jongere zus - zusje?

vaak wel

Mijn jongere broer noem ik vaak (niet altijd) mijn broertje. Ook al is hij bijna 40 en 1 meter 90.

Geen idee wat hij er van vindt. Het is meestal als ik tegen derden over hem praat (dat is mijn broertje).

Tegen mijn zusje zeg ik zusje

Of ik zeg: hallo liefste zus (ik heb er maar één).
Tegen anderen heb ik het eerder over mijn zus dan over mijn zusje. Maar zusje komt ook wel voor.

allebei

Ik ben de oudste. Ik gebruik zowel zus als zusje. Wat ze ervan vinden, geen idee.

Katniss

Ik heb weer een ander gevoel bij nichtje, dat klinkt normaler, meer zoiets als meisje. Nicht klinkt zo hard.

Ik ben de jongste, mijn broer heeft twee jongere zussen met wie hij anderhalf en acht jaar scheelt. Hij noemt mijn zus zijn één-na-kleinste-zusje als hij wil pesten en mijn zijn kleinste-zusje. Mijn zus heeft dus een oudere broer en een jonger zusje en zij noemt mij nooit haar zusje, wel haar soes maar dat is wederzijds, we noemen onze mannen onze zwoegers. Dat is dus meer een gezinsdingetje.

Ik word dus geen zusje genoemd, als mijn broer dat gebruikt is het volledig liefdevol en bij begroeting: hai zusje.

Omdat mijn oudste het wel altijd over zijn broertje heeft als hij over hem praat hoop ik dat dat eens over gaat voor ze in de twintig zijn

nichtje

Misschien klinkt nichtje normaal omdat de kinderen van jouw zus of broer natuurlijk bijna altijd jonger zijn dan jezelf en je het dan automatisch over nicht of neefje hebt. Als ik het heb over de kinderen van mijn tantes of ooms zijn dat neven en nichten. Op één na zijn die allemaal ouder dan mij maar die ene die jonger is noem ik niet mijn neefje. Mijn neefjes zijn de kinderen van mijn zus, broer, schoonzus en zwager.

Zusje/broertje

Mijn oudste gebruikt altijd broertjes en zusjes als hij het over de andere kinderen heeft. Mijn tweede gebruikt broertje en zusje voor de jongste kinderen en broer voor zijn oudere broer en zus voor zijn 1 jaar jongere zus.

afwissellend

Ik gebruik zowel broer als broertje. Hij is een stuk langer dan ik maar ook heel wat jaartjes jonger. Volgens mij vindt hij hier niets van.

Broer

Ik verbaasde me er begin middelbare school eens over om iemand van rond de 20 over haar broertje te horen praten. De knul was een kop groter dan zij...
Een paar jaar later dacht ik daar nog eens aan terug en ben ik m'n broertje ook maar broer gaan noemen, ik vond dat hij dat op die leeftijd wel verdiende. Hij is inmiddels ook ruim een kop groter dan ik. We gebruiken de term broertje en zusje alleen nog liefkozend of als grap.

Afmetingen

Mijn zusje is nooit boven de 1,50 m. gekomen dus ik kan haar met een gerust hart zusje blijven noemen Mijn oudere neven en nichten noem ik neven en nichten, de jongere (uiteraard) neefjes en nichtjes. Ik heb dat altijd logisch gevonden eigenlijk.

ik ben een zusje

want heb alleen maar oudere broers. Meestal hoor ik dat ze over me spreken als 'zus', een van mn broers begroet me steevast met 'hai zusje' en dat klinkt heel liefdevol. In mijn mans familie (allen mannen) noemen ze de aangetrouwde vrouwen als groep altijd 'de schone zussen', vind ik ook altijd wel gezellig klinken. 't Maakt mij eigenlijk niet zoveel uit, wat ze zeggen, 't gaat mij meer om de toon waarop iets gezegd wordt.

Op latere leeftijd

ben ik toch maar eens overgestapt op mijn zussen in plaats van zusjes. Ik ben de jongste, maar ik heb heel lang zusjes gezegd. Tot ik opeens vond dat dat eigenlijk niet meer kon. Gek genoeg heb ik zelf al mijn hele leven lang de toevoeging -je aan mijn broek hangen. Waar ik ook langere tijd ben, ze gaan me altijd kaaskop-je noemen. Terwijl ik echt niet klein ben met mijn meer dan 1.80. Het is lief bedoeld, dat is zeker.

Zus natuurlijk!

Maar ja, ik ben de jongste thuis en het nakomertje en heb er mijn hele puberteit en daarna voor gevochten om serieus genomen te worden. Ondertussen kan ik het wel hebben als mijn vijftien jaar oudere broer me liefkozend 'mijn zusje' zegt. Maar toen ik mijn man net kende en ik merkte dat hij zijn één jaar jongere broer consequent 'mijn broertje' noemde, heb ik daar wel van gezegd. Dat doet hij niet meer, ook noemt hij zijn veel jongere zus gewoon zus. Zo hoort dat .

Aagje

Haha Aagje!

En dan noem je jezelf hier Aagje!
Ik ben het zusje van mijn drie zussen. Hoewel ze ook zus zullen zeggen. Ik vind het prima, heb t nooit vervelend gevonden. Wel had ik er een spuughekel aan als ik wel eens Marianneke werd genoemd. Mijn zussen dedendat trouwens nooit, maar sommige kinderen in de buurt wel. Brrrr.
Ik ben (misschien daardoor) ook nooit fan geweest van verkleinde meisjesnamen, eindigend op -je of -ke. Zelfs niet als ik die naam zelf eigenlijk wel leuk vind.
Maar met zusje heb ik geen probleem.

Groet! Maw.

zusje is zus

Ik was de jongste van 5. Ik was het kleintje, en ik werd altijd het zusje genoemd. En ook zo benaderd. Ik was als enige bij het sterfbed van mijn oudste zus. Toen het dag werd, kwamen mijn andere zussen. En onafhankelijk van elkaar, zeiden mijn zussen dat ik nu niet meer het kleine zusje was. Ze hadden bewondering voor me gekregen. Sindsdien voel ik me niet meer het kleintje.

Ja grappig Emmawee

zo had ik het nog niet bekeken. Wel erg gevat van je!

Maar zonder gekheid, ik heb ook irl geen bezwaar tegen namen op -ke en -je. Blijkbaar associeer ik die niet met de term zusje. Ik heb een vriendin die mijn naam wel eens liefkozend verkleint en ik die van haar ook. Dat vinden we beiden prima, terwijl we echt geen namen hebben die je zomaar verkleint. Maar omdat het volstrekt op voet van gelijkwaardigheid gebeurt is het geen probleem.

In mijn beleving was dat zusje voor een vrouw die al lang volwassen is en evt zelf kinderen heeft een manier om te laten zien dat ze toch niet zo volwassen is als de rest. Maar dat zegt waarschijnlijk meer over mijn beleving dan over een brede realiteit.

Aagje

Bellefleur

Bijzonder verhaal. Mooi ook.

Aagje

Emmawee

Het verkleinen van namen als koosnaam heb ik geen bezwaar tegen maar ik vind het ook altijd wat jammer als ik hoor dat mensen hun kind een naam hebben gegeven die op je eindigt. Het klinkt inderdaad wat kinderlijk. Hoewel prima als bijnaam als een kind klein is lijkt het me zelf toch wel prettig om een wat steviger naam te hebben om op terug te vallen.
Sowieso vind ik hele kinderlijke namen nooit leuk. Het klinkt schattig zolang ze klein zijn maar voor een volwassene klinkt het gewoon niet serieus.

Ik zei altijd broertje, hij is jonger dan ik ben.
Maar sinds het contact is verbroken heb ik het over (ik heb)een broer.
Voor mij is het "tje" een vorm van liefdevol over iemand praten bij broers of zussen en uit gewoonte bij neven en nichten. Als ik hem zou moeten voorstellen zou ik wel zeggen: mijn broer; zonder tje.

Maar ik heb weer andere kriebels hoor alleen die trekken het topic algemener.
-Mensen die over ME MANNETJE praten en dan zie ik een boom van een kerel en een vrouwTJE die probeert het reclamehuwelijk na te bootsen.
-Mijn kleine lieve slimme meisje alsof anderen denken dat je anders niet van je dochter houdt.
-Of een neef van mij, die zijn zoon (en anderen)nooit bij zijn (de) voornaam noemt, maar altijd: goed zo zoon zegt.(tot ziens nicht, dag zus)
-ik vind hetvolgende zelf altijd een lastige: sommige mensen korten meteen je naam af. Ik durf/doe dat pas als je echt een goed contact hebt en als iedereen in de omgeving dat doet. Sommige mensen houden er niet van. Het voelt voor mij dan altijd heel apart, maar soms ook best leuk, als mensen na een halve dag al ineens "Hey An!" roepen.

anno

"Voor mij is het "tje" een vorm van liefdevol over iemand praten bij broers of zussen en uit gewoonte bij neven en nichten. Als ik hem zou moeten voorstellen zou ik wel zeggen: mijn broer; zonder tje."

Toch eigenlijk wel gek want hoe praat je dan 'liefdevol' over een oudere broer of zus?

hier bewust

Ik ben de oudste en heb 2 broers(tjes). Maar ik ben wel de kleinste (qua lengte) en ook de lichtste (qua gewicht) mijn broertjes torenen hoog boven mij uit. Ze hebben ook nog een zware stem en spannen graag samen tegen mij. Zij zeggen om mij te plagen: " Dit is mijn zusje" (doelend op mijn postuur en lengte) en ik zeg altijd om ze nog enigzins onder de duim te houden : " Dit is mijn broertje/broertjes" (doelend op mijn leeftijd).
Mensen die ons niet kennen moeten ook altijd erom lachen. Broertje als iemand 2 koppen groter en 20 kilo zwaarder is dan jouw is komt een beetje komisch over natuurlijk. Als ze een jolige bui hebben tillen ze me ook nog even in de lucht om dat te benadrukken.
Ach wat maakt het uit? Wij kunnen heel goed met elkaar, dit is ons standaard stokpaardje waar we op een broer-zus manier om kibbelen en er nog lol om hebben ook. Als er echt wat is zoeken we elkaar meteen op. Al is het midden in de nacht en we helpen elkaar daar waar nodig en hebben ook nog lol met elkaar.
Om serieus genomen te worden hoeft niemand iets bijzonders te doen. Dat doen we al sinds we volwassen zijn. Bij ons gaat dat vanzelf.
groeten albana

albana

Als iemand jou vraagt of je broers en/of zussen hebt, zeg je dan dat je twee broers hebt of twee broertjes of twee jongere broers?

Barvaux

Ik heb daar geen ervaring mee, misschien ook tje/je. Het is een gevoel denk ik en ik zal er vast niet consequent in zijn.

Afkorten van namen

schijnt iets te zijn wat nogal van hier is. (Westfriesland/Kennemerland/Kop van Noord holland) Ik hou er niet van, tenminste... ik zal er zelf nooit mee beginnen, maar als iemand mijn naam afkort maak ik daar geen bezwaar tegen hoor.

Wat namen met -tje erachter betreft, vind ik de namen Maartje en Dieuwertje wel leuk. Ik merk wel dat de Dieuwertje die ik ken vaak aangesproken wordt met Dieuw.

Zusje

Ik denk dat mijn zus mij in het Nederlands nog steeds 'zusje' noemt maar we wonen in het buitenland en dan is het gewoon 'sister'. Hoewel je daar dan wel weer 'younger' of 'older' voor kan prakken. Ik heb het meestal over 'zus' of 'sister' maar soms maakt het uit in het verhaal en geef ik wel aan dat zus ouder is. Dat ik door mijn grote zus 'zusje' wordt genoemd, prima, want dat ben ik als middelste kind .

Een wel heel bijzondere situatie

Een wel heel bijzondere situatie ontstaat, wanneer tweelingzussen onderling een hiërarchie willen suggereren met behulp van de benaming 'zusje'.
Zie:

krullenbol,volgens mij een

Verkeerde link...

nee, hoor!

Geen verkeerde link. Luister maar goed naar het verhaal!

grappig

ik vind het juist heerlijk als mijn oudere broer of neven mij zusje of nichtje noemen. Ik voel me dan absoluut niet minder (ben 51, dus kom op!), maar juist een beetje beschermd of zoiets. Vind het alleen maar fijn én ik voel me daar lekker 'jong' bij