Man doet niets
Hallo lieve forum leden ,
Het volgende is aan de hand, 5,5 jaar geleden kregen mijn man en ik verkering en na 3 maanden was ik zwanger van ons meisje. 2 jaar geleden zijn wij getrouwd.
Ons dochtertje is een zorgenkindje tot de dag van vandaag..... en 9 van de 10keer sta ik er alleen voor zoals de bezoeken aan het revalidatie centrum , ziekenhuis enzovoort.
3 dagen in de week brengt hij haar weg naar het kdv (ik werk dan) maar
Verder ligt hij altijd op zijn bed !
Hij werkt 5 dagen in de week als kok dus onregelmatige werktijden. Maar ongeacht stel hij begint om 5 uur dan gaat die naar bed tot 4 als die haar weggebracht heeft.
Uitslapen voor mij zit er nooit in , eveneens als het huishouden. Soms helpt die maar vaak ruim ik zijn zooi op ! Zijn reactie is dat die zo moe is en het zo druk heeft op werk.....
Ik heb geen idee meer wat ik hier mee aan moet.
Heel vaak heb ik hier al wat van gezegd maar elke keer krijg ik loze beloftes !
Is dit herkenbaar voor iemand ? Valt dit nog te "redden" ?
Hoe gaan jullie er mee om als je hetzelfde herkent ?
Hmm ...
Met de woorden "Hij werkt 5 dagen in de week als kok" is eigenlijk al veel van zijn gedrag verklaard. Wie werkzaam is als kok beoefent namelijk een zeer zwaar beroep.
Minder uren draaien zou waarschijnlijk wel verbetering kunnen brengen in zijn gedrag. Is daar een mogelijkheid toe?
Rode krullenbol
Rode krullenbol
Dat klopt, maar dat wil niet zeggen dat je al je vrije tijd op bed ligt vind ik..... zeker niet als je een gezin hebt ?
oftwel zijn leven bestaat uit , werken , slapen en 3x zijn dochtertje wegbrengen .
lasten verminderen
Jullie hebben het dus beiden zwaar. Jij met de zorg voor een zorgenkind en alles wat daarbij komt en je man met zijn zware baan.
Ik zou daarbij toch niet naar je man gaan wijzen. Je hebt zelf een regelmatige baan van 3 dagen, dat is geen vergelijking.
Is het mogelijk om je huishouden wat simpeler en doeltreffender te maken? Kun je een werkster inhuren? Heb je een vriezer en een droger?
Kan je man op zijn vrije dag zijn vaardigheden in het koken inzetten met het maken van maaltijden voor de hele week die je dan invriest? En dan kook jij in het weekend of doet iets makkelijks?
Boodschappen laten bezorgen 1x per week?
Je gaat niet over de draagkracht en de bijdrage van je man, maar wel over jezelf. De zorg voor kleine kinderen, zeker als het een zorgenkind is, naast je werk is ook beslist uitputtend. Probeer het jullie beiden daarnaast zo makkelijk mogelijk te maken.
AnneJ
Bedankt voor je reactie , ik heb een duobaan als mijn collega vrij of ziek is werk ik er ook 5.
En inderdaad ik werk "maar" 3 dagen maar doe echt alles.
Ook als hij dus vrij is dan ligt die de hele dag op zijn bed, en zegt hij zelf dat hij lui en moe is ....
En alles laat die slingeren , zoals lege glazen drinken , lege borden , lege pakken melk in de koelkast.
Gordijnen en raam doet die nooit open ( lijkt mij kleine moeite.....)
Luiers van ons kind laat die ongevouwen op haar kamer liggen. (Die doet die af als ze naar het kdv gaat)
Ik word wakker , en ons kindje ontbijt met mij(ze word wakker en wilt dat zelf ) en vervolgens moet ik haar voor de tv zetten om naar werk te kunnen want papa komt zijn bed dan nog niet uit. (En in bed wilt ze niet meer want ze is uitgeslapen)
Ik ben ook weleens moe , maar we hebben een kind en daar moet je voor zorgen.
Helaas hebben wij niet de middelen voor een huishoudster.
AnneJ
Je gaat niet over de draagkracht en de bijdrage van je man, maar wel over jezelf.
Sorry even een vraag .....wat bedoeld u met die zin ? Ik snap hem niet😊
Een mannelijke slob
Ik heb mijn dochter al geinstrueer dat dat nog steeds helaas een realiteit is. Er zijn mannen, ja ook vrouwen, maar vooral mannen, die het toch echt niet in zich hebben om achter zich aan op te ruimen.
Daar kun je hele referaten over houden. De realiteit is, voor je een serieuze relatie aangaat kun je dat beter beoordelen dan als het er echt op aankomt als je eenmaal kinderen hebt.
Je kunt je best gaan doen een man op te voeden, ik geef het je te doen, ik ken moeders die hun zoons tot uit den treure achter de vodden hebben gezeten waar het nog niet gelukt is, of je kunt je er bij neerleggen en er om heen werken.
En misschien af en toe een klein succesje behalen, door een project te maken van een handeling die je wil veranderen.
Zet een prullebak bij de commode en wijs je man erop dat hij de luier dichtvouwt en in de prullebak doet. Herhaal dat 100 keer en kijk wat er gebeurt. 1 ding tegelijk.
Als het je zo ergert kun je beter zelf meer gaan werken en een werkster betalen, of van je man eisen dat die de werkster betaald, dat heb ik ook weleens gezien bij een gezin.
Helemaal goed krijg je het waarschijnlijk nooit, dus het recept is genieten van wat er wel is. Hoe klein ook.
Mijn tweede man kon geweldig koken maar dan zag de keuken er uit als een beest. Zelf had ik toen ook al wat chronische klachten, dus ben ik toen begonnen met een werkster te betalen.
Mijn derde man was geweldig in het huishouden, koken en opruimen, boodschappen doen, handig met de kinderen. Maar bleek volslagen in war te raken van de drukte in het gezin en in zijn volwassen leven. Jammer toch, had ik eindelijk een man met wie ik de taken goed kon verdelen. Zo is het leven.
Veranderen
Google eens op 'je partner veranderen'. Er gaat een wereld voor je open.
Pink lady
Pink lady. Als ik om 7:45 ga werken slaap ik ook tot 6:30. Ik kom dan rond 17:30/17:45 thuis ik eet wat, was af en soms een heel klein beetje huishouden maar dat komt vooral alleen op mijn vrije dagen en middagen.
Maw ik zie hier geen verschil gebeuren.
Moeilijk
Mijn partner deed wel meer dan 'niets', toch vond ik altijd dat hij veel te weinig deed en voelde ik me zwaar overbelast.
Probleem is een beetje dat de frustratie en ergernis over je partners functioneren daar dan bovenop komt, en voor nog meer overbelasting zorgt.
Achteraf had ik het er zeker niet voor over gehad, die energie die ik erin gestoken heb om partner te veranderen.
Uiteindelijk doet partner eindelijk een beetje mee en is het redelijk eerlijk verdeeld. Heeft me wel bloed zweet en tranen gekost. En 20 jaar
(nu speelt bij mijn partner wel meer, hij heeft echt moeite met een hoop dingen en ons leven is al druk en vaak zwaar. Een zorgenkind (hier ook) is echt niet niks en icm een fulltime baan kan het gewoon zoveel zijn dat er geen ruimte meer over is. En dan gaat het niet alleen om praktische zaken maar ook zorgen ed)
Ik kan dus alleen maar onderstrepen wat anderen al aangaven: doe het jezelf (niet langer) aan!
Ik zou zelf wel actie blijven ondernemen en licht actief hem aansporen. Maar verwacht niks en zorg dat je er geen last (meer) van hebt!! (en jullie relatie ook niet!)
Wat je kunt proberen is blijven praten. Niet veroordelen maar vanuit jezelf, geef aan dat het je teveel is en zoek samen naar oplossingen.
Uiteindelijk heb ik partner io wat vaste taken toebedeeld en dat gaat redelijk.
En focus vooral ook op dat wat hij wel doet.
Ik was er zo mee bezig dat ik vooral zag wat ik zelf deed, en hij dus niet. Terwijl partner hier ook een hoop wel deed waar ik weinig oog voor had. (met kinderen, administratie, koken, hond, klussen in huis etc)
En bedenk goed wat je doet. Hier bijv ook nooit 'geld voor een hulp'. Terwijl dat belachelijk is. Je gezondheid en relatie zijn onbetaalbaar. En als je gezondheid of relatie eraan gaan ben je op langere termijn heel veel meer geld kwijt.
Hee Trix (o.t.)
Ik heb al sinds een paar jaar Trix als extra Nick. Omdat mijn man heel veel in het huishouden doet en wij gelukkig geen zorgenkind hebben, wilde ik toch even laten weten dat ik een andere Trix ben.
Column van Sylvia
"(ze word wakker en wilt dat zelf )"
Twee fouten in 1 subzinnetje.
"En alles laat die slingeren , zoals lege glazen drinken , lege borden , lege pakken melk in de koelkast."
Je mag toch minimaal verwachten dat 'die' het probleem niet nog groter maakt...
Zo te zien heb je twee kinderen om op te voeden....
Afspraken
Kun je de afspraken voor je kind op een dag zetten dat jij werkt? Dan moet hij wel gaan. Het werk van een kok is zwaar, hele lange dagen en heel veel staan. Als je laat thuis komt is het lastig om vroeg op te staan. Maar als je pas om 17.00 uur hoeft te beginnen kun je best wel wat doen. Twee uur per dag moet dan wel lukken. Vroeg op, kind weg, weer slapen of rusten en dan nog een of twee uur wat in het huishouden doen.
Heb je al lijstjes geprobeerd? De ' kwartierklusjes' helpen bij mij wel. Wat kan ik doen in 1 kwartier (heel veel, blijkt)
Is er nog geen app voor?
Tsjor
Concrete dingen
Bij ons hebben we een hele concrete verdeling. Man doet bijvoorbeeld altijd de boodschappen, veel afspraken voor kinderen of huisdieren zijn op zijn dag en hij rijdt bv voor voetbal. Dat zijn hele concrete dingen met een kop en een staart (hij doet wel meer hoor, maar dit zijn voorbeelden). Ik zou het gesprek aan gaan en dan aangeven dat je het zwaar vindt, vragen of hij wil helpen om elke dinsdag bv de weekboodschappen te doen en elke woensdag een aantal maaltijden te koken en in te vriezen.
tuurlijk...
Is kok zijn best een pittig beroep. Maar kom op zeg, hij hoeft echt niet de rest van de tijd op zijn bed te liggen. mankeert hij niet iets? Of kan hij depressief zijn?
Zo niet: ik denk dat je eisen moet stellen en echt meer van hem vragen. Ga om tafel zitten en maak concrete afspraken want dit is echt niet nodig. Hij wilde toch ook een kind? Laat hem zijn verantwoordelijkheid pakken.
herkenbaar
Ik had een collega met zo'n man. Was ook kok en voerde thuis niks uit. Was altijd vanaf einde middag tot na middennacht aan het werk en zag z'n kinderen bijna nooit. Als hij thuis was dan sliep hij. Uiteindelijk heeft hij zelf ingezien dat dit niet goed voor zijn gezin was en ik hij in een lunchrestaurant gaan werken met betere werktijden. Is dat een optie voor jullie?
Zware baan
Er zijn zoveel zware banen. Maar ook met een zware baan zou 8 of 9 uur slaap genoeg moeten zijn. Nog 3 uurtjes bankhangen, sporten of op een andere manier ontspannen, 10 uur van huis voor werk. Heb je nog 2 uur over voor dingen in huis, tijd voor kind etc. Plus twee vrije dagen. Je rotzooi achter je laten slingeren, hele vrije dagen op bed liggen en alle zorg voor kind en huishouden over laten aan je vrouw. Dan heb je of een ziekte / depressie / burn-out of je bent een ongelooflijk verwende grote baby. Tijd om serieus in gesprek te gaan. Of hem een schop onder zijn kont te geven.
Hmm ...
Ik zou ook rekening houden met cocaïnegebruik en -verslaving. Zonder nu alle koks in diskrediet te willen brengen, natuurlijk.
Ik zou niet weten waarom je dát er bij zou moeten halen.
Zware baan
Als de baan "kok" een excuus is om met de benen omhoog te blijven liggen, dan weet ik er nog wel wel paar.
Ik vind het erg ouderwets om te vinden dat iemand met minder werkuren moet accepteren dat de ander met meer werkuren amper iets doet. Als zelfs de intentie om een handje toe te steken ontbreekt, is dat gewoon onvolwassen gedrag. Je hebt samen een huis, een kind en verplichtingen, dus daar moet je beiden bepaalde taken in
oppakken. En uiteraard moeten de verwachtingen redelijk zijn. Wat mij bijvoorbeeld redelijk lijkt is dat je man een uur voor zijn werk mer de benen omhoog kan gaan zitten. Vanaf 4 uur dus. Daarvoor kan hij makkelijk iets doen.
Waarom?
Omdat het werk zo zwaar kan zijn, dat een kok een pepmiddel als cocaïne nodig heeft (of denkt nodig te hebben) om het vol te houden. Uiteraard brengt dit middelengebruik roofbouw op zowel lichaam als geest teweeg, waardoor de gebruiker symptomen van uitputting gaat vertonen.
Wat zegt de huisarts?
Als ik het zo lees zou er ook bv een depressie of iets dergelijks achter kunnen zitten. Een burnout of bore-out kunnen ook leiden naar zeer passief gedrag.
En zeker een depressie kan ook een vitamine D of B12 tekort als onderliggende oorzaak hebben.
Is er al een lichamelijke oorzaak van de vermoeidheid uitgesloten?
werk hij 's avonds en 's nachts?
Dat lijkt me slopend. Niet zo gezond ook, om dat lang te doen. Ik kende een stel waarvan één van beide kok was en een eigen restaurant had en de ander een 'gewone baan'. Die zagen elkaar nooit, leefden letterlijk langs elkaar heen. Je hebt een totaal ander ritme. Die relatie heeft het niet overleefd. Het restaurant is daarna alsnog verkocht. Hij hield het niet meer vol. Een familielid heeft lang in restaurants gewerkt als ober maar heeft op een gegeven moment besloten alleen nog voor daghoreca te gaan. Ook hij vond het te belastend.
Ik zou geneigd zijn eens naar de huisarts te gaan. Hij kan misschien niet zomaar van de een op de andere dag een andere weg inslaan maar ik heb de indruk dat de horeca een erg zware wissel trekt op een mens. Als hij ziet hoe veel het hem kost, qua contact en verbinding met zijn gezin, zou hij kunnen gaan overwegen een andere draai aan zijn leven te geven.
Succes,
Jo Hanna
Als een baan zo zwaar is dat je er coke bij nodig hebt om het vol te houden, dan is de baan niet geschikt voor jou. Hoe redt zo iemand zich zonder partner? Iemand met een hernia (ik roep maar even wat) kan ook niet alles, dus dan is het verstandig om een ander beroep te overwegen. Of als je eigen baas bent personeel.
