Kwali(tijd) samen
Hoi!
Ik zou graag advies vragen aan andere ouders die in een vergelijkbare situatie zitten.
Concreet: Hoe ga je een weekendje weg en/of kom je weer tot elkaar als je 3 jonge kinderen hebt en geen opa's / oma's beschikbaar?
Wij hebben 3 kindjes van resp. 1.5, 2 en 6 jaar. We werken alletwee (ik 4 dagen, zij 3) en hebben een relatie die niet altijd even makkelijk loopt maar we vinden elkaar wel dermate leuk dat we er aan willen werken.
Buiten dat we erg van de kinderen kunnen genieten samen hebben we weinig tijd om samen te bespreken wat er in ons omgaat laat staan voor intimiteit.
Voor we kindern hadden kwamen we dichter bij elkaar op actieve vakanties waarbij we bijvoorbeeld op fietsvakantie gingen, samen muziek maakten, een stad bezochten of gingen wandelen. Ook hielden we erg van culinaire activiteiten.
We proberen wel eens 's avonds uit eten te gaan met een oppas maar we zijn dan vaak zo moe of ziten zo in de 'rat race' dat we ofwel chagrijnig zijn of alleen praktische dingen bespreken. We zijn al een aantal keer ruziend naar huis gegaan.
We zien stellen om ons heen zwaar leunen op opa's en oma's en dat kan ons best jalours maken maar het moet zonder ook te doen zijn om wat tijd te maken.
Hoe doen andere ouders dat en zien we mogelijkheden over het hoofd?
Vast veel dank voor het meedenken!
Homeguy schreef op 04-01-2024 om 18:35:
Het gekke is dat hoewel ik van mijn kinderen houd, ik straks niet 50/50 de zorg voor ze wil. Na jarenlang ruimte maken voor haar opleidingen en ambities en het wegcijferen van mezelf wil ik nu tijd voor mij maken. 20% bijdrage max. is wat ik wil doen. De rest in het hervinden van mezelf en mijn leven. Toen we voor 3 kids gingen was de deal: Samen als paar 3 kids. Die deal verbreekt ze nu eenzijdig dus nu vind ik het mijn beurt.
Hier hebben die kinderen toch geen boodschap aan? Die kunnen straks alleen maar dealen met het gemis van papa omdat die max 20% wel genoeg vindt. Dat komt neer op 1.4 dag per week. Misschien bij Gods gratie dat je dan nog over je hart kan strijken en er een om het weekend regeling en 50/50 van de vakanties van wil maken. Leuk man. Een soort vrijwillige McDonalds papa die verder dan lekker de tijd heeft om te gaan soulsearchen. Omdat je wel genoeg tijd in je kinderen hebt gestoken de afgelopen jaren.
Ik begrijp je reactie best wel hoor. Maar kijk naar de kinderen en jouw eigen situatie qua werk en opvang wat is haalbaar? Bij 50/50 heb jij een hele week alle tijd voor jezelf om te doen wat je wilt. Zou anders 60/40 een optie zijn. En wat wil je toekomstige ex qua aandeel in het co ouderschap?
Klinkt heel hard maar uiteindelijk is zorgen voor je kinderen niet af te dwingen door niemand. Maar ook niet terug te draaien als het wel weer goed gaat met jou.
Zoek individuele hulp voor de verwerking (poh, psycholoog etc). En vraag je netwerk om hulp. Daarnaast is er natuurlijk kinderopvang en bso waar je extra dagen kunt afnemen ter ontlasting in het begin.
En hoe heftig ook. Dit was gezien je eerdere berichten niet te voorkomen. En uiteindelijk voor jou het beste. Die relatie ging ten koste van jezelf als mens. Sterkte.
Heel erg eens met Izza. Het zat eraan te komen…
Ik kan me je frustratie zeker voorstellen, maar door je kinderen zo te ‘dumpen’ bij hun moeder ontneem je jezelf ook je kinderen. En dat lijkt me nou net niet wat jij zou willen. Je lijkt me juist een heel erg toegewijde vader die erg geniet van zijn rol. Dat je (ex)vrouw dat nooit gezien en/of gewaardeerd heeft en ook niet wat je voor haar hebt gedaan en doet is ontzettend zuur, maar geen reden om dat af te wentelen op je kinderen. Bovendien, zo te lezen maakt zij er nogal een zootje van, daar wil je je kinderen toch niet aan blootstellen? Ik zou eerder gaan voor een 40-60 regeling waarbij die 60 % van de tijd de kinderen bij jou zijn. Dat is nu toch ook al de praktijk. Een rechter zal ook kijken naar de huidige situatie en daar zoveel mogelijk aan vast houden.
Ik zou voor mezelf hulp zoeken bij het weer terugvinden van jezelf. Ik heb zelf goede ervaringen met een coach. Maar begin bij de huisarts. Vertel je verhaal. Leg uit dat en hoe je jezelf bent kwijtgeraakt en dat je aan jezelf wil werken. Om te beginnen zodat je een nóg betere vader voor je kinderen kan zijn, want dat hebben ze nodig als hun ouders uit elkaar gaan en moeder nogal op zichzelf gericht is. En om te voorkomen dat je in een eventuele volgende relatie weer jezelf verliest.
Tegelijkertijd kun je al eens een concept-echtscheidingsconvenant van internet plukken zodat je kunt bekijken waar je allemaal aan moet denken en kunt kijken hoe jij zaken geregeld zou willen zien. Zorg (financieel) goed voor jezelf. Je vrouw werkt maar 3 dagen, dus dikke kans dat jij alimentatie moet betalen. Als de kinderen meer bij jou zijn dan bij haar hoeft dat wellicht niet. Ga rustig op een rijtje zetten wat voor jou de meest gunstige situatie zou zijn en werk daar naar toe. Zoek een goede advocaat-mediator. Is heel belangrijk bij het proces ook. En ga sporten om je frustraties te uiten. Boksen is een hele fijne sport in dit soort tijden!
Succes, you can do this!
Homeguy schreef op 04-01-2024 om 18:35:
Het gekke is dat hoewel ik van mijn kinderen houd, ik straks niet 50/50 de zorg voor ze wil. Na jarenlang ruimte maken voor haar opleidingen en ambities en het wegcijferen van mezelf wil ik nu tijd voor mij maken. 20% bijdrage max. is wat ik wil doen. De rest in het hervinden van mezelf en mijn leven. Toen we voor 3 kids gingen was de deal: Samen als paar 3 kids. Die deal verbreekt ze nu eenzijdig dus nu vind ik het mijn beurt.
Ik snap je frustratie maar zo werkt het leven niet en het gaat niet alleen om wat jij wil.
Ik weet het. Dank voor de support allen!
Gaan we nu weer dat hele draadje van vorig jaar over doen terwijl jij Homeguy gewoon nog in precies hetzelfde zit: zij wil je dan weer wel en dan weer niet, heeft ook iets met iemand anders, jij weet het allemaal niet maar dan ineens weer wel. Je zou in augustus een knoop doorhakken maar blijkbaar is dat niet gebeurt. En intussen wil je er veel over praten maar je hakt nooit eens een knoop door in een situatie waar je wel van baalt. Er is toen al tientallen keren gezegd: rond het netjes met elkaar af en zorg beiden goed voor de kinderen.
Gaan we dat nu weer tot in den treure herhalen?
Wij gingen toen de kinderen klein waren graag op vakantie bij Familotels, die zijn super kindvriendelijk en daarnaast ook oudervrindelijk. Ze hebben hele dagen kinderopvang, vaak ook voor babies, dus je kunt ook eens een dagje samen weg, en daarnaast is er bij sommige ook de mogelijkheid dat de kinderen op de club eten en je dus eens samen fatsoenlijk kan dineren. En de kinderen vinden het fantastisch. In de wintersportvakantie kun je er ook terecht, dan gaan de kinderen naar skiles en kun je dus als ouders ook samen weg (of bv met het oudste kind op stap), de kleinsten kunnen dan ook in de opvang. En ja, dat vinden Nederlandse ouders vast heel zielig allemaal, maar de kinderen hebben het er naar hun zin en zitten ook niet de hele dag aan chagrijnige ouders vast. Winst voor iedereen.
Volgens mij zijn ze al bezig het uit-elkaar-gaan te regelen, AnnaPollewop...
MRI schreef op 05-01-2024 om 10:03:
Gaan we nu weer dat hele draadje van vorig jaar over doen terwijl jij Homeguy gewoon nog in precies hetzelfde zit: zij wil je dan weer wel en dan weer niet, heeft ook iets met iemand anders, jij weet het allemaal niet maar dan ineens weer wel. Je zou in augustus een knoop doorhakken maar blijkbaar is dat niet gebeurt. En intussen wil je er veel over praten maar je hakt nooit eens een knoop door in een situatie waar je wel van baalt. Er is toen al tientallen keren gezegd: rond het netjes met elkaar af en zorg beiden goed voor de kinderen.
Gaan we dat nu weer tot in den treure herhalen?
Ik begrijp dat je verplicht bent om te reageren. Sorry dat ik besta.
Egel. schreef op 05-01-2024 om 13:03:
Volgens mij zijn ze al bezig het uit-elkaar-gaan te regelen, AnnaPollewop...
Weet je. Ik weet oprecht niet waar we staan. Zij heeft me na de berichten van 2023 verder bedrogen en dat zorgt ervoor dat we nu in een stroomversnelling zitten en bespreken dat we al 6 jaar niet zoenen en of dat normaal is met 3 ukkies of niet. Daarnaast houd ik gewoon nog veel van haar en zij van mij alleen is het gevoel weg van haar kant door mijn behoeftig,- en onzekerheid en de geschiedenis daaromtrent. Om de behoeftigheid en codepententie te stoppen leven we deze maand apart samen met om de beurt zorgen voor de kinderen. Ze drukt me op het hart dat het is om te zorgen dat we alletwee de boel op een rijtje krijgen om te zien of er nog wat te bouwen valt.
Ik zie in dat dit geen spannend verhaal is met too many details dus zal stoppen met het zoeken naar antwoorden, tips en groei op dit forum.
"ik zie in dat dit geen spannend verhaal is met too many details dus zal stoppen met het zoeken naar antwoorden, tips en groei op dit forum."
Dit forum is vrij voor iedereen ook tot in den treuren als jij je hart wilt luchten. Het is jouw leven en soms kost het 30 jaar een besluit te nemen of iets dergelijks. Als iemand je zat is negeert die je maar gewoon. Er komen ook vaak zat nieuwe leden die misschien wel weer iets te zeggen hebben. Of mensen die je topics nog niet gelezen hebben.
Homeguy schreef op 05-01-2024 om 13:16:
[..]
Ik begrijp dat je verplicht bent om te reageren. Sorry dat ik besta.
Natuurlijk hoef ik niet te reageren. Ik heb ampel gereageerd in het vorige draadje waar iedereen heel veel moeite voor je deed. Nu dacht ik "goh iemand vraagt naar leuke dingen met elkaar doen, leuk" Gaat het weer over het zelfde. En gaat iedereen er weer heel veel moeite insteken. Ik gunde je alle goeds en doe dat nog steeds. Maar ja: Ik mag gewoon reageren hoor. Zeggen 'dan lees je het toch niet' vind ik een slap tegenargument. Eigenlijk geen argument want niet inhoudelijk.
Dan jouw reactie op mijn opmerking. Dit is een passief agressieve reactie bij uitstek en imho een afspiegeling van hoe jij in de relatie staat. Ik zou daar aan werken. Succes
MRI schreef op 05-01-2024 om 14:31:
[..]
Natuurlijk hoef ik niet te reageren. Ik heb ampel gereageerd in het vorige draadje waar iedereen heel veel moeite voor je deed. Nu dacht ik "goh iemand vraagt naar leuke dingen met elkaar doen, leuk" Gaat het weer over het zelfde. En gaat iedereen er weer heel veel moeite insteken. Ik gunde je alle goeds en doe dat nog steeds. Maar ja: Ik mag gewoon reageren hoor. Zeggen 'dan lees je het toch niet' vind ik een slap tegenargument. Eigenlijk geen argument want niet inhoudelijk.
Dan jouw reactie op mijn opmerking. Dit is een passief agressieve reactie bij uitstek en imho een afspiegeling van hoe jij in de relatie staat. Ik zou daar aan werken. Succes
Klopt wel. Voel me niet top en kon deze even niet incasseren. Vrees dat ik last heb van het codependency-flip patroon. Dat is wel een inzicht opzich en mede veroorzaakt door dit forum en daar ben ik dankbaar voor.
Homeguy schreef op 05-01-2024 om 14:46:
[..]
Klopt wel. Voel me niet top en kon deze even niet incasseren. Vrees dat ik last heb van het codependency-flip patroon. Dat is wel een inzicht opzich en mede veroorzaakt door dit forum en daar ben ik dankbaar voor.
Nou het pleit oprecht voor je dat je over je zelf wil nadenken, patronen ter discussie wilt stellen en zaken ook nog kan toegeven. Dat doen weinigen je na.
Ik wilde eigenlijk ook melden dat je reactie me tegenviel en dat ik hem nogal passief-agressief vind. Als je zo in je relatie acteert snap ik je vrouw wel beter. Maar je kwam er zelf al op terug. Fijn. En ik snap dat je lontje af en toe heel kort is en dat opmerkingen hard binnen kunnen komen als je het emotioneel toch al zwaar hebt.
Ga er maar vanuit het gros van de mensen hier er niet op uit is om je te kwetsen, maar vanuit hun eigen ervaring je advies willen geven en het beste met je voor hebben. En natuurlijk kunnen wij niet bepalen hoe snel jij kunt/moet gaan. Maar het viel me wel ook op dat er nog niet heel erg veel vooruitgang bij jou te bespeuren valt.
In je bericht van 13.22 uur schrijf je dat er nog veel liefde is van beide kanten. Is dat echt zo, of is dat wat jij hoopt? Want je schrijft in de zin erna dat haar gevoel voor jou weg is. Ik kan dat niet rijmen. Trekt je vrouw er op deze manier heel langzaam de pleister af? Ik denk nog steeds dat jij het meest gebaat bent met aan jezelf werken. Dat kan binnen de relatie, maar ook erbuiten. In ieder geval zul jij wat steviger in je schoenen moeten gaan staan. En dat is heel ingewikkeld in je eentje, dus zoek daar hulp bij.
Tijd apart kan zeker helpen om te bepalen of je elkaar en de relatie nog een tweede (derde?) kans moet/wil geven. Maar vaak is het ook het begin van het einde. Houd daar wel rekening mee. Het is heel gemakkelijk voor je vrouw om na een paar weken aan te geven dat zonder jou haar prima bevalt. Ik wil je niet bang maken, maar ik hoop wel dat je realistisch bent. En een maand is imho wel kort voor zo'n proces. Aan de ene kant is een vaste tijd afspreken fijn, omdat je weet waar je aan toe bent. Maar aan de andere kant laten dit soort processen zich niet dwingen. En kosten ze heel veel tijd. Gedragsveranderingen zijn een kwestie van een lange adem (en tig keer terugvallen in oud gedrag). Goed dat je naar jezelf durft te kijken en al blijk geeft van inzicht. Houd dat vast en ga zo door!
