Machtspelletje?

Hopen dat hij zich gaat vervelen

Je kunt hier niet zoveel aan doen, vrees ik. Hij mag zijn eigen beslissingen nemen. Veel mensen hebben het gevoel dat een rollator zo'n beetje de taxi naar het graf is, dus voor ze zover zijn dat ze hun trots opzij zetten en achter dat ding gaan lopen, dan moeten ze over een flinke drempel heen. Dus ik denk dat er niets anders op zit dan je vader zijn gang te laten gaan. Hopelijk komt hij erachter dat het wel erg stilletjes is zo achter de geraniums.

Hij is je schoonvader...

... wat vindt zijn zoon ervan?

Volgens mij is dit geen machtsspelletje.

Sommige mensen hebben moeite met het gebruik van een rollator. Dat ontzettend praktische hulpmiddel bepaalt hen er kennelijk te sterk bij dat ze nu tot de groep mensen zijn gaan behoren die dit ding nodig hebben in het dagelijks leven - die hobbel kunnen ze mentaal niet aan. Nog niet. Ze willen niet zo oud en hulpbehoevend zijn. Nog niet. (alsof iemand dat ooit wél zou willen...)
Dat ze hiermee zichzelf (en anderen) nodeloos gevaar en ongemak op de hals halen, daarvoor hebben ze een blinde vlek.

Misschien goed als de dokter nog eens nadrukkelijk zegt dat de rollator het middel bij uitstek is om op de been te blijven.
Vallen leidt vaak tot een gebroken heup en veel narigheid daarop volgend.

Machtspelletje?

Probeer je eens in je schoonvader te verplaatsen zou ik zeggen. Als je het al een 'machtspelletje' wilt noemen, bedenk dan dat het hier uitsluitend gaat over de 'macht' die je grootvader nog heeft over zichzelf, over zijn lichaam. Het kost tijd om te accepteren dat je iets niet meer kunt, of ergens een hulpmiddel voor nodig hebt. Een beetje begrip helpt hem waarschijnlijk heel wat beter dan zo'n onvriendelijke -als je niet zus doet dan zoek je het maar uit- reactie van zijn schoondochter.

Jippox

Wat een ongenuanceerde, onaardige reaktie

Nee jippox heeft gelijk

Ik werk met ouderen en ze heeft gelijk. Het kost sommigen gewoon enorm veel moeite om hulpmiddelen te gebruiken. Nou ja moeite...tijd is het vaak.
Het past niet in hun 'zelfbeeld' en om dat zelfbeeld te veranderen en te accepteren dat het écht nodig is gaat niet zo 1,2,3. Ook al weet hun verstand het wel. Het is ook een gevoelskwestie.
Ik vind het idee van dat het een 'machtsspelletje' is ook erg ongenuanceerd en onaardig.
Denk je dat die man expres zich laat vallen en risico's gaat lopen op gebroken heupen en weet ik wat om met jouw een 'machtsspelletje' te spelen?
Ik weet wel zeker dat het dat niet is.
Je zou hem heel veel meer helpen door je wat meer in hem te verplaatsen. Laat 'm zitten waar ie zit. Laat hem in zijn waarde. Het enige dat misschien een beetje helpt is hem bewust te laten worden van wat hij nu mist. Vertel hem dat je kind zo'n leuke voetbalwedstrijd had en dat je hem had willen ophalen om te kijken, maar aangezien hij verkiest om thuis te zitten heb je dat maar niet gedaan. Vertel hem dat er zo'n leuke kaartavond was in het buurthuis met allemaal oude kameraden en dat je nog dacht om hem ook te brengen, maar ja....En o dat optreden buiten van de fanfare dat heeft hij ook gemist.
Ja,ja,ja....De ongemakken van het ook al is het zelf gekozen 'thuiszitten' moeten voor hem groter worden dan héél misschien kan hij zich ertoe zetten om een eerste stap buiten te doen met die rollator. En als die eerste stap maar genomen is en er niet vervelend op gereageerd wordt door anderen dan komt stap 2 en 3 ook wel. En loopt hij zo weer rond mét dat ding.
Verder denk ik dat je er goed aan zou doen om 'm niet meer alleen van de grond te rapen. Laat 'm liggen als je hem zo vind. Maak het hem comfortabel. Kussentje eronder...deken erover desnoods als hij koud is. En dan bel je iemand voor hulp. Je man, de huisarts, de ambulance voor mij part. En pas als die hulp er is tillen jullie hem met z'n tweeën op.
Nooit vanaf te grond tillen alleen! Dat kan heel verkeerd aflopen. Dat doe je alleen als hij zelf nog enorm goed kan meehelpen. En over het algemeen kunnen ouderen dat niet meer als ze al even gelegen hebben. Dan zijn ze koud en stijf en moet je ze als een blok tillen.
groeten albana

Inderdaad

Niet zomaar gaan sjorren. Vaak kunnen mensen ook wel zelf overeind komen als je ze even laat bijkomen en laat zitten of aanwijzingen geeft om van houding te veranderen. Soms is het makkelijker om eerst op handen en voeten te gaan. Soms vanuit zittende houding en ergens aan optrekken. Kan aan jezelf maar je kunt ook een stoel naast ze zetten die jij vasthoudt en waaraan zij zich kunnen optrekken of een ander stabiel iets. Als mensen zelf overeind komen kun je ook beter zien of ze iets gebroken hebben. Ik heb op mijn werk nog mensen overeind gekregen toen ik 8 maanden zwanger was.
Maar eigenwijs is het. Mijn moeder werkte in de ouderenzorg en ze had zich zo voorgenomen om zelf niet zo eigenwijs te zijn maar toch kon ze het niet laten. Zelfs haar stok vermeed ze. Ze nam meer risico dan nodig en ik heb er vaak met kromme tenen bij gestaan. Dan sprong ze op haar fiets op een druk kruispunt. Het ging soms maar net goed.
Is er geen bekende oudere in de buurt die zelf een rollator heeft? Of kun je bespreken dat je een keer samen voor informatie naar een winkel gaat?
Als je probeert je irritatie binnen te houden, en meer accepteert dat die beslissing echt bij je schoonvader ligt, ook al heb je er zelf last van, kun je soms wel wat bereiken met wat geduld.

Reaktie

Ik realiseer me ook goed, dat het gebruik van hulpmiddelen steeds meer een duidelijk beeld schetst van je achteruitgang van je met name lichamelijk functioneren.
Maar de rollator staat er nu al voor het 7de jaar, en hij gaf aldoor aan dat het nu nog niet nodig is, ook nu nog niet!
Ik doe al jaren vrijwel alle mantelzorg alleen, man doet alle klussen in en rondom het huis, schoonvader doet heel veel een beroep op ons, het is soms best zwaar voor me, met een gezin met 3 kleine kinderen en daarnaast ben ik ook werkzaam in een verpleegtehuis, met onregelmatige diensten!
Schoonvader weigert absoluut hulp van thuiszorg etc. als hij maar ziet, heeft hij "opdrachten" maar vind het heel gewoon dat WIJ alles voor hem doen, en ja, idd dat word ik weleens boos dat het misschien onbedoeld letterlijk tkv mijn rug gaat.
Schoonvader is wel gewend geweest dat vroeger iedereen ook alles voor hem deed, toen hij nog heel goed ter been was, waar hij zelf niet zoveel zin in had, maw hij vraagt HEEL gemakkelijk
Ik vind het ook moeilijk dat hij vaak liegt, wanneer bezoek hem stimuleert de rollator bv te gebruiken, zegt dan dat hij er niet mee om kan gaan, terwijl hij hem nog nooit met een vinger heeft aangeraakt, bezoek bemoeit zich ermee en zegt dat ik hem hier behulpzaam moet zijn, terwijl ik dat als vanzelfsprekend zie, maar hij wil het niet, zo krijg ik de zwarte piet toegeschoven, en blijft hij zelf buiten schot.
Vandaar dat ik in een boze bui heb aangegeven hem niet meer te helpen op deze manier, wanneer hij komt te vallen.
Mocht hij zo meteen met een heup ok in het ziekenhuis opgenomen worden, is het gewoon een feit dat de nazorg, revalideren etc ook voor mijn rekening komt, overdag in elk geval.
Dankjewel voor het meedenken

De consequenties

Kortom eigenlijk doe je de zorg voor je schoonvader tegen je zin en misschien wel tegen je wil. Hij vind alles wel vanzelfsprekend en jij mag overal voor opdraaien.
Wat een lastige relatie.
Dat vind ik eigenlijk nog wel belangrijker om over na te denken dan of je schoonvader een rollator gaat gebruiken. Door de nadruk te leggen op het slechte gedrag van je schoonvader bouwt je woede zich alleen maar op, daar komen soms lelijke dingen van, hoe begrijpelijk ook maar tekeer gaan tegen een kwetsbare bejaarde of je afreageren op de huisraad of erger, dus ik zou daar wat aan willen doen.
Is er geen manier waarop je zaken anders kunt regelen? Bespreek met je man dat er een hulp komt van de thuiszorg of als er geld is een student die handig is en goed gezelschap.
Het lastige is dat je schoonvader zelf akkoord moet gaan en moet tekenen en anders kun je zelf de kosten betalen. Misschien zend dat nog wel een krachtig signaal als je dat zou doen.
Maar ik snap dat je er boos om wordt. Toch kan het helpen om er anders in te gaan staan. Denk goed na. En betrek je man erin, per slot is het zijn vader. Als jij de zorg doet heeft hij waarschijnlijk helemaal geen idee hoe zwaar het is. Iets met een ding doen is vaak makkelijker dan voor iemand persoonlijk zorgen.

Machtspelletje (wat ik bedoel)

Het lijkt op bijna een "machtspelletje" tussen mij en mijn sch-vader.

Vallen

Mijn schoonmoeder heeft haar heupoperatie uitgesteld tot ze echt vrijwel niet meer kon lopen. Een week voor de operatie is ze met de stok (die ze toen wel moest gebruiken om nog de deur uit te komen) gestruikeld over de drempel en heeft haar arm gebroken. Gelukkig kon de heupoperatie doorgaan, maar de revalidatie is rampzalig verlopen.
Nu ze eenmaal zover is dat ze niet veel meer kan, is ze juist heel gelukkig met alle hulpmiddelen - ze kan ze nu wel accepteren.
Succes!

Machtsspelletje

Om nog even op het machtsspelletje terug te komen; je hebt dus blijkbaar een andere aanpak nodig om je schoonvader zo ver te krijgen dat hij zich zo gedraagt dat de zorg voor jou lichter wordt.

Gedoetje

ik heb geen advies maar wens je veel sterkte. En ik heb het gevoel dat er wel veel mensen zijn hier die je maar direct veroordelen omdat je je afvraagt of het een machtsspel is. je bent tenslotte ook de schoondochter die het allemaal maar doet....

Ik denk ook dat relatie belangrijker is

Als je schoonvader zo'n beroep op je doet en dat maar zo vanzelfsprekend vind, terwijl jullie je eigen gezin ook nog hebben, denk ik dat dat een belangrijker 'probleem'is dan dat wel of niet met de rollator lopen.
Ik denk dat jullie om tafel moeten gaan zitten, met je man erbij en misschien ook de huisarts erbij. Bel die huisarts, zeg dat de zorg jullie te zwaar wordt en dat jullie advies nodig hebben m.b.t. schoonvader en of hij bij dat gesprek wil zijn.
Als de huisarts invloed heeft op schoonvader zou dat een flinke steun voor jullie kunnen zijn.
Je schoonvader wil zijn 'eigen beslissingen' nemen en voor vol aangezien worden dat zie ik tenminste uit wat je verteld. Dus zo gaan jullie hem ook benaderen.
Vertel hem jullie problemen...(hij belt te vaak, hij vraagt te makkelijk, kost jullie teveel tijd of versnipperde tijd, wil niet meewerken aan herstel, wil geen hulpmiddelen gebruiken etc.etc.).
En laat hem ook zijn problemen vertellen. Zonder oordelen, geen gediscuseer of iets wel of niet zo is.
Gewoon vertellen en vanuit jezelf.
En als dat allemaal achter de rug is, gaan jullie samen een plan van aanpak maken. Hoe gaan jullie met z'n 3-en alles rond breien?
Wie doet de boodschappen? Op welke tijd komen jullie? Wanneer zijn jullie beschikbaar en wanneer niet en wat doet schoonvader nog wél zelf en wat besteed hij uit (b.v. tuinman?) zelfs wie zet de container buiten....
Elk wissewasje wat je maar kan bedenken en waarvoor schoonvader een beroep op jullie doet.
En in dat plan staan ook de dingen die je van schoonvader 'verwacht'. Daarin kan dus staan schoonvader haalt elke dag brood. Of schoonvader stoft de meubels en vensterbanken af.
Schoonvader 'verwacht' nogal wat van jullie. Jullie kunnen ook best wat 'terugverwachten'....
Maak in dat plan ook ruimte voor wat je 'verwacht'. Maar maak dat niet te concreet. Verwerk er b.v. in dat schoonvader over 3 maand naar buiten kan met rollator. Eerste maand mag hij zelf invullen, 2de maand kan hij binnen lopen met rollator, 3de maand gaat hij met jullie mee naar de stad om nieuwe kleren te kopen mét rollator. En daarna gaan jullie tekenen, dat plan. Maak er een officieel iets van, eet er een gebakje op of drink er een borrel op.
Schoonvader wil serieus genomen worden en voor vol aangezien worden, dat wordt hij nu dus. Hij mag zijn hele eigen inbreng hebben, maar de consequenties zijn ook voor hem. Weigert hij nog steeds om die rollator te gebruiken? Wijs hem op de afspraken en vraag hem hoe hij dat wil gaan oplossen...en laat hem zelf maar met een alternatief komen. En wel een alternatief dat jullie niet belast.
Het maakt de boel duidelijker, schoonvader weet waar hij aan toe is en jullie ook. Het zou rust kunnen brengen, voor hem maar ook voor jullie. Probeer het op zo'n manier. Jullie moeten nu de touwtjes in handen hebben en wel zo dat schoonvader daar niet zelf het gevoel bij heeft dat hem de regie wordt ontnomen en hijzelf daarin ook zijn zegje kan doen.
Succes ermee
groeten albana

Aanvulling op albana

Albana heeft een mooi stappenplan gemaakt voor je. Ik heb nog 1 aanvulling: voordat je naar de huisarts gaat of in gesprek met je schoonvader: praat met je man en komt eerst op 1 lijn met hem over de in te zetten zorg voor zijn vader. Vervolgens moet vooral hij en niet jij dat dat communiceren naar zijn vader.

Nou niet helemaal mee eens gs

Ik ben het niet helemaal eens met je GS wat betreft dat de zoon de communicatie 'moet' doen...
Dat ligt een beetje aan de situatie...en dat kan ik niet goed inschatten aan de hand van de berichtjes..
Wie doet de meeste (praktische) zorg? Diegene moet de meeste inbreng hebben vind ik persoonlijk.
Het gaat er namelijk niet om wie rechtsgeldig een erfenis gaat erven. Het gaat hier om een uitvoerend iets en de uitvoerder daarvan die zal er voor het allergrootste gedeelte mee eens moeten zijn.
Als dat gedoetje is, dan moet zij toch echt het grootste gedeelte van het gesprek voeren. Wél met de steun van de zoon natuurlijk. Maar anders gaat het denk ik niet werken. Gedoetje moet haar frustaties n.a.l.v. haar taak kwijt én weer vertrouwen hebben in de toekomst mét die taak. Niet haar man. Die heeft er minder last van gezien zijn onvermogen/onwil om zijn vader erop aan te spreken.
Ik dacht ook nog......al die mensen die commentaar hebben op die eventuele zorg (die schoonvader erbij betrekt als hij gaat klagen over jullie).....Die zou je ook bij zo'n gesprek kunnen halen. Eventueel erna als jullie met z'n 3en de belangrijkste taken rond hebben. Dan laat je die mooi de wissewasjes doen.
Vuilnis buiten zetten (buurman?), brood halen (buurvrouw) etc.etc.
groeten albana

Heb het even helemaal gehad

Dankjewel voor het serieus meedenken, ik heb het stappenplan van Albana wel 10 keer over gelezen, maar ik ben het echt zat momenteel.
Schoonvader wil absoluut geen HA, alle hulp levert een enorme strijd op!
Met schoonvader zijn absoluut geen afspraken te maken, hij verdraait de zaken, liegen is zijn 2de natuur, of onkent dat we DIT of DAT hebben afgesproken, zou het op papier staan, dan zegt hij dat hij dit of dat er niet van heeft begrepen achteraf.
Boos zijn op bezoek is van mij onterecht geweest, omdat hij de zaken verdraait, en ALTIJD een ander heeft het gedaan, behalve hijzelf.
Mijn man houdt altijd het contact erg oppervlakkig, doet wel veel voor hem, klusjes etc. maar zorgt altijd dat hij niet TE dichtbij komt, omdat je dan wordt gekwetst.
Ik weet dat sch- vader graag nog lang wil leven,daardoor heb ik al 3x de HA laten komen, eenmaal ivm melanoom en 2x ivm een tia, melanoom is gelukkig nog optijd verwijderd, voor hart/nieren heeft hij medicatie gekregen.
Het verwijderen van deze melanoom op zijn wang heeft ook heel veel stijd gekost( ik had ook kunnen denken, wat JIJ wilt pa)
Achteraf was hij me wel dankbaar, hij bedelde daarvoor steeds om kusjes van mijn kinderen, dat moest ik telkens zien te voorkomen, hij smeerde er overigens nivea op, speelde zelf voor dokter.
Ik heb het even helemaal gehad en ben laatst boos geworden nav leugens etc.
Heb nu al die dagen geen telefoontje of niets gehad

Sorry?

'Achteraf was hij me wel dankbaar, hij bedelde daarvoor steeds om kusjes van mijn kinderen, dat moest ik telkens zien te voorkomen, hij smeerde er overigens nivea op, speelde zelf voor dokter.'

Ik snap niet veel van je relaas, en al helemaal niet van bovenstaande zin.

Waarom laat je die man niet gewoon in zijn waarde, en met rust?

Sorry, knurf, maar...

ik vind dat je het wel erg opneemt voor schoonvader.

"Die man" liegt wel over Gedoetje en geeft haar de schuld van van alles, terwijl ze (naar ik begrijp) behoorlijk wat tijd aan haar schoonvader besteedt terwijl ze druk genoeg is met kleine kinderen. Ik kan me voorstellen dat Gedoetje het er een beetje mee gehad heeft en weleens wat minder aardig over die man praat.

Ik wilde net een posting plaatsen om aan te geven dat ik bewondering heb dat Gedoetje al zolang (naar ik begrijp) haar schoonvader helpt terwijl hij zo moeilijk en vervelend doet. Waarom doe je eigenlijk zoveel (of stel ik nu een rare vraag)?

Wil jij dat zelf?
Wil je man dat?
Andere reden?

Wel goed hoor, je familie of buren helpen (ik ben zelf ook vrijwilligster), maar er zit een grens aan wat je over je heen moet laten komen.

Ik kan me er niets bij voorstellen, maar min schoonouders zijn nog te jong, mijn schoonvader woont ook te ver weg voor dergelijke hulp en schoonmoeder leeft gelukkig nog.

Maar Gedoetje, ik denk dat het heel belangrijk is dat je eerst goed met je man bespreekt dat je schoonvader over je grenzen heen gaat. Jij bent de enige die dat aan kan geven.

En verder vond ik het advies van Albana heel zinvol, als je, zoals GS adviseerde, eerst goed met je man gesproken hebt en daar op een lijn zit.

Sterkte.

Idd....dat lijkt me duidelijk

dat je er niets van snapt

Idd knurf

naam was ik vergeten

Zoon (reactie op albana)

Even in reactie op Albana: ik bedoelde dat het vechten tegen de bierkaai is, als je man (de zoon van deze man) niet achter je staat. Als die het allemaal maar onzin vindt en vindt dat je je aanstelt, dan sta je zwak tov je schoonvader. Schoonpa zal feilloos aanvoelen dat zijn zoon 'op zijn hand is' als jullie niet met 1 mond praten en jullie alleen maar tegen elkaar uitspelen. Wees dat voor, vandaar mijn advies.

Mijn man

houdt het contact altijd oppervlakkig, klikt niet echt tussen hen, snel wrijvingen en irritaties, staat wel helemaal achter mij, maar vind het ook wel normaal dat ik veel taken doe, wij wonen ernaast, broer 2 km verderop
Schoonvader vraagt meestal gelijk als hij mijn man ziet: wil je dit of dat doen, of je moet dit of dat nog doen.
Zo is het altijd geweest wij zijn voor de klusjes, (Man vind dit overigens niet erg) en broer komt 1x per week een half uurtje teuten met zijn papa en kan HELEMAAL niets gezegd hebben van zijn vader, en zijn vrouw komt 1x in de 6 weken om hem hier of daar naar toe te brengen.
Terwijl sch vader uren en dagen heeft opgepast op hun kinderen
Maar ik merk dat ik afdwaal, het is hun keuze wat zij wel/ niet doen,
In mijn werk kan/moet ik professioneel zijn, hier in een familie situatie is het vele malen moeilijker, heb heel lang in de thuiszorg gewerkt, verpleegtehuis, nu met PG bewoners, ben best jaloers op families waar ouders en kinderen een eerlijke relatie hebben, zonder telkens te moeten denken, is het waar,of gelogen,de waarheid verdraaid. etc.

Gedoetje, nog even wat vragen:

Waarom doe je dit voor je schoonvader?

Wil je het zelf?
Vind je dat je het MOET doen omdat hij je schoonvader is? (maar schoonzus vindt dat kennelijk niet)
Vind je dat je het MOET doen omdat hij naast jullie woont? (maar 2 km is niet zover dat zij het ook niet zouden kunnen doen en hij heeft veel meer bij hen opgepast).
Vind je dat je het moet doen omdat jij in de zorg werkt?
Vind je dat je het moet doen omdat het altijd zo geweest is?
Vind je dat je het moet doen omdat anderen dat van jou verwachten?

En als het antwoord " ja" is. Is het dan terecht?

Wat zou je man zeggen als jij zou zeggen: als je vader zo doet (liegen, mij de schuld geven, niet aan afspraken houden, mee willen denken aan een voor mij werkbare manier om te helpen), dan heb ik er geen zin meer in en stop ik ermee?

Ik denk dat het best goed is om je af te vragen: MOET ik dit doen?

Als het antwoord is: nee, het MOET niet, dan kan je wellicht gaan bedenken OF je het nog wel WILT doen, en zo ja, onder wat voor voorwaarden. En dan kan je (samen met je man, die jou dan volledig steunt, maar jij kan wellicht wel grotendeels het woord voeren, af en toe bevestigd door je man) zeggen dat jullie een gesprek willen omdat jij zo niet verder wil gaan met hulp bieden.

Ik weet trouwens niet of het uitmaakt, maar je zou ook nog een gesprek met broer en schoonzus kunnen hebben, dat het je teveel wordt met je werk en kleine kinderen, dus of zij ook niet wat meer bij kunnen springen.

Waarom blijf je het doen?

Je schoonvader is geen klein kind, en als ik op deze manier 'bedankt' zou worden voor mijn hulp zou ik er mooi mee stoppen. Dan heeft hij de keuze om thuiszorg te nemen of zelf zijn potje te koken.

Grappig

'ik vind dat je het wel erg opneemt voor schoonvader.'

Grappig, het enige wat ik schrijf, is dat je de man met rust moet laten ... En dan neem ik het al voor hem op?

Knurf en vic

Knurf, als je bedoelt met "met rust laten": stoppen met hem helpen, dan zitten we goed op een lijn.
Maar je kunt het ook anders uitleggen in de zin van niet kritiek op hem hebben.
En aangezien je ook schreef dat Gedoetje hem in zijn waarde moest laten, heb (ook) ik het op de laatste manier geinterpreteerd.
En dan nog: iemand in zijn waarde laten die jou niet in jouw waarde laat (liegen etc), dat is wel heel nobel, maar alleszis begrijpelijk als Gedoetje dat af en toe niet doet.

Vic: Helemaal mee eens. Stank voor dank. Ik zou er ook snel klaar mee zijn als hij dingen niet WIL aanpassen (dus niet WIL bespreken) en mij het leven (en kostbare tijd) zuur zou maken.

Doordat schoonvader naast jullie woont...

... is allerlei gedoe er heel zoetjesaan ingeslopen - en daarbij speelt mee dat je man - zoals ik begrijp van wat je schrijft- nogal 'op afroep' in actie komt als zijn vader iets wil. Hij is daardoor verwend geraakt, de meeste ouderen hebben dergelijke service niet

Ik vind trouwens dat 'ernaast' en '2 km verderop' de zorg gelijkelijk zouden kunnen delen.
Ook vind ik niet dat het al dan niet hebben van kleine kinderen zo'n grote rol zou moeten spelen in al dan niet 'hoeven mantelzorgen'. Of je nu een gezin hebt of niet, het is zwaar als een ander elke klipklap een beroep op je doet. Als je weet dat het voor een paar maanden is, oke, maar als het jaren duurt kan dat slopend zijn - zoals Gedoetje ondervindt.

Ik vind Albana's stappenplan prima hoor! Hopelijk kun je de rust vinden om het zo aan te pakken. Want dit doormodderen eindigt straks in een enorme clash waar iedereen verdriet van krijgt.

Gedoetje, hoe is het nu?

Ik ben wel benieuwd hoe het op het moment gaat.
Help je je schoonvader nog?
Minder?

Gesprek gehad met je man?

Ik las in een van je laatste postings "Mijn man (.............)staat wel helemaal achter mij, maar vind het ook wel normaal dat ik veel taken doe".

Heb je al met hem erover gesproken dat het objectief gezien misschien niet zo 'normaal' is dat jij veel taken doet? Vinden veel op het forum nl. niet (en zeker niet gezien de houding van schoonvader richting jou). Het lijkt mij belangrijk dat je man echt achter je staat (dus niet zegt dat het toch wel normaal is dat je zoveel zou moeten helpen - dan staat hij dus niet helemaal achter je!!).

Het proces van ouder worden

Ouder worden betekent veelal hulpbehoevend worden, en je lijkt tegelijkertijd stukje bij beetje je verworven zelfstandigheid te moeten inleveren.
Dat valt de één moeilijker dan de ander.
Een rollator is een erg "zichtbare protese" die heel duidelijk aan de buitenwereld laat zien dat je het, zonder hulp, alleen niet meer redt.
Het is meer een intern machtsconflict met zichzelf, denk ik, één van een onhafhankelijk leven naar een overgave van een afhankelijk leven.
Met alle liefde in je kun je je ondersteuning bieden, maar de inwendige strijd bij je schoonvader kun je daarmee niet oplossen.