Kiftende bejaarde ouders

Apart

Sommige mensen kunnen beter apart wonen. Misschien wel naast elkaar en ook niet per se gescheiden maar apart. Ik denk dat de zorg voor zijn vrouw deze man ook onnodig belast op zijn leeftijd. En daar wordt je ook sacherijnig van. En dat is weer niet leuk voor zijn vrouw die afhankelijk is. En geen sex meer hebben met je vrouw omdat ze aftakelt hoort bij het leven en is zijn uitdaging om daar mee om te gaan. En dat is niet haar schuld of verantwoordelijkheid.
Mogelijk is deze bejaarde man ook wat aan het dementeren? Of hij heeft een eisend karakter. En het is natuurlijk ook niet leuk als je ouder wordt en dan wordt er nog zoveel van je verwacht terwijl je eigenlijk wat achterover wil leunen.
Praktisch oplossen zou ik zeggen.

Zeker niet aan het dementeren

Nee, die bejaarde man is zeker niet aan het dementeren. Hij is zelfs nog heel actief, doet nog veel vrijwilligerswerk waarbij hij zijn hersens enorm moet gebruiken. Achteroverleunen wil hij ook helemaal niet. Zijn vrouw wel. Die vindt het thuis ook fijn, zij hoeft niet meer zoveel.

Het gaat er meer om volgens mij dat hij niet wil accepteren dat hij ouder wordt en dat hij niet meer alles kan wat hij zou willen.

Het gaat kennelijk niet om de zorg

maar omdat de man zijn 'ei' niet meer kwijt kan bij zijn kwakkelende vrouw. Daar helpt maatschappelijk werk niet bij. Misschien wel een gesprek met de huisarts, zodat die de man uit kan leggen, dat de lichamelijke conditie van zijn vrouw geen gemiep is.

Dement als een deur

"Seks lukt niet meer, nu de vrouw kwakkelt. En daar is de man enorm chagrijnig door."
Heb je dit van je vriendin of heeft vader het je zelf verteld?

Relatieproblemen zijn natuurlijk van alle dag en gebrek aan intimiteit niet zelden een symptoom of soms zelfs mede oorzaak. Maar zelf daarover conclusies trekken en openheid op deze manier naar de eigen kinderen en of de vriendin van de dochter/achterbuurvrouw, herken ik helemaal niet.

Nou ja, dat is niet helemaal waar. Ik herken het wel. Van mijn schoonmoeder.
Haar openhartigheid en de wil alles in het teken van haar seksualiteit te verklaren, hield gelijke tred met haar dementie. Verlies van decorum wordt dat ook wel genoemd.

Een opa die de problemen met zijn vrouw op deze manier verklaart kan mogelijk lichamelijk nog zo fit als een kievit zijn, maar is geestelijk zo dement als een deur lijkt me.

Verder is kibbelend oud worden heel normaal.
Daar kan dochter niks aan doen. Scheiden mag maar levert wel gedoe op.
Ik zou als ik dochter was niet meer langs gaan.
Laat ze maar bellen als ze een is staat zijn een avondje of middagje geen ruzie te maken.
Dan komt ze langs.

mogelijkheden

Ik zou kijken naar wat wel mogelijk is. Wat kan moeder nog wel? Uit eten, een korte wandeling, naar een museum.. Samen dingen ondernemen zodat je leuk gespreksstof hebt. Misschien dat vader dan niet zo op wel/geen seks gaat zitten.
Dat dochter het seksprobleem weet kan ik me wel voorstellen hoor. Ik zie het dan voor me dat moeder daarover haar hart lucht bij dochter. Kan best toch?

Niet normaal

Het lijkt me helemaal niet normaal dat de relatie tussen twee mensen wordt terug gebracht naar wel (alles goed) of geen (alles fout) seks hebben.

Dement is niet hetzelfde als gefrustreerd

Jee Miriam, je blijkt van alle markten thuis te zijn. Hoppa een diagnose vanachter je scherm. Ook gezonde mannen accepteren die situatie niet, dus waarom is iemand van 80 opeens dement? Je kunt hem aan de hand van wat hier verteld is wel betichten van gebrek aan empathie, maar dat is geen ziekte. Voor de rest kunnen ze beter naar de huisarts gaan, die kan misschien constateren dat verder onderzoek nuttig kan zijn.

Maar ...

Illustreert de brede maatschappelijke discussie over seksueel machtsmisbruik dan niet, dat het leven wel vaker wordt gereduceerd tot slechts het seksuele? Anders hadden we het toch zeker wel over machtsmisbruik in het algemeen gehad?

Eén troost: wat niet is, kan nog komen!

Wonderlijk

Wat een vreemde rolpatronen nu weer.

Kaaskopje "Dement is niet hetzelfde als gefrustreerd"
Een oude man die op zijn tachtigste onhebbelijk kattig wordt tegen zijn vrouw omdat zij zich niet meer voor hem beschikbaar stelt, die is gek.

Ik begrijp werkelijk niet waarom jij en anderen ook maar een klein beetje doen alsof dat normaal zou kunnen zijn.

Ik sluit niet uit dat ze bestaan hoor, mannen die hun leven lang bij hun vrouw blijven omdat er een gat in zit en die willen scheiden zodra dat gat gesloten blijft, maar in dat geval hoeft vriendin geen problemen te hebben. Zet buiten die man.

Kaaskopje "Ook gezonde mannen accepteren die situatie niet"
Waar haal je dat beeld in vandaan zeg?
Is dat iets van mannen? Hebben vrouwen dat niet?

Over vreemde rolpatronen gesproken?

"Sex sells" dermate goed, dat zelfs een delicaat onderwerp als seksueel machtsmisbruik kan dienen als brandstof voor publieke discussie zonder voorzitter en weerga; ja misschien zelfs zonder eind!

Miriam

Is iemand die in de 60 is dan ook gek? Wat je laatste vraag betreft: vrouwen vast ook, maar ik hoef niet de hele mensheid te noemen om een punt duidelijk te maken toch? Het gaat nú om een man.

Zet buiten die man, is gezien de ontwikkelingen op het gebied van thuiszorg niet zo'n slimme zet. De "luxe" van een verzorgingstehuis mag niet meer, een verpleegtehuis komt pas in beeld als je met een been in het graf staat.

Ja herkenning

En volgens mij is het redelijk normaal gedrag. Ik heb redelijk veel ervaring met oudere mensen en mijn voorzichtige conclusie uit al mijn contacten en gesprekken is dat het gewoon een hele klus is, dat ouder worden. Je hebt niet alleen te maken met je eigen ouder worden en de beperkingen daarvan, maar ook met die van je partner.

Momenteel bezoek ik een man die in dezelfde situatie zit als de meneer uit bovenstaand verhaal. Zijn vrouw is, behalve lichamelijk aftakelend, ook nog dementerend. Dat maakt het lastig voor een vitale man als hijzelf, die nog volop in het leven staat inclusief de behoeftes die daarbij horen. Het echtpaar komt uit een intellectueel milieu, waar kunst, literatuur en muziek een grote rol spelen. Nu is hij voornamelijk "mantelzorger" en moet haar luier verschonen, een rol waar hij zacht gezegd niet blij van kan worden. Zijn kinderen hebben hem overigens geadviseerd om een minnares te nemen. Dat mag vreemd klinken, maar ik denk dat het in zijn geval nog niet zo'n gek idee is.

In zijn geval, maar ook in de situatie die Roda beschrijft staat de relatie tussen beide echtelieden dus erg onder druk. De gelijkwaardige verhouding die de basis is van hun huwelijk is scheef gegroeid. Er is sprake van afhankelijkheid, zorgbehoefte, al dan geen behoefte aan seksualiteit. En dat heeft zijn weerslag op de stemming in huis.

Het is niet iedereen gegeven om een zorgende rol aan te nemen. En daarbij je eigen behoeftes opzij te schuiven. Ik denk dat een stukje aandacht voor die man hier best op zijn plaats is. Het valt voor hem gewoon allemaal niet zo mee. Of relatietherapie een uitkomst kan zijn: waarom niet? Als ze allebei geestelijk gezond zijn dan zouden ze het allicht kunnen proberen. Wel liefst dan met iemand die ervaring heeft met oudere mensen. Want om zo samen oud te worden lijkt me geen pretje.

Miriam

Nog even over 'gek', je had het over 'zo dement als een deur'. Je veroordeelt naar mijn mening terecht de houding van iemand die zo denkt en doet, maar zulk gedrag is geen typisch kenmerk van 'dement' zoals je aanvankelijk zei en waarop ik reageerde. Dat is gewoon een bot, gevoelloos, weinig liefdevol etc., zolang een arts geen alzheimer heeft geconstateerd.

Ben ik dan de enige die hier gewoon frustratie in ziet?

Wat een veroordelingen op basis van 3 regeltjes tekst over een verhaal uit derde hand... Allemaal diagnoses die rondgestrooid worden, de man moet maar buiten geschopt worden, of in een verpleeghuis neergepoot. Kan niemand zich dan voorstellen wat het met je doet, als je zo oud bent? Mensen om je heen vallen weg, je eigen lijf laat je in de steek (en misschien je geest ook wel), en je ziet je eigen vrouw aftakelen en moet misschien wel voor haar zorgen, iets wat je helemaal niet wil, mensonterend vindt misschien wel. Je hebt je hele leven juist in een ander rolpatroon gezeten, zij zorgde, jij verdiende het geld. En nu ineens, op je 80e (!) moet jij die verzorgende rol op je nemen. En fysiek lukt het niet meer om intiem te zijn, terwijl je er juist zo'n behoefte aan hebt in deze veranderende wereld, je hebt behoefte aan houvast, letterlijk. Het is niet makkelijk om op zo'n hoge leeftijd nog nieuwe gewoonten aan te leren, of überhaupt om je aan te passen aan zulke veranderingen.
Ik denk toch dat er eerst met deze mensen gepraat moet worden. Of dat nou maatschappelijk werk is, een therapeut, de huisarts of de dochter maakt volgens mij niet zo heel veel uit. Maar vanuit professioneel oogpunt lijkt mij huisarts en dan maatschappelijk werk of therapeut de juiste route.

Precies Rutiel

Dat, dus. Hulp en begrip in plaats van veroordelen en als gek of dement wegzetten.

Nou

Deze bejaarde man zal niet de eerste zijn die zijn afnemende geestelijke vermogens maskeert en met boosheid afreageert op zijn omgeving.
Ik zou er toch serieus rekening mee houden en in de gaten houden.

AnneJ

Wanneer iemand zich zonder reden anders gaat gedragen naar zijn omgeving is het zeker een goed idee om te kijken of er sprake is van afnemende geestelijke vermogens .

In dit geval vind ik dat er een duidelijke reden is voor de boosheid van deze meneer. Zelf zie ik niet direct een reden om naar een diagnose te gaan zoeken.

Je kunt ook alle problemen van 80-plussers op dementie schuiven natuurlijk...

Niet normaal

Rutiel "In dit geval vind ik dat er een duidelijke reden is voor de boosheid "
Want? Hij heeft recht op haar of zo?
Dat is toch een rare veronderstelling?
Dat doet toch alsof die mevrouw al haar hele leven ondergeschikt is aan zijn seksuele genoegens en dat hij nu dan, nu ze eindelijk echt hapert/weigert, terecht boos wordt?

Kaaskopje "Je veroordeelt naar mijn mening terecht de houding van iemand die zo denkt en doet, maar zulk gedrag is iets geen typisch kenmerk van 'dement'"
Nou kijk. Maar het is vooral ook geen normaal mannengedrag.
Ik stoor me aan de manier waarop seksualiteit hier als argument is ingebracht én bovendien geaccepteerd wordt als logische verklaring voor de kattigheid tussen het stel.

Alsof het normaal is.

Nou dat is het niet.
Kaaskopje "Is iemand die in de 60 is dan ook gek? "
Ja. Wat krijgen we nou zeg. "accepteert het niet"

Doe het lekker met jezelf....

Als het waar is dat paps dit probleem als oorzaak van zijn gedrag heeft ingebracht bij zijn dochter, dan zou ik toch denken dat er iets niet goed is met paps. Te schaamteloos voor woorden.
Als mams het heeft aangedragen, dan zou ik toch ook wat verder doorvragen en bovendien overleggen met paps. Komt hier een huwelijksgeheim boven: moeder haar hele leven al onder zijn knoet?

Eens met Miriam

Te absurd voor woorden. Een hoogbejaarde man is boos op zijn hoogbejaarde vrouw omdat ze niet meer in staat is om sex te hebben. Wat is dat voor enge man? Als ik zijn vrouw was, zou ik hem alsnog het huis uitschoppen (of laten schoppen, als het schoppen lichamelijk niet meer lukt

Dus: Of deze man is inderdaad dementerend, óf het is gewoon een enorm dominante en vervelende kerel die zich als een dreinende peuter gaat gedragen omdat hij zijn zin niet krijgt.

Ik zou er geen geduld voor hebben in ieder geval. Het probleem ligt bij die man, daar zou eens een hartig woordje mee gesproken moeten worden.

Miriam

Nou dat is het niet.
Kaaskopje "Is iemand die in de 60 is dan ook gek? "
Ja. Wat krijgen we nou zeg. "accepteert het niet"===

Ik ben het met je eens hoor

Terug naar het probleem

Zoals ik het lees is de man chagrijnig omdat hij geen seks meer heeft met zijn vrouw (van wie komt die informatie trouwens... dat kan ook nog een rol spelen in het geheel, maar goed).
Vervolgens komt de boodschap dat het echtpaar ruzie maakt. Samen dus.

Gedurende dit draadje wordt het probleem naar mijn mening wat eenzijdig vervormd tot een situatie waarin een man ongelooflijk tekeer gaat tegen zijn vrouw omdat hij geen seks krijgt.

Als ik de situatie begrijp zoals ik hem in de beginpost lees, dan is het probleem er eentje van onvrede met de situatie, die zich uit in ruzies. Een relatieprobleem dus.

er bestaat een specifieke vorm van dementie

met als één van de kenmerkend symptomen 'verlies van decorum'. Nu wil ik me helemaal niet mengen in de discussie of deze man daar aan zou lijden, maar het is wel iets wat je niet snel verwacht als kenmerk van dementie. Het kan dus inderdaad grensoverschrijdend gedrag opleveren wat helemaal niet past bij hoe iemand eerst was.
gr Angela

Excuus

Ik dk dat het gebrek aan sex eerder een excuus is voor de teleurstelling van zijn verwachtingen in het leven.

Een gesprek met een therapeut in de zin van relatietherapeut, kan zinvol zijn omdat hij zo aandacht krijgt voor zijn 'geklaag' en zij eveneens behoefte kan hebben aan een klankbord.

Zo ken ik een ouder echtpaar waar de man de zorgbehoevende is en zijn vrouw haar leven heeft aangepast aan zijn zorg. Nu hij in een verpleegtehuiis is , wilt zij hem niet meer zien. Zo moe is ze van het zorgen. Hun relatie is ook te vergelijken met vuurwerk en verkilling. Dus niet door gebrek aan sex maar uit vermoeidheid van de verzorgende en het moeite hebben met het accepteren van de achteruitgang en met name de angst voor de achteruitgang. De angst staat los van sex; men durft niet snel toe geven bang te zijn dus klaagt men liever over het gemis.

verdrietig

Ik zie zoiets ook bij mijn ouders gebeuren. De ene ouder ziek, de ander kwakkelend. De kwakkelende ouder loopt de hele dag op de zieke ouder te vitten. Spreekt hardop uit hoe fijn een echtscheiding moet zijn.

Ik herken hier echter wel een patroon. Is nu de ene ouder de pineut, vroeger was ik het. De hele dag door vitten en zuigen omdat ik als dochter niet de dochter bleek die ze zo graag wilde hebben, commentaar leveren, uitspreken dat ze nooit aan kinderen had moeten beginnen. nee, je hoeft geen medelijden te hebben, ik heb het allang een plek gegeven

Deze ouder kan de zorg voor de andere ouder niet aan, maar wijst de thuiszorg, die zó kan komen, af: zélf doen. Die overbelasting uit zich in vitten, zuigen en luidop zuchten dat die ouder zonder de ander beter af is.

Ik vraag me van deze man ook af of hij al langer vervelende trekjes vertoont als hij zijn zin niet krijgt. Nu is dat seks, vroeger misschien iets anders. Of dat er sprake is van niet kunnen omgaan met het ouder worden, zoals mijn ene ouder. Dan wordt er altijd wel iets gevonden om te kunnen vitten. In dit geval de seks, maar dan zit er een andere onvrede onder.

En misschien is het inderdaad alleen maar het gebrek aan seks. Dan zou meneer moeten leren zijn rechterhand te gebruiken, maar reageer het niet op je vrouw af!

We weten te weinig achtergronden. Maar het is verdrietig als je zo samen oud moet worden.

Relatietherapie? Tja, staat iemand op die leeftijd die zo in het leven staat, daar positief tegenover? Mijn ouders niet.

En zo maakt de een de ander het laatste beetje leven zuur.

Zo verdrietig...

Moeite met ouder worden

Ik denk echt dat het daarom gaat. Hij kan niet accepteren dat hij geen jonge god meer is, dat hij niet meer alles kan wat hij wil. Dat zijn vrouw ook niet meer alles kan en wil wat hij wil

Ik denk dat het een enorme uiting van frustratie is. En dan ben ik al blij dat hij zo open hierover is naar zijn dochter.

Volgens mij is het echt niet iets van dementie, dat vermoeden heb ik eerder bij zijn vrouw. Die wil tegenwoordig niets nieuws meer, ze gruwt van elke verandering. Bovendien kan ze heel boos zijn. Om niks.

Moeilijk hoor, zo oud worden. Mijn ouders waren al jong overleden. Ook vreselijk. Maar dit vind ik ook niets.

ik zou het niet willen weten

Ik snap al niet dat de dochter het wil horen. Vervolgens niet dat jij de dochter wil aanhoren. En dat je het dan nog verder deelt ook.

Bij de eerste hint van een persoonlijke onthulling was ik al weg geweest. Die man is volwassen, hij zou het van mij zelf mogen oplossen. Echt niet dat ik het allemaal ging aanhoren of zelfs oplossingen ging bedenken.

Lekker sociaal Limi

Dus als je een bepaalde leeftijd bent gepasseerd (trek je die grens dan al bij 18; dan ben je tenslotte volwassen?) kan en mag je niet meer bij anderen je nood klagen? Hulp zoeken is dan ook uit den boze? Had je maar in je jeugd moeten doen? Of zit het hem in de nabijheid? Als ouder mag je je kind nergens mee lastigvallen? En je mag bij een vriendin niet je nood klagen over de problemen met je ouders? Wat een bijzonder onaangename opstelling.

Roda, ik zou je vriendin aanraden haar licht op te steken boj maatschappelijk werk in de woonplaats van haar ouders, of bij het wijkteam. Die kan ze vinden via de site van de gemeente. Ik weet niet hoe haar relatie met haar ouders is, of ze zelf hierin wat voor ze kan betekenen of niet. Blijkbaar zijn ze heel open, dat lijkt me mooi.
Fijn dat jij naar haar wil luisteren en er onbevooroordeeld in staat, al is het vast wat ongemakkelijk, het zijn tenslotte de ouders van je vriendin, je zult ze vast al lang kennen. Hopelijk vinden ze de juiste hulp en lukt het ze om elkaar tot steun te zijn in deze moeilijk tijd voor beiden.

Pennestreek

Mag best, alleen niet bij mij graag. Over zulke onderwerpen.