Kinderen van partner mee of niet op vakantie

Nee

Dat is niet onredelijk. Hij heeft 2 maanden, dan kan hij toch 1x met de kinderen en 1x met jou gaan? Zo lossen wij dat hier op. Financieel wordt het dan wat minder luxe en minder ver, maar dat is dan gewoon zo. Ik zou niet de discussie aangaan of zijn kknderen niet wat te oud zijn, dat werkt niet.

Vraag is

Waarom snapt hij het niet? Of snapt hij jou wel maar heeft hij niet zin om alleen met jou te gaan?
Kan hij bijvoorbeeld musea scoren met hen terwijl jij graag gaat raften?
Gr Angela

Communicatie en motivatie

Wat is precies de verandering? Ik bedoel dit: zoals je het nu schrijft lijkt het alsof je in voorgaande jaren wel met de kinderen op vakantie ging, ook al had jij toen maar 2 weken en hij 2 maanden vakantie. Toen was dat geen probleem.
De verandering die er nu is geweest lijkt vooral te zijn dat jouw kind niet meer meegaat. En dan lijkt het alsof jij besloten hebt dat zijn kinderen ook maar niet meer mee moeten gaan. Daarbij lijk je toch wel wat kritiek te hebben op zijn kinderen: het leeftijdsargument en de beschrijving van het gedrag van de oudste die aan vader vastgelijmd zou zitten.
Met andere woorden: omdat jouw jong niet meer in het nest zit lijk je ook de andere, vreemde jongen uit het nest te verstoten.

'Mijn eigen dochter gaat niet meer mee op vakantie. Ik vind het daarom ook niet meer leuk dat hij zijn kinderen nog wil meenemen.' Is het 'daarom' wel zo logisch? Hier zijn twee verschillende wensen: de ene wens komt voort uit je dochter: zij wil niet meer. De andere wens komt voort uit de vader volgens jouw beschrijving: hij wil.... Stel dat jouw dochter wel nog mee had gewild op vakantie, was je dan wel met alle kinderen gegaan?

Is het onmogelijk dat een vakantie met zijn kinderen erbij ook nog gezellig kan zijn voor jou?

Ik snap heel goed dat je graag een keer samen met de partner zonder kinderen op vakantie wil.
Stel dat het dit jaar nog niet doorgaat in die twee weken, zijn er dit jaar dan nog andere mogelijkheden? De meeste mensen hebben 5 vakantieweken in een jaar.
en als het dit jaar niet is, dan volgend jaar, zodat vader er ook aan kan wennen dat hij zonder zijn kinderen op vakantie gaat? Of dat hij zelf kan bedenken dat 2 maanden vakantie genoeg tijd geeft om alleen met de kinderen te gaan.

Het gaat zeker gebeuren dat jullie samen zonder de kinderen op vakantie gaan. Maar die overgang kun je volgens mij niet afdwingen. Hoe zou jij je als moeder voelen als je partner min of meer af wil dwingen dat je afstand doet van je dochter en haar niet meeneemt op vakantie, terwijl je dochter dat wel zou willen? Nu de communicatie in die sfeer terecht lijkt te zijn gekomen sta je eigenlijk 1-0 achter.

'Partner klapt dicht als ik over wil praten en ziet mij als diegene die het verknoeit, had al gezegd dat hij maar apart moet gaan met kids.' 'dat hij maar....' klinkt niet als een realistisch voorstel, maar meer als een soort opmerking in de zin van: los je eigen rotzooi op'.

Er komt een verandering aan in jullie relatie. Voor jou is die verandering iets gemakkelijker: je dochter wil niet meer mee op vakantie. Voor hem is dat iets ingewikkelder. Ik denk dat je er wel uit kunt komen, als je de communicatie anders krijgt, zodat hij niet dichtklapt, jij niet aan het afdwingen bent, je je onderhuidse weerstand tegen de relatie tussen vader en zijn kinderen onder controle houdt en ervan uitgaat dat je einddoel (samen op vakantie zonder kinderen) echt wel haalbaar is. Wellicht niet nu zo afgedwongen, maar dan op een ander tijdstip in het jaar of volgend jaar.

Hopelijk wil hij dan nog alleen met jou op vakantie.

Tsjor
.

kiezen

Je lijkt te zeggen: hij moet maar kiezen. Of met mij op vakantie, of met zijn kinderen.

Stel je nou eens voor dat het andersom was?

Jouw wens om ook eens met hem alleen op vakantie te gaan, vind ik trouwens heel legitiem. Bespreek met hem de mogelijkheden daarvoor. Maar doe dat niet over de rug van zijn kinderen.

Hoe komt het trouwens dat jij maar twee weken vakantie hebt? Dat is een stuk minder dan wat je wettelijk zou moeten krijgen.

1x mét jou, 1x met zijn kinderen

Gezien hij zoveel verlof heeft, is de suggestie die reeds geopperd is om 1x met zijn kinderen (zonder jou), en 1x met jou (zonder zijn kinderen) op vakantie te gaan toch perfect ?

En het feit dat jij niet meer meegaat wanneer zijn kinderen erbij zijn, krijg je toch perfect aan zijn kinderen uitgelegd, nl. omdat jouw dochter niet meer meegaat.

Iedereen tevreden, toch ?

Zelf ga ik wél ieder jaar op vakantie met mijn vriendin en haar (puber)kinderen (zonder mijn kinderen erbij), vooral omdat het niet zo goed klikt tussen haar en mijn kinderen.
Mijn vriendin heeft onvoldoende zelfvertrouwen om alleen met haar kinderen dat soort reizen te doen, en wil mij er daarom graag bij; en ik ben graag bij mijn vriendin en haar kinderen neem ik dan maar voor lief (maar niet altijd simpel).
Met mijn eigen kinderen doe ik dan ook wat, soms mét en soms zonder mijn vriendin.

Maar 1 à 2 keer per jaar gaan we ook 2 à 3 dagen weg onder ons tweetjes, en dat vinden alle kinderen prima. En voor ons is het een echte herbronning.

verschil van mening

Je kunt gewoon verschil van mening hebben. Persoonlijk zou ik er niet over piekeren om zonder mijn kinderen op vakantie gaan zolang ze zelf mee willen.
Uiteraard hoef ik niet na te denken of ik apart met mijn partner op vakantie wil, die heb ik niet.
Maar ik zie het ook niet voor me. De enige die bij ons thuis apart op vakantie ging was mijn moeder, die vrijwilliger was bij vakantieprojecten. En dat was een werkvakantie.

Wat ook mee kan spelen.
Je kunt op een gegeven moment wel genoeg hebben van zorgen voor zulke grote kinderen, maar wanneer dat optreedt kan voor beiden verschillend zijn.

Persoonlijk moet ik er nog niet aan denken, maar ik heb inderdaad vriendinnen die er naar snakken dat de kinderen nou eens op eigen benen gaan staan.

Tja, hoe kom je daar nou uit, zeker in een stiefgezin. Eerlijk gezegd denk ik dat het niet kan, je kunt niet apart op vakantie zolang je stiefkinderen en hun vader dat nog gezamenlijk willen.

Zo moet je het niet zien

Ik denk dat het meer in de zin is dat je voor kinderen toch meer van jezelf geeft dan als je alleen met jezelf te maken hebt en dat kan wel eens wat al te opofferig voelen, en ZIJN, maar het is wel realistisch. Je wil er onvoorwaardelijk voor je kinderen zijn en je zoekt die momenten niet waarop dat op de agenda komt.

Begin rustig

Zijn kinderen zijn oud genoeg om een paar dagen alleen thuis te kunnen blijven. Stel gewoon eens een lang weekendje Ardennen of Eifel voor. Plan iets leuks en ga op vrijdagmiddag weg en kom maandagochtend terug.
Als dat bevalt zo met z´n tweetjes kan het uitgebreid worden.

Het voordeel van het eerst rustig aanpakken is dat je voor je gevoel niet ver weg bent, maar je wel in het buitenland zit. Bovendien zitten de kinderen maar twee dagen alleen en dat is voor jongvolwassenen echt wel te doen.

Jammer Juliana

Het klinkt alsof je je ook echt de concurrent voelt van de kinderen. En uiteraard ben je dat dan ook. Dat voelen de kinderen ook wel. Jammer hoor. Je zou die tijd samen ook kunnen gebruiken om de band met zijn kinderen te verbeteren zodat jullie er meer samen voor staan als ze later de deur uit zijn en er misschien zelfs kleinkinderen komen.
Maar ook dat is de realiteit. Je kunt kiezen. Jou positie kan ook zijn dat je zijn kinderen prima vind maar het blijven toch zijn kinderen en jij hebt meer eigen ruimte nodig.
Doe dat dan alleen en probeer niet je partner in een loyaliteitsconflict te brengen waarin hij moet kiezen voor jou of voor de kinderen.
Dat soort keuzes verlies je meestal.

en jouw partner ?

Heeft hij dan zelf geen behoefte om enkele dagen met jou alleen door te brengen ?

Een leuke citytrip of enkele dagen relax (bv. in een kleinschalig hotel met wellness in een omgeving met veel natuur), doen wijzelf graag.

O zeker

Ik zag het al bij William, nu Fransien, een paar dagen samen weg, een weekend, kan een goede mogelijkheid zijn zonder dat het zijn kinderen tekort doet of je partner het gevoel geeft te moeten kiezen. Die kinderen vinden het soms ook wel prettig om even zonder ouders te zijn op deze leeftijd.

Stel

dat zijn kinderen het leuk vinden als jij erbij bent?

William: 'Gezien hij zoveel verlof heeft, is de suggestie die reeds geopperd is om 1x met zijn kinderen (zonder jou), en 1x met jou (zonder zijn kinderen) op vakantie te gaan toch perfect ?' Zeker is dat perfect, maar het ligt aan de manier waarop het gecommuniceerd is. 'Nou, dan ga jij toch....' in een vertroebelde sfeer is iets anders als: stel je voor dat, wat zou jij daarvan denken'?

'En het feit dat jij niet meer meegaat wanneer zijn kinderen erbij zijn, krijg je toch perfect aan zijn kinderen uitgelegd, nl. omdat jouw dochter niet meer meegaat.'
Dat vind ik dus wel ingewikkeld: je bent een relatie aangegaan met iemand die kinderen heeft, dus ook met die kinderen. Die kun je niet los snijden. Als mijn kind niet meegaat, dan mogen jullie ook niet is; of als jullie meegaan dan ga ik niet' dat zijn minstens complexe boodschappen.

Zeker als je ondertussen ook nog wil communiceren dat je niet tussen vader en kinderen in wil staan.

Juliana69, ik hoop dat je nog 3 weken vakantie hebt in het jaar en dat je daarvan gebruik kunt maken om samen met je partner op stap te gaan. Voor de kinderen hoef je in elk geval niet meer thuis te blijven.

Tsjor

Juliana

Ik begrijp het niet: heb je het nou wel of niet gevraagd?
Je geeft zielige antwoorden, voelt jezelf in de knel.zitten, waarom?
Als je wat wilt moet je er wat voor doen.
Iedereen heeft hier allerlei meningen en het gaat erom wat jij wilt en dat is duidelijk.
Dus bouw je strategie op basis van de verschillende meningen hier zodat je kunt laten zien in het gesprek dat je graag een oplossing wilt die recht doet aan iedereen.
Maar maak je niet klein/zielig want daar kan niemand wat mee.
Gr Angela

En de kinderen?

Wat vinden de kinderen ervan eigenlijk? Het zou goed kunnen dat zij geen probleem zien en ook graag alleen met hun vader gaan. Als ik kijk naar mijn ex, die gaat elk jaar alleen met de kinderen op vakantie. Soms haakt zijn vriendin een paar dagen aan... en dat is voor alle partijen leuk. Nu moet ik wel zeggen dat ze hun vader alleen maar om het weekend zien... en dat is dan ook niet in een samengesteld gezin-situatie.

Ik ga zelf wel met vriend en mijn kinderen weg. Waarschijnlijk omdat hij als man beter gaat met mijn zonen, dan ik als een moeder alleen met twee zonen. Ik weet dat hij liever met mij samen gaat, maar wil er niet moeilijk over doen. Hij begrijpt dat ik het lastig vind om de kinderen thuis te laten (al zou dat kwa leeftijd ook wel kunnen, inmiddels). Elk jaar is mijn argument dat het wel eens de laatste keer kan zijn dat vooral m'n oudste mee wil (nu 19)... Het is wel stukken makkelijker zonder kinderen... Er zijn wel de nodige frustraties (het hangen achter tablets en niet mee willen)... dus het zou ontspannender zijn wanneer we geen rekening met de kinderen hoefden te houden.

Mijn vriend gaat daarnaast vaak alleen. Vakanties samen komen er op die manier nauwelijks van, af en toe een weekendje weg misschien. Maar omdat hij toch zo z'n eigen leven heeft, is het niet zo dat hij zich tekort gedaan voelt.

wat willen die kinderen zelf eigenlijk?

Misschien vinden die het wel heel leuk om eens zonder de vriendin van vader op vakantie te gaan, alleen met vader? Maar is vader eigenlijk degene die iedereen bij elkaar wil hebben?
Heb je echt maar twee weken vakantie, ik geloof je wel maar iedereen heeft toch vier weken op zijn minst?
Nou ja ik kan me heel erg voorstellen dat je eens alleen met je partner op vakantie wilt. Ik vind de optie van een vakantie van jullie tweetjes en daarnaast vader die een leuke vakantie met zijn kinderen doet de beste optie.
Op die leeftijd zouden de kinderen toch moeten begrijpen dat je als partners ook samen wat wilt doen? Mijn kinderen zijn ook die leeftijd en begrijpen het heel goed, vinden het ook fijn: zij willen ook dingen met hun leeftijdgenoten doen.
Het meest nieuwsgierig ben ik naar je partner: wat zijn zijn beweegredenen om per se met zijn vieren te willen? Ik vind ook dat je tot nu toe al genoeg gedaan hebt om mee te gaan met zijn gezinsgebeuren. Onzin om je zelf een boze stiefmoeder te vinden, kom gewoon op voor jouw behoeftes. Het zijn kinderen van 18 en 20 zeg, volwassenen.

Júllie twee keer op vakantie

Ik ben halverwege de reacties afgehaakt, dus wie weet dubbel... Maar is het ook een idee om met je partner twéé keer op vakantie te gaan ipv hem alleen te laten gaan met zijn kinderen? Twee weken met en twee weken zonder zijn kinderen. Dan is het voor jou misschien ook wat beter te accepteren dat je die twee weken mét kinderen minder tijd samen hebt. Dat wordt bij vakantie 2 dan wel weer goedgemaakt.

Oh ja

... ik vergat voor het gemak dat jij 2 weken vrij kunt nemen. Nou.. dan een ingekorte versie. 1 week met en 1 week zonder.

Zonder kinderen

Ik vind dat je best aan kinderen die volwassen zijn kunt uitleggen dat jullie samen op vakantie willen. Zij kunnen toch ook gewoon met leeftijdgenoten gaan? Vind ik heel normaal hoor op die leeftijd.
Zelf ben ik nooit met mijn ouders op vakantie geweest. Ze gingen altijd samen want wij moesten dan naar school. Dus ik kan me bij de opmerkingen van AnneJ echt helemaal niets voorstellen: "persoonlijk zou ik er niet over piekeren om zonder kinderen te gaan als ze zelf meewillen".
Vind het ook wonderlijk dat je partner zo bang is zijn kinderen hierin los te laten. Maar ja, ik ben niet gescheiden, misschien is dat het.

Jutta

Ik ben ook niet gescheiden. Mijn ervaring is dat kinderen op een gegeven moment niet meer mee willen, maar als een kind mee zou willen en dat financieel uit kan, vind ik dat niet raar. Het is maar net wat je gewend bent.

Kan het zijn dat jouw ouders in de zomer moesten werken, met een eigen zaak? Volgens mij is het zo dat dit soort gezinnen buiten de schoolvakanties om op vakantie mogen. Als een eigen zaak en het hoogseizoen niet de reden was, waarom gingen ze dán nooit met jullie?

In de situatie van Juliana's partner, vind ik het eigenlijk heel positief, dat de kinderen nog steeds meewillen. Dat zegt ook wat over de verstandhouding tussen de inmiddels volwassen kinderen en Juliana.

Tja

Ik vind het best raar. Dus omdat jouw dochter niet meer mee gaat, mogen die van hem ook niet mee? Jullie vormen toch een gezin? Die kinderen horen er dan gewoon bij. Dus ...

Juliana

Jij bent of iets aan het overdrijven, iets anders aan het nastreven of je wilt gewoon effe klagen en dan weer lijdzaam verder leven.
Ik lees helemaal niets concreets, niets van zelfreflectie, stappen die je al ondernomen hebt, etc. Dus als je inderdaad bijval wilt dan moet je dat even zeggen.
Gr Angela

Onredelijk?

Je vraag is of je wens onredelijk is. Dat is lastig te beantwoorden aan de hand van een paar zinnen. Je gebruikt het woord daarom. Het gaat mis als je stelt dat je dochter niet meegaat en je DAAROM niet wil dat je stiefkinderen mee gaan op vakantie.
Ieder gezin, familie heeft andere gebruiken en gewoontes. Denk dat je die binnen je eigen grenzen moet accepteren. Maak het bespreekbaar dat je het lastig vindt om met volwassen kinderen op vakantie te gaan. Dat je ze ook hun eigen avonturen gunt.

Tja Juliana

Je geeft twee argumenten waarom zijn kinderen niet mee mogen: jouw dochter gaat ook niet mee, en je vriend ergerde zich een keer aan jouw dochter tijdens een vakantie. Dat zijn niet echt goede argumenten. Het feit dat de kinderen vaker bij jouw vriend zijn (bij 'jullie' dus?) pleit er juist voor dat ze dus ook mee gaan met je vriend op vakantie.