Kinderen en schoonkinderen laten inwonen,wel of niet en hoe?

Poeh

Ik moet er echt niet aan denken.. Ii
Ben teveel gesteld op mijn eigen leven en privacy.

Nee

Nee dat lijkt me echt niets. Mijn kinderen zijn nog niet eens het huis uit, maar ik zou daar niet aan beginnen. Keertje logeren prima, maar niet permanent wonen.
Mijn zus heeft een paar jaar naast mijn ouders gewoond (huis kwam vrij, was een leuk huis en het leek ze leuk) maar ondanks dat ze hun eigen reilen en zeilen hadden, kwam er daar al gedoe van. Je ziet en hoort te veel, en hierbij woonden ze niet eens in hetzelfde huis, laat staan als je bij elkaar inwoont.

Verkeerde volgorde

Als je kinderen het nog niet voor elkaar krijgen om zelfstandig een leven op te bouwen en eigen woonruimte te organiseren voor zichzelf, zijn ze dan wel rijp genoeg om te gaan samenleven met een partner? Samenleven met een partner bij je ouders is wat mij betreft de verkeerde volgorde. Zorg eerst maar eens goed voor jezelf en zorg dat je je eigen leven op orde krijgt, voordat je begint aan een volwassen relatie. Ik zou het niet voor een langere periode doen, hooguit een paar weken om iets te overbruggen en alleen als er uitzicht is op iets anders. Mijn eigen kind is altijd welkom en een eventuele partner mag af en toe een nachtje komen logeren, maar mag verder zijn/haar eigen boontjes doppen.

Deels ervaring

Mijn zoon en schoondochter wonen bij ons in huis. Echter ze hebben allebei nog nooit op zichzelf gewoond en ze hebben ook nog nooit samen gewoond. Hierdoor is het toch wat anders dan als je een kind en schoonkind hebt wat later bij je in komen wonen. Dan zijn ze al gewend om op zichzelf te wonen en hebben ze hun eigen gewoontes en omgang met elkaar. Daar is bij ons geen sprake van omdat ze dat dus allebei nog nooit gedaan hebben.

Dat heeft ook weer andere nadelen. Niet zozeer voor ons maar wel voor hun. Het is heel lastig om samen een gezin te vormen als je constant door andere mensen wordt omgeven. Je leert elkaar minder goed kennen en het is lastiger om zo vorm te geven aan je huwelijk en leven. Ik denk dat het voor hun niet zo goed is. Voor ons maakt het minder uit.

Het is natuurlijk als meisje zeker niet makkelijk om bij je schoonouders in huis te wonen. Je wilt toch een eigen huis hebben waarin de dingen gaan zoals je prettig vindt. Jongens hebben daar minder last van vermoed ik.

Overigens staan ze wel op de wachtlijst voor een eigen huis en dat zal hopelijk volgende zomer/herfst komen. Voor particulier huren/kopen verdienen ze niet genoeg (zij heeft geen werk, zoon studeert en werkt daarnaast maar krijgt een leerling salaris en dat stelt echt helemaal niks voor. Deze zomer studeert zoon af en hopelijk worden de inkomsten dan wat ruimer)

Ik herken inderdaad dat je alle problemen meekrijgt en dat is niet zo fijn.Zoon die komt klagen. Schoondochter die komt klagen. Schoondochter die uit komt huilen. Je blijft er mee bezig

Hangt van de situatie en mogelijkheden af

Grappige vraag, zeker als je het draadje in Off Topic erbij haalt. Hoe ver ga je in de zorg voor je ouders? Maar nu dus ook 'Hoe ver ga je in de zorg voor je kinderen?' In beide gevallen kan het gaan omdat de mogelijkheden buitenshuis steeds kleiner en meer uitgeknepen raken. Geen zekerheid op gebied van werk, studiefinanciering en reisvergoeding die niet dekkend is, enz..
Ik ben nogal gesteld op mijn privacy, maar ik heb wel gemerkt dat 'aanhang' went. Ik wen dus aan de aanwezigheid van de vriend van mijn dochter, waardoor zo'n vriend binnen de privacy gaat passen. In dat opzicht denk ik dus dat ik het wel zou aandurven om het stel een tijdje in huis te nemen, maar dan wel met zeer duidelijke afspraken. Eigen was doen, wie werkt kan kostgeld betalen, van de slaapkamer zoveel mogelijk een woonruimte maken. Als ik verder geen andere kinderen meer in huis zou hebben zou het zelfs een optie zijn om twee kamers tot woon- en slaapkamer te maken, waardoor ze hun eigen leven in hun eigen kamers kunnen leiden. Ik zie dus wel mogelijkheden, maar of ik het voor langere tijd prettig zou vinden betwijfel ik. Net als dat ik niet sta te springen om de vader van mijn man voorgoed in huis te halen.

Hangt er vanaf

Ik heb zelf aan het begin van mijn huwelijk met mijn man bij mijn ouders ingewoond, op 15 m2. We mochten niet op mijn kamer (die ruimer was) blijven wonen, omdat die voor 1 persoon bedoeld was, en iets anders was op dat moment niet te vinden. Het heeft uiteindelijk bijna een jaar geduurd. Hoewel ik heel blij en dankbaar ben dat ze ons niet op straat zetten, en ons op deze manier geholpen hebben, was het geen echt groot succes.Pas toen we ons eigen huisje kregen, werd de relatie met elkaar en met mijn ouders een stuk fijner, weer zoals het daarvoor was.

Wij kookten en aten over het algemeen trouwens - bewust - apart, een uitzondering daargelaten. Probeerden wel zoveel mogelijk ons eigen leven daar te leven. En er woonden ook nog broertjes en zusjes (3 in totaal) in huis, dat maakte het ook niet altijd even makkelijk.

KOrtom, als het enigszins te voorkomen is: niet doen. Maar als het echt niet anders kan, dan waarderen ze het zeker dat je ze uit de brand helpt!

Sneeuwitje

Gedaan

Wij hebben, toen we tussen 2 huizen zaten, tijdelijk bij mijn schoonouders gewoond.

Hier is het een succes geweest. We kijken er nogsteeds met veel plezier op terug. Moet wel zeggen dat het huis groot genoeg is (we hadden eigen woonkamer en badkamer en hoefden alleen de keuken te delen).

En... we hadden een concrete einddatum. dat scheelt om ergernissen binnen de perken te houden.

Kost en inwoon?

Wat ik ook moeilijk vind ,is het bedrag dat je moet vragen voor kost en inwoon,want nu vriend van dochter werk heeft,hebben we eerder al afgesproken,dat er toch iets zal moeten betaald worden.Lijkt me normaal toch?

Janne

Heb je niet al heel veel keer hetzelfde gevraagd hier? Ja, je moet ze gewoon om een bijdrage in de kosten vragen. En ook hun eigen was laten doen.

Kostgeld

Hier betalen ze niks. Niet omdat ik principieel vind dat ze niks bij moeten dragen maar omdat ze gewoon niks hebben. Mijn schoondochter heeft geen werk. Ze heeft de baby en verder lijkt het me verstandig dat ze eerst haar school maar eens af gaat maken. Dat wil ze zelf ook. Mijn zoon studeert en loopt betaald stage. Hij krijgt hiervoor een bescheiden bedrag. Dat gebruikt hij voor hun persoonlijke uitgaven.

Echter als zoon een goede baan zou hebben en er flink geld binnen zou komen dan zou de situatie anders zijn. Ik zou dan misschien wel om een bijdrage vragen. Misschien ook niet hoor want het wonen bij ons is natuurlijk geen permanente situatie. Als ze bijvoorbeeld zouden sparen voor een eigen huis of zo dan zou ik liever hebben dat ze al hun geld daaraan besteden.
Kortom het hangt helemaal van de omstandigheden af verder.

Hier betalen ze niks maar ik verwacht wel dat ze in elk geval in beperkte mate hun eigen zaken regelen. Ik loop niet de hele dag achter ze aan.

En verder

Ik zou het hier in huis wonen alleen goed vinden als de omstandigheden dusdanig zijn dat ze wel moeten trouwen (baby, visum problemen of iets dergelijks) of in het geval van mensen die al langer samenzijn als ze later in de (financiele) problemen komen of tijdelijk geen dak boven hun hoofd hebben.
Als mijn kind nu opeens zou zeggen dat ze leuk willen trouwen maar nog geen inkomsten hebben en of ze dan hier mogen wonen dan zou ik zeggen dat ze eerst maar eens moeten zorgen dat ze die inkomsten hebben voor ze gaan trouwen.
In principe vind ik dat als je zo'n volwassen beslissing neemt om samen een leven op te bouwen dat je dan ook zo volwassen moet zijn om zelf de (financiele) verantwoordelijkheid voor je leven te nemen.
Er kunnen omstandigheden zijn waaronder je 'moet' trouwen en dan is het een ander verhaal maar zomaar trouwen(of samenwonen) als er geen noodzaak toe is dat doe je alleen als je volwassen genoeg bent om voor jezelf en elkaar te zorgen.

Laten voelen

Zoals ik al eerder schreef is met een partner inwonen bij je ouders wat mij betreft de verkeerde volgorde. Inderdaad zijn er situaties waarbij de nood hoog is en het enige mogelijke oplossing is. Ik zou dan zeker een bijdrage vragen; als het kan in geld, maar als er geen geld is dan in de huishouding. Ook als je zwemt in het geld en niets liever dan zelf het huishouden doet dan nog. Ik denk dat ze moeten voelen wat het betekent om volwassen te leven; vaste lasten waar veel geld naartoe gaat of dagelijkse suffe klusjes. Als je het kostgeld echt niet nodig hebt zou je nog kunnen kiezen om het opzij te zetten en het in een later stadium aan het jonge stel kado te doen. maar als ze nu al hun geld uitgeven zullen ze later als ze op zichzelf wonen terug moeten in hun bestedingspatroon en dat is altijd moeilijk.

Natuurlijk kostgeld

als ze verdienen. Onze dochter woont nog thuis, heeft een baan, betaalt kostgeld en kookt en wast in het weekend.
Voor niets gaat de zon op :o)

En ook ik denk dat je hierover al eerder gepost hebt, hebben Vic en ik gelijk ?( Je naam was toen iets korter ?)

Ik ken 1 succesverhaal

Ik ken iemand (collega) wiens dochter samenwoont met haar vriend bij de moeder in. Dit is voornamelijk ingegeven door financiële problemen van de moeder. Groot huis onverkoopbaar, vader ervandoor (weet niet precies hoe het zit, maar dacht naar buitenland vertrokken) al enkele jaren geleden en dochter zo goed als volwassen en draagt al bij aan huishouden d.m.v. bijbaantjes en wil nu uit huis, samenwonen. De moeder zou dan achterblijven in haar 1tje met een groot onverkoopbaar huis. Ze zijn eerst gaan samenwonen in vriends antikraakhuis, maar kort daarna moest vriend verkassen uit zijn antikraakhuis en kreeg alleen huizen aangeboden die door zijn werk niet in aanmerking kwamen. Toen zijn ze bij moeder ingetrokken. Eerst tijdelijk. En uiteindelijk permanent. Vriend heeft de woning aangepast...ze delen nu alleen nog de badkamer en de gang boven. Hebben zelfs een eigen ingang. Moeder achterom, dochter en vriend de voordeur. Ook hebben ze b.v. de deurbel zo verplaatst dat die alleen overgaat bij de desbetreffend persoon. Dat was een behoorlijke bijdrage aan beider privacy. Zelfs de tuin hebben ze 'gedeeld' (was laatst op bezoek). Wel hoor ik dat het belastingteschnisch nogal 'lastig' zit. Ze wonen nu 'samen' en zijn dus verantwoordelijk voor elkaar en dus worden moeder en schoonzoon als een 'echtpaar' behandeld omdat ze beiden werken. Maar ze rooien het wel zo met z'n 3-en en tot aller tevredenheid begrijp ik.
Ze hebben vaste afspraken over privacy en eten b.v. alleen samen op afspraak.
groeten albana

Wél betalen

Ja inderdaad,heb hier eerder al iets over geschreven,maar het blijft een moeilijk onderwerp.
We hadden ons voorgenomen na het mislopen van de vorige relatie (was eerste vriendje)om geen vriendjes meer te laten inwonen,maar uiteindelijk zijn we der dan toch weer ingerold.Dochter heeft ondertussen werk,hij ook en de afspraak was,dat hij kostgeld zou gaan betalen van zodra hij een baantje had en nu is het dus zover.Alleen vind ik het zo moeilijk om er een bedrag op te plakken.Dochter hoeft niets te geven,want andere dochter heeft ook die luxe gehad.Lijkt me dus fair tot nu toe.
De laatste tijd koken ze vaker zelf.Ze hebben hiervoor de mogelijkheid vermits ze op een klein flatje zitten op de bovenverdieping.Wat vinden jullie een redelijk vraagprijs voor kost en inwoon?

Simpel

Kijk wat je per maand aan hypotheek/gas/water/licht/elektra/verzekeringen betaald, deel dat door het aantal huisgenoten en je weet wat 1 persoon kost. Gewoon zakelijk benaderen.

Rosa van der Zanden

Hier

betaalt dochter 200 euro pm, natte vingerwerk, maar voor beide partijen acceptabel :o)

Nou rosa

Dat lijkt me niet helemaal fair. Ik neem aan dat het hoofd inkomen toch (veel) meer is dan wat deze net afgestudeerde verdient.Maar het geeft de jongelui wel een indicatie wat het "echte leven" kost :o)
Er moeten nu in huize Janne nu weleens spijkers met koppen geslagen gaan worden........

Bedrag

Ik zou toch minimaal 250 euro vragen, dat is nog beduidend minder dan een kamer ergens.

Shonagh

Ik denk dat het een heel redelijk bedrag wordt. Janne, man, twee dochters en een vriendje zijn volgens mij de bewoners. De totale kosten gedeeld door vijf lijkt me geen schokkend bedrag, zeker niet omdat vriendje inmiddels een baan heeft. Kan me nog voorstellen dat wanneer je zelf overdag thuis bent en vriendje werkt je nog iets af doet van het gas en elektra.
Volgens mij ben je met een kamer huren duurder uit.

Rosa van der Zanden

Snel gerekend

Heb niet de exacte cijfers paraat maar bij mij zou het dan ongeveer op 200 euro uitkomen. Lijkt me een prima bedrag. Eea is natuurlijk ook afhankelijk van de hoogte van je vaste lasten, dat besef ik me.

Rosa van der Zanden