ja hoor, verliefd.....

Vraag je eerlijk af

wat het doel ervan zou zijn om het haar te vertellen. Waarom zou zij het moeten weten als jij voor jezelf zeker weet dat je niets met deze verliefdheid wilt. Vraag jezelf eerlijk af of je hoopt dat je met een dergelijke ontboezeming iets bij haar opwekt, of de reactie krijgt dat de verliefdheid ook wederzijds is. Vraag jezelf ook af of het verstandig is haar te blijven zien als je weet dat zij dergelijke gevoelens bij jou oproept, waar jij niets mee wilt.

Oké, dit is mijn strakke reactie. Maar alles bij elkaar lijkt het me een vervelende situatie, sterkte ermee.

Aagje

Man verteld

Waarom heb je het je man verteld? Je wil toch verder niets met deze vrouw? Of wil je dat mischien toch eigenlijk wel? Misschien heb jij een goede klik met haar maar ziet zij dat heel anders en wil je geen lesbische relatie en/of sowieso niet weg bij haar man?
Ik denk dat je even een paar weken van de vlinders in je buik moet genieten en dan eroverheen stappen en kiezen voor degene aan wie je ooit trouw hebt beloofd.

platonisch

dat lijkt mij erg ongemakkelijk voor je vriendin. Ik zou het gewoon platonisch houden, anders ben je die vriendschap ook nog eens kwijt.

Ik vind het trouwens wel eerlijk dat je het je man hebt verteld, tenslotte heb je er niks mee gedaan en bent het ook niet van plan.

De klik

Is het mogelijk dat je die verliefdheid voelt vanwege de goede klik en je dus niet 'echt' verliefd bent? Ik ken dat wel eigenlijk. Ik ben net even op visite geweest bij een vriendin die ik al jaren ken. Toen ik haar net kende voelde ik ook een lichte vorm van verliefdheid. We hadden het erg leuk samen, als vriendinnen. Op een gegeven moment is dat wat verwaterd, maar de draad is weer opgepakt. Ik heb dat gevoel ook wel met mannen gehad. Zo'n leuke vent, waar ik lekker mee kon kletsen en het gevoel bij had dat we elkaar al jaren kenden. Hij had een vriendin, ik had een man, en dat moest ook vooral zo blijven.

Ik heb mijn man overigens achteraf wel verteld dat ik die gevoelens gehad had en dat ook uitgelegd. Op het moment zelf niet. Waarom je man ongerust maken als je toch niet van plan bent er iets mee te doen?

waarom vertellen..... n ou daarom dus...

Tja waarom vertel ik het mijn man, waarom wil ik het haar vertellen... Zo zit ik in de eerste plaats gewoon in elkaar.
Naar mijn man toe: als er bij mij iets is wat mij sterk bezighoudt dan gaat het voor mijn gevoel te veel op liegen lijken wanneer ik dat op een bepaald moment niet vertel. Als ik steeds met mijn aandacht daarbij ben en hem iedere keer vluchtige antwoorden moet geven hoe het met me gaat, eromheen lullen of iets: dan voel ik mij daar op een bepaald moment niet meer happy bij. Dan krijg ik het gevoel dat ik hem in de maling neem.
En waarom zou je hem ongerust maken.... tja: sorry maar die ongerustheid is toch terecht? Er is toch een bepaalde dreiging? Ondanks het feit dat je niet van plan bent er iets mee te doen... het kan altijd anders lopen. Je partner kan dan zelfs in die zin een steun zijn omdat hij met je mee kan denken hoe je op bepaalde dingen gaat reageren, juist in het kader van het belang van je relatie.
En waarom zou ik het haar vertellen. Ik heb het haar inmiddels nog niet verteld. Ik ben het ook minder van plan zeg maar. Maar ik zou het doen om gewoon ook eerlijk naar haar te kunnen zijn. Ik merk nu dat ik -om af te koelen- meer afstand zou moeten nemen. Dat doe ik overigens al. Maar ik zou me voor kunnen stellen dat zij zich af gaat vragen waarom er ineens minder contact is en daar vragen over stelt. Zich anders zorgen gaat maken over of het iets is wat zij 'verkeerd' heeft gedaan. Dat zou een reden kunne zijn waarom.
Er kan ook een egoistischer reden zijn; namelijk omdat het goed kan zijn echt te horen'nou goh, heel vleiend, maar het is niet wederzijds'. Waardoor ik misschien ook weer meer het los kan laten.
Tot nu toe is het namelijk toch zo dat het contact zoeken steeds van twee kanten komt en ik me dus nu heel erg moet beheersen om haar berichtjes kort of helemaal niet te beantwoorden.

Eerlijkheid en liegen

Niet vertellen is niet persé 'liegen'.

Jij: En waarom zou je hem ongerust maken.... tja: sorry maar die ongerustheid is toch terecht? Er is toch een bepaalde dreiging? Ondanks het feit dat je niet van plan bent er iets mee te doen... het kan altijd anders lopen. Je partner kan dan zelfs in die zin een steun zijn omdat hij met je mee kan denken hoe je op bepaalde dingen gaat reageren, juist in het kader van het belang van je relatie.===

Met andere woorden: je wilt dat je man bewust het hele pijnlijke proces mee doormaakt omdat jou geweten anders gaat knagen? Als mijn man mij nu zou vertellen dat hij verliefd is op iemand 'maar lieverd, daar ben ik niets mee van plan hoor!" dan zou ik daar uiterst onzeker van worden. Want door het hardop te zeggen is die dreiging er inderdaad ook voor mij. De situatie bij ons is nu dat ik mijn man volledig vertrouw. Als hij aangeeft actieve gevoelens voor een ander te hebben, is dat vertrouwen beschadigd. Voor hoelang... geen idee, maar op dat moment wel.

Zodra je weet dat je er inderdaad iets mee gaat doen, dus dat je er een scheiding voor over hebt, dán is het tijd om er met je man over te praten. Dan wel gelijk en niet pas als je al een week aan het zoenen bent met die vrouw.

Zolang jij niet weet of je er wel iets mee wilt doen, vind ik het eigenlijk behoorlijk egoïstisch van je om je man er volledig bij te betrekken. Je bedenkt zelfs dat je man suggesties aan kan dragen over hoe je ermee om moet gaan. Heel apart. Mijn advies is om voorlopig in stilte te lijden en het vertrouwen van je man tot de beslissingsdag intact te laten.

andere vertrouwensband

Ze heeft het al verteld aan haar man, begreep ik. Hoe reageerde hij? Ik kan er wel mee inkomen dat je het hem vertelde, dat je wil delen wat in jouw hoofd om gaat. Alleen zie ik dit niet als dreiging, hoezo: omdat je ook op vrouwen valt?
Maar met die vrouw ben je niet getrouwd, ik vind dit een andere vertrouwensband dan met je man, dus wat dat betreft kan dit een andere keuze zijn.

Ik ben alleen wel bang dat je jezelf zo verschrikkelijk belangrijk vindt dat je iedereen wil laten weten wat er allemaal in jou leeft. Niet iedereen is daar natuurlijk zo ontzettend in geinteresseerd.
Ik weet niet of die vriendin daar behoefte aan heeft. Je kan ook best een 'smoesje'voor verzinnen voor jouw afstand, als je merkt dat ze dit verkeerd opvat kan je het altijd nog vertellen. Lastige keuze.

nou ja zeg.....

'mezelf zo vreselijk belangrijk vind......'
Vinden jullie het niet min of meer normaal dat je met je naasten datgene deelt wat er in je hoofd speelt, en met name datgene wat veel in je hoofd speelt?
Of moet je daar een arrogante bitch voor zijn?

Ik snap je punt, Kaaskopje, om de zaak alleen voor mezelf te houden om manlief te sparen. Maar er is geen punt van 'beslissingsdag' die dag komt er niet want ik heb allang besloten dat ik er geen werk van ga maken.
Ik vraag me af wat jij dan voor soort relatie hebt dat je het bijzonder vindtom je man te laten meedenken in hoe je met bepaalde dingen in het leven om moet gaan.

En wat ik eerder schreef: het heeft weinig zin om daar advies over te geven; ik schrijf in mijn beginpost al dat mijn man op de hoogte is. Ook vreemd dat je iemand adviseert iets te verzwijgen om het vertrouwen intact te laten....huh? Ik denk zelfs dat het vertrouwen van mijn man niet geschaadt is, in die zin dat hij weet waar hij aan toe is en weet 'waar ik zit' en eerlijk naar hem ben.

Ik denk inderdaad dat het wel eens vervelend uit kan pakken als ik vriendin wel op de hoogte breng. De reden waarom ik het zou doen zou dan zijn juist om geen afstand te scheppen en de band in stand te houden, maar het zou voor haar ook zo ongemakkelijk kunnen voelen dat ik iets voor haar voel wat niet wederzijds is. Daar ben ik nog steeds niet over uit.
En dan nog eens wat. Wat zou een reden kunnen zijn om afstand te scheppen met een vriendin, anders dan de ware reden?

omdat de ware reden . . .

. . . de vriendschap niet per definitie beter maakt. Je kunt gewoon niet precies weten hoe zij zal reageren en voor jou maakt het niet zoveel uit of je het haar vertelt of niet. Je wilt graag vrienden blijven, toch?
Idem dito voor je man, je moet toch er vanuit gaan dat niet iedereen dezelfde waardering heeft voor zo'n bekentenis als jij, hoe goed je het ook bedoelt. En ook al zou jij het graag wel horen van je man, ik zou het ook niet doen. Je kunt het ook nooit meer terugdraaien, zo'n bekentenis.
gr Angela
ps en ja ik denk inderdaad dat je je er zelf teveel mee op de voorgrond zet ip.v. dat je denkt aan wat het voor de ander kan betekenen. Niet dat je daarom een onaardig persoon bent , maar wel dat je even niet je verplaatst hebt in de andere twee.
gr Angela

Bessie

Ik zou het ook verteld hebben.Je redenering, dat het volkomen logisch is om degene die je zo na staat te vertellen waar je mee zit, vind ik uitstekend en laat zien dat jullie een band hebben waarin vertrouwen centraal staat. Niets mis mee. Daar komt nog bij dat je "bekentenis" dat vertrouwen sterkt; jij houdt niks voor hem achter, hij kan er van op aan dat jij open bent over dingen die jullie relatie beïnvloeden.
De vriendin zou ik het zelf niet vertellen. Je wilt er niets mee, je wilt er zelfs liever vanaf, want je hecht aan de vriendschap. Vertrouw erop dat het over gaat, het gevlinder, en zo niet - dan zie je dan wel weer.

Madeleine

Eens, man wel vertellen maar vriendin niet. Zo zou ik het als man ook het liefst zien als mijn vriendin eens verliefd mocht worden op een ander. Juist dat is vertrouwen.

inderdaad

ik denk dat ik het weet. Het vriendin vertellen komt me steeds onhandiger voor. In het belang van de vriendschap die ik in stand wil houden maar ook om schade te beperken voor man-lief. Het is voor hem lastiger om haar straks tegen te komen, in de wetenschap dat zij het weet, dan dat zij van niets weet en hij daar ook geen vervelend gevoel over hoeft te hebben.
Bedankt voor het meedenken!

Kaaskopje

Het voelt inderdaad wel aan als liegen tegen je man als je hem niet vertelt dat je gemerkt hebt dat je verliefd bent geworden op een ander ook al doe je er niets mee. Juist dat is eerlijk zijn en zo geef je de ander de kans om het er een 'eigen zaak' van te maken. Misschien vindt die ander dan wel dat jij hem niet meer waard bent en gaat er vandoor maar dat is dan dus ook zijn beslissing. Aan de andere kant kan het hem wakker schudden, kan hij meer gaan doen met de relatie en kom je er samen juist beter uit.

Als je dit soort dingen verborgen moet houden zie ik dat inderdaad als liegen.

hmm

Ik zou eerder door laten schemeren dat er wat aan het huwelijk moet gebeuren dan iets dat je overkomen is qua emotie meteen op het bordje van de ander neer te leggen. Onder het mom van eerlijk zijn leg je het probleem bij de ander neer, die er ergens niets mee kan omdat jij er niets mee doet. (jij niet naar TS maar in algemeen)Dat is onnodig onrust zaaien, al zou ik dat aan eén kant ook wel begrijpen.
En verder moet denk ik de definitie van liegen onder de loep worden genomen. Iets verzwijgen is geen leugen totdat je over het verzwegene gaat praten en dan de feiten zou verdraaien.
Ik hoef als partner niet alle gedachtenspinsels te weten, by the way nooit een man ontmoet die dat doet of zoveel aan het woord is ;-p.

zienswijze

Ik blijf het zo'n onbegrijpelijk zienswijze vinden dat je je partner niet verteld wat er in je omgaat. "Omdat je er toch niets mee doet', 'omdat je jezelf dan zo belangrijk vindt' iets verzwijgen is geen leugen' 'onnodig onrust zaaien'......

Als je ergens pijn hebt en je gaat er mee naar de dokter omdat je iets ernstigs vermoed, houd je daar dan ook je mond over omdat je nog niet zeker weet hoe het uit gaat pakken en of je nog andere behandelingen moet ondergaan? Je partner is ondertussen toch maar nodeloos ongerust? Natuurlijk is dit iets anders dan een verliefdheid, maar toch snap ik het niet goed.

Ik heb overigens het gevoel dat ik er voor wat betreft de verliefdheid zelf goed aan heb gedaan het mijn man te vertellen. Het is niet meer iets wat alleen in mijn hoofd speelt en daardoor is het relatiever. (is dat een goed woord?)
Ik heb grote bewondering voor mijn man hoe hij ermee omgaat. Hij geeft me de ruimte, verbied mij geen omgang o.i.d. Ik zie dat hij het wel lastig vindt maar hij maakt me geen verwijten. Gedraagt zich ook niet ineens erg onzeker. Ik vind het knap. Ik vrees dat ik er andersom niet zo goed mee om zou kunnen gaan.....

bessie

Ik zou het eerlijker vinden om te zeggen dat een huwelijk blijkbaar in zulks vaarwater zit dat er blijkbaar gevoelens voor anderen mogelijk zijn.
Dan houd je het bij het belangrijkste en dat is: er moet actief worden gewerkt aan het bestaande huwelijk.
Ik heb niets aan nieuws dat mijn partner verliefd zou zijn op een ander; het zou me erg kwetsen. Ik heb wel iets aan nieuws dat mijn partner mij belangrijk genoeg vindt om aan het huwelijk te werken.
Mensen hebben meer controle over gevoelens dan wordt gezegd. Je wordt niet zomaar verliefd en als dat wel zo is, dan moet je je afvragen waardoor dat kan komen, in dit geval een wat saai geworden huwelijk. Dan is de verliefdheid een teken dat weer leven in te blazen. Wanneer dat niet kan sluit je het af en pas dan ga je verder.
Ik zou nooit mijn partner zo willen kwetsen als met een boodschap: ik ben verliefd. Punt. Maar oh hee, ik doe er niks mee hoor, t is maar dat je het even weet, gedeelde smart is halve smart.
Dat zou ik oneerlijk vinden overkomen.
En heel veel gedeelde gedachtes, diepste gevoelens, die iedereen heeft, zijn het waard te ervaren, maar niet altijd om te delen. Naast dat je partners bent, ben je ook een zelfstandig wezen met recht op eigen gedachtes.
Aan de andere kant schreef ik dat ik het enerzijds ook begreep dat het werd gedeeld. Maar niet om de ruimte te krijgen om het te onderzoeken, maar om ruimte te maken om de huidige relatie te onderzoeken. Samen. En niet de ander langs de zijlijn laten wachten tot je (niet topicstartster) weet wat je wilt.
Het is moeilijk onder woorden brengen wat ik er nu precies van vindt, omdat het om een gevoel gaat dat IK erbij heb. Maar hopelijk begrijp je het een klein beetje. Je vertelt/deelt iets met een doel. Dat doel moet eerlijk zijn en met goede reden zonder enige vorm van egoisme.

huh

zonder enige vorm van egoisme..... is dat een reele optie? Zijn we niet allemaal mensen met eigen belang?

egoisme

Als de bedoeling een optie tot gedeelde smart is halve smart is, of om op die manier de vrijheid te krijgen om te onderzoeken, met partner aan de zijlijn wachtend tot hij het verlossende antwoord krijgt, vind ik dat een egoistische reden. Eigen belang als in: zolang ikzelf het geluk maar vindt of die kans krijg, vind ik in een relatie die niet bijzonder slecht, doch "enkel" saai is ondergeschikt aan het belang van beide partners samen.
Als de bedoeling is om het huwelijk samen beter te krijgen vind ik het vertellen een zuiverder motief.
Maar goed, je ziet, niet iedereen denkt hetzelfde over een bepaalde vorm van openheid en iedereen heeft daar een eigen reden voor of mening over. Soms met heel goede reden zoals ervaring in omgeving, waarbij een persoon haar openheid als excuus hield om toch even te onderzoeken waar het schip zou stranden.

Dalarna

Misschien een rare vergelijking, maar kwam jij in gewetensnood toen je je kinderen in de waan liet dat Sinterklaas bestaat? Waarschijnlijk niet. Dus net als vele Nederlanders verzwijg jij zonder probleem iets voor je kinderen en je maakt mij niet wijs dat je dat tegenover volwassenen nooit eens doet. Lieg je dan?

Ik vind de behoefte om je man te vertellen dat je verliefd bent op een ander niet 'zuiver'. Je wilt daarmee iets bereiken, anders zou ik er geen reden voor kunnen bedenken.

"Als je dit soort dingen verborgen moet houden zie ik dat inderdaad als liegen."

Ik móet zoiets niet verborgen houden. Wij delen alles met elkaar, maar daar zitten wel grenzen aan. Ik hou zoveel van mijn man, dat ik hem niet onnodig ongerust wil maken en pijn wil doen over iets wat voor mijzelf al niet eens genoeg waarde heeft om het serieus te nemen (ik doe er immers niets mee).

Draai het eens om... zondagochtend, eerste paasdag. Jullie hebben je buik vol van het lekker eten en jij zit nog wat na met je man. Dan vertelt je man je dat hij met iets rondloopt. Wat dan? vraag jij, in al je onschuld. Nou, zegt je man, ik heb gemerkt dat ik bepaalde gevoelens voor Marietje heb en ik vind het wel zo eerlijk om daar open over te zijn met jou.

@kaaskopje

[quote dat ik bepaalde gevoelens voor Marietje heb]

voor Mark, bedoel je zeker

haha

Jasam....

Nou ja, Kaaskopje, het is niet leuk om te horen, dat heb ik ook nooit beweerd. Dus je voorbeeld voegt niks voor mij toe. Mijn bedoeling is ook niet gedeelde smart is halve smart; ik weet gewoon niet hoe ik bepaalde dingen voor me moet houden als het me veel bezig houdt.Ik voel me dan een leugenaar. Zo simpel is dat. Dat mag je zuiver noemen, eerlijk of egoistisch; whatever.

En ruimte vragen om iets te onderzoeken is al helemaal nooit mijn optie of vraag geweest., Ik heb al van het begin gezegd dat ik het vooral wilde dood laten bloeden; ik heb het mijn man ook verteld omdat dat het ook weer een beetje relativeerd.

Jasam

Oh ja, voor Mark inderdaad!

Bessie

Nou ja, hoe dan ook, het gaat erom dat jij je er goed bij moet voelen. Hoe ik het zou doen is eigenlijk niet relevant.

Maar hoe is het nu dan met je man? Gaat hij een beetje positief om met je mededeling?

en...

Dan ben jij straks over je verliefdheid heen en weer tevreden met je relatie. En dan knaagt het ondertussen door bij je man. En wat ben je dan eigenlijk opgeschoten?
Ik vind ook dat je niet perse altijd maar alles moet delen. Tè open (onder het mom van 'eerlijk') kan ook schadelijk zijn voor een relatie.

Mooi

dat je in je huwelijk zo eerlijk kan zijn, dat schept toch een band door dik en dun. Ik snap je ook volledig, wat mij bezighoudt mag man weten, gewoon simpel. Man zou ook doorhebben dat ik met iets zit en dat verzwijgen zou hem evengoed achterdochtig maken, misschien nog meer dan dat ik zeg wat er is.

Je vriendin zou ik niet inlichten, teveel ballast voor haar en niet belangrijk voor haar. Het is aan jou om die gevoelens een plaats te geven en ze achter je te laten. Draai het contact even op een lager pitje met het excuus dat je het drukker hebt dan normaal. Als ze jou belt zou ik gewoon doen als ervoor.

Het vertellen aan je man is voor mij ook een indirecte manier om te zeggen dat je meer wil investeren in je relatie met hem want je wil die gevoelens zelf niet, je wil er niks mee, dus kies je duidelijk voor je man. Ik zou de komende tijd energie steken in samen dingen doen, het leuk maken voor elkaar, romantisch gaan eten, weer volop de vlam erin, veel praten met elkaar. Lijkt me leuk om elkaar in deze emotionele tijd terug te ontdekken.

Veel succes!

Net met man besproken

We zaten even bij AH uit te puffen bij een bekertje koffie, naast een volle boodschappenkar en toen vroeg ik aan man hoe hij het zou vinden als ik nu plompverloren bij dat bakje koffie zou zeggen "Ik moet je wat vertellen... Ik ben verliefd geworden op Marietje/Klaasje, zomaar, het is me overvallen. Het is niet mijn bedoeling om ons huwelijk daarvoor opzij te zetten hoor, het gaat wel weer over. Maar ik wil er gewoon eerlijk over zijn." Reactie van mijn man: "Ja lekker! Je zou mooi de pot op kunnen met die boodschap." Kortom... ik ken mijn man en ik wist dus dat ik hem er bepaald niet mee zou helpen als ik zoiets zou vertellen. En dat heeft niets te maken met jaloezie of niet eerlijk tegen elkaar kunnen zijn, maar met 'houden van'. Waarom een ander kwetsen door te melden dat je verliefd bent op een ander?

We concludeerden samen dat je met zo'n mededeling de poten onder de stoel van man of vrouw vandaan zaagt. Waarom zou man of vrouw aannemen dat het bij die verklaring dat het niets om het lijf heeft bllijft? Wat heeft die ander?

Vervolgens liep er een leuke buurman langs, die ik al sinds ik hem ken (20 jaar) een 'lekker ding' vindt zoals men dat pleegt te zeggen En dat besprak ik dus wel met mijn man. Ik weet van mijn man welke vrouwen hij net even leuker vindt dan gemiddeld en ik kan ook zeggen wie ik best aantrekkelijk vind. Als je dat soort dingen niet met elkaar kunt bespreken is er wel wat erg weinig vertrouwen in de eigen relatie.

Eerlijk vertellen (en je geweten sussen)

Interessant draadje. Voor de meelezers die het wellicht nog eens meemaken (voor TS niet meer relevant).

Even mijn ervaring. Toen ik jong was (halverwege de 20) en een paar jaar een relatie had met mijn (toen nog) vriend heb ik gezoend met een ander (eenmalig in cafe, zou hem nooit meer zien, kon/wilde er dus verder niets mee doen, was verder ook niet van plan vaker met iemand anders te zoenen of zo).

Ik dacht ook: ik moet eerlijk zijn tegen mijn vriend dus heb het eerlijk aan hem verteld. Wauw, dat was heftig. Wat heb ik hem aangedaan? Het was NIET goed voor het vertrouwen van mijn man in mij. Uiteindelijk jaren later wel getrouwd, maar het was/bleef een pijnlijk punt.

NU ca 20 jaar later heeft hij het er heel soms (oké, laatste keer wellicht paar jaar geleden) nog over in de zin van dat hij (nog steeds!) denk dat hij mij wellicht niet kan vertrouwen door die foute actie toen. (oké, mijn man is bijzonder, ik weet niet of veel mannen dat na 20 jaar nog zouden hebben, maar dat terzijde) NB: ik ben sindsdien nooit meer vreemd gegaan, niet gezoend of wat dan ook, echt man heeft geen enkele reden om aan mij te twijfelen. Ben ook het type van: als mijn relatie niet goed is, moet ik daar wat aan doen. Als dat niet werkt: dan stoppen met die relatie en door naar de volgende relatie (evt.).

Maar goed, destijds wel eens over nagedacht over mijn "eerlijkheid" het hem te vertellen. Mijn idee is: volgens mij deed ik het meer om mijn geweten te sussen, want ik voelde me natuurlijk erg schuldig over mijn actie/gevoelens (niet echte serieuze gevoelens van verliefdheid, maar het had ook wel verliefdheid kunnen zijn). En dat is dus, naar mijn mening, een egoistische reden.

En zelfs al vertel je het je man niet om deze egoistische reden, dan nog denk ik dat je voor je het vertelt je je ernstig moet afvragen of je je partner pijn wilt doen en zo'n last wellicht jarenlang met zich wil laten meeslepen. Als je van iemand houdt wil je hem dat toch niet aandoen? Ik zou het iedereen afraden, juist omdat je je man geen pijn zou moeten willen doen met iets dat niet terzake doet omdat je er toch niets mee gaat doen.

Eerlijk zijn

In de zin van betrouwbaar. Daar draait het om.

Maar je hart luchten onder het mom van eerlijk alles vertellen, nee, ik geloof niet dat dat bijdraagt aan een stabiele relatie. Je maakt de ander er heel onzeker door.

maar liz

De situatie die jij benoemt is wezenlijk anders. Jij hebt iets gedaan; ik heb alleen iets gevoeld wat ik liever niet voel.
Ook ik heb mijn de vraag gesteld of hij het achteraf gezien liever niet had gehoord.
Inmiddels is de ergste verliefdheid gezakt en is het allemaal niet meer zo onrustig en actueel. Man geeft toch duidelijk aan dat hij het wel prettig vind dat ik het verteld heb. Dat hij het mij niet kwalijk neemt en niet minder vertrouwen in mij heeft. Maar wel geschrokken is van het feit dat dit binnen onze relatie kan gebeuren en het heeft ook wel een gesprek op gang gebracht hoe we onze relatie eens onder de loep moeten nemen om te kijken naar hoe en wat er beter e anders kan of zou moeten. Wat we beiden eraan beleven, hoe we verder kunnen. Dus in die zin eigenlijk meer positief dan negatief.
Het heeft man misschien tijdelijk minder zeker van zichzelf gemaakt maar ook beter bered om kritisch naar zijn eigen rol te kijken.