Langs elkaar heen leven
Getrouwd bijna 15 jaar en 3 kinderen waarvan 1 in de brugklas.
Eigenlijk merk ik steeds meer dat we langs elkaar heen leven, ik doe mijn dingen en hij de zijne.
We hebben het erg druk met de kinderen te helpen met huiswerk en daarnaast werke we allebei veel maar heb ik het gevoel dat toch alles op mij neerkomt.....
De liefde is er nog wel maar soms twijfel ik zo, is dit het nou??.
Ik voel me aan de ene kant nog zo jong maar soms overvalt me het gevoel van jeetje moet ik zo nog 30 jaar door.....
Ruzie's zijn er niet meer was altijd erg heftig maar we praten ook niet heel veel meer eigenlijk, weinig interesse voor elkaar en veel te druk met de kinderen.
Is het gewoon een fase waar we doorheen moeten en kan iemand uit ervaring vertellen of dit ook er gewoon bij hoort??
Tijd maken voor elkaar
Ik denk dat veel stellen dat hebben. Wij hebben er ook last van en we hebben besloten daarom binnenkort een lang weekend samen weg te gaan. Dat hebben we al eens eerder gedaan en dat hielp echt.
Investeren
Je waardeert het meeste waar je in investeert. En dat hoeft helemaal niet veel tijd te kosten.
Maar kijk gewoon eens hoe je weer aan je man kunt laten zien dat je van hem houdt. Ik vind regelmatig een lieve post-it op mijn computer als mijn man heel vroeg vertrokken is. En daar word ik gewoon blij van. En ik verstop regelmatig iets lekkers in zijn lunchdoos. En af en toe dan stoppen we even met druk bezig zijn voor een knuffel. En ga weer vragen waar hij mee bezig is, toon interesse.
En nodig hem uit om samen naar de bios te gaan, of naar een cafe of uit eten. Of ga na het eten samen even wandelen. Zeker nu de kinderen wat ouder zijn, kun je toch wat tijd voor elkaar maken? En als je meer samen doet, dan komt de rest ook wel weer.
Wij zijn nu 10 jaar bij elkaar, met 3 kleine kinderen (6, 4 en 1) en we zijn nog nooit een weekend samen weggeweest ofzo, maar ik herken totaal niet wat je beschrijft. Soms een paar weken wel hoor, maar dan doen we er weer iets aan.
Wel een beetje in
periodes, maar zo als jij het beschrijft moet je toch nodig iets aan je relatie doen!
Als er echt geen interesse is of zo... dan wordt het saai!
Ik merk bij ons wel heel erg dat als er iets emotioneels gebeurt in zo'n periode daty je wat inslaapt samen, er ook ineens weer veel gebeuren ka en je ervaart hoe belangrijk je toch voor elkaar bent!
Bespreekbaar maken
Ik zou dit met je man bespreken. Zonder er toestanden over te maken. De constatering, dat je je er zorgen overmaakt en dat je het anders wil. En dan samen dingetjes bedenken die jullie fijn vinden. Weer bewust de keuze voor elkaar maken en ervoor kiezen tijd en moeite aan jullie samen te besteden.
Dit is niet iets dat jij alleen hoeft te doen. Juist het samen pas op de plaats maken lijkt me waardevol. Veel plezier, succes, moed en liefde!!
Intensieve tijd
kinderen, allebei werken, misschien ook wel eens om de beurt thuis om bij de kinderen te zijn. Zo blijft er niet zoveel samentijd over voor jullie.
Wat anderen ook al zeggen: plan geregeld activiteiten samen, zonder kinderen. Het is nu druk en intensief, je kunt het je nog niet voorstellen maar dit gaat weer voorbij. Over een jaar of 12, schat ik zo, zijn ze alledrie gevlogen. Nog volop de moeite dus om te investeren in samen.
Hier ook
wij hebben er eens uitgebreid over gepraat. Ik deed nog wel eens voor manlief maar terug was er maar weinig, waardoor ik er ook geen zin meer in had. Hier hebben we het over gehad en nu gaat het al stukken beter.
Ik vind een klein gebaar al genoeg. Gewoon even een knuffel, lekker masseren, klein kadootje of een berichtje. Dat waardeer ik al. Wij zitten ook in de kleine kinderen, dus uiteten, samen wandelen of iets buiten de deur ondernemen is gewoon moeilijker.
Wij zijn nu 14 jaar bijelkaar en dan merk je dat de "sleur" er in gaat zitten en dat je zo druk bent met kinderen, werken en andere afspraken. Even back to basic noem ik het maar.
Maar maak het bespreekbaar, das inderdaad erg belangrijk
'ik heb zo'n zin in sleur met jou'
Dat liedje citeerde een trouwambtenaar bij een huwelijksplechtigheid waar ik onlangs was.
Leuk gevonden!
Seks
Vrijen jullie nog wel? Zonder seks gaat dat proces van langs elkaar heen leven nog een stuk sneller.
Chris
Zo'n zin in sleur 
Ik dacht vroeger dat de tijd dat de kinderen klein waren de grootste wissel op je relatie trok. Maar kleine kinderen gaan naar bed en dan is er nog een avond samen.
Pubers zijn er de hele avond en hebben ook een mening over ieder gesprek dat je voert. Natuurlijk ze gaan ook op stap (of je ze even midden in de nacht wil ophalen) terwijl hun brusje de volgende ochtend vroeg iets van je moet. En met 3 pubers en nog een kleintje is er altijd wat aan de hand. Ik heb een top weekend als ik normaal aan mijn slaap toe kom, zodat ik maandag weer enigszins fris bij de baas kan verschijnen.
Wat mij betreft; lang leven de sleur; even geen drama of zaken die acuut actie behoeven; gewoon even niets..... en misschien wel zondagochtend samen koffie drinken in bed
Marieke, tussen servet en tafellaken.
Precies wat jij schrijft!
Lastige periode vind ik het als de kinderen tussen servet en tafellaken zitten. Toen de kinderen nog allemaal klein waren nog wel eens een weekendje weg omdat ze het leuk vonden om bij oma te gaan logeren. Gewoon vier kinderen met een pyjama en tandenborstel afleveren en ze waren klaar voor een heel weekend pret bij oma. Nu zouden, zeker de oudste twee, ze dat echt vreselijk vinden, maar ze zijn nog te jong om zo lang alleen te zijn. De jongsten hebben nu in het weekend (overlappende) verplichtingen waar ze nog niet zelfstandig heen kunnen, dus het wordt allemaal veel gecompliceerder. Door die clubjes, begeleiding bij huiswerk is het ook lastiger om 's avonds samen iets leuks te doen. Ik vind deze periode bijna net zo claimend als toen ik een flesweigerende baby had. Maargoed, nog een jaar of 9, dan kunnen we weer gaan quality-timen.
skik
