Laatbloeiers

Ja hoor

Ik leerde mijn man kennen toen ik bijna 30 was en toen had ik nog geen relatie gehad.

goh

ik wist niet dat ik zo abnormaal was. Eerste (en meteen laatste als het aan mij ligt) relatie kreeg ik toen ik 21 en hij 22 was.

Ik vind eigenlijk dat alleen serieuze relaties tellen die toch meer dan een maand of 3 duren, daaronder zou ik het niet eens rekenen.

Ik onmoette mijn man toen ik 24 of 25 was. Nooit eerder een echte relatie gehad. Getrouwd toen ik 27 was. Nu 18 jaar getrouwd en vier linderen verder.

Dus ja. Het kan. Ik vind mijzelf niet zo raar of vreemd.

Hier ook

Voor zover ik weet, heeft oudste ook in de twintig 'pas' haar eerste vriend ontmoet. Daarvoor en nog steeds had en heeft ze ook altijd wat je platonische vriendschappen noemt. De afstand deed bij de vorige vriend roet in het eten. Daarna leerde ze een jongeman in onze eigen stad kennen en daar heeft ze inmiddels een paar jaar een relatie mee. De jongste heeft al meer vriendjes achter de rug, haar eerste toen ze 16 was. Ze heeft nu al een paar jaar een vriend, maar ik heb een beetje mijn twijfel of dat zal standhouden. Ik hoop van wel, want ik mag hem wel. Maar ook hier kan de afstand mee gaan spelen.

Je 19-jarige is normaal, er is geen regel dat je al jong een relatie moet hebben.

Ik heb wel eens met mijn vriendin een gesprek gehad over 'ervaring met meer mannen'. Zij is ook meteen met de eerste liefde getrouwd en later vond ze dat een nadeel. Ik heb meer ervaring op dit gebied en dat vind ik inderdaad prettig, maar het is dus niet zo dat je meer relaties gehad móet hebben voor een gelukkig leven met degene die het uiteindelijk zal worden.

Hier ook hoor

Nooit vriendjes of relaties gehad en daar ook geen belangstelling voor tot ik ongeveer 25 was. Mijn huidige man ontmoette ik ik 28 was, we zijn nu ruim 20 jaar getrouwd en hebben 2 dochters.

wat is verliefd?

Waarom zou je toegeven aan zoiets nutteloos als verliefdheid als je niet ook maar het idee hebt dat dat wederzijds is ik had wel wat beters te doen.

Denk je dat je dochter wellicht lesbisch is?

oja

het ergste was juist die ouders of anderen die er een punt van gingen maken. Dat maakt het nog veel erger. Zeker een moeder die blijkbaar denkt dat het al niet meer goed komt.

Hier

Met 19 de eerste kus, 21 de eerste verkering met wie ik nu al 27 jaar erg gelukkig ben..
Dochter is al vanaf haar (net)16e met haar verkering, dat vind ik veel zorgelijker.

Ik was bijna 23 toen ik mijn eerste relatie kreeg. Daarvoor had ik 2 heftige stille liefdes, die nooit bij de betreffende heren bekend zijn geworden.
Na de kennismaking met mijn eerste vriend ging het vrij snel en woonden we binnen een jaar samen.
Je vraagt hoe het verder ging? Ook laat. De bovengenoemde relatie ging stuk en toen duurde het weer lang voordat ik weer een serieuze relatie kreeg en waarmee ik, ook weer snel en achteraf waarschijnlijk te snel, op de valreep, kinderen kreeg.
Ik zelf vond een eerste relatie met 23 helemaal niet laat en had er toen ook absoluut geen moeite mee. Toen ik lang alleen woonde tussen eerste en tweede relatie vond ik dat wel moeilijk omdat dat de periode was waarin al mijn vrienden hun gezinnen aan het vormen waren.

wat versta je onder een relatie?

Wat versta je onder een relatie? Bedoel je dat ze nog geen serieuze relatie heeft gehad of bedoel je dat ze überhaupt nog nooit een vriendje heeft gehad (in de betekenis van: zoenen op een schoolfeest)?

Het eerste lijkt mij volstrekt normaal. Het tweede lijkt mij wel laat, maar zeker niet uitzonderlijk. Geen reden tot zorg in ieder geval

Valt toch mee?

19 is nog steeds jong hoor, dat noem ik geen laatbloeier. Je kunt er als ouder toch niets aan doen, liefde laat zich niet sturen.

@Cookie waarom vind je verkering vanaf je 16e veel zorgelijker? Of moet je eerst hebben rond gesnuffeld voor je aan een relatie begint?

35+

Vriendin van mij was de 35 gepasseerd toen ze haar eerste relatie kreeg, daarvoor ook nooit een korte relatie of een scharrel voor een week. Eerste zoen vermoed ik ergens rond haar 30e. Inmiddels zijn we 10 jaar verder en zijn ze nog steeds erg gelukkig samen.

Het kan altijd nóg later

Soms had ik scharrelvriendjes maar vaker broeierige verliefdheden en zeer heftige teleurstellingen vanaf mijn 15e jaar. Mijn eerste seksuele ervaring had ik op mijn 23e. Mijn kind heb ik in mijn eentje gekregen en opgevoed. Nooit een echte relatie gehad en ik heb heel lang geloofd dat het niks was voor mij en dat ik dat niet kon. Pas op mijn 54e werd het iets met een verliefdheid en kreeg ik een relatie, zomaar vanzelf en uit het niets. Ik kan het dus allemaal wel heel goed en het is ook zeker iets voor mij. Pas wel op met jongeren aanpraten dat je een relatie moet. Het komt zoals het komt, ook op je 54e

nog eens teruggelezen

'Waren jullie eerder ook nooit verliefd? Ik was er zelf ook niet heel vroeg bij (met 16 eerste vriendje), maar vanaf mijn 12e toch regelmatig erg verliefd.'

Vind je het serieus 'niet heel vroeg' als je met 16 je eerste vriendje had? Wat voor referentiekader heb jij dan? Van mijn vriendinnen had met 16 niemand nog een relatie. In de klas wellicht 10% ofzo. Hoe lager het opleidingsniveau hoe meer relaties.

Gemiddeld vinden mensen met 25-27 de 'ware' (volgens https://www.nsmbl.nl/op-deze-leeftijd-vinden-de-meeste-mensen-de-ware/ ) en net wat ik al zei, al dat gescharrel tijdens de puberteit is voor sommigen echt het belangrijkste in hun leven. Nou ik heb echt helemaal niets gemist. Wat het zo vervelend maakte is dus het commentaar van anderen die denken dat je met 19 (?) al een laatbloeier bent. Als ze mij toen hadden gezegd dat ik met 21 de 'ware' al had gevonden had ik een nog veel fijnere puberteit gehad.

Wat ik bedoel

Ik dacht dat dat wel duidelijk was, ik doel niet per se op een echte relatie, maar de eerste ervaringen, gefladder, handje vasthouden, zoenen. Dat heeft ze voor zover ik weet nooit gedaan. Ik vraag er wel eens naar, maar ik geloof ook niet dat ze dat heel erg vindt.

Triva

Met mijn eerste vriendje ging ik naar de bioscoop en we hebben wel eens gezoend. Dat kun je hooguit een beginnende relatie noemen als je het langs volwassen maatstaven legt. Met jouw man was ook je eerste zoen?

Erg

Als ze het niet erg vindt, laat het vooral zo. En als ze het wel erg vindt heeft ze misschien geen behoefte het met moeder te delen? Ik zou gewoon gezellig met haar omgaan en je helemaal niet druk maken over wel of geen vriendje of scharrel of serieuze relatie.

Nog iets

Kaboem:
" Ik ken wel andere laatbloeiers, maar dat zijn inmiddels verstokte oude vrijgezellen die hooguit incidenteel eens een date of one night stand hebben."

Bedoel je "oude vrijsters"? Dat bestaat toch niet meer? Kom op zeg kijk beter om je heen zou ik zeggen.

Hmmmm

Ik zou de term laatbloeier echt niet gebruiken of zelfs maar van toepassing vinden op iemand die met 19 jaar nog nooit een openlijke verliefdheid heeft gehad. Maar dat heeft waarschijnlijk alles te maken met mijn referentiekader en gedachte over wat normaal zou zijn. En ook die dingen houden natuurlijk verband met elkaar.
Maar met 19 jaar ligt de wereld nog voor je open, hoor. Dus waarom maak je er een punt van?

Zelf was ik ook laat, kreeg op mijn 27e mijn eerste relatie en nu ruim 22 jaar later zijn we nog steeds samen. Daarvoor wel eens verliefd maar dat was dan in stilte of iets minder in stilte maar leidde in alle gevallen tot niets.

In mijn relatieloze periode werd ik overigens erg moe en kon ik me ook erg storen aan allerlei vragen en opmerkingen daarover. Het is namelijk bijna nooit waardevrij als mensen daar iets over vragen of zeggen. Er zit bijna altijd een oordeel achter van ‘niet helemaal gewoon’ tot ‘zielig’ en van alles daar omheen.
Ik kreeg ook soms de suggestie dat ik vast wel lesbisch zou zijn, maar daar wellicht niet voor uit durfde te komen. Ook daar zitten oordelen achter en ik vond het erg vervelend. Alsof ik me moest verdedigen.

Dus, mijn advies, als je niet het idee hebt dat je dochter er een probleem mee heeft: laat het los, vis niet bij haar over hoe de stand is mbt haar liefdesleven en alles daarom heen. Je zou maar zo iets kunnen problematiseren dat voor haar geen probleem hoeft te zijn.

Aagje

Puk

Ik was 26 toen ik mijn eerste serieuze relatie kreeg, nu 19 jaar en vier kinderen later houden we nog steeds zielsveel van elkaar. Ik was daarvoor weleens verliefd, maar vooral op onbereikbare mannen. 19 Jaar is dus nog geen laatbloeier, ik zou me daar vooral geen zorgen over maken.

Ik zei toch al dat ik daarvoor nooit echt verliefd was en dat dat ook een onzinnig iets is als je zeker weet dat de ander niet verliefd is op jou. Hoe zou ik daar nog een zoen uitgehaald moeten hebben?

Serieus, ik vind het afwijkend hoe jij denkt en dat je dat laatbloeiers noemt. Zoals ik al zei in mijn tijd en mijn omgeving was het juist afwijkend als je met 16 een relatie had.

Triva, serieuze beetje off topic vraag

Dus een gevoel als verliefdheid kan volgens jou uit de weg gegaan worden of uitgezet worden, gewoon omdat het onzinnig is om verliefd te worden als het niet wederzijds is?

Aagje

Iets van nu

Als ik zo om me heen kijk is dat gefladder in de pubertijd van vroeger helemaal niet meer zo normaal. Toen ik jong was wel hoor. Ik heb ook wel wat aangerommeld.
Ik heb best veel jeugd om mij heen, ook van rond de twintig. En daarvan heeft nog niemand een vaste relatie eigenlijk. Het is meer studeren, reizen en je concentreren op je werk.

Ik zou me echt niet druk maken om een 19jarige die nog helemaal vrij is.

Aagje

Als je extreem gepest wordt door zowel jongens als meisjes dan ben je helemaal niet bezig met verliefd zijn maar met niet gepest worden en je handhaven. Verliefd zijn is dan iets als een soort piramide van Maslow, daar kom je niet aan toe als de laag eronder niet naar bevrediging gehaald wordt.

Maar ik was er eigenlijk ook niet zo mee bezig, waar ik wel mee bezig was waren de mensen die vroegen of je 'al een vriendje had' of 'al verliefd was'. Die maken het veel erger dan het is en daar wil ik TS voor waarschuwen want al zeg je het niet, als je denkt dat met 16 een relatie krijgen niet vroeg is en met 19 niet openlijk verliefd zijn geweest laat en als je je zorgen maakt over ouwe vrijsters dan is dat haast onmogelijk om daar niets van te laten blijken.

Als je gemiddeld pas met 25/27 de 'ware' tegenkomt en je maakt je dus blijkbaar al druk met 19 dan hecht je te veel waarde aan het experimenteren in de tienerjaren. Daar ben ik het niet mee eens.

De valkuil zit er vooral in dat je niet tot je 30ste thuis moet blijven wonen denk ik. Zeker mannen zorgen daarmee dat ze sneller de boot missen.

De ware

Ik ken veel mensen die pas ver na hun dertigste hun (tot nu toe) definitieve ‘ware’ zijn tegengekomen. Als ze daarvoor geen relaties of scharrels hadden gehad hadden ze ook een boel plezier gemist. Ik denk dat het gros van de twintigjarigen toch al minstens een keer hebben gezoend. De leeftijd waarop de meesten hun maagdelijkheid verliezen ligt ook al jaren rond de 18.
Het hoeft van mij niet al allemaal, en het is zeker niet maandelijks onderwerp van gesprek. Ik leg daar echt geen druk op.

Triva

Ik snap heel goed dat overleven kan maken dat er geen ruimte in je hoofd en hart is om verliefd te worden. Maar dat klinkt in mijn oren toch anders dan dat het als het ware een besluit is dat eenzijdige verliefdheid onzinnig is en daarmee voorkomen kan worden. Maar in principe is het natuurlijk wel handig als het je lukt.

Verder ben ik helemaal met je eens dat het geïnformeer naar het ‘heb je al een vriendje’ of ‘ben je al verliefd’ niet alleen vervelend is, maar ook een verkeerde boodschap afgeeft naar de ander. Maar daar schreef ik al over in #21.

Aagje

kaboem

'Als ze daarvoor geen relaties of scharrels hadden gehad hadden ze ook een boel plezier gemist.'

Tja, je hebt ook heel veel liefdesverdrietgedoe gemist. Echt ik heb helemaal niet het gevoel dat ik wat gemist heb. Integendeel.

Hoe is het eigenlijk met jouw eigen liefdesleven na al dat plezier voor je 20ste? Al jaren gelukkig getrouwd, net zoals ik?

plezier

Het kan ook een soort 'plezier' zijn dat iemand helemaal niet nodig heeft. Of niet als plezier ervaart.

Net als uitgaan. Daar heb ik ook nooit de lol van ingezien, terwijl andere mensen maar beleven hameren op het plezier dat ik miste.

Triva

Het is geen oordeel, of in ieder geval niet zo bedoeld. Jij bent gelukkig met jouw keuzes, dat is mooi. En ik ben inderdaad ook al jaren heel gelukkig getrouwd.