Kan ik mijn man vertrouwen of ben ik achterdochtig?
Ik vertrouw mijn man niet. We zijn sinds 2001 samen. Binnen een jaar kwam ik er achter dat hij, achter mijn rug om in mijn huis, chatte met andere vrouwen. Ik zag het maar kon het niet lezen, hij zat naast mij en de kinderen riepen of ik nou eindelijk eens naar boven kwam. Toen ik terug kwam had hij alles gedeleted. Dat doe je niet als je niets te verbergen hebt. Toen we samenwoonde en ik zwanger was kwam ik er achter dat hij op MSN bij heel veel sexgroepen lid was en er ook 1 zelf had met een vrouw. Hij had daar af en toe contact mee, maar zo ver ik weet, alleen per mail.
Hij zou zichzelf overal afmelden maar ik kwam er achter dat hij alleen zijn naam in *** had gewijzigd (er stonden echt sterretjes!) aan de emailadressen zag ik dat hij het was, ook had hij een vrouwen account aangemaakt en gaf zich uit voor vrouw. Zijn verklaring: ik weet ook niet waarom ik dat doe, gewoon wat spanning zoeken denk ik en hij huilde. Hij had het wissen van de geschiedenis inmiddels ontdekt en ik vond niets geks meer. Tot een paar jaar later, hij stond op Badoo, als vrijgezel, zonder kids met een andere naam en woonplaats maar zijn foto's (die ik nog pas gemaakt had van hem, zwoel kijken op bed) waren toch echt die van hem.
Weer was het: het is niets byzonders, ik weet ook niet wat mij bezielde.
Op zijn telefoon ontdekte ik echt heel veel (heb ze niet geteld) naakt foto's veel al van vrouwen (van internet af, dat kon ik zo zien) weer later, ontdekte ik allemaal namen van vreemde vrouwen met telefoonnummers met 032 ervoor. We waren in Zwitserland en dat is het netnummer van Zwitserland.
Nee dat steld ook niets voor, dat was om een keer mij mee te verassen omdat ik een keer gezegt had het wel spannend te vinden iets met een vrouw te doen. We waren op vakantie met de kids, hoe had hij dat zich voorgesteld??? Ook gaat hij elke vakantie alleen boodschappen doen of trimmen en blijft dan uren weg. Ja het was druk in de winkel, ik ben nog even de omgeving gaan bekijken, bla bla bla
Ook kwamen er regelmatig (vanaf begin van relatie) op late tijdstippen nog sms-jes en later whats appjes. Nee dat is een collega die meldt dat het boottochtje van laatst zo leuk was (mannelijk) dat is iemand van badminton die net geland is, ze heeft geen tijdsbesef. Nu staat zijn telefoon altijd op zacht.. in zijn whatsapp ben ik geblokt (zag eerst altijd wanneer hij voor het laatst online was nu niets meer, wel als hij mij net een berichtje heeft gestuurd) zijn telefoon heeft hij altijd bij zich en er zit een pincode op. Als ik kijk als hij die wil intikken klikt hij gauw zijn telefoon weer uit. Afgelopen vakantie wil hij een foto maken van onze zoon, komt er in een foto van een mooie jongen meid in beeld, hij klikt snel zijn camera uit. Oh was iemand van Wordfeud, zij is 50 en getrouwd.
Laatst was hij onder de dekens met zijn mobiel bezig. HIj dacht dat ik sliep. Ik was toch nieuwsgierig dus ik trek die dekens van zijn hoofd af, hij schrok zich een hoedje en stopte snel zijn telefoon onder zijn kussen. Hij was aan het facebooken. ja en dat mag ik niet zien ofzo?
Onze zoon zei zelfs een keer: papa waarom heb jij zoveel vrouwen op je mobiel? zelf zag ik ook een keer een pagina op zijn telefoon met allemaal foto's. Datingsite???
Hij gaat om de week naar zijn favoriete voetbalclub. Hij zou gehaald worden had ik begrepen, maar zijn vriend reageerde niet op whatsapp. Hij zou hem wel bellen want hij had zijn kaart nog en die moest hij niet vergeten. Ik moest maar alvast gaan boodschappen doen. 3 a 5 min kwam hij de winkel binnen. mannen bellen toch vaak maar heel kort zeker als het maar om het meenemen van een kaart gaat?
De wedstrijd was laat. Normaal komt hij rond 0.00 uur thuis dan. Ik was moe. HIj zei: ga maar lekker vroeg naar bed, je merkt van zelf wel wanneer ik naast je kom liggen. Om 0.15 was hij er nog niet. Onze auto stond er niet. He, hij zou toch opgehaald worden. Ik ging rond half 1 pas naar bed, hoorde hem pas om 2 uur terwijl normaal gesproken hoor ik hem gewoon beneden rommelen, naar de wc gaan etc. Nu had ik tussen 1 en 2 niets gehoord. Zijn auto zet hij altijd voor, nu achter het huis. HIj komt altijd door de voordeur, dit keer door de achterdeur. Ik deed alsof ik sliep en vroeg hoe laat het was en hoe laat hij dan thuis was gekomen. ja rond 0.15 zei hij. Dat kan dus niet zei ik. En deed het licht aan. je liegt dat je barst zei ik kwaad. Eerst zei hij dat hij een tijd beneden had gezeten en nog naar de wc was geweest. Hij ging naar beneden en trok de wc door, kwam weer boven en zei dat hij vergeten was door te trekken. Ik ging naar beneden naar de wc en rook niets. maar de kraan stond nog wel aan, nou dat is niets voor hem om die niet goed dicht te doen!
Later was zijn verklaring: ik zag nog licht om 0.15, ik had een rot humeur en besloot nog een rondje te gaan rijden om jou er niet mee te confronteren. rond 1.00 kwam ik weer thuis en heb heel lang stil op de bank gezeten. Ik geloof hem niet! is dat zo gek na alles wat ik ontdekt heb in de loop der jaren?
Maar mijn vinger erop leggen kan ik niet. Wat is er nou aan de hand?
Ik voel me ontzettend ongelukkig in onze relatie, al jaren!
Ik denk heel vaak aan scheiden maar ik hou eigenlijk nog van hem en dus blijf ik maar twijfelen.
heeft iemand met een objectieve kijk ook alarmbellen die afgaan bij het lezen van dit verhaal? of ligt het nou aan mij?
Hallooooheee!
Lees je eigen verhaal nog eens en stel je dan voor dat het je beste vriendin is die dit schrijft ( in feite moet je ook je eigen beste vriendin zijn) wat zou je dan tegen haar zeggen???
Ik vraag me af welke kwaliteiten deze man heeft wat hem nu zo speciaal maakt voor jou....
klopklop
even wakker worden 
Die van mij heeft ook zo'n tovermobiel die altijd NET uitging als ik voorbij liep. En zijn facebook klikte hij altijd net weg als ik opstond van de bank. Heel erg leuk was dat om hem bijna een zenuwinzinking te zien krijgen als ik dus maar op bleef staan (of deed alsof) of onverwacht achter hem stond.
Hoe doorzichtig opvallend. Denk niet eens dat ie vreemd ging, maar wel genoot van aandacht en complimenten over hoe fantastisch hij wel niet is in luisteren en adviseren.
Deed die flapdrol dat nou thuis maar.
Enfin om een lang verhaal kort te maken: ik ben gescheiden (nog vele andere redenen erbij) en ik ga voor een gelukkig leven alleen en als er iemand binnenwandelt die mij wél op nummer 1 zet, dan hoop ik nog eens gelukkig te worden mét partner. Maar het leven dat ik had hield ik niet meer vol.
Denk voor jezelf: is dit wat je wilt en verwacht van het leven met een partner?
Zonee dan ga je vanaf nu keihard voor jezelf opkomen, op wat voor manier je dat ook wilt doen.
Wakker worden
Dus vanaf 2002 rommelt hij al met anderen en jij vraagt aan ons of je hem kunt vertrouwen? Ik vind het sneu voor je dat je niet eerder bij hem bent weggegaan, dat had je een hoop onrust en achterdocht gescheeld.
Ik hoop voor je dat het tot je doordringt dat hij veel aandacht van andere vrouwen nodig heeft, nu je je verhaal zo achter elkaar op papier ziet.
Sterkte ermee.
vermoedens
Ik weet ook wel dat het allemaal niet klopt maar in hoeverre moet ik dit als ontrouw zien? ik denk dat hij inderdaad ook heel veel aandacht nodig heeft en ergens vermoed ik ook dat hij sex verslaafd zou kunnen zijn. Het is vreemd want mij raakt hij amper aan soms. Er zijn periodes dat hij mij meer knuffelt en sexuele toespelingen maakt, maar in bed neemt hij niet zo vaak het initiatief. Ik zeg weleens wanneer word jij nou eens volwassen, je blijft maar sexueel getinte grapjes maken. In bed had ik niets te klagen. Als we sex hebben is het goed, in zoverre bevredigend. Maar vaak gebeurt het niet. Als ik vroeg erin lig komt hij laat naar bed, als ik niet vroeg naar bed ga gaat hij vroeg naar bed. We gaan bijna nooit samen naar bed. Vrijen doen we 1 a 2 keer per week, meestal in het weekend 's morgens. Maar het gebeurt nu ook weleens anderhalve week niet. Op zich heb ik daar niet zo'n probleem mee maar het zet me wel aan het denken. Hij had altijd veel behoefte. Ik heb wel gelezen dat het ook bij mannen op een gegeven moment minder wordt de behoefte.
Tja waarom blijf ik bij deze man? Het vlammetje in mij wakkert toch steeds weer aan en het is een echt heel erg aantrekkelijke man met een onwijs lekker lichaam. Hij sport veel dus bij hem geen lelijk buikje. maar goed, ik kan waarschijnlijk beter een man met een buikje hebben die wel lief is en zorgzaam dan een lekkere kerel die zijn aandacht waarschijnlijk op andere vrouwen vestigt.
Vanmorgen pakte hij me vast in bed, ik reageerde niet. Ik ben gewoon zo boos! Hij is echt vaak weg, de afgelopen dagen en komende dagen is hij 7 van de 9 avonden weg!
er is ook ontevredenheid van mijn kant omdat hij wel vaak pleziertjes heeft en ik wat minder. Dat was voorheen anders maar ik heb wat sociale kontakten afgekapt omdat er te veel geroddeld werd. Hij werkt, ik zit de hele dag thuis en dan ook s avonds veel. Is hij er dan zit hij op de bank en zapt en kijkt wat HIJ leuk vindt.
Zucht ik ben gewoon een zielig figuur die niet meer op een flatje wil wonen en van het minimum wil leven met mijn kinderen. Tegen alleen zijn kan ik ook slecht. Maar dit is het ook niet. Ik moet kiezen tussen 2 niet leuke dingen. En omdat de relatie soms toch ook wel leuk kan zijn blijf ik maar, en ook voor de kinderen uiteraard. Moet ik dan gewoon maar niet zeuren en alles slikken????
Wake up and smell the coffee
Je weet het zelf al lang natuurlijk. Volgens mij is dit het belangrijkste in je verhaal:
"Ik voel me ontzettend ongelukkig in onze relatie, al jaren!"
Daar kun je wat aan doen.
Klopt Charis
We lopen ook bij een therapeut en zijn een weekend een soort van therapie gaan volgen waar je beter leert te communiceren door echt je gevoel te laten zien. Dat weekend voelde ik me dichterbij hem dan ooit en hij beloofde mij zijn gevoel te laten zien, mij dichterbij te laten. Nou als je na een slecht wedstrijd een blokje om gaat rijden omdat je mij niet wilt confronteren met je slechte humeur laat je mij dus niet toe. Ik kan niet verwachten dat hij in 1 keer daarin veranderd maar ik ben er wel boos om en ook om de smoesjes die hij die avond vertelde. Ik wil geloven dat hij een blokje om reed en dat ik hen om 1 uur niet binnen heb horen komen maar dat blijft moeilijk. Hij heeft al meerdere dingen achter mijn rug om gedaan dus waarom dit keer niet. Ik ben zelf trouwens ook niet zonder blaam maar goed, ik ben gestopt met het contact met die andere man en zoek verder op geen enkele manier contact met het andere geslacht. En ik denk hij wel via internet waarom anders zo geheimzinnig doen met zijn mobiel. Voor mij voelt dit alsof hij een dubbelleven leidt.
Ik heb hem meerdere malen laten weten ongelukkig te zijn maar een beetje extra aandacht of een keer iets afzeggen voor mij zit er niet in blijkbaar. Aan tafel zit hij ook de krant te lezen en te praten met ons. En nu moet ik mijn excuus aan gaan bieden dat ik boos werd en de krant van tafel veegde?
hmm
Je man klinkt onvolwassen, inderdaad, maar... jij ook. Wordt het niet eens tijd om te bedenken wat voor voorbeeld je wilt zijn voor je kinderen?
Wat wil je ze meegeven? Dat het enige wat telt is dat een vent 'lekker' is en geen buikje heeft? Dat alles beter is dan alleen zijn? Dat je niet met elkaar communiceert, maar als kleuters met elkaar omgaat (de krant van tafel vegen en dan gaan wellis nietissen over wie er sorry moet zeggen?)
Kom op zeg, dit is toch geen relatie?
De kinderen
Weten toch niet dat ik blijf om zijn uiterlijk?!!
Ik blijf ook omdat ik de kinderen geen scheiding aan wil doen. Ik ben al ooit eens gescheiden en het is al moeilijk genoeg zo deze situatie.
Ik weet dat het verre van ideaal is maar er zijn ook tijden dat we wel lief tegen elkaar zijn en lekker tegen elkaar aan zitten en knuffelen, dus ze zien echt niet alleen maar kommer en kwel, gelukkig!
Klopt een welles/nietes spelletje is ook te kinderachtig voor woorden. maar aangezien ik voor 90& de gene ben die sorry zegt, hou ik dit keer mijn poot stijf. Ik wilde hem gewoon wakker schudden dat hij verkeerd bezig is, wie leest er nou de krant tijdens het eten en wil dan ook nog tussen het lezen door een gesprek voeren?
Andere keer zit hij weer op zijn mobiel te kijken en half te luisteren naar mijn verhaal. Soms kan ik heel redelijk zijn en vertellen wat het mij doet als hij zus of zo doet, maar mijn redelijkheid is even heel ver te zoeken.
Het liefst pak ik een weekendtas in en ga ik een tijdje weg, maar ja ik heb kinderen, mijn man werkt fulltime en ik heb niemand hier in dit dorp waar ik heen zou kunnen gaan.
De komende 2 avonden is hij weer weg dus praten komt er ook niet van. na het sporten is hij moe en vrijdag zal hij wel na 0.00 pas thuiskomen dan heb ik ook geen zin meer in een gesprek.
staar
je niet blind op de effecten van een scheiding. Denk ook eens aan alle boodschappen die je kinderen nu meekrijgen over hoe man en vrouw met elkaar omgaan....
ruzie's van de laatste 2 weken
Tot 3 weken terug ging het eigenlijk weer redelijk met ons. We waren naar een weekend geweest waarin je over je gevoel moest schrijven en daar over praten en vragen stellen. Niet echt therapie maar wel heel heilzaam. Voor mijn gevoel waren we echt dichterbij elkaar gekomen. Door dat late thuiskomen en tegenstrijdige antwoorden is mijn woede weer aangewakkerd, want kan ik hem nou vertrouwen of niet?
We maakten tot 3 weken terug eigenlijk zelden nog ruzie en toonden genegenheid naar elkaar toe. Tuurlijk was er weleens onenighed maar daar leden de kinderen niet of nauwelijks onder.
Ik merk dat ik er heel veel boosheid in mij zit omdat ik alles maar heb laten gebeuren en hem telkens weer vertouwen schenk. Misschien is hij vorige week zaterdagnacht gewoon thuis gekomen na een rondje rijden maar het voelt gewoon niet zo. En dan ga ik aan mezelf twijfelen. Heb ik hem inderdaad niet eerder gehoord, was hij echt om 1 uur thuis en kwam hij na een uur pas boven? ik had het er gisterochtend met een vriendin over en ging met een rot gevoel naar huis want ik zou zo graag willen weten of hij de waarheid spreekt, kan ik hem vertrouwen, is hij niet op zijn mobiel op internet met andere vrouwen bezig? (wat hij dus aantoonbaar wel was jaren terug, alleen nu hij een mobiel is valt er niets meer te controleren helaas, anders zou ik dat zeker doen)
laatste deel weggevallen
ik had er nog achteraan gezet dat het eigenlijk wel erg is dat ik hem zou controleren. Want stel ik vind niets in zijn telefoon betekent dat hij dan echt te vertrouwen is? Daarbij ik heb zijn vertrouwen ook geschaadt, hij heeft mijn mails naar een andere man toe op hotmail (die ik had verwijderd) ook weer terug getoverd op de laptop en heeft mij dat vergeven. Te gemakkelijk vind ik want hij heeft er, op vorige week na, nooit over. Maar het vermoeden bestaat dat wel dat hij mij controleert want ik kreeg meerdere meldingen van microsoft dat iemand mijn emailadres wilde veranderen en dat ik mijn wachtwoord opnieuw moest instellen. maar ik twijfel of hij dat is en of de meldingen echt waren. Echter heb ik mijn wachtwoord wel veranderd terwijl ik eigenlijk dat mailadres nooit gebruik. Er zitten flinke barsten in onze relatie, proberen die elke keer te lijmen maar het heeft flink zijn sporen achter gelaten. Soms denk ik, we zijn nog steeds bij elkaar dat moet dan toch een reden hebben?
Je weet het al
Je weest het allang, maar je wil het niet. Je geloof in jouw liefde voor deze man is echt. Maar hij is je niet trouw, denk ik. Toen ik pas getrouwd was, ergens in 1873, ontdekte ik een aangekruiste advertentie in een seksblaadje achterin de kast. Dat was nog in de tijd voor internet en mobieltjes. (ex)Manlief praatte er wat overheen, oud blaadje...(had zelf gezien dat het van recente druk was. Blaadje werd werd letterlijk in de kachel gemikt, want we hadden een houtkachel.
Internet deed zijn intrede en bij het opruimen van de cookies vond ik sites met titels die er om liegen. Ik confronteerde hem er op een ietwat plagerige manier mee, dus niet beschuldigend. "O, dat zullen de kinderen wel hebben gedaan." Ja, sorry, de oudste en autistisch, speelde alleen via cd-rom een spel en de jongste was 1 jaar oud!
Ik heb toen tegen mijn (ex)man gezegd: "dat je liegt, is één ding maar dat je denkt dat ik zo stom ben het nog te geloven ook."
Toen jaren later bleek dat hij een verhouding had met een andere vrouw, had ik meteen zoiets van... dit is niet de eerste. Ook mijn (ex)man had/heeft een prachtig lijf én een hoge seks-drive terwijl ik, je weet het zelf met kinderen, juist een mindere had. Er waren minder signalen dan jij hebt gekregen (tijd zonder mobieltjes) maar achteraf denk ik dat ik wel stom genoeg was om hem te blijven geloven. Jij houdt van hem... hij ook. Haal de schellen van je ogen.
Kinderen
Wat wil je de kinderen meegeven? Ik heb het ook nog vier jaar aangekeken vanwege de kinderen. Het is niet gelukt. Ik ging eraan kapot. De kinderen kon ik door mijn depressie niet goed verzorgen. Wees de stap voor. Kinderen zijn flexibeler dan je denkt. Loyaler ook.
Sterkte! Ik weet wat je doormaakt.
Mooi bord
Heb je wel eens gehoord van de gezegde: van een mooi bord kan je niet eten? Jij wil dat blijkbaar wel graag, dus zeur dan niet, accepteer dat je man zal niet veranderen en dingen doet waar je niet blij van wordt. En laat jezelf voor de zekerheid regelmatig controleren op geslachtsziektes.
Als je zijn manier van doen en deze manier van leven zat bent, dan wil je heus wel op dat flatje zitten en vertel je die man vandaag nog dat je klaar met hem bent.
Weinig seks
Weet je, het klinkt toch echt alsof jouw man verslaafd is aan seks/porno/aandacht buiten de deur. Dat hij jou nauwelijks aanraakt is daarmee niet in tegenstrijd, integendeel zelfs. Jij als partner waarmee hij dagelijks samenleeft kan nooit de spanning en geilheid bieden van het nieuwe en onbekende en verbodene.
Deze man is fout voor jou en je weet en je kiest ervoor je kop in het zand te steken.
mag ik
nog wel opmerken dat 1 a 2 keer in de week sex niet weinig is?
Verder zijn jullie beiden dus niet schuldvrij, alleen is zijn geval chronisch.
Ik weet hoe lang het kan duren eer 'men' knopen door kan hakken. Maar voor een strakke buik en een leuke kop zou ik niet blijven. Nu heb ik sowieso al niks met strakke buiken, maar wat ik bedoel is dat mij dat een vrij oppervlakkige manier van liefhebben lijkt.
Wat mij ook opvalt
Is dat je nergens schrijft hoe jij het roer op jouw leven in handen neemt. Hij sport, werkt, hobbies, bezigheden. En jij dan? Gescheiden zijn is toch niet hetzelfde als alleen op een flatje zitten? Dat heb je toch zelf in de hand? Stel je je zo afhankelijk op of lijkt dat maar zo? Ik krijg uit jouw verhaal weinig van jouw identiteit mee, behalve dan dat je blijkbaar hecht aan welstand en gezelschap (ook als dat gezelschap blijkbaar minder hecht aan jouw gezelschap)
depressief of winterdip
Ik denk dat ik momenteel in een winterdip of depressie zit want ik heb soms helemaal nergens zin in.
Ik zit veel thuis en heb nauwelijks hobby's.
Ik doe wel vrijwilligerswerk en heb vrienden. Ik onderneem wel grotere dingen. Naar de sauna soms, bioscoop, uit eten of theater.
maar door de weeks niet zo heel veel behalve met vrienden hier iets drinken en kletsen en bij 1 van hun thuis.
Ik heb ook ADHD (pas geconstateerd) en ben veeleisend in een relatie. Vroeger ben ik veel alleen geweest, ouders gescheiden, vader zelfmoordpoging gedaan, oma zelfmoord gepleegd, broertje waar heel veel aandacht naar uitging omdat hij moeilijk leert. Nooit complimentjes, aai over bol of liefdevolle dingen gehoord. Het was op zich geen slechte jeugd maar liefdevoller had wel gekund denk ik zo, ook wat ik zag in mijn omgeving bij vriendinnen. maar goed, ik heb hier EMDR voor gehad en verschillende therapieeen. Feit is dat ik snak naar aandacht en dat partner dat ook niet altijd kan geven, dat snap ik ook wel. ik ben een complex iemand en gedij ook slecht in groepen omdat ik wel mee kom met gesprekken maar toch voel en zie dat ik anders ben. maar goed wat ik zei: ik heb vrienden, 3 daarvan al meer dan 20 jaar dus wat dat betreft mag ik niet mopperen. Ik heb best veel relaties gehad (5 van 10 maanden en langer en diverse van een paar maanden) en nu eindelijke een lange van bijna 12 jaar. Wil en kan dat niet zo maar opgeven. Ik kan idd moeilijk alleen zijn..
afgelopen zaterdag naar de sauna geweest en heel veel aandacht van mijn man gehad. was een heerlijk dagje en avond.
Oh my
Alsof ik m'n eigen verhaal aan het lezen ben. Mijn man heeft ook veel contacten met vrouwen via whats app en messenger. Hij vergat z'n telefoon tien hij ging werken. Ik trok de telefoon uit de oplader en zag dat hij een bericht had ontvangen. Ik rende hem achterna om hem z'n telefoon te geven. Terug in huis pakte ik z'n tablet om te kijken van wie dat bericht was. Ik heb er foto's van genomen en 3 seconden later was het bericht verwijderd. Gelukkig gad ik foto's en kon ik in alle rust de berichtjes nalezen. Daarin stond dat wanneer ze elkaar zouden ontmoeten het zou uitlopen op sex. Ik had inmiddels een hartslag van 200. En nu ik dit verhaal schrijf schiet m'n hartslag weer omhoog. Ik heb hem later met mijn bevindingen geconfronteerd zijn antwoord was dat het niks betekende en dat het alleen zijn ego streelt. Ik ben nog meer van die berichten tegen gekomen aan een andere vrouw dit is allemaal ongeveer een half jaar geleden gebeurd. Ik dacht dat hij er wel klaar mee was. Ik heb haar ook een bericht gestuurd dat ze MIJN man met rust moest laten. Maar sinds enkele dagen zie ik dat hij haar weer heeft opgezocht via fb. Ook ik denk dit zal altijd zo blijven. 11 jaar geleden heb ik ook zo'n soort beticht van hem gezien en nu elf jaar later gaat het gewoon door. Pfff ik jan nog wel een uur schrijven maar voor nu laat ik het hier even bij. Scheiden of niet scheiden thats The question
