Relaties
madee
24-06-2019 om 20:46
Jubileumfeest ouders overslaan?
De laatste jaren heeft de band met mijn familie nogal op de proef gestaan. Ik hou het kort, de 2 belangrijkste dingen en het globale voortraject zijn:
Voortraject: Bij zo ongeveer alle belangrijke jubilea/verjaardagen/uitvaarten zijn mijn gevoelens, emoties, ideeën, wensen aan de kant geschoven ten gunste van mijn andere broer/schoonzus/zus/zusje/zwager, vanaf nu sibs genoemd (naar het Engelse siblings). Dit speelt al vanaf jonge leeftijd vanaf een heftig verlies, dit is een diepgewortelde pijn die opspeelt zodra er 'weer iets' gebeurt, maar blijft evenzogoed telkens weer gebeuren in nieuwe situaties. Het is een ongezond patroon.
Gebeurtenis 1: mijn ouders wilden geen getuige zijn op mijn 2e huwelijk, om de gevoelens van mijn zusje te sparen (zij was verliefd op hem, is nog steeds getrouwd en mijn man en ik waren allebei single - ik heb het erg tegengehouden om haar te sparen, maar hij wilde duidelijk mij en niet haar) Mijn ouders zijn dus niet op onze trouwdag geweest, bijzonder pijnlijk en vernederend. En ik heb hierbij iedereen de hand boven het hoofd gehouden om niemand in diskrediet te brengen.
Gebeurtenis 2: mijn zoon is openlijk door de sibs overgeslagen met een bepaalde verjaardag, hierover heb ik destijds een topic hier geopend 2017 (voor wie wil weten hoe het zat heel kort: hij kreeg op een gezamenlijk feestje geen kadootje terwijl de andere jarigen in de rij die in dezelfde week jarig waren wel iets kregen). Mijn ouders waren het volledig met mij eens, maar hebben het niet voor mijn zoon/ons opgenomen (ik vermoed dat ze meer belang bij de relatie met de sibs hebben, zij wonen om de hoek en wij verder weg)
En nu...vieren mijn ouders dit jaar een huwelijksjubileum die ze met alleen hun kinderen en kleinkinderen willen vieren. De uitnodiging is binnen.
Ik heb er lang over nagedacht, en uiteindelijk kom ik tot de conclusie dat ik uit zelfrespect mijn ouders deze keer niet tegemoet wil komen. Ik wil dus niet naar het feest. Door gebeurtenis 1 voel ik me daartoe niet meer verplicht.
Wat vinden jullie?
Wilgenkatje
26-06-2019 om 13:58
Gezichtspunten
Wat je vertelt, roept vragen op. Je beschrijft eerst dat je vader is begraven terwijl jij uit logeren was gestuurd. Toch ? Later vertel je dat je moeder vanaf je tiende jou vaak belastte haar moeilijkheden in haar tweede huwelijk. Uit deze twee gegevens concludeer ik dat je jong was toen je vader stierf. Ben je de jongste thuis? Vond de familie je misschien te klein voor de begrafenis ? Dat vinden we nu over het algemeen ondenkbaar, maar het kwam vroeger meer voor dat jonge kinderen buiten zo’n verdrietige gebeurtenis werden gehouden. Heb je later de reden gehoord ?
Hoe dan ook, je voelt jezelf altijd al buitenstaander. Ben het eens met Psycholoog etc. Communiceer helder. Dat helpt je verder.
Nog iets. Ik begrijp niet zo goed waarom je contact met je moeder nu zo minimaal mogelijk wilt houden en bereid bent extra hindernissen op te werpen, terwijl je wel op de hoogte wilt zijn als ze ernstig ziek is/overlijdt/ begraven wordt. Is het niet logischer om nu iets waardevols te maken van jullie relatie? Als iemand dood is, valt er niets meer te delen.
Flanagan
26-06-2019 om 14:07
Band met je moeder
Ik ben tegen liegen maar in dit geval zou ik op de feestdag kiezen voor afmelding wegens ziekte, diarree of norovirus.
Zo hebben jij en je gezin geen last van naweeën.
Als dit tegen je principes is, denk dan even terug aan de keren dat ze jullie onheus behandeld hebben.
Met afmelding wegens ziekte, blijf je nog wel op de hoogte van het welzijn van je moeder.
Saar
26-06-2019 om 14:20
Natuurlijk liegen
Niet zo groot maken, gewoon een mooie smoes bedenken, daar proberen lol in te hebben.
En dan het even laten rusten allemaal, of met jezelf aan de slag opdat je wat volwassener, steviger staat en hier betere keuzes in kunt maken in toekomst.
madee
26-06-2019 om 19:19
met gevoelsmatige dingen
kan ik niet terecht in mijn familie, dat is wat telkens pijn doet. Mijn gevoelens en emoties zijn denk ik ook dieper en heftiger dan die van de rest, of ik kan ze moeilijker hanteren. Als ik dat accepteer en een beetje meedoe zoals de rest zou dat makkelijker zijn. Ware het niet dat dat niet mijn aard is en ik juist ook veel te eerlijk ben. Ik wilde serieus dat ik makkelijker kon liegen, met mijn eerlijkheid doe ik mezelf vaak tekort (en zeker in mijn familie) Jezelf kwetsbaar opstellen wordt niet overal gewaardeerd of als kracht gezien, en bij ons thuis juist tegen je gebruikt.
Wat dat betreft zou een oplossing zijn dat ik een goede smoes verzin, ik had daar zelf ook aan gedacht. Heb ik ook wel eens eerder gedaan. Want ik weet zeker dat oude koeien of op revanche spelen ook heel veel pijn doen, en ook geen recht aan mijn gevoel.
Blijft lastig.
Ik heb een goede smoes nodig
madee
26-06-2019 om 19:34
@Wilgenkatje
Ik weet dat het vroeger vaker zo ging, het was het excuus van mijn moeder dat haar vrij pleitte. Slachtoffer van de tijd...maar dat betekent niet dat het daarom geen gat in mijn zelfgevoel had hoeven slaan. Of dat het patroon van 'schuif haar maar aan de kant' keer op keer herhaald moet worden. Het betekent alleen maar dat er veel mensen zijn zoals ik, met diezelfde pijn. En het is hard werken om dat te helen.
Het oppoetsen van de relatie met mijn moeder heb ik al heel vaak gedaan, het is alleen nooit blijvend of stevig gebleken. Er komt nl altijd weer een moment/gebeurtenis waar gevoelens/emoties bij komen kijken en het oude patroon weer verschijnt. En het lijkt elke keer zwaarder te vallen, moeilijker overheen te zetten. Na al die jaren, nog steeds, telkens weer dat patroon...
Natuurlijk zijn er zat leuke dingen met mijn moeder geweest, en in onze betere tijden gaat het gemakkelijk, zolang het maar oppervlakkig en vlug is. Maar dat neemt wel af. En hoewel ik heb altijd alle begrip voor haar heb gehad, is dat sinds de laatste gebeurtenissen wel zo'n beetje op.
madee
26-06-2019 om 19:39
@Flanagan en @Saar
Heerlijk lijkt me dat, goed idee dus. Beetje laveren tussen de stormen door.
Wilgenkatje
26-06-2019 om 22:35
@madee
Je hebt helemaal gelijk - gebruiken die men ooit ‘ gewoon’ vond kunnen wel degelijk schadelijke gevolgen hebben. Jij zit ermee. Al heel lang.
Merel
27-06-2019 om 10:00
goede smoes...
Een uur van te voren afbellen (anders gaan ze nog verplaatsen ook) , zeggen dat het echt niet lukt, dat je hoopte dat het beter zou gaan maar dat jullie gisteren vermoedelijk iets gegeten hebben wat niet goed gevallen is. Nu hebben jullie last van erge misselijkheid en diarree....en ach, jullie kunnen echt niet komen.
wil40
27-06-2019 om 12:04
Een uur.
Wat zou ik dan nog extra balen, voor 4 personen onnodig een diner betalen. Zo erg ziek, het hele gezin en dan één uur van te voren afbellen, ik vind het niet kunnen.
Merel
27-06-2019 om 12:13
klopt eigenlijk wel
Ja dat is wel zo, is lullig. Dan zou het een smoes moeten worden waarbij ze dan het feestje niet gaan verzetten, maar dat ze ook niet hoeven te komen, dat wordt lastiger.
Zou je werkelijk moeten betalen voor die 4 personen? Ik heb wel eens gereserveerd in een restaurant voor 10 personen maar op het laatste nippertje kwamen we toch maar met 8, die 2 werden verder niet berekend in de totaalprijs.
Maar komen ze wel met 4 personen eigenlijk, man ging al niet mee in ieder geval, en ik lees over 1 zoon (maar het kunnen meer kinderen zijn natuurlijk) Dus dan tel ik tot nu toe 2 personen die gaan afbellen ivm mijn verzonnen buikvirus (bijvoorbeeld)
Flanagan
27-06-2019 om 14:09
Pech
Even het andere draadje nagelezen voor wat feiten. In ieder geval in de zoon te jong om ‘s avonds over straat te gaan naar een restaurant dat niet in dezelfde plaats ligt.
Man zou sowieso niet gaan, dus als Madee een besmettelijke norovirus heeft opgelopen, is het pech voor de anderen.
Voordeel van Norovirus is wel dat ze dat de avond ervoor kan melden. Zo kan het restaurant rekening houden met de schikking van de stoelen.
——-
Afmelden kan natuurlijk wel leiden tot nog meer afstand tussen oma en jouw kinderen. Je kan het nog wel vinden met je zus. De vraag is of je het echt niet kan opbrengen om daar heen te gaan, al was het maar voor je kinderen en het contact met hun tante en evt neefjes en nichtjes.
Maar als je echt je been had gebroken, had je ook niet gekund.
———
Je vrees voor de toekomst:
Wel als je moeder hulpbehoevend wordt, is de kans groot dat de sibs je bellen. Al was het maar om de zorg te verdelen.
Conclusie:
Ga gewoon, al was het maar voor je zus. Ik zou alleen niet in het nieuw gaan.
madee
27-06-2019 om 21:34
die zus
de 'pestkop', daar ben ik juist ook even klaar mee, sinds die verjaardag van zoon.
Ze zet anderen graag voor schut met lullige opmerkingen, en ik heb er vorig jaar 1x iets van gezegd, dat ze echt te ver ging in een bepaalde situatie (heel rustig, en mijn man en ouders gaven me volledig gelijk en vonden dat ik het goed had gebracht) maar sindsdien is die relatie (die zich voorzichtig aan het herstellen was) ook weer bekoeld. Nu gaf ze me laatst een uitgaanstip met kusje via de app, zo uit het niets, daar heb ik netjes voor bedankt met een kusje terug (niet meteen, maar toch). Ze vroeg ook naar iets dat ze alleen van mijn moeder kan hebben gehoord, daar heb ik niet op geantwoord.
Ik zie wel dat zij ook gewond is vanwege vroeger, en heeft een patroon ontwikkeld dat haar toen hielp maar m.i. nu op volwassen leeftijd niet meer siert of past (=doe maar gek, iets om te lachen, afleiding van moeilijke dingen, wie moeilijk doet daar maken we een grap om of laten we overal buiten en doe je lekker mee met mij want die ander is gek - ja inderdaad, net het schoolplein - Kanjertraining rode pet voor wie het kent) Maar goed, ik wil momenteel ook met haar liever niets van doen hebben, ik voel me te geraakt, want via mijn kind gespeeld. En ik wil niet nog een keer gewond raken.
Soms voel ik me net een straat- of zwerfhond. Doet alles voor een beetje liefde of aandacht en wordt daarna weer weggejaagd. En komt daarna toch weer terug. Voor een kruimel aandacht of eten. En dat patroon wil ik juist doorbreken.
Ik weet wel dat ik, wij, niet naar het feest gaan. De vraag is alleen nog: hoe pakken we dit aan. Ik ben wel van de eerlijkheid, ik moet mezelf kunnen aankijken in de spiegel. Maar als ik gehoor verwacht, kom ik waarschijnlijk weer bedrogen uit en werkt dat nog meer onbegrip en kwetsuren bij moeder en onze relatie in de hand. Anders was al dit soort dingen nooit zo gelopen.
Ik zou willen dat ik een reden had die zowel eerlijk is als legitiem. Vooralsnog reageer ik nog even niet op de uitnodiging.
Ik ga vragen of mijn beste vriendin die dag niet even kan trouwen of zo
Heb me overigens aangemeld bij een therapeut, die ik al van iets anders ken en vertrouwd voelt. Kan ik pas na het feest bij terecht, maar het lijkt me toch wel goed voor me. Steuntje in de rug om betere beslissingen op goede basis en in passende vorm te kunnen nemen.
tsjor
28-06-2019 om 09:25
Veranderen
Madee, jij wil dat de mensen uit je gezin veranderen. Je zus moet gehoor geven aan wat je zegt, want jij hebt gelijk. Zelfs je zoon bevestigt dat je gelijk hebt. Je hebt ook gelijk, maar dat is eigenlijk niet zo relevant. Het gaat niet om wat goed is.
Het overlijden van je vader en de manier waarop jij er toen -wellicht met goede bedoelingen, -ik was ook niet op de uitvaart van mijn vader, maar ik kon het wel vanuit een raam zien- erbuiten gehouden werd heeft bij jou traumatisch gewerkt, zo lijkt het. Dat kunnen familieleden niet voor je oplossen.
Ondertussen speelt iedereen een rol. Je hebt daar een bepaalde kijk op, maar de overige familieleden delen jouw kijk niet. Dat wil niet zeggen dat je ongelijk hebt, alleen gaan andere mensen zich niet gedragen naar jouw gelijk.
Ieder speelt een rol, een merkwaardige rol soms: jij het (arrogante, je noemde een ander woord) buitenbeentje, een ander de prinses, de ander met de foute grappen. De treurende en zeurende weduwe, en de stiefvader.... je kunt er een mooie Franse film van maken. Je kunt je er ook tussen begeven en het van een afstandje aanschouwen en kijken hoe ieder zijn of haar rol op dat feest volledig waarmaakt: ah, daar is de zus met de foute grappen.
Ik ben niet zo'n voorstander van niet gaan. Het voelt als je (verongelijkt) terugtrekken in je eigen gelijk. Je stelt ondertussen hoge eisen aan de anderen: moeder moet niet zeuren, stiefvader moet aardiger zijn, de prinses moet afwassen en de grappen moeten beter. En liefst komen ze allemaal hun verontschuldigingen bij je aanbieden.
Dit zijn ze. Dit is jouw geschiedenis en je gezin van herkomst. .zij spelen hun rol, jij speelt jouw rol (als buitenbeentje en onderhuids ook als criticaster). Je hoeft er geen vrienden mee te worden. Op een bepaalde manier blijven jullie met elkaar verbonden, al is het van een grote afstand, ieder heeft een eigen leven. Mocht jouw moeder iets overkomen, dan zijn zij er ook. Mocht een van hen iets overkomen, dan voel jij dat toch.
Met een minimum aan interesse in hun leven, zou je, ook voor jezelf, al een heel eind komen. Je commentaar kun je dan bewaren tot de terugreis.
Tsjor
-
tsjor
28-06-2019 om 10:23
Alternatief
Als je eerlijk wil zijn, kontakt met je moeder wil houden, maar niet naar het feest wil, dan zou je ook kunnen zeggen dat je niet naar het feest wil komen, maar dat je je moeder |(en stiefvader) uitnodigt voor een etentje met jouw gezin.
Tsjor
Psy etc
28-06-2019 om 12:38
Alles wat Tsjor zegt, en ........................
ik ben ook een voorstander van toch maar wel gaan; een paar uurtjes en je bent er vanaf. Vat 't op als een tandartsbezoek, daar kun je tegen opzien, 's ochtends met een knoop in je maag wakker worden, maar zelfs bij de meest nare wortelkanaalbehandeling sta je met een een uurtje weer buiten. Nu ben je er weken over aan het malen en maakt het groter en beladener dan dat het in feite is. Doorzichtige smoezen trapt niemand in, en ze tasten je eigen integriteit aan.
Limi
28-06-2019 om 15:30
Integriteit
Ik zou juist vinden dat het mijn integriteit aantastte als ik ergens heen zou gaan terwijl ik heel goed wist dat ze me daar slecht zouden behandelen. Ik zou mezelf dan namelijk nog slechter behandelen dan die anderenij behandel
Knurf
28-06-2019 om 16:01
Geen smoesjes
'Mijn ouders zijn dus niet op onze trouwdag geweest, bijzonder pijnlijk en vernederend.'
Ik zou geen smoesjes verzinnen, maar gewoon eerlijk zeggen dat de sfeer in de familie niet goed is dat jij en je man daarom niet naar dat feest komen.
tsjor
28-06-2019 om 16:53
Slecht behandelen
De voorbeelden zijn verhalen uit het verleden. En daar ligt veel oud zeer, dat is duidelijk. Maar het is de vraag of je daar nu de rekening van moet presenteren.
Een foute grap wil niet zeggen dat iemand je slecht behandelt Of omgekeerd: niet naar het feestje gaan met de mededeling dat ' de sfeer ind e familie slecht is' is ook een vorm van slecht behandelen. Zeker als niet heel helder is wat de familie dan moet verbeteren aan de sfeer of hoe ze het verleden recht kunnen zetten.
De afwezigheid van de ouders op de bruiloft is pijnlijk, maar dat Madee en haar man al jarenlang gelukkig zijn met elkaar is toch de beste revanche? Gewoon samen er zijn, ja, als steen des aanstoots wellicht voor anderen, maar dat is hun probleem. Zelf beter leren omgaan met wat je kwetst kan ook zinvol zijn, in plaats van ' als zij...dan ik ook'. Familie is een mooie oefenplek. Beter kan betekenen: iets directer reageren, of juist negeren, of humor ervan maken, of uitpraten. Uitgangspunt kan helaas niet zijn: de ander mag neits doen waardoor ik me gekwetst voel. Dat ga je niet redden. Uitgangspunt kan wel zijn: mij raakt het niet.
Tsjor
Limi
28-06-2019 om 17:06
Beter
Zou voor mij eerder zijn helemaal niet gaan, dan afwachten wat er nu weer gaat gebeuren.
Maar ik vind familie ook geen noodzaak. Leuk als ze leuk zijn, maar als ze absoluut niet leuk zijn, dan doei. Genoeg leuke mensen op de wereld verder. Geen tijd voor vervelende mensen.
tsjor
28-06-2019 om 19:12
Limi
Ik joop niet dat jouw kinderen een keer zo over je gaan denken.
Tsjor
Limi
28-06-2019 om 20:23
haha
Dat is altijd zo'n dooddoener.
Daar ben ik helemaal niet bang voor. Ik denk eerder dat het andersom is: als je je altijd als pispaaltje of deurmat opstelt richting je familie, dan zijn je kinderen ook niet zo geneigd om je te respecteren of rekening met je gevoelens te houden. Ze hebben immers nooit gezien dat iemand dat deed, en hebben nooit gezien dat jij dat van iemand vereiste.
Ik heb geen contact meer met mijn vader sinds hij niets meer liet horen. Daar mis ik niks aan. Ook de kinderen missen niks. Er zijn namelijk genoeg andere personen die leuk met ze kunnen doen. Dat geldt natuurlijk ook voor andere soorten familieleden.
madee
28-06-2019 om 20:27
Maar Tsjor
Een ander mag dus wel iets doen waardoor ik me gekwetst voel, maar ik mag niets doen wat een ander eventueel zou kunnen kwetsen? Dat is precies de boodschap van mijn familie. Zij mogen fouten maken, maar hoeven geen excuus te maken, want ik doe moeilijk. Ik mag niet gekwetst zijn door wat zij doen, en als ik vanuit pijn iets zeg of deel en mss iemand kwets, bied ik excuus aan en wordt dat niet geaccepteerd...
madee
28-06-2019 om 20:28
@Limi
Ik kan me meer vinden in wat jij zegt, ik denk dat jij in een soortgelijk iets hebt gezeten
madee
28-06-2019 om 20:30
Ik wil wel vergeven
Maar heb geen zin om me weer te laten kwetsen. Ik weet dat mijn fam is zoals het is, en daarom moet ik zelf iets anders doen dan wat ik altijd heb gedaan. Deze keer dus mss moeders gevoelens kwetsen, om mezelf te respecteren en lief te hebben.
Limi
28-06-2019 om 21:36
soort van, madee
Ik heb het niet helemaal kunnen afmaken, want mijn moeder overleed. Maar, ja: op een gegeven moment begon ik het patroon te herkennen.
Het werd niet beter zolang ik het negeerde. Het werd wel een beetje beter toen ik terug ging praten. Ik was toen niet zo'n makkelijk slachtoffer meer. Maar dan kwam het patroon van: Zij gooide een lullig verzinsel over mij de groep in - ik wees haar op haar niet kloppende opmerking - zij zou wel nooit meer komen als ik altijd zo gemeen was. In vele varianten.
Toen ze overleed was ik er wel voor 95% klaar mee.
tsjor
28-06-2019 om 23:00
Er zijn er twee voor nodig
Iemand die kwetst, maar vooral ook iemand die zich gekwetst voelt. Als je jezelf daar bovenuit weet te krijgen, dus dat het je niet meer raakt, dan ben je immuun geworden. Dan gaat het niet meer over jou, maar over hen, hoe dom, naar, vervelend zij zijn. Maar dan raakt het jou niet meer.
Tenzij je denkt dat er bewust een campagne gaande is om jou kapot te krijgen. Dan kun je vragen aan je moeder: wil je wel dat ik erbij ben, want ik heb het gevoel dat jullie mij liever niet erbij hebben.
.
Niemand zegt dat je iets moet vergeven. De vraag is alleen of je nu moet afrekenen. Jij hebt een lange rekening open staan, maar wellicht weten zij niet eens waar die uit bestaat, hooguit een paar posten.
Tsjor
Limi
29-06-2019 om 06:51
Tsjor
Je post hier altijd wel superbetweterig over conflicten, maar ik heb het idee dat je er geen bal van snapt, sorry.
tsjor
29-06-2019 om 07:49
Ook
Dat is ook een dooddoener.
Ik had even de neiging om mijn cv op dit gebied neer te leggen, maar dan lijkt het alsof ik met recht meen dat ik het beter weet. Ik weet het niet beter, maar ik zoek wel altijd naar een andere insteek, andere visie en de mogelijkheid tot een andere uitkomst.
Nou goed, een eigen ervaring dan. Ik was blij dat mijn zus na 32 (!) jaar geen kontakt te hebben gehad op de 80ste verjaardag van mijn moeder verscheen en de laatste 5 jaar van mijn moeders leven gewoon mee heeft gedraaid met bezoekuren en alles rond de uitvaart. Zij zal zich in dezelfde positie als Madee hebben gevoeld, denk ik. En dan was ik een van de andere zussen, waarschijnlijk, voor haar. Ik kan best wel nare patronen zien in mijn gezinssituatie, maar ik zou (als zus) niet hebben geweten hoe dat veranderd kon worden. Haar vriend heeft het belangrijkste gedaan: hij heeft helemaal geen familie meer en heeft haar juist daarom gestimuleerd kontakt op te nemen.
Tsjor
Reageer op dit bericht
Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.