm geholpen. In het begin gingen mijn emoties alle kanten waardoor ik denk ik op dat moment niet in staat was om in te zien wat ik echt wilde. Ik ben nu iets meer dan een half jaar verder en het wordt echt rustiger in je hoofd, ookal zijn er nog terugvallen. Ook ben ik erachter gekomen hoe belangrijk het is om heel veel te praten met elkaar, dat heeft ook heel veel geholpen.
Ik hoop dat je iemand vindt waarmee je goed kan praten en heel veel sterkte.
Afschuwelijk, veel sterkte voor jou ♥️!
annevb100 schreef op 30-09-2021 om 13:33:
Hoi Marinke,
Wat een verschrikkelijke situatie.. Ik heb helaas iets soortgelijks meegemaakt een half jaar geleden. Toen kwam ik erachter dat mijn man ook was vreemdgegaan tijdens mijn zwangerschap. In eerste instantie loog hij helaas dat het alleen een vriendschap was. Uiteindelijk vond ik oude berichten in zijn mobiel waaruit bleek dat er veel meer aan de hand was. Dus ik kan beamen wat Ana Cara zegt, dat niet alle mannen gelijk helemaal eerlijk durven te zijn over de duur en hoe ver het ging.
Ik kan je alleen als tip geven om inderdaad gelijk hulp te zoeken bij een praktijkondersteuner of relatietherapeut en om pas na een paar maanden na te gaan denken over wel of niet willen doorgaan. Dat heeft ons enorm geholpen. In het begin gingen mijn emoties alle kanten waardoor ik denk ik op dat moment niet in staat was om in te zien wat ik echt wilde. Ik ben nu iets meer dan een half jaar verder en het wordt echt rustiger in je hoofd, ookal zijn er nog terugvallen. Ook ben ik erachter gekomen hoe belangrijk het is om heel veel te praten met elkaar, dat heeft ook heel veel geholpen.
Ik hoop dat je iemand vindt waarmee je goed kan praten en heel veel sterkte.
hoi Anne bedankt voor jouw reactie. Relatietherapie is idd een goed idee. Welke keuze heb jij uiteindelijk gemaakt?
Ik heb gekozen om er voor te vechten. Het is een hele lange zware weg, die nog lang niet helemaal bewandeld is, maar het wordt wel steeds makkelijker (ookal is het een heel lang proces). Uit elkaar gaan lijkt mij ook zwaar.. En ik hield nog van hem en daarom koos ik ervoor om het een kans te geven. Scheelt ook dat mijn man er alles aan heeft gedaan en nog steeds doet om onze relatie nog te laten werken. Laatst bij de relatietherapie werd besproken dat de ergste crisis achter de rug is en dat het nu onwaarschijnlijk is dat het niet meer goed komt tussen ons. Dat gaf mij wel een heel goed gevoel. De ergste crisis heeft een klein half jaar geduurd..
Bij de relatietherapie zijn wij wel goed gaan zoeken naar hoe het zo ver heeft kunnen komen en hoe we eruit kunnen komen. Ik denk dat onze relatie hierdoor veel 'echter' en dieper is geworden. Alleen jammer dat het vreemdgaan ervoor nodig was.
Ik denk dat de relatietherapie goed werkt om een bewustere keuze te maken, om met elkaar door te gaan of niet..
het ergste vind ik dat ik heb vanaf dag 1 doorgehad heb, en dat er telkens lul verhaaltjes kwamen als ik er naar vroeg. Ik ben zelfs een paar keer een serieus gesprek aan gegaan dat ik het voelde en of hij aub eerlijk wilde zijn, weer werd er gedaan alsof ik gek was. Voor mij voelt het als pure egoïsme dat hij zichzelf dit gunde en dus eigenlijk gewoon schijt aan mij heeft gehad.
Wat vreselijk Marinke, ik kan je geen wijze raad geven maar leef met je mee.
Hoe gaat het met je Marinke?
