Kind overgeslagen met verjaardagskado
De situatie is deze:
Wij zijn van huis uit met 1 broer (oudste in de hele rij) en 3 zussen. Ik ben de middelste zus.
Wij als 3 zussen hebben in 9 dagen tijd 4 kinderen die jarig zijn: de jongste zus heeft een kind dat de 8e jarig is, die van mij is de 11e jarig, de oudste zus heeft 2 kinderen jarig, 1 op de 15e en 1 op de 16e. Nu waren die verjaardagen laatst. Broer en alle zussen waren op de verjaardag van kind van jongste zus op 1e zondag. Mijn kind was op woensdag jarig, wegens werk e.d. kwamen mijn broer en oudste zus niet, maar wel mijn jongste zus en mijn ouders. De 2e zondag werden beide verjaardagen van de kinderen van oudste zus gevierd. Broer en alle zussen waren daar aanwezig. Ook onze ouders, die waren op alle verjaardagen.
Nu heeft mijn broer aan de kinderen van mijn oudste en jongste zus cadeaus gegeven. Mijn kind kreeg niets. Niets op de verjaardag van 1e zondag en ook niet op verjaardag 2e zondag. Ook oudste zus heeft wel cadeau aan kind jongste zus gegeven en niet aan mijn kind.
Nu vinden ze dat ik drama maak door te zeggen dat ze mijn kind hebben overgeslagen en dat ik dat erg sneu voor hem vind. Ben ik nou gek? Bij navraag zijn ze het niet vergeten, maar hebben het bewust gedaan, want 'we zijn ook niet op zijn feestje geweest' (wel uitgenodigd). Maar mijn zoon was op de beide verjaardagen van de kinderen van mijn zusje en zus. Hij is 10 geworden. Het kind van jongste zus is ook van die leeftijd en die van mijn oudste zus zijn 16 en die andere samenwonend met vriend, volwassen.
Ik heb hun kinderen nooit overgeslagen, als ik niet kon komen dan stuurde ik wat in een envelop met een kaart erom via de post. De kinderen van broer zijn volwassen.
Ik voel mij en mijn kind genegeerd, overgeslagen, buitengesloten. Hoe moeilijk is het om hem even een kleinigheidje te geven op een van de zondagen? Financieel kan geen reden zijn in deze, allemaal goed werk e.d.
Mijn oudste zus zegt dat ik er niet zo'n drama van moet maken, mijn broer en schoonzus reageren op geen enkele manier.
Wat vinden jullie hiervan?
ja, ook heel stom
Ik vind het ook heel sneu voor jouw zoon en ook helemaal niet leuk van je broer en zus.
Toch denk ik niet dat ik er iets van gezegd zou hebben. Of misschien een beetje met een grapje (fluisteren: 'hee de mijne is toch ook jarig geweest? Of mag hij nu niet meer omdat jij niet kon?').
In principe is een cadeautje niet iets waar je recht op hebt. Het ligt wel erg voor de hand maar ofwel broer en zus denken daar anders over (we kunnen niet dus dan hoeft een cadeau ook niet) ofwel ze hebben er gewoonweg niet bij stilgestaan (wat gaan we zondag doen, o ja, die verjaardag bij zus, we moeten nog even een cadeau verzinnen voor haar kind, wat zal ik zaterdag kopen).
Ik vind dat allemaal ook niet slim en aardig van ze, maar ja.
Je zoon had het misschien ook niet echt hoeven opvallen als er niet zoveel aandacht aan cadeaus gegeven wordt of als jij niets had gezegd (waar hij bij was).
sneu
Voor een kind van tien is het wel heel sneu. Dan zijn cadeautjes nog heel belangrijk. Dat heeft die oom niet goed ingeschat. Nu is mijn broer ook niet zo attent en weet ik dat het niet persoonlijk is.
Ik denk wel dat je kind het zelf heel goed door had, mijn zoon zou dit zeker zijn opgevallen.
Maarja, je kan er verder niks mee. Idd : een cadeautje geen recht.
Je kan je zoon nu voortaan geestelijk voorbereiden als zijn oom niet op zijn feestje komt. En geef je zoon maar een knuffel!
Kan wsch. diverse redenen hebben.
Het kan zoiets stoms zijn zoals een vergeten bedankje op een vorige verjaardag of dat ze het irritant vinden dat je minder rekening houdt met mensen die een drukke baan hebben als jouw kind het door de week viert. Kan ook zijn dat ze het raar vinden dat je alleen jouw zoon naar hun verjaardag stuurt (of begreep ik dat verkeerd?)
Naar eigen ervaring (maar mijn familie is wellicht anders dan de jouwe) is het soms zo'n domme reden dat ze het niet durven te zeggen maar tegelijkertijd wel met een onredelijke irritatie zitten.
Vraag het ze zou ik zeggen.
Zelf vind ik het gedoe en hoge verwachtingen rond verjaardagen ingewikkeld.
Alleen kinderverjaardagen zijn me heilig. Die staan buiten de kift in een familie. De rest kan me eerlijk gezegd gestolen worden.
Gelijke behandeling
Het komt best zielig over, zo principeel. Maar zijn ze hierin ook constant?
Als de andere kinderen in andere jaren op een doordeweekse dag jarig zijn, blijven ze dan ook weg en krijgen die kinderen dan ook geen kado terwijl je zoon dan juist wel een kado krijgt omdat ze dat jaar wel op zijn feest kunnen komen?
Sommige mensen zijn heel principieel. Daar heb je naar te schikken zolang het maar niet persoonlijk is.
Nou....
Vind ik ook erg naar hoor.
Maar je hebt het al gezegd en zij vinden dat je zeurt en ik vind dat echt onbegrijpelijk.
Het is mij ook overkomen: mijn zoon is jarig dicht bij 2 andere verjaardagen van zijn neven. Wij vierden altijd om en om deze drie verjaardagen bij hun of bij ons. Mijn broer heeft enkele keren geen kado meegenomen voor mijn zoon, toen we het bij de neven vierden: hij vergat het dan omdat hij niet bij ons thuiskwam en zich niet bewust was van het feit dat het ook mijn zoon's verjaardag was.
Ik heb er bewust niets over gezegd: mijn zoon had het niet zo in de gaten omdat hij snel afgeleid is (ADHD) maar heb het later wel tegen mijn broer gezegd. Maar laks als hij is (ook ADHD) 
deed hij er ook later niets meer mee.
En toen de volgende verjaardag weer eens bij ons was nam mijn broer een rekenboek voor mijn zoon mee als cadeau; omdat hij toen bezig was zijn rekenen op te halen. Hij nam dat mee van de school waar hij werkt. Nou dat was het cadeau: mijn broek zakte af. Bah.
@Flanagan en de rest ook hoor
Gelukkig valt er met mijn zus wel te communiceren. Zij doet dit naar eigen zeggen (hoorde ik gisteren) altijd zo: niet op feestje, dan ook geen kado. Het sneue is dat ze nooit op de verjaardagen van mijn kinderen komt. En dus vallen zij altijd buiten de boot. Andersom kom ik wel op die van haar. Van mijn jongste vind ik het ook jammer, maar dat is in een ander seizoen en dan valt het minder op vanwege geen andere verjaardagen in de buurt (hoewel zijn oma een week later jarig is).
Wat blijkt: zus denkt dat ik het nooit vier, omdat ik geen uitnodiging stuur. Maar ik heb bij mijn scheiding 5 jaar geleden gezegd dat ik alle verjaardagen op de dag zelf ga vieren omdat schuiven niet te doen is i.c.m. die van anderen in dezelfde tijd plus zorgweekenden bij papa EN dat iedereen altijd welkom is. Maar dan komt er dus niemand, of voelt men zich niet uitgenodigd. Dat is een minpuntje van mij geweest, denk ik. Men wil graag specifiek uitgenodigd worden. Toch vragen anderen rond verjaardagen wel zelf of het handiger is dat ze 's morgens of 's middags of 's avonds komen en wat de wensen zijn, of ze melden gewoon even 'tot dan en dan hè'....dat zijn vriendinnen, of mijn ouders. Dus bij de ene werkt het wel zo en bij de andere niet.
Wat betreft broer en schoonzus, die draaien hun hoofd weg of gaan op ander onderwerp over of zeggen gewoon niks terug (oost-indisch doof). Daar krijg ik dus geen hoogte van. En dat maakt het juist ook zo naar. Zeg het dan gewoon wat er is. Maar 1 ding weet ik zeker: mijn zoon heeft niets misdaan.
Weet je, ik vind het de normaalste zaak van de wereld dat je kinderen een aardigheidje geeft puur om het feit dat ze jarig zijn (geweest), en dan zeker in het geval wat ik beschreef. Een reep chocola van 80 cent bijvoorbeeld is dan zelfs al genoeg om je genegenheid te tonen. Het zegt meer over hen dan over mij dat zij daar niet even bij stilstaan. En ze vergeten echt geen verjaardagsdatums, 100% zeker weten. Ik geef graag kadootjes, maar ik ben nu wel even klaar met hun verjaardagen. Ze zijn nu allemaal 16+ daar.
Ik ben zeker toch aan het pleasen geweest al die jaren, onbewust. Of in ieder geval gedacht/verwacht dat ik het ook terug zou krijgen, of iets van dank.
@tante Sidonia
Zooo pijnlijk! Het raakt je via je kind. En dat is zo ongeveer de ergste pijn.
ah oke
Dan snap ik het wel een beetje. Jij hebt ooit gezegd dat je voortaan alle verjaardagen op de dag zelf viert en nodigt niemand nog eens apart daarvoor uit.
Bij mij zou zoiets het ene oor in, het andere uit gaan. En een jaar later zou ik dat zeker niet meer weten. Als ik dan niets hoor, zou ik ook denken dat je het dus niet viert.
Los daarvan zou ik dan nog altijd wel een kaartje sturen, en als je in het weekend ervoor èn het weekend erna familieverjaardagen hebt, ook zeker even een cadeautje meenemen. Dus dat ze dat niet doen vind ik ook wel onaardig.
Maar ik denk dat het vooral een communicatie-dingetje is. Volgend jaar gewoon even iedereen duidelijk uitnodigen (en als het even kan, dan toch maar in een weekend vieren trouwens, zodat het bezoek ook kàn). Eventueel, met zoveel verjaardagen op een hoop, kun je ook voorstellen om het eens gemeenschappelijk te vieren!
Andere fase in de kindertijd
Hier gingen we ook naar de verjaardagen van de neefjes en nichtjes omdat we wisten dat kinderen dit waarderen. Maar toen de neefjes en nichtjes groot werden, sloegen de neefjes en nichtjes wel eens een verjaardag over van onze kinderen terwijl die het ook leuk vinden als er veel visite komt, en niet alleen volwassenen.
Hun ouders legde uit dat dit bij een bepaalde leeftijd / fase nu eenmaal zo loopt. We zouden het zelf ook wel merken als onze kinderen zo oud waren.
Het zal best.. UIteindelijk heeft 'dwingen' ook geen zin.
Hier ook een redelijk leeftijdsverschil tussen de neven en nichten onderling, dus twee verschillende fases voor kinderen en de ouders.
Jeetje
Goh, wat maken ze er een principieel gezeur van.
Ik vind het eerlijk gezegd onbegrijpelijk. Inderdaad, voor kinderen van tien zijn verjaardagscadeaus een heel ding. Ik vind dat als je een kind van die leeftijd ziet rond zijn verjaardag, je moet zorgen dat je met iets in fleurig papier aan komt zetten, al is het een klungel van twee euro van de Action of een reep chocola.
Baby's van een jaar kan je overslaan, en bij kinderen van pak m beet 16 kan je er over twisten (al zou ik ook dan nog met iets aankomen, maar oké ...) maar iedereen daartussen zou eigenlijk een felicitatie op de dag zelf moeten krijgen en een cadeautje als je elkaar kort daarna ziet. En zeker in een situatie als die van jullie.
Ik zou geneigd zijn om ze de volgende keer zo'n kinderachtige Disney ''kom je ook op mijn feestje" uitnodigingskaart te sturen, maar waarschijnlijk kan je weinig anders doen dan met je tanden knarsen. De verjaardagen van de andere kinderen niet meer bezoeken laat de boel waarschijnlijk escaleren. Maar leuk is het niet. Dat het gebaseerd is op rare ideeën over hoe het hoort met verjaardagsfeestjes en niet per se persoonlijk is bedoeld, maakt het niet ineens verteerbaar.
Groeten,
Temet
@temet
Temet dank je voor je begrip. Ik vind het ook zo kleinzielig allemaal. Pak toch die reep uit je voorraadkast en geef die dan al dan niet met een lintje erom...
Ik heb op dit moment niet zo veel zin om vanaf nu wel iedereen persoonlijk uit te gaan nodigen. Het is al 5 jaar zo. Op mijn broer zit ik nu toch niet meer te wachten gezien het niet reageren/niet communiceren (en al meerdere situaties gehad in verleden dat ze gewoon niks zeggen en er later bij een volgende situatie wel van alles -ongegrond- van blijken te vinden, en er is ook gewoon weinig (ver)binding met hen te krijgen ondanks vele pogingen van mij) en de kater over dit gedoe moet nog even wegtrekken. Met m'n zus komt wel goed, ook al zal ik opletten dat ik niet meer ga pleasen tegen mijn eigen gevoel in. Iets minder afhankelijk opstellen, zeg maar. Mooi gezegd: me verheugen in de fijne mensen/aandacht en de rest geen energie meer instoppen. Nu zien dat ik het ook zo doe.
@jippox
Precies. Maar nu gaan uitnodigen vind ik ook niet leuk meer na dit alles (zie reactie op Temet). Met zus kan ik de communicatie nog wel herstellen, we zijn nu duidelijk op de hoogte van elkaars visie, ook al zijn we het niet met elkaar eens over hoe je dit soort dingen doet.
@flanagan
De neven en nichten maakt mij ook niet uit of ze komen of kado doen, dat snap ik wel en is bij ons ook niet gebruikelijk in de familie. De dochter van jongste zus is gelijkende leeftijd en daar doen we over en weer naar elkaar toe e.d.
Het is denk ik ook een beetje een ding van 'kliek oud' en 'kliek jong'. Met gebrek aan inlevingsvermogen over hoe het was toen hun eigen kinderen klein waren.
p.s. jippox
Gezamenlijk vieren is geen optie, heb ik nl al eens voorgesteld aan het begin maar mijn jongste zusje wil alle aandacht speciaal voor haar kind.....ook al zo stom. Wij 2 wonen elk in dezelfde stad waarvoor de rest moet rijden, die gaan dus begrijpelijk niet 2 keer kort op elkaar naar hier toe. Daardoor ook altijd een soort 'concurrentie' die ik niet wil aangaan, en aangezien zij schoonfamilie van ver heeft 'moet' dat ook in een weekend. Dus vandaar mijn besluit destijds.
Bah wat een gedoe allemaal.
Volgend jaar
Hou je het bij een kaartje of een whatsappje vwb kinderen van je zus. En als je echt niets anders hebt, wip je even langs met een kleinigheidje:een donald duckje met een strik erom. En voor de kinderen van je broer zou ik alleen een kaartje of een appje overwegen.
Moet er wel bij zeggen dat ik uit een familie kom waar we bijna nooit elkaars verjaardagen vieren maar er worden geen stiefkindjes gemaakt. Als er een kado komt, dan voor alle kleinkinderen.
die reep
Jij vindt het wel normaal als ze een reep inpakken voor jouw kind en een kado geven aan degene die echt jarig is?
Ik denk inderdaad dat het niet handig was om er vanuit te gaan dat wat je 5 jaar geleden hebt gezegd nog steeds telt. Dat ga ik ook niet onthouden, heb ook een hekel aan doordeweekse kinderverjaardagen, ben blij dat wij daar niet aan doen.
Verder heb je natuurlijk wel een punt maar het ligt aan je familie, niet aan jou of je kind.
toch weer even een appje sturen.
Ik zou denk ik mijn familie en/of een paar lieve vrienden die ik er graag bij heb toch even appen één tot twee weken voor de verjaardag, dat je het viert en of ze zin hebben om te komen. Ik zou meteen regelen dat ze een hapje mee kunnen eten. Of ze wel even vantevoren (ivm het eten) kunnen doorgeven of ze komen, of dat ze na het eten komen.
Wie weet werkt dat beter? En anders gewoon andere leuke mensen uitnodigen als je het van je broer en zus niet moet hebben.
Woensdag
Ik heb me zelf ook weleens behoorlijk geirriteerd aan mensen die een verjaardag op de dag zelf door de week vierden. Maar het is dan ook nogal emotioneel onrijp gedrag om dat af te reageren op de kinderen door er een geen cadeautje te geven.
Dat door de week
Gaat je dat niet opbreken?
Ik zou als jou was eens bij je zus vragen of ze dan wel komt. En anders zou ik gewoon uitwijken naar het weekend. In de ochtend bij jou en in de middag bij je zusje of andersom. Je schuift inderdaad wel heel makkelijk opzij voor de wens van anderen.
Ik vind de houding van je zusje overigens ook wel wat apart.
Of nodigen jullie allebei veel mensen buiten de familie uit?
dank
jullie voor jullie reacties. Ik ben niet gewend me assertiever op te stellen, en dan geeft dat onrust voor mezelf en anderen in mijn omgeving die daar niet van gediend zijn. Voor de een werkt iets wel zo, en voor de ander niet.
Er zijn genoeg die mij begrijpen en zich kunnen verplaatsen in een kind en ook van harte iets geven, gewoon omdat het ook vooral leuk is om iemand blij te maken. Wie dat niet kan of wil, tja, ik heb inmiddels begrepen dat je dat niet kunt afdwingen en dat was ook niet mijn bedoeling. Ik heb mijn gevoel en mening geuit, en dat mag ik net zo goed als ieder ander.
Ieder bedankt voor de steun, en voor verheldering van het vraagstuk.
Wat mij betreft mag dit topic nu wel gesloten worden, er is genoeg over gezegd.
