Kus geven bij thuiskomst

Altijd

Mijn man is geen prater. Zegt bijvoorbeeld nooit dat hij van me houdt maar laat dit in vele kleine dingen wel merken. Wat hij (en ik) wel altijd doen is elkaar bij het weggaan en thuiskomen een kus geven. Achterliggende gedachte bij het weggaan is dat je nooit weet hoe het verder zal gaan na het afscheid. Klinkt dramatisch maar helaas hebben we in onze omgeving al wat jonge mensen zien wegvallen. Bij thuiskomst is het gewoon een begroeting. Ik hecht ook meer waarde aan de kus bij het weggaan......om eerdergenoemde reden.....

ik zou

je in elk geval willen adviseren om er niet te veel waarde aan te hechten dat hij dat niet uit zichzelf doet. Zo ga je je er alleen maar meer op fixeren.
Of twijfel je sowieso aan zijn liefde voor jou?

hier

Bij het weggaan, 's ochtends naar zijn werk niet, dan slaap ik nog (4 uur is me te vroeg)
Bij thuiskomst wel altijd.
En als we in weekend ofzo weg gaan, apart van elkaar is er ook altijd een kus.

Neem het initiatief

Ga hem een kus geven als hij weggaat en als hij weer thuiskomt. Hij zal toch niet wegduiken?

skik

wij waarderen elkaar enorm

geen twijfel over mogelijk. Maar letterlijk áltijd een zoen bij komen en gaan, dat geloof ik niet nee. Wel altijd contact, zwaaien, roepen, een knuffel, een briefje op tafel of wat dan ook. We gaan nooit zomaar stilzwijgend weg.

vrijwel altijd

Vind het wel echt gebruikelijk en ik heb ook zo'n niet zo knuffelig praterig exemplaar...

doen

Hoi ja ik doe het zelf zoveel mogelijk wel. Vooral bij weggaan. Inderdaad ook met in het achterhoofd stel dat. .. en gewoon omdat ik het fijn vind natuurlijk. Maar ik moet er vaak snel bij zijn want hij sjouwt zo de deur uit. Bij thuiskomst is hij moe en niet in de stemming.
Groetjes Lonnie

weggaan wel

Bij weggaan wel. Ook de kinderen. Bij thuiskomst niet. Kids zijn vaak boven iets aan het doen, en dan roep ik naar boven: hooiiii. Binnen half uurtje komen ze dan wel naar beneden. Soms loop ik naar boven, ligt eraan of ik bv meteen aan het koken sla. Man is soms thuis aan werk en ook boven. Ik ben zelf vaak niet in de stemming om meteen in allerlei contact en gesprekken te belanden Dus prima relaxed aankomen thuis. Bij het eten kletsen we uitgebreid.
Als we een nacht weggaan de 1 of ander dan wel altijd een kus ook bij weer thuiskomen.
Als we tegelijk naar bed gaan ook weltrusten kus. Maar niet als we wakker worden

Jawel

De kinderen worden uitgezwaaid en gezoend als ik thuis ben als ze weg gaan. Als ik weg ga als de kinderen nog in bed liggen willen ze ook dat ik ze nog dag zeg. Bij thuiskomst is het onthaal niet altijd even hartelijk. Oudste moet altijd weer even aarden, en jongste geeft snel een knuffel en sprint dan naar de keuken of naar boven.
Vriend gaat altijd eerder weg dan ik en geeft dan nog een kus (wat ik niet altijd merk omdat ik nog slaap). Bij thuiskomst zet hij altijd eerst zijn pc aan en geeft dan een kus. Als ik later thuis ben dan hij rent hij naar de voordeur om me te begroeten

Net als bromvlieg

Dat de zoen er wel eens bij invliegt is meer uit een groeiproces., hij werkt vaak in het buitenland. Maar ik verlang ook niet dat als hij naar zijn werk gaat, eerst nog even de trap oploop,als ik op een etage hoger zou zijn.
Een fijne dag toeroepen is voor mij ook voldoende, zolang het maar gemeend is.
Ik moet er ook niet aan denken dat ik twee trappen moet op stormen om een man onder de douche nog even een zoen te geven en daardoor de bus te missen.
Ik vind een zoen niet een allesbepalend iets.

Ehm

Kus, knuffel, uitgebreid 10 minuten afscheid nemen en ook weer bij thuiskomst.
Vooral komend van de kant van mijn wederhelft dan, die kan behoorlijk knuffelige buien hebben

hahah mama van SenH

Ik geloof dat ik ook een vrouw wil!

Volgens mij is dit toch echt een verschil tussen man en vrouw hoor. Ik heb het in de loop van de jaren van me af leren laten glijden, maar dit is toch wel een item wat ik met mijn vriendjes, nu man altijd gehad heb. Het verschil is dat mijn huidige man wel op allerlei manieren laat merken dat hij van mij houdt en hij ook meestal wel uit zichzelf een kus komt brengen als hij weggaat, maar knuffelen....hmmm. Dat moet bijna altijd van mij uitkomen.
Toen ik een relatie had met een vrouw was dat toch wel een opvallend punt dat dat in die relaties helemaal geen item was. Ik heb voor mijn huwelijk en het krijgen van mijn zoon vaak getwijfeld of ik op mannen of vrouwen val, en ga er eigenlijk vanuit dat ik bi ben. Maar als ik zoals nu dan een relatie heb met een man, mis ik niets... behalve dan wat vaker een spontane knuffel.

Nou

Soms heb ik wel zoiets van: genoeg nu! En ik ben ook een vrouw . Is toch ook een puntje karakter denk ik. Ik vind een knuffel leuk en gezellig. Maar mijn vrouw heeft er van die dagen tussen zitten dat ze het liefst de hele dag door knuffelt en dat hoeft van mij echt niet hoor .

niet

Wij geven elkaar geen kus bij weggaan of thuiskomen. Maar we gaan nooit zomaar de deur uit en ook bij thuiskomst begroeten we elkaar. In het begin van onze relatie deden we dat wel,een kus, maar in de loop der jaren is dat verdwenen.Ik vind dat ook helemaal niet erg hoor. Zo'n kus wordt ook een gewoonte ! Wij vinden elkaar nog steeds leuk en houden van elkaar en daar gaat het om.

Wel

Ik ben best knuffelig. Ik vermoed dat de meeste zoen-initiatieven van mij komen (maar ik hou het niet bij). Vanochtend geen afscheidskus gegeven aan mijn vriendin, wel aan de kinderen. (zij zat 2 verdiepingen hoger in de badkamer) Maar dat zit me toch niet helemaal lekker

"In het begin van onze relatie deden we dat wel,een kus, maar in de loop der jaren is dat verdwenen."

Best mogelijk dat dat bij ons nog eens ook gebeurt, hopelijk zitten we net op de helft

Lonnie: Heeft je man nog meer autistische trekjes?

altijd

Altijd bij weggaan en thuiskomen, soms bij het weggaan dubbel omdat hij denkt dat ie het nog niet gedaan heeft en soms heel uitgebreid, zodat de kinderen braakneigingen krijgen en soms heel vluchtig omdat het een gewoonte is geworden en we druk in ons hoofd met andere dingen bezig zijn en soms met echte aandacht, vooral als er iets rots gebeurd is, maar toch eigenlijk altijd dus

Altijd een knuffel

Ik zou me zorgen maken als ik geen knuffel zou geven/krijgen bij het weggaan/terugkomen, want we zijn dat helemaal gewend en vinden het allebei fijn.

Ad Hombre

"Heeft je man nog meer autistische trekjes? "

Haha, net wat ik dacht.....

man wel, ik niet!

Man geeft me altijd een kus bij het weggaan. Soms realiseer ik me dan niet eens dat hij dat doet, omdat ik met andere dingen bezig ben, en denk ik later: hee, is-ie weg? Ik zelf brul voordat ik wegga even "Doooooeii!" naar boven, ik ben niet zo kusserig.

De kinderen kus ik nooit bij het weggaan of binnenkomen, ik ben dan te druk met missende mutsen, fietslampjes, schooltassen en dergelijke. Als we weer binnenkomen roepen we allemaal iets. Ieder heeft zijn eigen begroeting ontwikkeld zodat je - los van de stem - meteen weet wie het is.

Ik kus mensen alleen tijdens knuffelsessies, behalve eentje die dat smerig vindt. En nee, degene die kusjes smerig vindt is niet autistisch

autistische trekjes

Hoi
Laat ik beginnen met te zeggen dat mijn man volgens zichzelf helemáal geen autistische trekjes heeft Ik denk daar persoonlijk iets anders over Ik ken een aantal mensen met assortiment, daar lijkt hij niet op. Maar het lijkt wel eens alsof hij een soort lichamelijk autisme heeft. Hij heeft een grote ruimte om zich heen nodig, je moet niet te dichtbij gaan zitten zeg maar. Geen zoener of knuffelaar. Snel last van geluiden.
Ik vind het niet alleen maar vervelend dat hij wat afstandelijk is, het heeft ook wel voordelen. Ik voel me snel overrompeld als mannen heel fysiek zijn dus dat het initiatief bij mij ligt vind ik op zich wel fijn. Maar het kan zo maar zijn dat ik hem knuffel en er bij hem niks gebeurd. Alsof hij het niet door heeft. Of het kwartje valt en half uur later( hé ze ging me knuffelen zou ze misschien...)
Hoewel het voor mij dus wel veilig voelt, een man die niet bovenop me springt, kan ik wel verdrietig worden van het idee nooit meer te knuffelen of hand in hand te lopen behalve met mijn kinderen.
Groetjes Lonnie