Kinderwens

Niet laten lezen

Nee, ik zou dit draadje niet aan je man laten lezen. Dan wil hij acuut scheiden. Dat zou ik tenminste doen, als ik een man was (en dat ben ik niet, rustig maar) Hoe kan je nou van liegen spreken bij zoiets? Had hij dan een mondeling contract met jou? Heb je getuigen? En wat als het nou straks een tweeling wordt, dan heb je er 5, doe je er dan eentje weg?

Pauze

Is het een optie om een pauze in te lassen, afspreken dat je het laat rusten voor twee jaar. Dan zijn al je kinderen op school, wordt het rustiger en dan kun je definitief de keuze maken?

Kaatje

Verlangen naar een vierde

Desire, ik geloof niet dat in dit draadje ook maar iemand je verlangen naar een vierde irrationeel, idioot of ondankbaar vindt. De reacties gaan over hoe je om kan gaan met het feit dat jij wel een vierde wil en je man niet. Je verlangen is er en dat is legitiem. Je man heeft dat verlangen niet, en daar zal je mee moeten omgaan.

skik

Praten of verordonneren

Daar vind ik het verschil hier in zitten. Desire heeft al een hele tijd een verlangen naar een gezin met 4 kinderen, haar man wilde ook graag een gezin maar vindt 3 nu wel best en Desire niet. Het kan in een goed huwelijk niet dat je de ander niet serieus neemt in zijn wensen en er niet over wilt praten. Het kan natuurlijk dat je heel graag 4 kinderen wilt, ik wilde ook graag een vijfde. Het kan ook dat je het aantal kinderen wat je nu hebt genoeg vindt, dat je aan je tax zit voor wat betreft de aandacht die je er voor op kunt brengen, dat je uit de gebroken nachten wilt zijn, dat je geniet van geen rekening hoeven houden met middagslaapjes als je ergens naar toe wilt, geen gesleep met luiers en billendoekjes. HEt kan allemaal, zelfs als je niet de eerste verzorgende bent, zelfs als je van je vrouw de ruimte krijgt om je eigen carriere na te jagen, zelfs als je sterk de verantwoordelijkheid voelt om een goede baan met dito carriere te hebben zodat je je vrouw en kinderen alles kunt geven. Het enige wat niet kan is je wil opleggen. Dat kan Desire niet, maar dat kan haar man ook niet.
Mijn man was ook nogal onwrikbaar dat er echt geen vijfde zou komen, eigenlijk al geen vierde, maar toen er ondanks sterilisatie toch een vierde aankwam wilde hij mij ook niet tot abortus dwingen, dat zou ik niet aankunnen. Een vijfde kon hij niet voldoende aandacht geven, dan kon hij niet de papa zijn die hij wilde zijn, en het zou voor mij ook erg zwaar zijn. Mijn beweegredenen waren meer dat er een behoorlijke kloof tussen de derde en de vierde was en dat de vierde dan een beetje als enigst kind op zou groeien. Mijn man heeft mij de ruimte gelaten om zelf te zien dat dat nogal meeviel en dat het gedonder met de oudste 3 op school niet meeviel (niets mis met de kinderen, maar passen niet in het systeem, zijn slimmer dan gemiddeld). We hebben wel afgesproken dat de een de ander er niet in zou luizen met kinderwens, dus niet per ongeluk pillen vergeten etc. Met de tijd is mijn kinderwens voor een vijfde weggesleten en ben ik ook gesteriliseerd, maar dat is een ander proces geweest dan wat er nu bij Desire speelt, bij ons is er wel gepraat en kon ik wel met mijn verdriet, angsten en zorgen bij mijn man terecht.

Hier

Man wilde altijd al vier, mij leek dat ook wel wat maar laten we gewoon beginnen met eentje, dan zienwe wel, was mijn houding. Na drie kids vond mijn man het wel best, voornamelijk uit praktische overwegingen (huis te klein, andere auto nodig bij vier e.d.), terwijl ik het beeld van vier wilde. Ik heb het laten rusten, maar hij wist 'I'm ready when you are!'. We hebben het er maar een paar keer over gehad en kenden elkaars standpunten.
Toen ineens duidelijk werd dat onze woonsituatie op korte termijn aanzienlijk zou vergroten, stelde man ineens voor aan een vierde te beginnen en toen was het zo gepiept, we hebben nu vier prachtige (en gezonde) kids.
Ik vertel je dit niet om je hoop te geven, maar omdat ik vooral mezelf heb geholpen met een ontspannen houding tov het onderwerp. Ik zag een vierde niet als een recht (het was oorspronkelijk zijn idee), maar als een wens. Uiteindelijk kwam de wens weer bij elkaar en viel het kwartje richting een vierde, maar dat had ook anders kunnen zijn en dan was het ook goedgekomen.

Hier vier en geen man meer...

Realiseer je wel, wat je ook kiest of krijgt, dat je het ook in je eentje moet kunnen! Zo ben ik inmiddels alleenstaande moeder van vier kinderen, ik werk fulltime en ik kan het. Maar het is niet niks! Meer dan vier zou ik niet redden, vermoed ik als 's ochtends om 6 uur de wekker gaat... Maar ik vermoed dat ik dat ook gewoon rond zou krijgen.

Reactie van mijn man ..

een aantal jaren geleden zei de broer van mijn man 'ik wil geen kinderen' en zijn vrouw zei 'ik wil nu wel een kind'. Patstelling heet zoiets geloof ik, en ze waren hierover met ons aan het praten.
Echtgenoot stelde toen: nou, simpel toch, zij houdt op met de pil want ze wil kinderen; en dan is het aan hem ervoor te zorgen dat er geen komen.
(1 jaar later lag er eentje in de wieg, overigens zonder truukjes)

Desire

Als je zo genuanceerd bent in werkelijkheid mis ik dat hier een beetje.

Als het voor hem zo duidelijk 'case closed' is, zal je er toch moeten bij neerleggen vroeg of laat. Daarbij denk ik dat jij nu door je verlangen mogelijks (!) de nee van je man zwarter ziet dan het is. Hij is al eens van idee veranderd, wie weet ziet hij sommige zaken anders over een jaar of twee.

Je zou voor jezelf de deur kunnen openlaten in die zin dat (klinkt cru) hij morgen kan doodgaan, hij kan weggaan, jijzelf een streep trekt onder je huwelijk, je raakt zwanger ondanks ac. Dat klinkt zeer hypothetisch maar feit is dat het leven soms verrassingen in petto heeft die je op dit moment niet kan incalculeren.

Dus JIJ zou voor jezelf kunnen besluiten dat nog een kind meer dan welkom is. Het kan alleen niet NU. Dat kan je ook zo meedelen aan je man, dat je graag een vierde wil en je hoopt dat hij op een dag ervoor wil gaan.

Maar dat denken van 'afgesloten' en 'nooit meer' zou ik achterwege proberen laten. Want je weet maar nooit.

Verwend

Je komt eerlijk gezegd erg verwend op me over. Misschien is het goed om iets meer te doen met je leven dan je blind te staren op 4 kinderen. Tel je zegeningen! Als je man niet meer wil, dan houdt het gewoon op. Iedereen heeft zijn grenzen en wees blij dat hij die aangeeft. En hem proberen te houden aan een soort toezegging op dit punt, sorry, maar dat vind ik absurd. Niemand weet van te voren hoe het loopt met het krijgen van kinderen of hoe je dat ervaart.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Une femme

Misschien is het goed om iets meer te doen met je leven dan je blind te staren op 4 kinderen. Tel je zegeningen!===
Het is ieders goed recht om zich blind te staren of een volgend kind, of dat nou realistisch is of niet. Zolang je de knop nog niet om kunt zetten heb je die gevoelens nu eenmaal en daar doet geen lieve moeder iets aan. Er over praten en nadenken is een manier om ermee om te gaan.
Volgens mij weet je te weinig van Desire om te kunnen weten of ze verder niets zinnigs met haar leven doet.

Desire

Ik zit zo eens te denken... Stel nou dat de mening van je man echt definitief is... Dan is het misschien een idee om voor te stellen dat hij zich laat steriliseren. Dat klinkt jou vast vreselijk in de oren, maar daarmee is het écht definitief en heeft het geen zin om nog hoop te koesteren. Dat geeft heel veel rust. Voor je man is dit voorstel misschien ook een eye-opener. Of hij omarmt het idee en rent volgende week meteen naar de chirurg, óf hij beseft dat dat wel érg definitief is en hij er dan niet meer op terug kan komen. Ik zou niet op het laatste rekenen.
Mijn tweede idee is dat je weer een doel nodig hebt. Stel aan je man voor om iets te bedenken waar jullie je op kunnen richten, of jij alleen. Het vervangt geen baby, maar geeft je misschien wel afleiding. Blijkbaar heb je ruimte over om voor meer kinderen te zorgen. Je zou eens kunnen overleggen of jullie een vakantiekind zouden kunnen uitnodigen. Een huisdier kan misschien een deel van je zorgbehoefte bevredigen. Het zijn maar voorstellen, ik wil je er niets mee opdringen

K.dootje

Het punt is dat hij eigenlijk nooit van idee veranderd is, dus nee daar reken ik niet op. Ik wil mezelf ook geen valse hoop geven, dus ik wil nu een manier vinden om het af te sluiten en er vrede mee te hebben.
Ik ken mezelf ook wel een beetje, zolang ik de deur op een kiertje laat, probeer ik mijn voet er tussen te proppen
En die ongenuanceerdheid hier, ik denk ook dat er een beetje te hard is doorgegaan op die 'belofte'. Ik wilde daar alleen maar mee aangegeven dat er daarmee een extra dimensie aan mijn kinderwens is gegeven. Maar dat is moeilijk uit te leggen op papier/scherm...

Une femme & kaaskopje

Une femme: In dit draadje gaat het nu over mijn nog niet voltooide kinderwens. Dat kan voor jou en anderen misschien verwend klinken, maar het is wel heel erg veroordelend om te stellen dat ik maar wat meer in mijn leven moet gaan doen. Natuurlijk is dit niet het enige waar ik mee bezig ben. Verder ga ik daar niet op in.

Kaaskopje: Na nummer drie heb ik altijd gezegd dat ik best tijdelijk de pil wilde nemen als anticonceptie, maar dat de pil voor mij zeker maar voor beperkte tijd kon. Ik voel me er niet lekker door, het lijkt wel of mijn emoties dan afgevlakt worden en in mijn stopweek ben ik niet te genieten.
Ik heb hem dan nu voorgesteld om zich te laten steriliseren, maar blijkbaar raak ik dan aan zijn 'mannelijkheid'. Niet het idee dat het dan definitief zou zijn, houdt hem tegen, maar dat hij aan zijn lichaam moet laten sleutelen. Hij vindt het prima als ik me zou laten steriliseren, en anders moet ik maar aan de pil of een spiraal. Volgens hem mogelijkheden genoeg... En dat maakt me ook wat opstandig, hij beslist en ondertussen maakt hij het ook nog mijn verantwoordelijkheid om te zorgen dat er geen vierde komt.
Een huisdier is voor ons geen goed plan: de keuze is nogal beperkt door twee allergische kinderen. Daarnaast gaan wij vaak weg in het weekend, waardoor er altijd opvang/verzorging zou moeten geregeld worden voor het beestje. Een vakantiekind heb ik al over nagedacht, misschien dat ik daar op termijn aan toe zou zijn. Op dit moment ken ik mezelf goed genoeg dat dat mijn verlangen alleen maar zou aanwakkeren. Ik denk dat ik daar pas aan toe ben als ik er vrede mee kan hebben.
Maar ik waardeer je voorstellen zeker, je hebt wel een punt

Chiquita

Jouw man is een man naar mijn hart Maar zoals in mijn bericht aan Kaaskopje, zou ik met die stelling nu vooral olie op het vuur gooien en vrees ik dat we er helemaal niet meer uit gaan komen. Ik ken mijn man, die gaat niks ondernemen om te zorgen dat er geen komt (hoouguit tijdelijk minder seks

Desire

Maar waarom zou je dan met deze man zoveel kinderen willen, als hij zo weinig meelevend is, jou verantwoordelijk maakt voor iets van jullie samen, etc? Klinkt niet als iemand waarmee ik een kind zou willen.

Egel

Dit is het enige onderwerp waarover we (op dit moment vooral) mijlenver uit elkaar staan...
Voor het overige heb ik best een leuke man

Potverdorie!

Ja als dit het geval is:
"Ik heb hem dan nu voorgesteld om zich te laten steriliseren, maar blijkbaar raak ik dan aan zijn 'mannelijkheid'. Niet het idee dat het dan definitief zou zijn, houdt hem tegen, maar dat hij aan zijn lichaam moet laten sleutelen. Hij vindt het prima als ik me zou laten steriliseren, en anders moet ik maar aan de pil of een spiraal. Volgens hem mogelijkheden genoeg...."
Dan treedt dit toch in werking:
"zij houdt op met de pil want ze wil kinderen; en dan is het aan hem ervoor te zorgen dat er geen komen."

En voor de rest sluit ik me aan bij Egel: waarom wil je zo graag met deze man nog een kind. Lijkt me nou niet meteen een gloedvolle relatie. En ja iedereen heeft recht op zijn verlangens en je kan Femme afdoen met 'het gaat nu eenmaal om mijn verlangens' maar ik krijg ook wel iets kriegels hoor. Je hebt drie mooie kinderen, er zijn vrouwen die helemaal nooit kinderen krijgen. Als je het nou ging om je eerst of tweede kind maar het vierde...?

Relatie - mari

Je kan je inderdaad gaan afvragen hoe goed de relatie is.

Ex wou pertinent geen tweede kind als brusje voor ons kind ... tot hij bij een andere vrouw was. Achteraf bleek zijn nee vooral een nee naar mij toe dan naar een tweede kind.

Daarom lijkt het me handig om te kijken naar het waarom van zijn nee nu en daar eens verder te gaan graven als je het niet wil of kan laten rusten.

Kriegel

Iedereen mag natuurlijk de verlangens hebben die hij/zij wil hebben, maar ik mag daar ook iets van vinden. Ik kan werkelijk met de beste wil van de wereld me niet verplaatsen in dit soort "problemen". Meestal reageer ik dan gewoon niet, maar in dit geval vond ik dat enige relativering op zijn plaats was. Vooral van redeneringen als "ik offer me op voor gezin en kinderen en doe alles in huis en voor de kinderen, dus nu wil ikke 4 kinderen" word ik onpasselijk.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Verlangen

Het verlangen naar een kind is een diepgewortelde biologische wens. Ook al probeer je dat heftig te relativeren, dan kan die wens nog alles in je leven verdringen. Het enige dat je dan kunt doen is je hartgrondige wens onder de aandacht van je partner brengen en goed luisteren waarom hij niet tegemoet kan komen aan jou wens. Hij is toch degene die het beste met jou voor zou moeten hebben. En je proberen in te leven in zijn motivatie om niet tegemoet te komen. Ook na 3 kinderen. Het is een situatie die jullie met elkaar uit moeten vinden. Het is heel pijnlijk voor allebei, het is geen wedstrijd wie er wint, het is het leven zelf en hoe je daarin staat. Ik zou het persoonlijk ook zeer onverteerbaar vinden. Tegelijkertijd kun je misschien door je in te leven in je partner vrede krijgen met zijn keuze. Dat hoeft niet jou keuze te zijn. Hoewel de beslissingen daarin ook zeer pijnlijk kunnen zijn. Je gaat je toch emotioneel terugtrekken. Er komt een periode van rouw over het kind dat je, zeer gewenst, toch niet hebt gekregen en over de relatie met je partner, die door zijn eigen keuzes daarin voor jou die weg afsluit, onverwacht, je had het niet voor mogelijk gehouden dat dat zou gebeuren. Dat kost tijd en zorg voor jezelf. Geef het tijd en zie dan wat er van over is. Later kijk je er misschien heel anders op terug, milder en met meer begrip. Nu is het heftig, confronterend, en zeer pijnlijk.

Une femme

Natuurlijk mag je er iets van vinden, maar het minste is om een ander wel in haar/zijn waarde te laten met haar/zijn kinderwens.
Mag ik uit jou commentaar opmaken dat jij nog nooit een periode hebt meegemaakt waarin je heel erg naar een kind verlangde en niets liever wilde dan zwanger te worden? Of is dat gevoel alleen acceptabel als je nog geen of een kind hebt?

Mari

Ik stelde in mijn reactie aan Une Femme deze vraag: Of is dat gevoel alleen acceptabel als je nog geen of een kind hebt? Toen had ik jouw reactie nog niet gelezen. Jij zegt bijna letterlijk dat je na een derde kind eigenlijk niet meer mag zeuren om een vierde. Daar haal je vrouwen bij die ongewenst kinderloos blijven.
Mijn mening is dat het voor de intensiteit van het verlangen niet uitmaakt of je nog geen, of een kind, drie of vier kinderen hebt. Ik kan me wel voorstellen dat het verdriet voor een vrouw zonder kinderen moeilijker om te buigen is naar acceptatie. Als je al kinderen hebt is dat beslist een troost.

Ja inderdaad kaaskopje

Ik vind dat als je al drie kinderen hebt, je minder moet 'zeuren' (dit woord komt van jou en niet van mij) om een vierde dan als je nog geen kind hebt en een kinderwens. Vind je dat raar?
Let op: ik zeg niets over het verlangen dat meer of minder zou zijn. Maar dat zou ook zo zijn als je al zeven kinderen hebt en nog een achtste en negende wilt... Maar het verlangen wordt toch ook in jezelf geboren? Of niet? Dat is toch niet een van buiten af opgelegde onontkoombaar ingegeven wet waar je aan toe hoeft te geven? Ja ik wil rijk zijn en niet zo mooi maar ik kan nog zo veel willen: die wensen worden ook niet ingewilligd.

Wat kaaskopje zegt...

Zo is het hier ook gegaan, maar dan voor een 3e.

Ik wilde wel, heel graag, en man niet. En ik vond dat als hij dat echt niet wilde, hij dan ook maar eens na moest nadenken over sterilisatie. En dat was nogal een eye-opener voor hem. Want dat vond hij veel te definitief en daar vond hij zichzelf veel te jong voor.

En toen is die 3e er toch gekomen. Maar wel toen de oudste 2 al weer wat ouder waren, en de rust in de tent teruggekeerd was. En het zijn wel tropenjaren geweest, ook voor hem, ondanks dat ik het meeste werk op me genomen heb. Maar hij geniet nu minstens net zo veel als van onze jongste spruit. Ons cadeautje noemen we hem.

Dus gooi niet meteen alle deuren dicht. Een nee hoeft geen permanente nee te zijn. Mijn man en ik konden er wel goed over praten. Dat heeft overigens ook wel even geduurd. Want aanvankelijk vond hij dat ik dramde en ik vond dat hij de discussie ontweek. Toen hebben we afgesproken om het een half jaartje te laten rusten. En in dat halve jaar is er het een en ander gerijpt, bij ons beiden.

En een half jaartje na de geboorte van de 3e is man inderdaad onder het mes gegaan. Want toen was het klaar.

En ik word niet kriegel

De wens voor een kind wordt echt niet minder als je er al een paar hebt. Als je nog geen kinderen hebt speelt er natuurlijk wel veel meer mee, dat snap ik best.

Maar om de wens voor een kind nou gelijk te stellen met geld, een mooie auto of andere luxe artikelen... Dat gaat echt nergens over.

Het is inderdaad een kwestie van rouwen. En daar dat moet je onder ogen zien en daar moet je de tijd voor nemen. En daar zou je samen over moeten kunnen praten. En dat is wat Desire nu probeert.

Overigens heb ik voordat onze 3e geboren werd een miskraam gehad. Het was wel een wat late miskraam. Ondanks dat ik al twee gezonde kinderen had rondlopen ben ik daar echter echt stuk van geweest. Als ik nu terugdenk aan hoe ik me toen voelde, springen de tranen me weer in de ogen. Kinderen kunnen wel troost geven, maar elkaar niet vervangen!

En verder zou ik inderdaad de verantwoordelijkheid voor de anticonceptie bij man neer leggen. Want inderdaad, er zijn nog zoveel andere mogelijkheden.... Als hij echt geen kind meer wil, moet hij maar maatregelen nemen. Het is wel een beetje te makkelijk om dat totaal bij jou neer te leggen.

Anticonceptie

Het is wel heel pijnlijk als blijkt dat je man inderdaad zo ver gaat om zich te steriliseren. Hier was het ook heel pijnlijk dat in een eerdere relatie man inderdaad condooms ging gebruiken. Dat is heel confronterend.

Steriliseren

Ik kan me wel voorstellen dat het geen 'feest' is als je man zich laat steriliseren omdat hij echt geen kinderen meer wil en jij wel, maar het is wel duidelijk. Vanaf dat punt zul je dan met je gevoelens van afscheid aan de slag kunnen. Het is al eerder gezegd, het is een vorm van rouwen.
Mijn man heeft zich laten steriliseren omdat we te 'oud' waren geworden voor nieuw kroost, vonden wij tenminste, en ik geen zin had in anticonceptie'gedoe'. Ik vind dat nog steeds een goede beslissing van ons samen. Maar ook als je er niet helemaal samen achter kunt staan dat hiermee een volgende zwangerschap uitgesloten is, geeft het volgens mij wel rust. Geen gedoe meer van 'het kan nog', 'stel dat hij bijdraait'. Je kunt dan weer verder met je leven. Hoe oneerlijk dat ook allemaal mag voelen op het moment zelf.

Mari

Een zwangerschap vergelijken met materiële rijkdom, mooi zijn, geeft voor mij wel aan dat je de gevoelens niet begrijpt. Dat geeft niet. Ik kan je niet kwalijk nemen dat je iets niet zo ervaart als een ander. Maar misschien is het wel redelijk om aan jou te vragen de gevoelens van een vrouw die wél met die gevoelens worstelt te respecteren.
Ik ken geen heimwee. Ik vind het fantastisch om de deur uit te gaan voor een 'avontuur' ergens anders. Ik begreep daardoor lang de ernst van heimwee niet. Door erover te praten en geconfronteerd te worden met mijn onbegrip ben ik gaan inzien dat heimwee een emotie is die je serieus moet nemen en zeker niet belachelijk moet maken. Het is niet een kwestie van 'effe de knop omzetten en gaan'. Zo is het ook niet met de emotie die een vrouw voelt als ze nog een kind wil. Die knop omzetten doe je niet zomaar even. Dat is niet te vergelijken met een prijs in de loterij willen winnen of minder mooi willen zijn. Dat laatste doet voor mij de deur eigenlijk wel dicht. Hoe durf je aan te komen met dat je best minder mooi zou willen zijn in vergelijking met een diepe kinderwens? Ik hoop dat je daar een grapje maakte.

Jeetje kaaskopje!

dat je niet begrijpt dat dat een grapje is?! Natuurlijk wil ik niet minder mooi zijn (wie wil dat nou?) En ik hoef dat ook niet te wensen, die wens heeft de natuur al voor me ingewilligd. Ik hoef niet rijker te zijn dan ik al ben. Het was een grapje, ik dacht overigens dat iedereen dat kende 'ik wou dat ik rijk was en niet zo mooi" Pff zeg ik kan niet geloven dat ik dit hier nog uit zit te leggen, pak even de portee van de opmerking: iedereen heeft wensen en diepe verlangens waaraan niet voldaan kan worden.
Natuurlijk ken ik wel het verlangen naar een kind. Hoe denk je dat mijn kinderen ter wereld zijn gekomen? Maar ik vind echt dat als je al drie kinderen hebt dat een kinderwens van een andere zwaarte is dan als je nog kinderloos bent. Bovendien zeg ik niks over dat iemand dat verlangen niet zou kunnen hebben. Maar daar ga je niet op in.
In de grond zijn we het dus eens: iemand mag naar iets verlangen. Jij zelf zegt dat je je kan voorstellen dat als je al drie kinderen hebt dat de acceptatie van het niet in vervulling gaan van die wens je makkelijker lijkt dan dat je geen kids hebt. Nou dat zeg ik ook.