Ik word niet gezien

Slechte start

Beste Neerslachtig,

Zoals een goede start het halve werk is, brengt een slechte start teweeg dat je extra veel aan jezelf zal moeten werken. Zelfvertrouwen en levensgeluk zijn zaken die je alleen met ongelofelijk veel mazzel aangewaaid krijgt. De meeste mensen moeten het beetje bij beetje opbouwen.

Therapie bij een psycholoog kan helpen, maar succes is daarbij zeker niet gegarandeerd.

Ik wens je heel succes en sterkte in je streven naar een gelukkiger bestaan. Graag laat ik een vertaling in het Nederlands volgen van het gedicht ´Desiderata´ van Max Ehrmann:

Wees kalm temidden van het lawaai en de haast en bedenk, welke vrede er in stilte kan heersen. Sta op goede voet met alle mensen, zonder jezelf geweld aan te doen. Zeg je waarheid rustig en duidelijk, en luister naar anderen; ook zij vertellen hun verhaal. Mijd luidruchtige en agressieve mensen; zij belasten de geest.

Wanneer je jezelf met anderen vergelijkt, zou je ijdel en verbitterd kunnen worden, want er zullen altijd kleinere en grotere mensen zijn dan je zelf bent. Geniet zowel van wat je hebt bereikt als van je plannen. Blijf belangstelling hebben voor je eigen werk, hoe nederig dat ook moge zijn; het is een werkelijk bezit in het veranderlijke fortuin van de tijd. Betracht voorzichtigheid bij het zaken doen, want de wereld is vol bedrog. Maar laat dit je niet verblinden voor de bestaande deugd; veel mensen streven hoge idealen na, en overal is het leven vol heldendom.

Wees jezelf. Veins vooral geen genegenheid. Maar wees evenmin cynisch over de liefde, want bij alle dorheid en ontevredenheid is zij eeuwig als het gras. Volg de loop der jaren met gratie, verlang niet naar een tijd die achter je ligt. Kweek geestkracht aan om bij onverwachte tegenslag beschermd te zijn. Maar verdriet jezelf niet met spookbeelden. Vele angsten worden uit vermoeidheid of eenzaamheid geboren.

Leg jezelf een gezonde discipline op, maar wees daarbij lief voor jezelf. Je bent een kind van het heelal, niet minder dan de bomen en de sterren. Je hebt het recht hier te zijn, en ook al is het je al of niet duidelijk, toch ontvouwt het heelal zich zoals het zich ontvouwt, en zo is het goed. Heb daarom ook vrede met God, hoe je ook denkt dat Hij moge zijn en wat je werk en aspiraties ook mogen zijn; houd vrede met je ziel in de lawaaierige verwarring van het leven. Met al zijn klatergoud, somberheid en vervlogen dromen is dit toch nog steeds een prachtige wereld.

Streef naar geluk.

Man meenemen?

Kan je je man niet meenemen naar het gesprek? En wellicht kan je het jezelf misschien toch nog veroorloven om in ieder geval nog een keer per maand te blijven gaan? Het is best belangrijk voor jezelf toch?
Ik herken het deels, thuis erg ondergesneeuwd door lastige broers, waardoor ik een soort muurbloem was geworden. Stil en lief, want als je stil en lief was, was het goed. Enfin, ik kwam er op een gegeven moment zelf achter dat ik dat deed, wist alleen niet goed waar het vandaan kwam, wel dat ik het wilde veranderen (heb wel therapie gehad, maar ik was toen dus al heel wat stappen verder dan jij nu bent) en ik had een paar vriendinnen die me ook heel erg geholpen hebben. Heb jij ook niet zo'n klankbord, of zeg het gewoon eens tegen een vriendin of je man? Is moeilijk, ik weet het, maar als je het niet probeert, weet je niet hoe het zal lopen.
Huilen is trouwens ook een vorm van communiceren, alleen moet de ander dan gissen waarom. Dus toch praten. Spreek een avond af zonder tv en ga het proberen (desnoods schijf je dingen op een brief, de eerste keer zal het vast heel lastig gaan, maar het is ook een enorme opluchting denk ik)

'ik was ook geen leuk kind'

Als je dat van jezelf denkt lijkt het me wel de moeite waard om toch te investeren in het vervolg van je therapie.
En 'gezien worden' is ook een kwestie van aandacht vragen. Als je afwacht tot je man gaat vragen wat er met je is gebeurt er blijkbaar niks, dus zul je hem moeten vertellen dat het slecht met je gaat, dat je down en verdrietig bent en onzeker. Zeg tegen hem dat je met je wilt praten en vertel wat je hier hebt gepost, dan komen jullie vast wel in gesprek. Het is vast niet makkelijk voor je, maar als je niks doet gebeurt er ook niks. Succes en sterkte!

2e lijns

Ik weet dat het nu wel anders is, maar ik werd doorverwezen naar 2e lijns en ik heb geen rekening gezien. Nu moet je dan wel een gedeelte zelf betalen weet ik, maar ik denk dat jij 1e lijns zit voor 8x ofzo? Vraag hoe dat zit, wellicht scheelt dat.

Beste neerslachtig

Ik denk ook echt dat je de psycholoog nog nodig hebt. Je kan bv voorstellen 1x per maand te komen, dan kun je vanaf januari 2013 weer opnieuw een aantal behandelingen hebben. Het aantal vergoedingen geldt nl. per kalenderjaar.

Verder lijkt je kijk op jezelf niet zo positief. Als je het zelf zo ziet, ziet een ander het uiteraard ook zo. Ik denk dat je eens goed op een rijtje moet zetten wat er eigenlijk leuk / goed is aan jezelf. Natuurlijk ben je prima en heb je goede kanten,net als wij allemaal.

Om een beginnetje te maken: Je kan duidelijk en foutloos opschrijven wat je problemen zijn, je bent dus niet dom, je kan je inleven in de gevoelens van anderen, je bent dus empatisch; je kan jezelf wegcijferen als het nodig is, je bent dus niet egoistisch, je kan een potje janken als het nodig is,je bent dus gevoelig, je kan voor je kinderen zorgen, je bent dus zorgzaam, enz,enz. enz.

Je man is natuurlijk ook niet blind, maar weet waarschijnlijk niet wat hij ermee aanmoet, geen bericht is goed bericht, denken mannen al gauw.
Misschien kun je zeggen: als ik met rood doorlopen ogen rondloop, dan voel ik mij dus niet goed en zou ik het fijn vinden als je vraagt wat er is, dat ik me gesteund voel en we het erover kunnen hebben, anders blijf ik mij namelijk zo voelen.

Geld

Er is dus wel geld. Je kinderen hebben véél meer aan een gezonde, vrolijke moeder dan aan een vakantie. En er kan best wat gemist worden uit hun studiepotje als dat ertoe leidt dat jij weer een blije moeder wordt. Hoezo wil je man dat potje niet aanspreken, het is toch net zo goed van jou? Wat er nu uit gaat kun je over een periode van vele jaren weer terugsparen (of niet, dat soort potjes vind ik persoonlijk onzin, maar dat is een andere discussie). Er is NU een noodsituatie. Jij moet weer beter worden. Ik denk dat je man (en jijzelf ook) de ernst van de zaak niet goed ziet.
Veel sterkte,
Maria

Je beschrijft mijn kind!

Echt helemaal... en die is geweldig!!! Echt zeker weten... En zal ik jou eens wat zeggen. jij bent ook prima zo als je bent, echt eerlijk waar.

En die therapie is nodig en die verdien je en dat moet je regelen.... 1 x in de maand is dit jaar nog 7 X 90 euro. Dat moet dan een keer uit dat studiepotje. Jammer dan. Als jij je kinderen voor kunt leven hoe je een positief zelfbeeld ontwikkeld zal die studie allicht ook een maandje eerder afgelopen zijn en dan is dat al weer bijna terugverdiend

Mijk

P.S. je beschrijft ook mij toch echt wel een heel stuk en bij mij was die therapeut de moeite waard echt. Ik voel me beter, ben veel gelukkiger en heb veel betere relaties!

Wat ik zie…..

en lees uit je verhaal is een zeer gevoelig mens met een goed stel hersens die zichzelf niet waardeert en niet van zichzelf houd. Heb zo het idee dat je ook zeer creatief bent, is het niet? Ik zie iemand die ijzersterk kan zijn voor haar kinderen en een echt voorbeeld kan zijn.

Kijk eens in de spiegel en wie zie daar staan?

Accepteer jezelf om wie je bent. Je mag er zijn, net zoals ieder ander. Waarom? Omdat je het waard bent, daarom! Echt doodzonde om jezelf emotioneel zo te verwaarlozen.

je zegt:

"ik was vroeger echt een vervelend kind. Ik heb zelf lesgegeven, dus ik kan me echt voorstellen dat ik niet leuk was in de klas, en ook niet voor mijn ouders. Ik was echt zo'n betweterige wijsneus die haar mond nooit hield en ik had ook nog lange tenen. Ik was ook de beste van de klas en werd vooral daarmee gepest, ook door de leerkrachten. En ik ben nog steeds die persoon natuurlijk."

Een slimme meid dus die gevoelig is. Dat lees ik hieruit. Daar is niets mis mee. Wel diegenen die je pestten en die leerkrachten….daar heb ik helemaal geen woorden voor! Pure jaloezie! Ja, jij bent nog steeds die persoon! Dus? Gelukkig maar. Het ligt niet aan jou!

Je hebt een zetje nodig om jezelf weer te gaan waarderen. Leer van jezelf te houden! Ga naar die therapeut, al is het maar 1x in de maand. Haal je echte krachtige, eigenwijze, slimme, voor haar beurt pratende 'ik' weer tevoorschijn en straal! Je bent het echt waard! het zit echt in je…je moet er nu alleen even langer naar zoeken omdat het zo is weggestopt. De therapeut kan je daarbij helpen.

Denkfout

die vakantie is voor de kinderen op lange termijn een stuk minder belangrijk dan een moeder die er voor ze kan zijn.

Of zoals mijn counceler het tegen mij zei: Je staat zelf ten alle tijde op 1 pas dan kun je er zijn voor je kind. Ik zei namelijk ook dat eerst mijn kind kwam en dan pas ik zelf, of tenminste gelijk. Maar daar kwam ik niet mee weg.

Er zijn hordes kinderen die helemaal niet op vakantie gaan en toch een leuke zomer hebben. Vakantie is nogal overrated.

Kies voor jezelf en je kinderen op de lange termijn en investeer in die psycholoog. Daar ben je nog niet klaar, dat is duidelijk.

Geen leuk kind?

Ik geef ook les en heb ook wel eens een 'betweterige wijsneus' ertussen zitten. Vaak vind ik dat erg creatieve onafhankelijke geesten en heb ik stiekem een zwak voor ze.

Doe je wel genoeg dingen die je leuk vindt?

Nog afgezien van je laag zelfbeeld, maar doe je wel genoeg leuke dingen voor jezelf? Als ik me vrolijk voel, gaat mijn zelfbeeld vanzelf omhoog.

Club

zoek een club gelijk gestemden. Ik zit bv bij een alleenstaande ouderclub. Ben vorige week met iemand die ik tot die avond helemaal niet kende naar Acda en de Munnik geweest. Erg leuke avond geweest.
Ik weet dat er bij die club ook een aantal mensen zijn die zich vooral hebben aangesloten voor de gezeligheid en dingen samen doen. Zij zoeken dan vooral de uitjes zonder kinderen uit omdat ze die zelf niet hebben.

Vriendschap kun je niet afdwingen idd, maar je kunt ook met onbekenden erg leuke dingen doen.

Sinds ik mezelf echt leuk vind

heb ik veel meer leuke dingen te doen en veel meer leuke vrienden en met de vrienden die ik al had betere gesprekken. Ik durf nu veel meer mezlef te zijn in plaats van minder en er zijn toch best veel mensen die mijn gevoelige slimme grappige chaptische zelf waarderen!

Echt bel die psycholoog maak die afspraak. Je verdient het en je hebt het nodig!

Mijk

Stel nu eens...

Neerslachtig, stel nu eens, dat het niet om een psycholoog ging, maar om fysiotherapie. En stel eens dat het niet om jou ging, maar je man die bijvoorbeeld door zijn rug is gegaan. Zou hij dan stoppen, omdat het te duur is om het zelf te betalen? Ik denk dat ik het antwoord al weet.

Gesprekken bij een psycholoog, werken in mijn opinie net als fysiotherapie. Het duurt een tijd, voordat je de positieve resultaten ziet. En je moet thuis veel oefenen.
Dus ook oefenen in het ontspannen, in het denken van psychisch gezonde gedachten en dergelijke. Ook oefenen in het weer waardevol vinden van jezelf. Benoemen waar je goed in bent. Maar als je dat eenmaal afgeleerd bent, is het razend moeilijk om jezelf dat weer aan te leren. Dus dat is kei hard werken. En een psycholoog is bij uitstek geschikt om daarbij te helpen.
Ik zou het verstandig vinden als je bereid bent om daar in te investeren. Het gaat per slot om je gezondheid.

Tweede lijn

Je schrijft dat je vraag om naar de tweede lijn te worden verwezen is afgewezen door de zorgverzekeraar. Het is zeker de moeite waard om daar een goed onderbouwt bezwaar tegen te maken.
Ik heb er bij één gewerkt. Ze krijgen ontzettend veel aanvragen en alle routine aanvragen worden afgehandeld door een administratieve afdeling met laag geschoolde medewerkers die volgens vast protocollen werken (of zouden moeten werken). Als je wilt dat je aanvraag echt goed bekeken wordt moet je bezwaar maken en dan krijgt je aanvraag in iedergeval de aandacht die het verdient.
Het kind dat je beschrijft komt op mij niet als een naarling over, maar eerder als een moderne heldin: Hermelien Griffel

Goed dat je toch naar de psych gaat!

Ik heb trouwens nog een tip voor een boek dat kan helpen je meer leuke dingen te doen:

The Joy Diet van Martha Beck

Sterkte!

Houd me vast

Voor mijn relatie kwam het helaas te laat, maar ik zou je het boek 'houd me vast' aan willen raden. Ik denk dat je er veel herkenning in vind over je relatie, en hopelijk ook wat handvatten wat je kan doen. Zeker als je man het ook zou willen lezen.
Het lijkt me enorm moeilijk om zo'n emotioneel afstandelijke man te hebben.