Introductie nieuwe partner
Dag iedereen,
Sinds 14 maanden heb ik een relatie met een man met twee kinderen. We zien elkaar tijdens het weekend, op de weekends dat hij zijn kinderen niet heeft. Ik heb nog niemand uit zijn omgeving ontmoet, dus ook zijn kinderen niet. Hij lijkt ook niet van plan om mij in de nabije toekomst voor te stellen. Intussen word ik steeds ongelukkiger door deze plek in de schaduw (ook al weet ik dat ik altijd in zekere zin in de schaduw zal staan, het zou anders zijn mocht mijn partner duidelijk voor mij kiezen), door het gebrek aan perspectief voor een toekomst en door het gebrek aan initiatief vanwege mijn partner.
Iemand die hierover van gedachten wil wisselen? Bedankt.
Uitspreken naar je vriend
14 maanden vind ik best een behoorlijke tijd. En zeker lang genoeg om te weten wat je aan iemand hebt. Begrijpelijk dat je je twijfels hebt, maar heb je die ook naar hem uitgesproken? Het lijkt erop alsof je stilletjes wacht op zijn initiatief. Voor hem is het misschien wel makkelijk zo, zo lang hij jou nergens in betrekt, komen er sowieso geen moeilijkheden. Je zegt niets over de situatie met zijn ex… misschien is die problematisch, met dito gevoeligheden over een nieuwe vriendin t.o.v. zijn kinderen. Natuurlijk moet je dat niet overhaasten, maar zo weghouden is niet prettig voor jou.
Bedankt
voor je snelle reactie.
Ja, hij weet dat ik mij hier niet goed bij voel. Praten hierover leidt ertoe dat hij zich meteen onder druk gezet voelt en zegt dat ik dat niet zo kan of mag proberen af te dwingen. De situatie met zijn ex is dat hij het er nog moeilijk mee heeft dat ze hem heeft verlaten voor een andere man. Ze zoeken ook nog voortdurend contact, dat dan leidt tot ruzie, het weer bijleggen, onnodige small talk, ... Eerst had ik het daar niet moeilijk mee, maar intussen voel ik mij al zodanig lang in een hoekje geplaatst, naar mijn gevoel minstens gedeeltelijk om haar tevreden te houden, dat ik een jaloezie begin te ervaren die mij anders helemaal vreemd is. De beweegreden die hij hier zelf voor geeft, is dat hij wilt dat zijn ex-partner haar nieuwe partner eerst introduceert voor hij dat bij mij doet, zodanig dat hij niet de schijn wekt dat hij degene was die een ander had. Maar die relatiebreuk dateert intussen van meer dan twee jaar geleden. Ik kan mij steeds minder vinden in deze situatie en beweegredenen.
Lang
Een bekende van mij heeft een relatie van enkele maanden. Haar vriend heeft een volwassen kind en die is een paar weken geleden op de hoogte gesteld. Dat kind nam het heel goed op. Dit gaat wel om een situatie waarin de vriend weduwnaar is. Geen ex op de achtergrond.
Dit is allemaal heel zorgvuldig gedaan. De buren van vriend mochten het daarna ook weten, maar de reactie: oh, dat hadden we allang door! 
.
Eigen ervaring
Mijn ex (en initiatiefnemer van onze scheiding) had zeker twee jaar lang een relatie die hij weg hield van de kinderen. Dat had een reden… zij waren collega’s en het mocht niet uitkomen op hun werk. Het was ook al aan de gang toen we nog bij elkaar waren, dus er speelde ook de angst dat ik uit was op wraak. Ook zijn vriendin had het er moeilijk mee, maar het verschil is dat er voor haar ook belangen speelden om het geheim te houden. De kinderen hebben het hem achteraf kwalijk genomen dat ze er zo buiten zijn gehouden. Ze vonden namelijk wel sporen van haar aanwezigheid, briefjes met haar handschrift, een trui, pantoffels en toiletproducten die niet van pappa waren. Die relatie heeft het niet gered.
De reden van je vriend is inderdaad bedenkelijk, zeker nu het al zo lang duurt. En het gaat ook niet om de kinderen, maar om zijn complete sociale leven. Ook ouders en vrienden? Als hij een feestje heeft, gaat hij alleen? Mensen zijn niet gek, die weten toch wel dat er ‘iets’ speelt – zie ook het verhaal van Kaaskopje. Al was het maar omdat hij niet beschikbaar is in de weekends dat zijn kinderen bij hun moeder zijn. Hij gebruikt dus niet het argument dat de kinderen het niet aan zouden kunnen dat er weer een nieuwe partner is, maar het argument dat anderen in het algemeen er iets van zouden kunnen denken dat hij als eerste weer een nieuwe partner heeft?!
Ook het contact wat hij heeft met zijn ex, zou ik moeilijk vinden… alsof hij zijn opties wil open houden. Ik herken dit uit een vorige relatie. Toen ging het zelfs zo ver dat hij onze problemen met zijn ex besprak. Ik vond het een heel onveilige situatie. Maar ook de small-talk is best respectloos als je zo duidelijk op het tweede plan staat. Hij neemt geen initiatief om jou te introduceren, dat laat hij nu bij zijn ex. Misschien vinden ze het beiden prima zo, om nog een lijntje naar elkaar te hebben. Maar dat is niet echt gezond.
uitzonderlijk lang
14 maanden is wel bijzonder lang. Het is normaal dat de kinderen op de eerste plaats komen, maar hier speelt duidelijk iets totaal anders.
Als ik jouw verhaal lees, dan lijkt het me dat hij zich nog niet helemaal over zijn vorige partner heeft gezet; alsof hij ergens hoopt dat het nog zou goed komen. In ieder geval gaat hij nog niet ten volle voor jullie relatie en is hij respectloos naar jou toe; ik denk dat je hier conclusies moet uit trekken ...
In mijn optiek
heeft deze man nog helemaal geen 'closure' met zijn ex en is dat de reden dat hij je niet als volwaardige partner introduceert. Langzaam introduceren bij kinderen, daar heb respect voor maar na 14 maanden nog zeggen dat je hem niet onder druk mag zetten... nee er is meer aan de hand. Sterkte
Bedankt voor jullie reacties!
Het is een moeilijke positie, en een moeilijke afweging hoe ver ik hierin wil meegaan. Ik zie potentieel voor een heel leuke relatie, maar niet zoals de dingen er nu voor staan. Soms voel ik mij ten einde raad. Het kan dan verlichting bieden om andere ervaringen en meningen te horen.
Kaaskopje OT
Kaaskopje, niet vervelend bedoeld en misschien ben ik wel de enige, maar ik vind het zó ontzettend oninteressant wat er gebeurde met de zus van broer van het kind van het nichtje van je buurman.
Het voegt ook nooit iets toe, je kunt het er niet over hebben want de zus van broer enz kan natuurlijk niet reageren.
neuroot
Misschien ben ik te wantrouwig hoor, maar weet je zeker dat hij er niet een soort halfslachtige relatie met zijn éx'op na houdt?
Ik vind het in elk geval niet goed klinken. Ik denk dat hij (of hij nu wel of niet ontrouw is aan jou) sowieso helemaal niet klaar is voor een nieuwe relatie.
Ik zou pas op de plaats maken met deze maN. Als ik jou was zou ik er in elk geval voor zorgen dat je je niet te veel op hem richt en je eigen leven leidt, waarin hij een bescheiden plaats inneemt. Net als hij jou een bescheiden plaats in zijn leven gunt.
wendie
"Het voegt ook nooit iets toe, je kunt het er niet over hebben want de zus van broer enz kan natuurlijk niet reageren."
Het gaat op dit forum constant over mensen die niet kunnen reageren. Of dat nou de mentor van je dochter is, de buurman met geluidsoverlast of je ex die de kinderen te laat terugbrengt of een bekende die een nieuwe vriendin heeft.
Ik kan me voorstellen als je graag hoor en wederhoor hebt, dan dit een buitengewoon oninteressant forum moet zijn.
Heuh?
Ik zie niet goed wat je bedoelt Alkes.
Het gaat hier nooit om de mentor van iemands kind, het gaat altijd over de relatie tussen verteller en mentor of wat daarbinnen zoal plaatsvindt.
Alle verhalen krijgen kleur en context omdat het door een mede deelnemer van de communicatie en relatie verteld wordt.
Juist dát maakt het wat mij betreft boeiend en de moeite waard.
Update
Ik denk dat jullie reacties niet ver van de waarheid zitten. De emotionele band met zijn ex is nog te sterk om mij een volwaardige plaats te geven. Ik heb aangegeven dat ik hier geen genoegen meer mee wil nemen en heb voorgesteld dat hij minstens zijn omgeving (dus ook ex-partner) op de hoogte kan brengen van onze relatie en dat hij de small talk met zijn ex kan minderen, zodat wij verder kunnen. Dat voortdurend contact zoeken met elkaar zal m.i. vanzelf wel minderen zodra ze weet dat hij verder gaat (of misschien zorgt het wel eerst voor een opflakkering van emoties en een versterking van de ongezonde dynamiek, maar daar moeten we dan toch sowieso door). Het zou ook een signaal zijn voor mij dat hij voor mij kiest (dat heb ik eigenlijk echt wel nodig, merk ik). Maar hij weigert deze dingen, waardoor ik het gevoel krijg dat hij niet wil inzetten op onze relatie.
Dan begin je vol goede bedoelingen aan een relatie...
hoezo
begin je vol goede bedoelingen aan een relatie? Volgens mij is ieders bedoeling in de eerste plaats dat je er zelf gelukkiger van wordt toch?
Als hij weigert kun je je conclusies trekken. De keus is aan jou, neem je genoegen met de tweede plaats of pak je je biezen en laat je zien dat het je ernst is. heb je een duidelijk soort ultimatum naar hem gesteld?
