Lastige collega (lang!)

Gesprek

Je kunt een gesprek met haar aangaan en daarin aangeven dat je je de laatste tijd moeilijk kunt concentreren omdat ze erg aanwezig is en veel aandacht vraagt.

Je kunt aangeven dat je geneigd bent om haar elke keer aandacht te geven als ze dat vraagt, maar dat je bij jezelf merkt dat je dit lastig vindt en het ten koste gaat van je eigen concentratie.

Jouw collega kan jouw gedrag misschien uitleggen als lastig, maar je kunt haar uitleggen dat je graag wat meer rust wilt tijdens werkuren en dat je het moeilijk vindt om haar te bedienen in aandacht.

Er is maar 1 manier om dit op te lossen en dat is het gesprek met haar aangaan. Hoe langer je daarmee wacht, hoe groter de irritatie en dan barst straks de bom.

Succes!

Humor

Soms helpt het om dit soort zaken met een beetje humor aan te pakken. Een collega waar ik goed mee overweg kan wil nog wel eens in supermoppernegatief gedrag schieten. Ik heb er laatst iets van gezegd. Maar wel lachend.

Aandacht

Tja, ik weet niet of de verandering bij haar begonnen is of bij mij. Ik geloof dat ik haar vroeger makkelijker kon geven wat ze wilde, omdat ik het minder druk had. Het stoorde me wel, maar minder. Ook ga ik zelf door een rouwproces heen, wat me minder geneigd maakt iedereen om me heen te bedienen. Dat ik in de rouw ben weet zij overigens best.

Humor heb ik al geprobeerd, dat wordt genegeerd. Zelfs sarcasme komt niet aan. Bijvoorbeeld: "Aha, als ik zo'n brief schrijf ben ik respectloos, maar als jij het doet ben je zakelijk?" Dat negeert ze volkomen en ze blijft het volume opvoeren: rollen met haar ogen als ik zeg dat ik iets (zakelijks) anders zie, bijvoorbeeld.

Ik ga nu dus uitleggen dat ik het druk heb en dat ik geen behoefte heb aan interrupties of gemene opmerkingen. Ik hoop alleen dat dat de verhoudingen niet helemaal verstoort, want zoals ik al zei moeten we een kamer delen en ze is iemand die haar eigen aandeel in iets niet makkelijk ziet. Anders zit je ook niet steeds te roepen dat je zo mindful en respectvol bent, in tegenstelling tot mij (waarmee ze gek genoeg exact datgene doet waar ze mij van beschuldigt!). Ik hoop eigenlijk op tips die de pil voor haar kunnen verzachten, maar misschien is dat gewoon niet mogelijk. Het is ook wel een hele rare situatie.

Ehh

Evanlyn, ik zou niet zeggen "gemene opmerkingen". Je hebt vast gelijk, maar dat is toch wel heel direct en kan de sfeer misschien ondermijnen.
Je kan wel een voorbeeld geven (zoals je deed met die brief) en dan zeggen dat jij dat op een bepaalde manier ervoer (dus JOUW visie/gevoel erbij communiceren) en dat je dat niet prettig vindt. Dus probeer het bij jouw gevoel te houden - dat kan ze nl. niet ontkennen.

Wat ik me nog afvraag: hoe gaat het met andere collega's? Vinden die ook dat zij veranderd is? Of jij (gezien je huidige situatie)?
Ben jij als kamergenoot de enige die last heeft van haar gedrag?

Overigens: het klinkt mij als zeer vermoeiend in de oren. Is het nog een optie om met iemand anders de kamer te gaan delen? Dan kan je dat wellicht met je baas bespreken als deze eerste actie niet het gewenste resultaat heeft. En dan in de trant van: ik heb last van concentratie en wil ergens zitten waar ik rustiger kan werken- misschien vangt die de hint op zonder dat je meteen heel negatief over collega doet?

Tip

Tip: geef haar wat ze nodig heeft, maar op een moment dat het jou uitkomt.

Onderbreekt ze jouw werk met iets, zeg dan consequent dat je nu bezig bent en je wil concentreren, maar dat je zo tijd maakt om het met haar over die brief/probleem/werk te hebben. Maak desnoods even een lijstje met alles waar je belooft op terug te komen. Maak dan op een zeker tijdstip (tien minuten voor een pauze o.i.d.?) tijd vrij, leg je werk aan de kant en zorg dat je je volledige aandacht op haar richt, misschien zelfs even fysiek bij haar bureau gaan zitten. Bespreek vervolgens punt voor alles van je lijstje en informeer aan het eind erbovenop ook nog uit jezelf naar iets van haar. Doe dat eind van de werkdag nog een keer met alles waar ze 's middags mee komt. Ik kan me zo voorstellen dat je dan ineens in een mum van tijd door al die o-zo-belangrijke interruptieonderwerpen heen bent en dat het na een paar dagen sowieso ineens een heel stuk minder is en die aanpak misschien helemaal niet meer nodig is, of wel, maar dan blijf je twee keer per dag een paar minuten in haar investeren, maar dan kan je de rest van de dag rustig werken en blijft de sfeer goed.

Koptelefoon

Bovenop de tips van Minna zou een grote koptelefoon ook wel kunnen werken, al dan niet met muziek erop.

Het helpt mij vaak om onverstoorbaar door te werken, en net te doen alsof ik niks hoor en feitelijk hoor ik dan ook echt amper iets. Zelf zonder muziek erop is de wereld om heen een stuk verder weg. Mijn nogal aandachtvragende en luidruchtige collega's snappen die hint altijd heel goed. Zonder woorden...

Goeie tips

En ik lees ook mee in het draadje hieronder. Maar aan weggaan denk ik toch niet, inderdaad eerder aan een andere kamer. Maar als ik daarom vraag zonder eerst te hebben geprobeerd het uit te praten, zal ze terecht boos zijn.

Suze, ik merk dat andere mensen ook last hebben van haar vermoeiende gedoe. En dan met name het overdreven vrolijke (heel gespannen) en het feit dat ze geen beslissingen kan nemen en tien keer alles doorspreekt, terwijl de ander alweer weg wil. Ik denk dat ze heel onzeker is, daarom ben ik hier ook zo lang in meegegaan. Helaas is de koek nu op. Zelf ben ik van nature nogal direct, soms vindt men me zelfs wat bot. Toch heb ik verder met niemand problemen. Behalve een keer met een collega die zelf ook heel direct is. Dat knalde even flink en daarna gingen we vrolijk en zelfs beter verder, omdat de lucht was opgeklaard. Ik heb zo'n vermoeden dat die "aanpak" hier niet gaat werken.

Ginny, die koptelefoon lijkt me ook wel mooi, en heel duidelijk! Maar zoals de zaken nu staan zal ze dat ook wel als een belediging opvatten, ik had er eerder mee moeten komen.

Minna, die tijden instellen lijkt me ook een goed idee. Maar eerst zal ik toch het onderliggende probleem moeten bespreken, want daarmee ben ik niet van de vervelende opmerkingen af.

Ik denk dat ik haar gewoon maar eerst laat praten. Dat ik zeg: "Ik merk dat er spanning is tussen ons, wat is jouw idee daarover?" En dan maar kijken waar het schip strandt. Misschien zal ze het ontkennen, dan zal ik wat specifieker moeten zijn, of inderdaad overgaan tot koptelefoon/andere kamer.

Ik houd jullie op de hoogte, ik zie haar over een paar dagen!

Openheid

Is denk ik wel het beste, daar heeft zij het meeste aan.

Die koptelefoon is wel een dingetje hier, maar ik zit met meerdere mensen op een kamer. Het is dus niet op één persoon gericht, of althans dat is het wel maar dat valt niet zo op.

Ik heb het gebracht onder het mom van, ik moet me even heel erg concentreren dus ik sluit me even af. En na een paar keer was het wel duidelijk als de koptelefoon op tafel kwam kon Ginny even niet gestoord worden...

Toch denk ik dat duidelijk je grenzen aangeven beter gaat werken.

Ooit goed gegaan?

Is het ooit wel goed gegaan? De tips lijken mij allemaal uitstekend. Ik heb echter zelf te maken gehad met een collega die een forse persoonlijkheidsstoornis bleek te hebben en daar werkte niets van dit alles bij .ze werd er alleen maar manipulatiever van. Vandaar dat ik mij afvraag: praten we over een persoon met wie het ook gewoon goed kan gaan of niet? Ik herken namelijk wel wat dingetjes in je verhaal, maar dat hoeft niet zoveel te zeggen natuurlijk. Mocht het zo zijn dat het door normale aanpak erger wordt dan heb ik slechts een tip: houd afstand!

Gesprek gehad...

En het was daarna heerlijk stil aan de overkant. Ik heb wel de indruk dat zij nu zat te broeden en te zuchten. Nou ja, beter zij dan ik hè. Ik ben wel opgelucht.

Ze had helemaal niets in de gaten, had alleen gemerkt dat er spanningen tussen ons waren, maar verder niet. Ze dacht dat dat het door mijn rouwproces kwam, of doordat ik geen persoonlijk contact meer wilde (maar alleen zakelijk). Ook mijn sarcastische opmerking was niet aangekomen. Haar opmerkingen waren totaal niet zo bedoeld geweest, ze voelt zich niet beter dan ik, en er was daarvoor ook niets aan de hand geweest voordat dit allemaal gebeurde.

Hmmm...ik weet het toch niet. Waarom maakt iemand dan elke dag dat soort opmerkingen? En in feite deed ze dat tijdens het gesprek weer, ze bood geen excuses aan of zo. Ze zag echt haar eigen aandeel niet, terwijl ik aangaf het mijne wel te zien.

Persoonlijkheidsstoornis? Ik weet het niet, misschien gewooon niet heel erg slim of zo. We wachten maar af of de relatie zich herstelt, dat zou ik wel prettig vinden, maar zo'n gesprek is natuurlijk altijd een gok en het houdt toch een afwijzing (door mij) in, daarom twijfelde ik er ook zo over. Ik wilde haar niet kwetsen, maar die stilte is toch wel heel erg fijn. Heb razend veel werk afgekregen, daar kom ik tenslotte voor.

Niet heel erg slim ofzo

Of een gigantisch bord voor de kop, gecombineerd met een chronisch minderwaardigheidscomplex. Daar krijg je dit soort gedrag ook van.

En nu maar hopen dat het kwartje gevallen is, toch.