ik word door mijn man bedreigd en geintimideerd.

Advocaat kan veel opheldering geven

Ik weet niet hoe het in Nederland is (ik woon in Spanje) maar of het huis op zijn naam staat, maakt hier in principe niet uit. Als de rechter oordeelt dat jij als moeder met de kinderen in het huis moet kunnen wonen - en dat gebeurt nogal vaak want dat is in het belang van de kinderen - dan moet de man de hypotheek betalen terwijl hij zelf niet meer in het huis mag wonen. Ook bij huurhuizen komt deze constructie voor.

Tijd om te gaan....

Tijd om te gaan lijkt me zo!

Als jij juridisch gezien geen recht hebt op het huis dan is het toch duidelijk? Waarom vijf jaar wachten en spanning hebben? Waarom niet gewoon nu op zoek gaan naar een huurhuis/flat? Mocht je nog ergens recht op hebben, dan wordt dat wel alsnog afgerekend.

Ik denk dat je het belang van de kinderen veel te groot maakt/gebruikt. Kinderen van deze leeftijd gaan er echt niet onder lijden als ze samen met hun moeder verhuizen hoor. Die op kamers helemaal niet. Soms gebeuren er dingen en is het niet anders. Dit is zo'n ding.

Ik zou deze man echt niet nog vijf jaar de macht willen geven.

Overzicht en gevolgen

Ik heb bij mijn man vaak de indruk dat hij geen overzicht heeft, zich niet realiseert wat de consequenties zijn, wat er allemaal geregeld moet worden en dat je dat moet plannen.

Zou bij jouw man ook kunnen zijn.

Dus wellicht heeft hij in zijn verliefdheid er ook helemaal niet over nagedacht wat een echtscheiding tot gevolg heeft: nl, dat de kinderen (tenzij ze dat niet willen, ze zijn bij jou immers al ouder) in principe de halve tijd bij jou en de halve tijd bij hem zijn.
En als ze dat niet willen, nog minder bij hem zijn.

In elk geval: de kinderen zullen hem (en jou) dus een deel van de tijd moeten missen en hij zal hen een deel van de tijd niet zien.

Heb je dat al met hem besproken?

Toen mijn man over echtscheiding begon en ik dit onderwerp ter sprake bracht en dat het hen waarschijnlijk veel verdriet zou doen, is mijn man uiteindelijk weer bijgedraaid.

Ik weet niet of jouw man dat nog gaat doen en of jij dat zelf zou willen (misschien ben je er nu klaar mee), maar wellicht kan dit onderwerp bespreken helpen om hem meer tot rede te brengen. En dus - in het belang van de kinderen te gaan denken.

En nog even over mijn vorige posting: je kunt dus je man tijdelijk uit huis laten plaatsen met een voorlopige voorziening (ervan uitgaande dat de rechter daarin meegaat), maar als je toch nog met elkaar on speaking terms kunt komen, gewoon in onderling overleg afspreken dat hij even tijdelijk uit huis gaat zodat jullie wat meer rust creeren (ook in het belang van de kinderen). Evt. kunnen jullie afspreken beiden om en om het huis te verlaten. Ik denk in elk geval dat rust voor jou belangrijk is. Dus of hij bindt in of jullie moeten nu al uit elkaar voordat je de hele echtscheiding hebt geregeld.

Sterkte.

Inkomen en wonen

Voorlopige voorzieningen zijn vziw maar voor een half jaar dus het belangrijkste blijft inkomen vergaren en een woning zoeken. Vijf jaar daar blijven wonen is in niemands voordeel.
Het klinkt niet of je heel verdrietig bent om de verbroken relatie? Dat werkt in je voordeel want dan kun je veel doordachter plannen maken voor de toekomst. Hoe ziet je man dat voor zich, zorg voor de kinderen, KA en evt PA moeten betalen? Volgens mij ziet hij nu vooral roze wolken, maar er zitten voor hem ook gevolgen asn natuurlijk.

dichtbij wonen

Als jij weggaat en dichtbij gaat wonen, verandert er minder voor de kinderen. Vijf jaar is lang. M.i. te lang.
Hoe kan je nu nog met hem in 1 huis wonen, als ik dit lees?
Dit klinkt gewoon niet gezond, niet voor jou en voor de kinderen. Is het mogelijk om in dezelfde woonplaats te gaan wonen (huur) zodat je kinderen dezelfde school en vrienden kunnen houden?
Als de kinderen het huis uit zijn kan je dan wat verder weg gaan verhuizen.

Nog even een toevoeging

Bedankt alvast voor het meedenken. ik ben ongelofelijk kwaad op hem omdat hij steeds maar roept dat ik al die jaren van hem geprofiteerd heb en gratis heb gewoond. Hij vergeet dat ik minder moest gaan werken om de kinderen en huishouding te doen, want hij wilde en kon dat niet. En daardoor heeft hij ook zijn vermogen kunnen opbouwen. ik heb al die jaren voor hem en de kinderen gezorgd. Ze zeggen wel eens dat je met een autistische partner er een kind bij hebt. Hij dreigt en schreeuwt er is geen normaal gesprek mogelijk. ik ben niet verdrietig. ik loop al heel lang rond met plannen om te scheiden, maar voor de kinderen, voor de buurt, we wonen hier heerlijk, en omdat hij ziek werd heb ik dat niet gedaan. ik ben nu echt wel helemaal klaar met hem. Vind het ook onredelijk dat ik en de kinderen eruit moeten omdat hij een vriendin heeft, mij bedriegt en liegt en intimideert. Zij is ook getrouwd overigens.
Denk ook niet dat hij de gevolgen allemaal overziet. Rekening houdend met zijn autisme is dat ook heel moeilijk.
Hij heeft nooit echt veel om de kinderen gegeven, vond ze alleen maar lastig. Door zijn autisme trok hij zich veel terug en heeft nauwelijks geinvesteerd om een band met de kinderen op te bouwen. Hij wil volgens mij niet alleen van mij af maar ook van de hele verantwoording van zijn gezin. Hij heeft die verantwoording nooit echt aangekund. Omdat hij zich ook niet goed kan inleven in een ander is het nog eens extra moeilijk om de gevolgen te overzien.
Voor de duidelijkheid: ik wil graag met de kinderen en zonder hem dus in het huis tijdelijk wonen. Dus een beetje de omgekeerde wereld. hij wil mij en de kinderen eruit hebben, maar misschien gaat het wel andersom. We wonen in een hele fijne buurt en dat zou ik zelf ook wel heel erg vinden om te verlaten natuurlijk. De kinderen zijn in de puberleeftijd en daarom ook al vind ik het belangrijk dat zij zoveel mogelijk door kunnen met hun leven, school, vrienden, sportclubs. We wonen niet in een stad of dorp maar een soort buurtschapje op het platteland.
Iedereen kent elkaar goed hier. Het is echt een ouderwets buurtschap, We hebben de geboortes van de kinderen meegemaakt, zien opgroeien, pasten op en reden de kinderen bij toerbeurt naar school omdat we buitenaf wonen.Laatst is er een buurman overleden die we met z'n allen begraven hebben. het is een hechte gemeenschap en we doen veel dingen samen. Ik denk ook als hij mij en de kinderen eruit gooit de mensen om ons heen dat zeker niet waarderen en dan zou hij het wel eens moeilijk krijgen hier in de buurt. Het is niet zomaar een straat of een buurt, het is best heel bijzonder om hier te wonen. Dat speelt ook bij mij mee natuurlijk.

Paniek

Als je sowieso wilt scheiden is dat in elk geval helder.

De vraag is hoe je het handig aanpakt.

Als hij niet tot rust te brengen is en aldoor maar gaat schreeuwen en intimideren, dan zou ik beginnen met een voorziening aan de rechter te vragen met het belang van de kinderen voorop (als ik je zo hoor denk je daar ook vooral aan, is het meer voor hen dan voor jou).

Zoek dus snel een goede en ervaren echtscheidingsadvocaat die je om te beginnen kan helpen met de tijdelijke voorzieningen. Daarna kan je gaan kijken of je er langer kunt blijven wonen.

Als je geen recht hebt op de woning (niet mede-eigenaar), niet in gemeenschap van goederen getrouwd bent en weinig spaargeld hebt plus zelf weinig inkomen, tja, dan zou het wel eens moeilijk kunnen worden. Dus houdt daar rekening mee. Maar vraag het die goede advocaat, die kan je er veel meer over vertellen. Ik heb geen ervaring.

Als hij niet zoveel om de kinderen geeft, dan zal het wel lastiger worden om - in het belang van de kinderen - goede afspraken met hem te maken.

Verder: dat hij zo schreeuwt en intimideert is vermoedelijk een paniekreactie (die herken ik van zijn man). Heb je al geprobeerd hem tot rust te brengen, zonder dus je eigen frustraties (die ik donders goed begrijp) hem voor de voeten te werpen?

Jij zal toch degene moeten zijn die haar verstand gebruikt en rust moet proberen te creëren om een normaal gesprek met hem te voeren. HIj lijkt alleen maar in paniek om zich heen te slaan en domme, kwetsende dingen te zeggen.

En als hij echt niet tot rust te brengen is: kan een mail aan hem (zakelijk, belang van de kinderen, tijdelijke regeling etc.) dan wellicht nog helpen om jouw boodschap aan hem over te brengen?

Nadagen

Annet, het is triest, maar het is duidelijk dat jullie relatie bezig is een de nadagen, het afstervingsproces. Jij wilde eerder al scheiden, die vriendin die dus ook niet zomaar 'out of the blue' komt, en dan nu het moment waarop hij jou en de kinderen uit huis wil hebben.
Alle verwijten, intimidaties, schelden, nare acties etc. horen bij het rouwproces, bij het afsterven van de relatie. Je moet dat in je herinnering meenemen als iets wat hoort bij deze laatste fase, en niet als hét argument om hem te haten of om uit elkaar te gaan. De beslissing om uit elkaar te gaan heb je in feite al jaren geleden zelf genomen, er waren toen en er zijn nu nog steeds argumenten om die beslissing niet uit te voeren. Toch lijkt het erop, dat je man die beslissing nu wel uit wil gaan voeren. Hoewel het natuurlijk heel erg naar is, heel verdrietig, heel veel onzekerheid met zich meebrengt kun je je ook afvragen: waarom niet.

Jouw belangrijkste argument voor 'waarom niet' is dat jij graag je kinderen (en zijn kinderen) naar volwassenheid wil brengen in het huis waarin ze zijn opgegroeid. Een mooi, romantisch ideaal, maar het is niet iets wat echt noodzakelijk is. Als je daar echt aan zou hechten, dan zou het betekenen dat de kinderen wel in het huis blijven wonen, samen met je man, en dat jij een andere plek gaat zoeken. Als je eraan hecht dat de kinderen bij jou zijn, dan zullen ze in jeugd voltooien in een andere woning. De woning van hun vader, met alle mooie herinneringen, blijft wel voor hen beschikbaar.

Maar dan komt het pijnlijkste argument: die woning blijft niet voor jou beschikbaar. Je neemt dus afscheid, niet alleen van de relatie, maar ook van de woning. En dat laatste lijkt nog het meeste pijn te doen. Uiteraard kun je proberen met een advocaat om het anders te regelen, maar als de woning zijn eigendom is, en jij geen inkomen hebt waardoor je de woning kunt overkopen, dan zie ik niet hoe je dat gerealiseerd wil hebben.
Je geeft aan dat je graag in dat buurtschap zou willen blijven wonen, ik kan me daar veel bij voorstellen. Maar je mag er ook reëel naar kijken: er zijn meer plekken op de wereld waar je kunt wonen, al zal deze plek altijd je meest dierbare blijven. Wellicht is er in het buurtschap ergens een mogelijkheid om een (deel van) een woning te huren. Maar wil je dat, zo dicht bij hem, en zien dat zijn leven doorgaat en jij opnieuw moet beginnen? De kinderen zijn oud genoeg om te afstanden te overbruggen. Dat zijn keuzes die jij nu moet gaan maken en waar je ook snel actie op moet ondernemen.
Er lijkt geen weg terug: jullie relatie zit in de stervensfase en die fase brengt alleen maar narigheid met zich mee. Hoe eerder het afgerond kan worden, des te beter.

Tsjor

Buurtschap - een waarschuwing

Mijn ouders woonden toen ze gingen scheiden in een klein dorpje en mijn vader had daar een zeker aanzien, wat afstraalde op mijn moeder. Toen ze gingen scheiden, ging ze in een dorpje verderop wonen. Waar ze geen rekening mee had gehouden, was dat mensen meer naar mijn vader en zijn nieuwe rouw toetrokken omdat ze er - even kort door de bocht - belang bij hadden mijn vader niet tegen de haren in te strijken door met mijn moeder om te gaan. Het hartelijke, vriendschappelijke contact met mijn moeder verwaterde al snel, mensen lieten het al dan niet doelbewust doodbloeden. Ik weet niet hoe jullie sociale situatie is, maar ik wilde dit aspect belichten voor het geval er iets dergelijks speelt. In dat geval kun je beter naar een andere omgeving verhuizen.

voorbereiden

Zorg dat je in elk geval zijn financiële gegevens op schrift hebt, digitaal, elders. Als je niet gehuwd bent kan dat in elk geval voldoende zijn om de alimentatie voor de kinderen vast te stellen.
Maar ik zou zelf zo snel mogelijk een ander huis zoeken.
Een kat in het nauw maakt rare sprongen en je wordt er zelf ook geestelijk niet beter van om dagelijks met zijn paniek, angst en woede om te gaan.
Heb je nog ouders waar je tijdelijk naar terug kunt gaan? Of vrienden? of is het mogelijk via antikraak een woning te regelen?
Je partner met autisme zijn huis laten verliezen zal bijdragen aan de angst en de woede en dat geeft een ongewenste spanning.
Maar laat je vooral ook goed voorlichten door een advocaat.
Afscheid nemen doet pijn, zeker nu het zo halsoverkop lijkt te gebeuren en het zal allemaal nog verdriet genoeg kosten, maar houd het zo zakelijk en feitelijk mogelijk en zorg goed voor jezelf en zoek steun in je sociale omgeving. Niet om je man zwart te maken maar om de praktische problemen op te lossen en een nieuwe toekomst te maken.

Neem je verlies

Het leven is oneerlijk en blijkbaar is het je niet gelukt om te zorgen voor een evenwichtige financiële verdeling. Dat gaat nu ook niet meer lukken hoe schrijnend het ook is dat hij 'zijn fortuin opgebouwd' heeft. Het is een klassieke valkuil voor vrouwen.
Wat in je huwelijk niet gelukt is gaat na je huwelijk al helemaal niet lukken. Het is erg om dat op te geven maar het is niet anders.
Wat je kunt doen, als je het op kunt brengen, is samen met je man een echtscheidingsconvenant invullen. Of jij vult het in en laat het lezen. Houdt daarin oog voor de angsten en belangen van je partner, maak het realistisch, dan ziet hij in elk geval wat de consequenties zijn. Maar houdt het wel neutraal, ga niet je gram zitten halen, dat worden niet productieve sessies. Dus als je dat niet kunt laat je advocaat het afhandelen, maar zorg dat je snel een eigen huis hebt.

en....

Wat doe je als volgende week blijkt dat 'vriendin' het uitgemaakt heeft en man ineens dreigt alleen te blijven en zoete broodjes begint te bakken? Zo kan het namelijk ook nog gaan. Net zo makkelijk.

Geen argument

Sorry maar dat van dat buurtschap vind ik nog steeds geen argument. Weet je, je huisje kan op nog zo'n mooie plek staan en nog zo prachtig zijn, als er terreur heert, dan leef je in schrijnende omstandigheden.

Je zegt dat je vijf jaar wilt wachten, maar waarop dan, om over vijf jaar afscheid te moetne nemen van het buurtschap dat je zo lief is? Ik denk dat je overdrijft, dat je je vastklampt. Puntje bij paaltje is het je eigen kringetje dat telt. En war je voor op zult moeten komen. Ik denk dat je de prioriteiten uit het oog gaat verliezen en onbewust voor leed gaat kiezen als je blijft vasthouden aan het buurtschap. Het gaat je namelijk belemmeren om voor iets te gaan waar je wel gelukkig van wordt.

Emine

Iets te snel door de bocht. Een buurtschap kan een tamelijk hechte gemeenschap zijn met veel zorg, aandacht en gezelligheid, een sociaal leven op zich. Juist als je alleen komt te staan kan dat heel erg veel grote voordelen hebben. Maar ind e situatie van Annet zal het probleem blijven, dat haar man daar ook woont, nu als ex, straks wellicht met een nieuwe liefde, maar in elk geval zal zijn aanwezigheid markant zijn. Zelfs al doet hij niets bijzonders.
Het is een keuze en een afweging. En een verlies als je daar weg gaat.

Tsjor

Misschien...

....is het ook gewoon mijn stadse visie hierop.

Tijdelijke oplossing

Annet, heb je nou al met je,advocaat gesproken over een tijdelijke oplossing waarbij hij of jij tijdelijk,uit huis gaat, zodat jullie afstand en rust he ben, niet zo op elkaars lip. En aldoor ruzie en,geschreeuw? Dat lijkt me echt niet goed.

Wat AnneJ schrijft zou waar kunnen zijn, dat het voor jou met kinderen simpeler is om tijdelijk ergens te gaan wonen om iets anders te gaan zoeken, dan voor hem met zijn asperger. Maar dat kan jij beter inschatten denk ik.

Even niks doen nu

Ik ben gisteren bij spreekuur, half uur, bij advocaat geweest. Deze man was gespecialiseerd in strafrecht en niet in familierecht. Beetje jammer. Ze zeggen dat bij echtscheidingen de belangen van de kinderen voorop staan, maar nee hoor, daar werd helemaal niet naar gekeken! Het enige wat eruit kwam en dat wist ik al, dat ik na het beëindigen van de relatie niet meer in zijn huis mag wonen. Een half jaar maar. Hij moet voor de kinderen allimentatie betalen en voor mij niets. We hebben een samenlevingscontract. Dat wist ik dus al. Dus het komt er op neer dat ik er uit moet. Hadden jullie dat maar beter moeten regelen.
Ik wil iemand die echt voor de belangen van de kinderen en van mij gaat vechten. Bestaat zo'n advocaat wel?
Ik wil dat er voor de kinderen zo weinig mogelijk verandert, dus vandaar. En het gaat niet alleen maar om het verhuizen, maar de kinderen hebben het al heel zwaar met de toestand thuis vanwege zijn autisme en zijn ziekte. Ik vind ook dat iedere individueel geval bekeken moet worden. nu was het een algemeen verhaaltje bij de advocaat.

Ik wil tijdelijk hier blijven wonen tot de jongste ook op eigen benen staat, zodat ik rustig kan uitkijken naar andere woonruimte en mijn financiele situatie kan verbeteren. ik solliciteer me nu een ongeluk. Maar ik ben boven de 50, dus dat zal ook moeilijk worden.
Er is geen ruzie of geschreeuw thuis. Dat gebeurde toen de kinderen er niet waren. Ik laat het nu voorlopig even rusten denk ik. ik blijf hier gewoon zitten en uit zich zelf begint mijn man nergens over te praten. Als hij wil scheiden, dan moet hij daar zelf maar mee komen. Ik neem eens een keer niet het initiatief. ik vind het wel heel erg dat hij mij intimideert en bedreigt. Ik mag er met niemand over praten, want dan zet hij mij er uit.
Ik ga nu even niks meer doen. Misschien zakt zijn boosheid, kunnen we toch praten over een goede regeling of gaat het uit met zijn vriendin. Kan ook allemaal. Maar dan wil ik hem echt niet meer, dat snap je.

Annet - afspraken met advocaat

"Deze man was gespecialiseerd in strafrecht en niet in familierecht. Beetje jammer."
Mijn advies: als je wel werk wilt maken van een echtscheiding (of je man neemt daadwerkelijk initiatief daartoe) zoek dan een advocaat die gespecialiseerd is in echtscheidingsrecht. Dit is niet handig. Zijn uitspraken zijn (dus) ook minder waard dan als ze afkomstig zijn van iemand die wel gespecialiseerd is in echtscheidingsrecht.
Vraag dit (telefonisch) na VOOR je langs gaat.

Verder kan je op de website van advocatenkantoren vaak zien of advocaten lid zijn van bepaalde specialistenverenigingen, bijv. van een specialistenvereniging op het gebied van echtscheidingsrecht (ook daar kan je via google achterkomen). Dan weet je dat iemand daar echt meer dan gemiddeld mee bezig is.

Met deze man zou ik echt niet verdergaan.

Maak verder goede financiële afspraken met de advocaat m.b.t. uurtarief (ex BTW?!), hoeveel uur ze voor welke handelingen met jouw zaak bezig zijn (en dus in totaal qua bedrag), wat er aan stappen volgt (dus voorlopige voorzieningen, hulp/onderhandelen (?) bij ouderschapsplan, naar de rechter (ik weet allemaal niet wat precies, maar laat je voorlichten - laat je ook via internet informeren (of hier via OO) en bel evt. meerdere echtscheidingsadvocaten zodat je van verschillende kanten hoort wat er bij komt kijken). Advocaten spreken zelden vaste bedragen af (ook omdat ze niet kunnen overzien wat er allemaal nog gaat gebeuren), dus vaak is het een schatting. Als je een schatting krijgt, vraag dan of je bijv. op 30%, 50% en 80% een seintje krijgt, zodat je in de gaten kunt krijgen of de geschatte kosten niet opeens 3x over de kop gaan.
En leg alle afspraken met de advocaat zelf vast in een e-mail.

Belang van kind

Je schrijft: "Het enige wat eruit kwam en dat wist ik al, dat ik na het beëindigen van de relatie niet meer in zijn huis mag wonen. Een half jaar maar. Hij moet voor de kinderen allimentatie betalen en voor mij niets. We hebben een samenlevingscontract. Dat wist ik dus al. Dus het komt er op neer dat ik er uit moet. Hadden jullie dat maar beter moeten regelen.
Ik wil iemand die echt voor de belangen van de kinderen en van mij gaat vechten. Bestaat zo'n advocaat wel?"

Annet: vanzelfsprekend zal de ene advocaat harder voor je vechten (of een beter resultaat voor je kunnen bereiken) dan een andere advocaat. Maar het is natuurlijk ook zo: je kunt geen ijzer met handen breken.
Soms heb je gewoon het rechtssysteem tegen je. Dan kun je nog zo'n goede advocaat hebben maar dan gaat het gewoon nooit lukken.

Bij elkaar blijven wonen

Het zou goed kunnen dat hij inderdaad nu geen initiatief neemt en dat hij zo boos was omdat zijn plan (dat zich vermoedelijk vaste vormen in zijn hoofd had aangenomen, en waar hij zich helemaal op ingesteld was) "door jou" gedwarsboomd werd.

De bui zou dus kunnen zakken en wellicht kunnen jullie samen nog een tijd vooruit.

Aan jou om te beslissen of je dat wilt. Of nog even (een paar maanden, een paar jaar?) zodat je de kinderen nog zoveel mogelijk in deze situatie kunt gunnen en voor jezelf inderdaad kunt werken aan je toekomst zonder hem (inkomen). Misschien toch nog eens alvast zoeken naar en praten met een goede echtscheidingsadvocaat om beter voorbereid te zijn als hij toch de kolder in zijn kop krijgt (en wel echt wil gaan scheiden) of opeens weer erg agressief wordt (en je hem dus snel het huis uit wilt hebben).

Overigens, ook hij kan beslissen wel te willen scheiden. Maar met zijn asperger zou het inderdaad kunnen dat hij niet zo snel initiatief neemt voor verandering (echtscheiding).

"ik vind het wel heel erg dat hij mij intimideert en bedreigt. Ik mag er met niemand over praten, want dan zet hij mij er uit."

Ik zou vooral tegen hem zeggen dat je met niemand praat (als hij het je expliciet vraagt) om hem rustig te houden, maar als je de behoefte hebt om wel met iemand te praten (of bijv. hier op OO), dan vooral wel doen. Maar kijk uit en weet dan zeker dat diegene zijn/haar mond niet voorbij praat! Wellicht sowieso verstandig om dan dus alleen met mensen te praten die hem niet zien (heb je geen goede vriendin die nooit contact met je man heeft, wellicht ook helemaal niet in de buurt woont?).

Het is natuurlijk te gek dat hij dreigt en dat jij dat zou acceperen. Maar makkelijker dan ertegenin te gaan (en alleen maar knallende ruzie, door stress aan zijn kant) is daar dus maar 'formeel' in mee te gaan. Maar werk wel aan plan B (toch gaan scheiden - evt. op zijn - plotselinge - initiatief).

Sterkte ermee, kan me je situatie erg goed voorstellen. Zeer herkenbaar (ook - vermoedelijk - aspergerman), alleen ben ik, gelukkig, wel financieel onafhankelijk. Die van mij heeft maanden geleden ook geroepen te willen gaan scheiden, maar we zijn nog samen en gaat eigenlijk voor onze doen best wel goed de laatste tijd. Bij hem echter, voor zover ik weet, niet sprake van vreemdgaan.

ja, precies

Bedankt voor je adviezen over advocaten. Ik was naar gratis spreekuur, een half uurtje dus. Ik wil ook wel zoeken naar een goede die wel naar andere belangen kijkt dan alleen de juridische kant.
En vanaf nu laat ik het hele gedoe rusten. Even niks meer. Natuurlijk praat ik wel met goede vrienden en vriendinnen er over. Dit kun je ook niet echt voor je houden.

Met een Aspergerman is het ook zo moeilijk om in te schatten wat hij nu echt van plan is. Je weet maar nooit. Maar inderdaad. Hij roept wel dat hij van me af wil en dat hij me uit het testament gooit en uit huis gooit en dat ik hier alleen nog 'mag' blijven wonen als ik me 'normaal' gedraag. Wat dat dan ook in zijn ogen is. Maar of hij het ook daadwerkelijk doet....dat betwijfel ik ook. Hij kan echt niet tegen veranderingen, dus als hij zelf al ergens anders wil wonen, het huis verkopen etc. dat is nogal wat. Met die vriendin heeft hij geen echte relatie,wat hij wel heel graag zou willen, alleen leuk voor in bed dus. hoorde ik hem aan de telefoon zeggen tegen weer een andere vriendin. Hij zelf mag dus wel praten er over. Na een tijdje zal de verliefdheid wel over zijn en bovendien moet zij, als ze al willen scheiden, ook van haar man scheiden en dat duurt nog wel even allemaal.
Ondertussen is het voor mij heel moeilijk om de schijn op te houden en de 'happy family'te spelen.
Maar heel erg bedankt voor het meedenken en de steun.
Overigens, toen jouw man riep dat hij wilde scheiden, is hij daar zelf nog op terug gekomen?

Jemig

Annet, wat is het samenlevingskontrakt en de woonconstructie ongunstig voor jou. Was maar ouderwets getrouwd in gemeenschap van goederen.
Let wel: als de kinderen eenmaal op eigen bene staan heb je helemaal geen kinderalimentatierechten meer. Ik hoop dat je nog tijd hebt om je voor te bereiden op je eigen toekomst.

Tsjor

samenlevingscontract?

Annet, staat er dan in het samenlevingscontract niets over het verdelen van de bezittingen (= ook huis) en wie er in het huis blijft wonen na scheiding? Staat daar niet standaard iets over in een samenlevingscontract? Wat staat er dan wel in jullie samenlevingscontract?

"U kunt in een samenlevingscontract afspraken maken over bijvoorbeeld:

de verdeling van de kosten van boodschappen, kleding, woonlasten;
de bankrekening(en);
de kosten voor het verzorgen en opvoeden van kinderen;
de verdeling van de bezittingen als u uit elkaar gaat;
een verblijvingsbeding: als uw partner komt te overlijden mag u de gemeenschappelijke bezittingen houden. "

"Als u gaat samenwonen, wilt u misschien een aantal dingen met en voor elkaar regelen. U kunt samen afspraken maken en deze op papier zetten. Er is dan duidelijkheid over ieders rechten en plichten. Zo’n samenlevingscontract kunt u zelf opstellen of het door de notaris laten doen.

Zeker als u een koopwoning heeft of samen kinderen hebt of wilt, is een samenlevingscontract aan te raden. U beslist zelf wat erin komt te staan. Bijvoorbeeld hoe u de woonlasten en kosten voor levensonderhoud verdeelt. Maar ook wat er gebeurt met de spullen die u samen hebt gekocht, als u uit elkaar gaat of een van u komt te overlijden. Ook kunt u afspreken wie er in de woning mag blijven wonen wanneer u uit elkaar gaat."

"Wat kan ik afspreken in een samenlevingscontract?

Alles wat u allebei belangrijk vindt. Bijvoorbeeld:

Hoe u de kosten van de gezamenlijke huishouding (en eventueel de inkomsten) wilt verdelen.
Welke spullen persoonlijk eigendom zijn en welke gezamenlijk.
Als er kinderen zijn: afspraken over de verzorging en opvoeding.
Heel belangrijk: wat gebeurt er als u weer uit elkaar wilt gaan. Hoe verdeelt u de samen gekochte spullen, wie mag er in de woning blijven, enzovoort.
Wat er gebeurt als één van beide partners overlijdt. Wilt u dat uw partner van u erft, dan is het verstandig ook een testament te laten opstellen.
Hoe geschillen worden opgelost."

(Info van rijksoverheid en juridisch loket)