leven met hem is niet leuk

Als hij helemaal opknapte van de medicijnen

dan zou hij een leukere man voor zichzelf en voor jou zijn en dan zou het een positieve wending kunnen krijgen. Maar als ik jou zo hoor is dit geen gelukkig leven meer. Ik ben nogal een doorzetter wat het huwelijk aangaat. Er voor elkaar zijn in voor- en tegenspoed en zo. Maar als het echt op is, dan is het op. Of je moet ermee kunnen leven dat het meer een broer/zus relatie is. Ik kan me voorstellen dat dat ook comfortabel kán zijn. Zolang de behoefte aan zo'n relatie maar van twee kanten komt. Dat is bij jullie niet het geval, maak ik uit je verhaal op. Ik zeg het niet gauw, maar het zou misschien goed zijn om met hem om tafel te gaan zitten en een scheiding voor te stellen. Je zegt dat hij niet wil scheiden en jij eigenlijk ook niet, maar wat willen jullie állebei dan wel? Uit gemakzucht bij elkaar blijven? Dan is de tegenzin om bij elkaar te zijn nog niet groot genoeg. Denk daar eens over na.

Huh

Nou moe, alsof je mijn verhaal schrijft. Ik zit op de bank, log bewust in om eens op te schrijven hoe ik me nou werkelijk voel, om het lef te krijgen de knoop nu echt door te hakken, en het eerste wat ik zie is jou post. Jouw openingszin was de mijne geweest. Letterlijk. Het enige wat anders is is zijn drankgebruik, dat is altijd met mate. Zo ook zijn aandacht voor mij, voor de kinderen, voor anderen om hem heen. Alles is met mate.
Jou twijfel of je man homo is. Hetzelfde. Jouw weerzin om samen op vakantie te gaan. Exact hetzelfde. Niet onwaarschijnlijk dat we dezelfde reden hebben waarom we hier zitten, dat je jezelf wegcijfert. Jezelf niet belangrijk genoeg vindt, niet werkelijk.
Ik ben nu eindelijk zo ver om te zien dat het wat mij betreft op is, en toch zoek ik nog een vorm om het gezin in stand te houden, omdat het alternatief zo beangstigend is, omdat het zo ontzettend mis kan gaan. Met de kinderen bedoel ik. En wat een geworstel is, wat zoek ik veel uitvluchten, wat leg ik veel bij hem neer. Waarom hoop ik steeds nog dat hij ooit wel verandert. Waarom blijf ik twijfelen aan mezelf?

Vooruit, met de billen bloot, de vraag is, hou ik deze slechte relatie in stand, lever ik mezelf in om de kinderen de illusie te geven dat wij bij elkaar zijn? Of lever ik materiële zaken in om de kinderen een waar gevoel van liefde te geven, namelijk de liefde die ik voor hen heb.
En nee, het kan niet allebei, wat een slechte relatie (en dan bedoel ik echt echt slecht, liefdeloos) heeft zo veel weerslag op het gezinsleven dat er maar weinig ruimte is voor een warme, diepe, band.

Dus.

ontopic en rafelkap offtopic

Ook mijn verhaal was zo, op drankgebruik na. Ik woon nu alleen en waar je denkt het te redden kan dat nog wel tegenvallen. Ook de energie die je moet opbrengen in verhouding tot de negatieve energie thuis hoeft echt niet allemaal naar de positieve kant door te slaan. Maar samenblijven om het samenblijven is niets en dan kies je voor de gevolgen van je keuze, sterkte daarmee.

Offtopic Rafelkap: Bij veel mensen gaat een depressie, met name eentje met externe oorzaken, gewoon over, ook zonder therapie of medicatie. In andere gevallen is medicatie nodig. Helpt deze niet dan zul je net zo vaak andere moeten proberen tot je iets vindt dat wel werkt. Dat kan jaren duren soms.
Het is absoluut niet waar dat je geen vreugde of diepe dalen meer kent met antidepressiva. Ik slik het 21 jaar, diverse soorten; de laatste alweer 14 jaar. Ik heb gewoon de slappe lach, ik heb verdriet, ik ken alle emoties. Alleen dat diepe uitzichtloze dal is weg. Ook ik ken nog steeds mijn mindere periodes, maar de dalen zijn minder diep.
Ik heb depressies door oorzaken van binnenuit. Simpel gezegd ik mis een stofje/de overdracht van stoffen is niet goed.
Een ziekte/beperking dus, die ondersteund kan worden met medicatie. Het is dan niet fijn om te horen dat het tussen je oren zit als je denkt dat medicatie helpt, als je weet hoe ik er aan toe was in mijn major depressie met angststoornis. Medicatie kan een hele goede ondersteuning zijn. Helpt het niet dan moet je een deurtje verder met de diverse soorten, begeleidende therapie enz.

libido hoeft ook niet af te vlakken. Het kan, maar het hoeft niet bij iedereen zo te zijn.

therapieën

Rafelkap, na overleg met de huisarts, inderdaad, want anders is het een gevaarlijk advies. Medicijnen kunnen bij depressies helpen om in elk geval een bodem onder de bodemloze put te leggen. Je wordt er niet in een klap gelukkig vaan, maar het voorkomt dat je verder wegzakt, dat is althans mijn eigen ervaring. In die zin zijn medicijnen nuttig, soms, en moet je voorzichtig zijn met zomaar stoppen. Het kan dan best zijn, dat degene die de medicijnen slikt merkt dat ze helpen, terwijl de omgeving ziet dat iemand toch niet optimaal gelukkig is. Maar het gevoel van iemand met een depressie dat er in elk geval een bodem gelegd is in een bodemloze put is van grote waarde, het kan levens redden.
Dit is ook een gevaarlijke uitspraak: 'Het zit tussen z'n oren dat hij denkt dat die pillen helpen.' En als je even verder googlet zul je heel veel kritische besprekingen vinden van de effecten en het nut van psychotherapie en relatietherapie. Begin maar met Karen Spaink en haar orenmaffia.
De hersenen zijn ingewikkelde organen, die helaas niet onfeilbaar zijn. Even goed als je verkouden kunt worden, griep kunt krijgen, suikerziekte of bloedarmoede, zo kunnen er ook in de hersenen dingen verkeerd gaan. En kunnen medicijnen daartegen helpen. Om te bepalen of dat nodig is heb je een deskundige nodig.
Net in Trouw een recentie gelezen van twee boekend ie de psychose 'verheerlijken' en artsen die medicatie voorschrijven veroordelen. Afschuwelijk vind ik zulke boeken, als je ziet hoe ontregelend een psychose is.
Ik zou het medicatievoorschrift niet overlaten aan de partner.

Tsjor

4 natuurlijke middelen om het libido te verhogen

Met stip op nr 1 MACA, dan Ginkgo vervolgens Ginseng en als hekkensluiter bananen.

homosekualiteit

'Soms denk ik wel eens dat hij misschien homo is en dat niet wil toegeven, hoewel ik daar verder geen enkele aanwijzing voor heb.'
Heb je het wel eens met hem besproken? zou dat mogelijk zijn in de niet-verwijtende sfeer, maar als oprechte belangstelling, interesse, meedenken etc.
Het zou zomaar kunnen. Het zou ook veel verklaren. Als je voor jezelf eerst even alle emoties eruit wil halen zou je het eens met d ehuisarts kunnen bespreken of dit een optie is.
Daarna kan er nog van alles gebeuren. Ik heb relaties gezien, waarbij de man homoseksueel was, de vrouw wist het, maar verder niemand. en met dat geheim zijn zij jarenlang bij elkaar gebleven, in vriendschap en met respect voor elkaar.
Er zijn relaties die schreeuwend uit elkaar gaan.
Er zijn relaties, waarbinnen de homoseksualiteit geaccepteerd wordt, mensen toch bij elkaar blijven uit liefde en vriendschap voor elkaar en voor de kinderen, en de omgeving goed weet wat er aan de hand is. En accepteert, ook als er een vriend in beeld komt.
Je zou zelf moeten kijken wat jullie daarna -stel dat het zo is- nog voor elkaar en voor de kinderen kunnen en willen betekenen. En wat voor gevolgen het heeft voor jullie seksuele leven, zowel voor jou als voor hem. Je zou dan een nieuwe manier van leven moeten uitvinden, dat gaat niet in één keer. Maar het zou prettig zijn als er duidelijkheid kwam over de vraag of hier wellicht een oorzaak ligt van zijn ongelukkig zijn. Misschien is het wel een bevrijding voor hem als hij daarover zou kunnen praten, of nadenken of het toelaten. Stel dat het zo is, natuurlijk. Maar het is zeker een gevoel/vermoeden/inzicht waar je serieus naar kunt kijken.

Tsjor

lotgenoot...

Ook ik had het gevoel 'is dat mijn verhaal'? Inclusief het drankgebruik, helaas. Mijn man is daar 4 jaar geleden voor in een kliniek geweest met ambulante nazorg, maar dat heeft weinig geholpen. Het drankgebruik is nu wel minder, maar nog regelmatig en altijd stiekem aanwezig. En hoewel hij in januari een hele duidelijke waarschuwing gehad heeft in de vorm van een week ziekenhuis na serieuze hartritmestoornissen is het drinken daarna niet gestopt. We zijn wel in weer opnieuw in contact met de kliniek over een nieuw behandelplan, evt met korte opname. Hij heeft ook ADHD, en dyslexie, een beelddenken, en hooggevoelig... zegt hij. Ik weet niet, toen ik hem leerde kennen 30 jaar geleden was hij wel altijd erg ongedurig, niet stil kunnen zitten en zo. Maar alle andere dingen herken ik niet (wel de dyslexie uiteraard). Ik heb al heel lang het gevoel dat hij zich veel te veel vereenzelvigd met zijn ADHD en daardoor vlucht uit het dagelijkse leven. Zo gaat hij vaak heel laat naar bed (soms pas om half 4) en slaapt dan de halve ochtend en soms ook 's middags weer. Intussen slaapt hij heel licht, en snurkt behoorlijk zodra hij alcohol gedronken heeft, zodat ook mijn nachtrust daaronder lijdt. Met name aan het eind van de week als iedereen moe is komt het dan wel tot heftige ruzies. De laatste maanden gaat dat wel beter, maar hij zondert zich nog steeds vaak af. Oudste zoon (16) is degene die het meest botst met zijn vader, en ook hij zondert zich steeds meer af en leeft toe naar het moment dat hij gaat studeren en op kamers kan (nog 2,5 jaar). Jongste zoon (14) is een heel ander kind, maar lijdt er daarom niet minder onder. Hij probeert juist vaak de boel te sussen net zoals ik. Ook in bed is het al jaren niks, maar dat vindt ik niet heel erg. Ik hoef hem niet aan mijn lichaam als hij gedronken heeft, of gerookt (dat is hij ook steeds meer gaan doen).
Intussen is ons sociale leven op een heel laag pitje gekomen, vrienden hebben we nauwelijks meer, familie zien we erg weinig (woont ook allemaal niet in de buurt). De naaste familie kent het probleem, maar we praten er eigenlijk alleen over met mijn ouders (ik) en zijn oudste zus. Ik heb wel een nieuwe hobby opgepakt, deels met de kinderen, wat erg leuk is en intussen behoorlijk veel tijd vergt inclusief bestuurswerk, maar dat levert mij wel veel voldoening en ook waardering op.
Ook wij hebben meer dan eens gesproken over scheiden, maar dat lost het probleem niet op, en levert op zich weer andere problemen. Met name voor de kinderen heb ik die stap nog niet durven zetten, bang voor de gevolgen. Niet financieel, ik verdien net zoveel als hij. Maar wel voor de praktische en administratieve rompslomp die daaruit voort gaat komen, nog afgezien van mogelijke emotionele ellende voor de jongens. Enfin, ook voor mij nog geen oplossing, dus ik lees mee.

terughoudend

Even dit ter reactie: ik heb de wijsheid over depressies en pillen niet in pacht. Ik heb alleen de ervaring van een vriendin die het slikte en die zei geen dalen meer, maar ook geen pieken meer te hebben. Dat is haar verhaal natuurlijk en zal voor anderen weer anders zijn. En ik ken via via iemand die nog een miniscuul beetje slikt maar het niet lukt om te stoppen, omdat hij het echt denkt nodig te hebben. Hier doelde ik op met 'tussen de oren'. Hij is nu volkomen passief en zijn huwelijk is naar de knoppen en ook de relaties met zijn kinderen. Dit wordt bij hem elke keer maar weer voorgeschreven zonder hem te zien/spreken. En dat vind ik niet goed.
Ik heb liever een arts die terughoudend is met dit te geven, zie ook alle verhalen in de kranten over mensen die extreem gedrag gaan vertonen (moord en doodslag), het is echt niet ongevaarlijk.
Natuurlijk is het soms echt nodig en fijn dat het bestaat, maar dan moet er altijd na verloop van tijd gekeken worden of iemand dit moet blijven slikken.

Ik ben nieuwsgierig zijn naar hoe de man van Lieve Mona is zonder pillen, misschien zou hun relatie dan hechter kunnen zijn.

tegenreactie

Niet zomaar met anti-depressieva stoppen op eigen houtje hoor. Dat kan echt gevaarlijk zijn. In overleg en onder begeleiding van arts of psychiater. Medicatie is niet ideaal, maar vaak het beste in kiezen tussen twee kwaden. Zonder medicatie plegen nog meer ernstig depressieve mensen zelfmoord (of in enkele gevallen moord). Daarbij, en dat ken ik uit naast omgeving, zoeken ze dan toch vaak "zelfmedicatie" om zichzelf te verdoven of een uitvlucht te vinden. En gaan dus aan de alcohol of drugs, of gokken of andere verslavingen. Natuurlijk niet allemaal, maar er is wel een sterke correlatie tussen deze problemen en slecht- of onbehandelde depressiviteit. Wat hierboven staat: de medicatie legt een bodem, van waaraf je verder kunt met andere behandelingen en oplossingen.

Herkenning

Mona, ik herken in elk geval je gevoel dat het niet meer gezellig is met je man (heel erg).

Maar bij mij geen drinkende man, echter ook geen meehelpende man. En eentje die juist vaak onterecht en bij het minste geringste, boos is op mij - erover praten lukt niet, wordt hij weer boos.

Ik heb vooralsnog besloten niet te willen scheiden. Ik ben toch bang voor een vervelende scheiding (financieel ben ik onafhankelijk, goede baan, maar man zal in zijn ego aangetast zijn en ik weet niet wat er dan gebeurt) en dat de kinderen daar erger onder zullen leiden dan de vervelende incidenten die er nu af en toe (soms vaker en heftiger dan andere momenten, maar geen geweld) zijn.

En ik wil mijn kinderen niet de helft van de week niet zien (man zal co-ouderschap willen) en ik wil het hen niet aandoen mij de helft van de tijd te missen en ook hun vader (hoewel ik vermoed dat ze het erger zullen vinden mij te missen). Van recent gescheiden vrienden weet ik hoe erg de kinderen eronder lijden.

Ik ben ook nog op zoek naar een manier om zijn frustratie/probleem met hem te bespreken, maar helaas geeft hij altijd mij de schuld in plaats van eens naar zichzelf te kijken. Daarom ben ik ook nog steeds bezig te onderzoeken hoe ik zelf het beste met de situatie om kan gaan (gaat al een stuk beter dan tijden geleden).

Onderzoek wijst vaak uit dat kinderen toch vaak slechter af zijn door een scheiding dan bij niet-scheiding, zeker als de situatie niet echt dramatisch is (mishandeling).

Wat zijn de problemen als hij drinkt? Verslaving lijkt mij nl. wel een extra probleem en eerder reden om toch te scheiden.

En hoe oud zijn jullie kinderen (ook nog wel relevant voor het besluit om al dan niet te gaan scheiden)?

Ik zou zoals (o.a.) Tsjor opperde zeker proberen met hem te spreken over homofiele gevoelens, maar dan inderdaad vooral niet in de verwijtende sfeer maar om je zorgen om jullie relatie en zijn geluksgevoel te bespreken. Met jouw verhaal zou dat best kunnen denk ik (als leek).

En inderdaad misschien eens in openheid met hem bespreken hoe zijn ideale situatie eruit zou zien en hoe die van jou en of er iets te bedenken is waardoor jullie die situaties zoveel mogelijk benaderen waarbij het belang van de kinderen voorop staat?

combinatie alcohol/antidepressiva

Mij viel op dat je zei hij heeft therapie gehad tegen depressie. Het is niet zo dat je met informatie en wat therapie (been there done that) ineens van je depressie af bent; zeker niet met een depressie door oorzaak van binnenuit. Later schoot me ineens te binnen dat de combinatie alcohol en antidepressiva ronduit gevaarlijk is:
Het onderstaande heb ik gekopieerd van de Jellineksite.
Interacties

• Algemeen

Wanneer je medicijnen gebruikt en daarbij alcohol drinkt, loop je kans dat alcohol en medicijnen elkaars werking beïnvloeden. Ze kunnen elkaars werking versterken of juist verzwakken. Dit kan bijvoorbeeld leiden tot een gevaarlijk hoge medicijnspiegel in het bloed, of juist een te lage medicijnspiegel waardoor je medicijn niet meer werkt.

Ook op een indirecte manier kunnen drugs gevolgen hebben voor het effect van medicijnen. Als het gebruik van drugs samengaat met slaaptekort, maaltijden overslaan en het vergeten of niet volgens voorschrift innemen van medicijnen kan dit onverwachte gevolgen hebben.

Alcoholgebruik heeft een slechte invloed op je depressie. Depressieve klachten en angstklachten kunnen erger worden, met name de dag na alcohol-gebruik. Wanneer je een depressie hebt, probeer weinig tot geen alcohol te drinken. Dit, om verergering van je klachten te voorkomen en je herstel te bevorderen.

• Interacties alcohol en antidepressiva

TCA (tricyclische antidepressiva)

Alcohol en TCA worden beide afgebroken in de lever, door alcohol wordt TCA minder goed afgebroken door je lever. Hierdoor is de dosis van het medicijn in het bloed te hoog en kunnen bijwerkingen als sufheid en slaperigheid toenemen. Ook je alcohol-bloedspiegel kan hoger uitvallen, dit is belangrijk voor als je nog wilt auto-rijden na twee glazen alcohol. Je blaastest kan nog wel eens hoger uitvallen dan gedacht (7)

SSRI’s (selectieve serotonine heropname-remmers)

Fabrikanten van SSRI’s raden het gecombineerd gebruik van SSRI’s en alcohol af, het zou namelijk bijwerkingen hebben op bijwerkingen (vertraagd denken en vertraagd bewegen). Echter, gebruikers rapporteren deze bijwerkingen nauwelijks (8). Je bent dus je eigen proefkonijn.

MAO-remmers

MAO-remmers worden onderverdeeld in twee groepen

1. onomkeerbare blokkade van MAO  de MAO-I

2. selectieve MAO-remmers, remmen een gedeelte van het MAO-enzym

Ad 1. Het is absoluut verboden om tap-bier te combineren met MAO-remmers.

Daarbij is het drinken van twee glazen wijn of ander bier (uit flesje of blikje) voorzichtig toegestaan. Alcoholvrij bier kan bij meer dan twee eenheden gevaarlijk zijn.
Literatuur antidepressiva en alcohol

1 Farmacotherapeutisch Kompas (2008). Onafhankelijke geneesmiddelinformatie voor professionals in de zorg. (24Nov.2008). www.fk.cvz.nl

2 Baan, C.A. & Hutten, J.H. & Rijken, P.M. (2003). Afstemming in de zorg. Een achtergrondstudie naar de zorg voor mensen met een chronische aandoening. RIVM-rapport 282701005.

3 Nederlands Huisartsen Genootschap (2003). Depressieve stoornis (depressie). (24Nov.2008). http://nhg.artsennet.nl/upload/104/standaarden/M44/std.htm

Nederlands Huisartsen Genootschap (2004). NHG-patiëntenbrief: antidepressiva. (23Nov.2008).

http://nhg.artsennet.nl/uri/?uri=AMGATE_6059_104_TICH_R187687201852086

4 Alcoholinfo.nl (2000). Antidepressiva en alcohol. (24Nov.2008). http://www.alcoholinfo.nl/index.cfm?act=qena.antwoord&vraag=88

5 De Wit, R. & Sijes, M. (z.d.). Alle vragen en antwoorden. (24Nov.2008). http://www.drugsinfoteam.nl

6 Koninklijke Nederlandse Maatschappij ter bevordering der Pharmacie (2007). Informatorium Medicamentorum. ’s Gravenhage: WINap

(7) Lexi-Comp Online™ Interaction Monograph, TCA

(8) Lexi-Comp Online™ Interaction Monograph, Selective Serotonin Reuptake Inhibitors / Alcohol (Ethyl)

7 Touw, D. (2001). Interacties tussen geneesmiddelen en drugs, een nieuw terrein voor het bewakingssysteem. Pharmaceutisch Weekblad, jaargang 136 nr. 40.

8 Geerlings, P.J. (1998). Populaire harddrugs. Geneesmiddelenbulletin, 32:39-47

9 Baxter K. (Edited) (2005). 7th Edition Stockley’s Drug Interactions. London: Pharmaceutical Press.

10 Dean, A. (2006). Illicit drugs and drug interactions. Pharmacist, jaargang 25 nr. 9.

11 Vervaeke, H. (biomedicus). Serotoninesyndroom. (11Jan.2009). Amsterdam

12 Wikipedia, de vrije encyclopedie (2008). Paddo. (24Nov.2008). http://nl.wikipedia.org/wiki/Paddo%27s

13 Beysens, A.J.M.M. & Lenderink, A.W. (2003). Geneesmiddeleninformatie. Maarssen: Elsevier gezondheidszorg.

14 Hall, M. & Buckley, N. (2003). Het serotoninesyndroom. Geneesmiddelenbulletin, 37:82-85.

Einde citaat.
http://www.jellinek.nl/informatie-over-alcohol-drugs/alcohol/alcohol-en-medicijnen/antidepressiva-alcohol/

fijn

Wat fijn, al die reacties!
Wat betreft zijn antidepressiva. Ik heb hem al een paar keer gevraagd of hij niet eens een afspraak moet maken om zijn anti-depressiva aan te passen. Hij wil dat wel, maar nu nog niet. Hij zegt dat hij er wel wat bij mag drinken, maar niet teveel. Je schijnt wel sneller dronken te worden als je die medicijnen gebruikt. Hij heeft trouwens nu alweer 3 weken niets gedronken sinds zijn laatste uitspatting. Bedankt voor alle informatie. Ik duik erin.
Over dat scheiden, we hebben tieners, ik denk dat ik het wel vol kan houden voor hen. De oudste is al op kamers, maar ook nog vaak thuis. Maar eigenlijk modder ik al zolang aan. Ik hield al die tijd genoeg van hem om de problemen niet te willen zien. Er stond genoeg tegenover. Een tijdje terug heb ik me ingeschreven voor een huurwoning toen het slecht ging. Gisteren ondekte ik dat dat alweer 7 jaar geleden is. Mooi, want dat betekend dat ik serieus kans maak op een woning. Minder dat het blijkbaar al zo lang slecht gaat. Ik vergeet dat soort periodes het liefste. Maar ondertussen wordt dat steeds lastiger. Ook omdat ik me nu besef dat ik zelf ook niet jonger word. Een soort van midlifecrisis, is dat het nu? Is dit mijn leven? Met die chagerijn? Ik leefde op hoop. In huizen zonder inrichting of mooie spullen droomde ik van en spaarde ik voor mijn huisje, mijn droom, een kinderkamertje. Het Libelleplaatje. Dom he?
Wat het ook is met dat scheiden is dat we al zo lang samen zijn, en ergens houd ik veel van hem als mens. Net zoals ze van een broer houd, ookal is hij nog zo onmogelijk.
Wat betreft dat homo zijn: hij zegt van niet. (doe niet zo raar) Maar ik ben er niet helemaal 100% gerust op. Behalve mij is hij nooit met een andere vrouw geweest. Wel 1x geprobeerd, maar dat lukte niet. Dat was voordat wij een relatie kregen. Ik ken haar wel. Zij is een hele mooie vrouw. Hij is nogal ijdel, heeft meer kleding en schoenen dan ik. Hij is DOL op Freddy Mercury van Queen, en hij doet moeilijk over homo's op een manier die niet bij de rest van z'n denkbeelden past. In bed vroeger ging het wel, maar er miste toch iets. Alsof hij in z'n hoofd ergens anders was dan bij mij. Maar misschien is het ook wel wat anders. Misschien is hij wel misbruikt vroeger oid.

uit te houden

Wat ik nog wilde zeggen is dat je hier ook vaak leest over relaties die zo slecht zijn dat het wel duidelijk is dat er weinig anders mogelijk is dan een scheiding. Agressieve en overspelige mannen enzo.
Ik zou graag een lat-relatie willen. Zodat hij alleen bij me is als hij dat wil. Maar zou dat voor de kinderen niet hetzelfde voelen als een scheiding?

Lat-relatie

Zouden de kinderen een lat-relatie voelen als een scheiding?

Ik denk ja en nee.

Als ze volledig bij jou wonen, zo begrijp ik het, en hij is heel weinig bij jullie, dan zullen ze hem dus weinig zien en vermoedelijk missen. Dus dat deel zou als een scheiding kunnen voelen.

Als jij en hij achter het latten staan, zou dat wel kunnen betekenen dat hij lekkerder in zijn bel zit en jij ook en dat daardoor de sfeer tussen jullie beter is, wat een positief effect kan hij ben op d kinderen.

Latten kan ook het begin zijn van een echtscheiding, las ik hier op OO.

Lieve Mona

Hoe is de stand van zaken nu bij jouw ... Ik ... hier nog zo'n besluiteloos type... Ik ben er zo klaar mee en toch durf ik ook deze stap niet te zetten en schuif hem voor mij uit... Al 1 1/2 jaar slapen we dan ook al niet meer samen.. ik hoop dat hij iets zou kunnen veranderen ... maar hoop is jezelf heel erg voor de gek houden ... maar in deze tijden is een scheiding of uit elkaar ook niet eenvoudig ... huis verkopen ... maar onder de hypotheek waarde ... allemaal rompslomp ... wat in mijn geval trouwens op mijn presenteer blaadje zou komen ... dat maakt mij energie loos en daarom blijf ik nog maar plakken in deze situatie ... en jij ??

mwah..

Het is lastig. Ik vind het fijn dat ik het druk heb zodat ik er niet teveel over na hoef te denken. Wij slapen als het kan apart. We hebben een broer zus relatie. Geen sex. Soms is hij wel vrolijk, maar even later irriteerd hij zich weer aan me. Hij slingert me heel erg heen en weer.
Ik heb gevoelens gehad voor een andere man, maar geen serieuze, en het ging snel over. Ik moet er niet aan denken dat ik de buien en de troep van nog een andere man zou moeten ondergaan, maar ik mis dus duidelijk wel iets. De kinderen zijn dol op hem, en ik eigenlijk ook, maar hij is geen geliefde meer. Dat gaat denk ik ook nooit meer beter worden, hij heeft me te vaak gekwetst, en hij wil me ook niet meer als geliefde.
Ik denk dat ik zo verder zal leven. Ik leef voor mijn kinderen. Niet dat ik me opoffer, ik geniet van ze, dat besef ik heel erg nu. Ik wacht ook af nu. Ik verwacht ook niet dat het leven er beter van wordt wanneer ik nu zou gaan scheiden. Verstandhuwelijk dus nu. Ook van zijn kant. Ergens hoop ik dat hij de knoop doorhakt.

Instelling

"Ik moet er niet aan denken dat ik de buien en de troep van nog een andere man zou moeten ondergaan"

Met zo'n instelling zou ik er ook zeker niet aan beginnen...

hoe bedoel je dat hombre

Is dat een verkeerde instelling?

Mona

Als je bij mannen direct aan troep opruimen en buien denkt, ja, dan lijkt mij dat een verkeerde instelling. In ieder geval als je een relatie met zo'n sujet zou willen opbouwen.

geen ander sujet

Voor mij is dit voorlopig wel goed denk ik.