Ik wil wel voor kinderen bij elkaar blijven, hij niet

Doe je je kinderen hier een plezier mee?

Je berichtje komt zo vreugdeloos over dat de eerste vraag die bij mij opkomt is wie je hier een plezier mee doet? Is het voor je kinderen positief dat jullie bij elkaar blijven?

Is het niet mogelijk om gezamenlijkheid te zoeken, iets wat jullie allebei leuk vinden (of waarvan jullie samen gaan uitzoeken of jullie het leuk vinden; iets wat voor jullie allebei nieuw en buiten jullie comfortzone is). In plaats van klagen dat er geen gezamenlijke hobby is, kun je daar ook naar op zoek gaan, zodat er een basis is om weer verder te bouwen?
Waarom hebben jullie eigenlijk geen sex meer? Waarom zie je wel wat in relatietherapie, maar ben je eigenlijk verder niet bereid te investeren in je relatie.
Dat het al 20 jaar zo gaat, betekent niet dat je het roer het 21e jaar niet kan omgooien, maar dan moet je het wel samen willen. Waarom kun je het voor jezelf wel leuk maken, maar met de ander niet? Wil jij niet of wil hij niet, of hebben jullie allebei het bijltje erbij neergegooid en vind jij dat acceptabel en hij niet?

Moeilijk hoor

Jullie zijn al zo lang samen en delen zoveel herinneringen en concrete zaken. En dan bovenal hebben jullie je kinderen samen.
Ik begrijp helemaal dat je niet wil scheiden, zolang er geen voor de kinderen zichtbare ruzies zijn, denk ik dat het veel beter voor je kinderen is om bij elkaar te blijven. Van echtscheidingen zijn kinderen toch meestal de dupe, hoe je het ook wendt of keert.

Ik reageer nu pas op jouw posting omdat ik je een hart onder de riem wil steken na jouw verhaal en de voorgaande postings.
Je zit met een moeilijk dilemma, aangezien je man heeft aangegeven op deze manier niet verder te kunnen.
Scheiden is echter een slechte optie voor jou en ik denk dat je man daar deels ook zo over zal denken. Maar ja, hij blijft natuurlijk wel een man en een man heeft zo zijn behoeftes. Sexuele behoeftes zijn denk ik bij mannen vaker sterker aanwezig dan bij vrouwen. Puur biologisch gezien in ieder geval zeker.
Het zou makkelijker zijn als jullie zo'n relatie hadden waarin je voor deze behoeftes gewoon effe de deur uitgaat en iemand anders opzoekt. Maar je geeft al aan dat dat voor jullie niet zal werken.
Denk ik ook niet als je al zoveel jaar een monogame relatie hebt gehad.
Ik vind het daarom ook ondoenlijk om je goeie adviezen te geven, maar daar ben je geloof ik ook niet perse op uit.

Ik zou wel proberen te blijven praten met elkaar, en ja, hulp daarbij van een derde partij zou een goede poging kunnen zijn.
Is je man er ook niet toe bereid als jij erbij zegt dat je graag wilt dat jullie relatie op alle fronten (dus ook seksueel) verbetert?
Ik zou best nog wat dingen kunnen verzinnen, maar jouw verhaal lijkt in sommige opzichten zoveel op het mijne dat ik het daardoor erg lastig vind om goede tips te geven.
Mijn man en ik hebben ook alleen onze kinderen gemeenschappelijk en ik heb in de afgelopen 20 jaar al vaker overwogen weg te gaan.
Tegenwoordig denk ik er anders over. En in ieder geval wil ik heel graag met hem samen onze kinderen nog een paar jaar opvoeden tot ze hun vleugels gaan uitslaan. Hij denkt daar gelukkig ook zo over en over een jaar of 5 zien we wel weer verder.
Misschien kun jij een beroep doen op zijn verantwoordelijkheid naar jullie kinderen toe? Zolang jullie niet te veel ruzies hebben en het op kunnen brengen is het voor jullie kinderen toch veel fijner om een vader en moeder onder 1 dak te hebben?
Probeer elkaar de tijd en ruimte te geven om je eigen dingen te doen die je leuk vindt. Daarnaast zou ik proberen om toch behalve je kinderen ook samen af en toe iets te ondernemen om het ook tussen jullie leuker te maken. (aan dat stadium ben ik nog niet eens toe en desondanks gaat het er hier in huis best vredig aan toe)
Ik wens je veel sterkte en hopelijk meer vreugde toe, ook voor je man.
Ik hoop dat jullie er samen uit zullen komen .

Boek

Je bericht doet me denken aan boek dat ik toevallig pas heb gelezen (nieuwsgierig geworden in de bibliotheek..): 'Venus en Mars in de slaapkamer'. Het ging over het interessant houden van het fysiek aspect van een langdurige relatie, ofwel, hoe hou je de relatie leuk en de sex spannend, of andersom.

Er stonden (voor mij) wel een paar eye-openers in. Zoals de uitspraak 'vrouwen hebben liefde nodig voordat ze sex kunnen hebben, mannen tonen hun liefde via sex'. Dat zijn twee hele verschillende invalshoeken. De auteur vertelde iets over de evolutie, over hoe mannen vanuit de oertijd altijd 'hard' moesten zijn om te overleven en te waken over hun vrouw/kroost en daarom niet meer zo gevoelig waren (zowel letterlijk als figuurlijk) voor aanraking of tonen van affectie. Vrouwen leven van oudsher al in gemeenschappen waarbij onderlinge relaties, en het goed houden daarvan, erg belangrijk was. Dus zijn wij daar bedreven in. Theorie van de auteur was dat voor mannen daarom sex het ultieme middel is om 'zachter' te worden en hun liefde voor hun partner te kunnen tonen c.q. meer voor haar open te kunnen staan. Ofwel, sex zorgt voor een meer liefdevolle relatie. De liefdevolle relatie die de vrouw nodig heeft om sex te kunnen hebben. Vicieuze cirkel he..
Zijn advies was dus om met regelmaat sex te blijven hebben. Ook wanneer dat betekent dat 'je er gewoon maar mee moet beginnen'. Want de rest volgt vaak vanzelf. En het heeft een hele goede invloed op je relatie in z'n algemeen, het gevoel van verbondenheid tussen de partners.

Zoals ik zei, je bericht deed me hier aan denken. Doe er mee wat je wilt, neem het mee in je overwegingen. Succes!

En wat ik vergeet

En wat ik nog vergeet.. je schreef iets over de trots die je voelt als je je man iets met de kinderen ziet doen. Zeg dat eens tegen hem. Mannen zijn gevoelig voor dat soort complimenten, het gevoel dat ze door hun partner worden gewaardeerd.

Vreugdeloos

Hoi Anneloes,
Ik weet niet meer van je dan het berichtje dat je hier plaatst en daar reageer ik op. Als jullie ondanks wat je in je eerste bericht schreef nog steeds lol kunnen hebben en het voor de kinderen een warm nest is, dan heb je wellicht een stevige basis om naar verdere oplossingen te zoeken.
Samen kinderen hebben en het samen met de kinderen nog leuk kunnen hebben is een heel goed uitgangspunt. Je hebt ook al een lange weg achter de rug van therapie en sleuren en trekken aan je relatie, dus je weet ook al wat er allemaal niet werkt voor jullie. Vandaar mijn advies om met zijn tweeën iets te beginnen wat voor jullie allebei buiten je comfortzone ligt en wat de gezamenlijkheid vergroot. Als je weer echt samen lol kunt hebben is het voor de meeste vrouwen ook leuker om sex te hebben. En misschien moet je nu niet allerlei grote zware gesprekken gaan voeren (dat hebben jullie al genoeg gedaan tot therapie aan toe) maar de kwestie kleiner maken; hoe kunnen we weer samen lol hebben, al is het maar een middagje. Rustig moment, flesje wijn, lekker hapje en bedenken wat je altijd al (samen met een geliefde) hebt willen doen, maar nooit durfde. Praat met hem (en luister naar hem) alsof je hem gister voor het eerst ontmoet hebt en kijk wat ervan komt.
Zoals hierboven werd gezegd, deze situatie accepteren is heel eenzaam voor jullie allebei (en voor je man blijkbaar onacceptabel)

Hier al een hele tijd zo'n relatie

Man en ik zijn samen ouder van onze kinderen. Die samenwerking gaat goed. We zijn er voor de kinderen. Het opvoeden samen gaat goed. Met de kinderen gaat het ook goed.
De relatie onderling is er gewoon niet meer. Geen sex, geen knuffels, weinig interesse voor elkaar.
Dat er geen onderlinge relatie is, is jammer. Maar de geborgenheid voor de kinderen maakt veel goed. Aangezien er ook geen ruzie is, heb ik niet het idee dat zij tekort komen. En daar doen we het voor.
Er zal vast een punt komen dat één van beiden het niet meer trekt. Dan gaan we praten over scheiden.

Koek

Ik haal uit jouw berichten dat je om de kinderen bij elkaar wil blijven, maar dat de koek wat jou betreft eigenlijk ook wel volledig op is inmiddels.
Of dat goed is of niet, kan ik niet beoordelen, maar ik kan het me wel heel goed voorstellen. Als je het nooit goed kan doen maar wel wordt verondersteld 's avonds de benen te spreiden, ben je op een gegeven moment wel voorbij het stadium van "zin maken voor hem".
Als je heel diep in je hart kijkt, wat zou je eigenlijk het liefst willen? Je huwelijk behouden, ook als je geen kinderen had gehad, en er toch maar het beste van maken, of had je dan makkelijker besloten ermee te stoppen?
En ik wil je geen antwoord in de mond leggen, maar een koud huwelijk met een moeder die zich niet gewaardeerd voelt en een vader die zich op een andere manier niet gewaardeerd voelt omdat hij geen seks meer "krijgt", is dat een goed voorbeeld voor je kinderen?
Ik ben zelf alweer jaren gescheiden en herken wel dingen in jouw verhaal. We zijn in relatief goede harmonie gescheiden en achteraf zeggen we unaniem: misschien was ons huwelijk geen goed voorbeeld voor de kinderen, maar ons "nahuwelijk" is dat wel. En hoewel ik mijn ex nog regelmatig achter het behang wil plakken moet ik hem wat dat betreft wel gelijk geven.

Kruispunt

Je laatste bericht is een heel helder verhaal, ook al schrijf je dat alles door elkaar loopt. Je hebt te vaak hoop gehad om vervolgens weer teleurgesteld te worden en eigenlijk heb je een muur om je hart gezet. Op deze manier kun jij verder, maar je man kan er niet mee leven. Uit je verhaal lijkt het of ook hij zich in meer of mindere mate heeft afgesloten.
Je hebt het gevoel dat jij ook degene was die er het hardst aan moest trekken om het voor hem weer gezellig te maken en bent daar ook wel klaar mee.
Weet je man dit eigenlijk allemaal? Het is een heldere analyse van het kruispunt waar jullie op staan; gaan jullie er samen nog wat van proberen te maken (en durven jullie dat nog aan, na zoveel teleurstellingen) of zetten jullie er een streep onder. Doe dan naast alle emotionele argumenten ook een realiteits-check voor jullie financiën, evt. te verkopen huis en toekomstige gezins-logistiek. Een scheiding geeft vrijheid, maar door de kinderen moet je nog steeds rekening houden met je ex en wellicht straks met een nieuwe partners en financieel is het vaak een aderlating. Kortom het leven wordt er niet perse eenvoudiger op.
Mijn advies was trouwens helemaal niet om net te doen of er niks aan de hand was, maar aangezien praten in het verleden niks heeft opgeleverd naar alternatieven te zoeken. Jij schrijft dat je geen plezier meer hebt samen, dus probeer dan het plezier terug te vinden. Maar uit je laatste bericht blijkt dat het gecompliceerder ligt; Als je wel plezier hebt samen is er ook de angst voor de dip erna. Maar met een eventuele nieuwe partner zal dit waarschijnlijk ook spelen en wil je oud worden met een muur om je hart uit angst gekwetst te worden?

Houd me vast....

Anneloes,

Ik vind dat je heel helder en duidelijk schrijft en analyseert. Op cognitief niveau heb je eigenlijk wel alles op een rijtje lijkt me zo. Maar wat je nodig hebt ligt zoals ik je begrijp juist meer op het gebied van verbinding, van betrokkenheid. Het gaat er niet om elkaar te bevechten met argumenten, rationeel te overtuigen, maar om de onderliggende behoefte, aan veiligheid, verbondenheid, sex, etc. Wat jij eigenlijk letterlijk zegt: Houd me vast (en dan komt de sex vanzelf?)Het gaat er niet om elkaar te bevechten, maar de onderliggende patronen.

Hier staat het nog wat duidelijker omschreven:

NBD|Biblion recensie

Emotionally Focused Therapy (EFT) is een nieuwe loot aan de stam van psychotherapieen. Er zijn meer methodes voor relatietherapie die effect hebben; dit is er een van. De liefde staat centraal in plaats van communicatieregels. Wij willen allemaal basisveiligheid hebben in onze nabije relatie. EFT leert om de liefde weer terug te brengen in de relatie. In zeven stappen wordt deze methode beschreven voor zowel hulpvragenden als hulpverleners.

De schrijfster, Amerikaans psychotherapeute, ontdekte dat reacties tussen mensen geen intellectuele, maar emotionele reacties waren. Emotionele sleutelmomenten, zowel negatieve als positieve, bepalen een relatie. Dit boek is bedoeld als zelfhulpboek, maar vervangt zeker geen therapie.

Lees het daarom stap-voor-stap en herhaal. Belangrijke kernthema's zijn onder meer: ruzies zijn vormen van protest tegen het verlies van emotionele verbondenheid. Onze geliefde is de schuilplaats in het leven, anders staan wij in de kou. De interacties worden steeds negatiever wanneer de basisbehoefte ontbreekt. Durf in een dialoog terug te kijken op een crisis of conflict. De band met elkaar, de verbondenheid kan ook door seks en aanrakingen versterkt of hersteld worden. Een boeiend en pittig boek voor mensen met voorkennis en motivatie.

Misschien heb je hier wat aan: Houd me vast, een boek van Sue Johson.

Er is ook een website. Emonotally focused therapy.nl

EFT is een vorm van therapie die zich richt op emoties als drijvende kracht in ons leven. Vooral voor paren is deze vorm van behandeling inmiddels uitgegroeid tot een internationaal bekende therapievorm. Bij EFT komen diverse perspectieven bij elkaar: de hechtingstheorie, het systemische of interpersoonlijke perspectief en het experiëntiële of intrapersoonlijke perspectief. In een EFT-behandeling wordt niet alleen gekeken naar de communicatie- en gedragspatronen tussen partners maar vooral ook naar hoe de onderlinge verbinding en bereikbaarheid er uit ziet. EFT is meerdere malen wetenschappelijk onderzocht.

Nou, ik hoop dat het duidelijk is, moet werken, maar wie weet, weer een huwelijk gered

Houd me vast

Pm heeft het al duidelijk omschreven, en ik wil het even bevestigen. Echt heel geweldig het boek houd me vast. Ik zou het alle stellen willen aanraden!

Eft

Ik kan bovenstaande berichten over EFT helemaal onderschrijven. AnneLoes, ik herken je verhaal voor 100%. Onze relatie stond er hetzelfde voor, we hebben eerst "gewone" relatietherapie geprobeerd. Daar gaat het over communiceren en weer leuke dingen doen met je man (kort door de boch). Maar, als een relatie al zo onveilig/ongelijkwaardig voelt dan lukt dat niet meer, je hebt het kort gezegd niet meer te halen en te brengen. EFT boort een diepere laag aan, en daarmee ga je aan het werk. En het werkt.
Nou hebben we onze relatie er uiteindelijk niet mee gered, er kwam een nieuwe liefde voor hem langs, maar het heeft ons wel een goed nahuwelijk gegeven. Klinkt misschien raar, maar dat is het wel.
Ik zou het echt proberen, EFT.

Met ass?

Heeft iemand hier ook goede ervaringen mee met een relatie met ass?

Eft en ass

Het zal er van afhangen hoe goed een ass-partner zichzelf en zijn emoties al heeft leren kennen. Dan kun je mogelijk bij de NVA of bij de eft-associatie zelf daarnaar vragen: iemand met ervaring met eft en ass. En dan hangt het ook weer af van de communicatievaardigheden van de eft-coach en dan in elk geval geen groepstraining. En de coach moet natuurlijk geaccepteerd worden door de partner met eft.
Omdat de niet-ass een voorsprong heeft in communicatie lijkt het me lastig manouvreren omdat de ass-partner die voorsprong ervaart en zijn of haar onhandigheid daarin.
Eerlijk gezegd lijkt het niet erg effectief.
Het is misschien effectiever om als niet-ass partner jezelf te scholen en je gedrag aan te passen. Ik wilde dat ik eerder had geweten dat mijn partner ass had. Achteraf snap ik veel beter wat ik fout en goed deed in mijn communicatiestijl met mijn ex.

Wat is ass?

Ik lees geïnteresseerd mee, maar heb geen flauw idee wat ass is; sowieso veel afkortingen tegenwoordig waar ik me vaak alleen vaag iets of niks bij voor kan stellen

Psychiater kan met ontslag

Iedere Ouders Online lezer(es!) kan hier een diagnose stellen, dus waar heb je nog een psychiater voor nodig? Snapt een man niet meteen wat er in zijn vrouw omgaat, dan komt eerst het Venus en Mars verhaal en vlot daar achteraan komt de diagnose: voor mannen ASS (@ Cicade: Sstoornis in het autistisch spectrum) en vrouwen zijn depressief of hebben een borderline persoonlijkheidsstoornis. Voor therapie is ook geen meer professional nodig; kan ook gewoon via Ouders Online gediagnostiseerd.
Bestaat er nog iets als een "normaal" communicatie probleem of een relatie waar "gewoon" de rek uit is? Of is dat alleen voor mensen met een vermijdende persoonlijkheidsstoornis die hun problemen niet onder ogen willen zien?
Kortom het nieuwe kabinet kan de hele GGZ wel wegbezuinigen, een beetje internetforum kan de was doen (wel jammer dat ze nog geen medicatie mogen voorschrijven)

Marieke?

Waar komt die reactie nou vandaan? Ik snap hem in dit draadje niet. Iemand anders stelde een vraag over eft en ass, niemand suggereert toch dat de man van topic starter ass heeft?

Agchie

In tegenstelling tot AnneJ denk ik eigenlijk wel dat het kan werken met een partner met ass. Er wordt uitgegaan van het onderliggende probleem, de gevoelens die naar boven komen als iemand iets tegen je zegt. Juist voor iemand met ass lastig te begrijpen vaak, maar daardoor misschien wel juist goed om dit te leren. Waarschijnlijk een stuk lastiger, maar zeker niet minder nuttig.
Maar ik moet erbij zeggen dat ik nog nooit een partner met ass heb gehad.
Begin anders eens met het boek te kopen (kan bij bol.com), daar kan je al veel uithalen en kijken of het iets voor jullie zou kunnen zijn.

Hahaha (ot)

Ik begrijp de reactie van Marieke wel en vind hem zowel grappig als toepasbaar op veel Relatie-draadjes. Als ik goed overhoop lig met mijn man, bedenk ik tegenwoordig ook dat hij symptomen van ASS vertoont. Mijn gedachtengang is besmet door al die verdachtmakingen op Ouders Online. Ik ben zelf natuurlijk niet depressief en heb al helemaal geen borderline stoornis, ik ben de redelijkheid zelve .
Ik denk trouwens dat het interessant is dat de schaal van gezond tot ziek voor fysieke klachten heel geleidelijk is, en voor psychische klachten abrupt. Je bent geestelijk in orde OF je spoort niet. Terwijl we allemaal natuurlijk onze geestelijke mankementjes vertonen zonder volslagen wappie te zijn (door de bank genomen). Het zou fijn zijn als dit soort geestelijk ongemak bespreekbaarder zou worden, ook binnen een relatie, en dat er meer over bekend zou worden zodat je er ook beter op kunt reageren. Je man hoeft geen autist te zijn om toch communicatief niet sterk te zijn. En ik heb misschien geen borderline, maar kan voor het aanbreken van de maandstonden van een mug een luid huilende olifant maken.

Inderdaad

ja hoor, ik snap Marieke best. En voel helemaal mee met de bijdrage van Mea Proefrok (ik blijf je oude nick missen!)
Laatst was ik in kerkelijk verband bij een lezing door een psychiater. Zoals Mea al zei, 'we vertonen allemaal natuurlijk onze geestelijke mankementjes vertonen zonder volslagen wappie te zijn (door de bank genomen).' Dat merkte deze man ook op. En hij noemde ook een aantal criteria die spelen als er wél echt wat loos is - maar die heb ik even niet bij de hand .

Tonny

Ik mis die nick ook nog steeds en scan er zelfs nog draadjes op (zo van: waar heb ik ook weer gereageerd). Toch lijkt het me beter om af en toe te wisselen. En deze nick klinkt als een juf met knotje (en dat ben ik - in elk geval soms).

Ass

Beste allemaal,

Het was niet mijn bedoeling om het draadje te kapen of een discussie te ontketenen. Ik wilde alleen graag antwoord op die ene vraag. Daarvoor dus mijn dank. En ja ik zit in een relatie met iemand met een diagnose ASS (helaas iemand met weinig zelfinzicht, weinig behoefte aan reflectie, maar wel zeer afhankelijk en gericht op zijn eigen belangen).
Verder herken ik veel van jou, AnneLoes in hoe je staat nu in je relatie. En zeker in hoe je er ook vandaag weer over schrijft! Ik wens je veel sterkte, want het is een heel moeizaam iets.

Groet,
Agchie