Ik weet het niet meer of/hoe we nog verder moeten.

Probleem?

Wat is er mis met een broer/zus relatie? Jullie hebben wel 3 kinderen! Denk je dat die gebaat zijn bij een scheiding, ruziënde ouders, verhuizing en inkomensdaling?
Jullie hebben geen ruzie, kunnen goed met elkaar praten, hebben een huis en een inkomen. Weet je wel hoeveel het waard is voor kinderen om in een stabiele situatie op te groeien?
Zit je tijd uit totdat je kinderen zelfstandig zijn. Zorg voor een leuk leven voor jezelf en een goede relatie met je vrouw en vooral met je kinderen. Wat maken die paar jaar nou uit op een mensenleven als het om je kinderen gaat?

moeder

als kind van veel te laat gescheiden ouders ben ik dat niet met je eens.
Een zeer ongelukkige ouder is killing voor de sfeer in een gezin.

Mijn ouders zijn voor mij bij elkaar gebleven, gevolg ik ben met mijn 17e uit huis gegaan en niet meer thuis geweest voor meer dan een half uur per keer. Dat gun ik geen enkel kind.
Ze zijn nu wel gescheiden maar de rancune is zo groot dat alleen mijn overlijden ze nog samen in 1 ruimte zal brengen. Leuk voor hun kleindochter bij verjaardagen of andere belangrijke momenten.

Mijn ex heeft het besluit tot scheiden genomen toen onze dochter 11 maanden was. En wij gaan nu goed met elkaar om omdat we niet nog allerlei narigheid uit ons verleden met ons meedragen.
Dan liever gescheiden ouders die gelukkig zijn.

Mijn ervaring

Mijn ervaring is daar weer anders in Noet. Hier was het geen slechte relatie maar een andere vrouw die haar zinnen op mijn man had gezet. Dat heeft geresulteerd in een scheiding waar iedereen behalve de vader slechter uit is gekomen. Nu sta ik er alleen voor met 3 autistische kinderen en geen cent te makken terwijl hij loopt te flierefluiten met zijn rijke vriendin. Je wil niet weten wat dat voor de verhoudingen doet
Maar ik lees bij Hendrik niet dat ze ruzie hebben of dat de sfeer slecht is. In dat geval denk ik, zet de schouders er onder en maak er wat van. In het ergste geval zit je nog een aantal jaren in deze situatie, het is geen levenslang. Zorg goed voor jezelf, zoek een leuke hobby maar zet die kinderen op de eerste plaats.

Nee dat vind ik te makkelijk

Ik kan me goed voorstellen dat dit niet acceptabel voelt voor jou.
Is het bespreekbaar dat je bepaalde behoeften ergens anders gaat zoeken? Als tussenoplossing?

Of dat jullie een soort van gaan latten/ birdnesten totdat je kinderen groter zijn?

Dat is toch een ander situatie Moeder

Hendrik geeft aan dat hij niet gelukkig is in zijn relatie, daar zeer zeker aan wil werken, maar vastloopt op de onwil van zijn echtgenote.
Dat hou je denk ik geen 10 jaar vol. Ook niet voor de kinderen.

Lastig

Ik begrijp dat jij heel erg lijdt onder het gebrek aan intimiteit en dat je vrouw dat niet wil of kan geven.

Zij is wel tevreden hoe het gaat. Jij hebt echter een groot verlangen dat zij niet kan vervullen: intimiteit. Je wilt haar niet onder druk zetten, maar staat wel met je rug tegen de muur. En scheiden is ook weer zo'n grote stap.

Zou je tegen haar kunnen zeggen dat je haar wat dat betreft met rust zult laten, maar dat je dan wel elders die intimiteit kunt gaan zoeken?

wat willen jullie

Wat wil jij en wat wil zij?

Praten jullie uberhaupt nog met elkaar. je geeft aan dat er geen intimiteit meer is (al jaren niet), geen gezamenlijke interesses.

Wat delen jullie dan nog wel? Kunnen jullie wel nog samen uit eten gaan en een gezellige avond hebben?

Ik ben het niet met Moeder eens. Een relatie zonder intimiteit kan prima zolang het dan wel op die manier samen is afgesproken. Als een van de twee ermee stopt en verwacht dat de ander er in mee gaat dan gaat dat mis. Ik zou dat in ieder geval niet accepteren van mijn man en heel hard gaan werken aan een herstel van onze relatie als partners.

Moeilijk voor je

Het klinkt alsof je er alles aan gedaan hebt in het belang van je kinderen om je relatie met je vrouw te herstellen en helaas heeft je vrouw andere ideeën over hoe zij een partnerrelatie ziet dan jij. Ik weet dan ook niet goed welke zegeningen jij hebt die je van je vrouw moet tellen. Dat jullie nu onder een dak kunnen leven zonder ruzie? Dat je hierdoor elke dag je kinderen om je heen hebt? Hoe oud zijn je kinderen?
Het dilemma is dat je vrouw blijkbaar happy is met de huidige stand van zaken, wil ze dit tot de kinderen volwassen zijn en dan uit elkaar of ziet zij haar verdere toekomst ook nog samen met jou? En hoe zie jij je toekomst of wil je die graag zien?
Je bent ook een voorbeeld naar je kinderen, je geeft ze mee dat hoe jullie relatie is , dat dit is zoals een relatie hoort te zijn. Afstandelijk, zonder intimiteit, zonder liefde. Je deelt zelfs geen slaapkamer. Wil je dit als voorbeeld voor je kinderen?

@moeder; als jouw relatie goed was dan liep je ex-man nu niet (in jouw ogen) te flierefluiten met die rijke vrouw.

Vraag en tip

" Zij heeft ook wel aangegeven tevreden te zijn met hoe het nu is. Ik begin inmiddels meer en meer te balen dat ik weer in een broer-zusrelatie zit. Wanneer ik dit punt bespreek dan krijg ik van haar te horen dat ik mijn zegeningen moet tellen en haar niet onder druk moet zetten."

Je vrouw geeft aan dat ze tevreden is.
Houdt ze nog van jou?
Heb je dat gevraagd?

Als ze nog van je houdt, of misschien anders gezegd, als ze graag wil dat jullie bij elkaar blijven (voor zichzelf en/of voor de kinderen), dan denk ik dat ze zou moeten willen dat jij ook gelukkig/tevreden bent in jullie relatie.

Jij zult dus wel heel duidelijk moeten aangeven als je dat niet bent.

Ook moet je duidelijk aangeven wat jij nodig hebt.

Wil je per se intimiteit van haar?
Of is het meer dat je twijfelt of ze wel van je houdt?
Liefde kan iemand ook op andere manier tonen.
Misschien helpt het boekje "5 talen van de liefde" van Gary Chapman om op dat vlak iets te verhelderen.

Als het je echt om intimiteit van haar gaat, vraag je dan af: in welke vorm wil je die?

En zij zegt dat je geduld met haar moet hebben. Wil ze je wel intimiteit geven, maar nog niet? Welke intimiteit kan ze je nu wellicht wel al geven (anders dan seks waar ze mogelijk nog niet aan toe is), waardoor jij je toch gezien en gehoord voelt?

Hendrik,

Het brave laat ik maar even weg want het is niet duidelijk hoeveel aandacht je vrouw aan het gezn besteedt en hoeveel aandacht jij.
Je geeft aan dat jij voor het inkomen zorgt; dus jij hebt een '40-urige' werkweek. Wat doe je verder voor het gezin?
Is jullie tijd /aandacht aan de andere gezinsleden zodanig dat het niet alleen op haar bord komt?
Ik veroordeel je niet ongeacht je info dat zij geen zin heeft en zij vind dat jij je zegeningen moet tellen terwijl jij zorgt voor het huis en een inkomen ( best verwijtend van jou kant). Ik vraag het alleen om te zien of jij meer tijd in jullie gezin kan steken zodat de opvoeding niet alleen bij haar ligt. Dat wordt namelijk niet duidelijk in jouw verhaal.

Tip; verder vroeg ik mij af of jullie wel eens een week of twee met zijn tweeën, zonder kinderen, op vakantie zijn geweest. Zou dat bijdragen aan een gedeeltelijk herstel? Is er iemand die zolang op jullie kinderen kan passen?
Het mooie van een vakantie is, dat je de activiteiten thuis moet laten. En je meer tijd kan maken voor elkaar.
Het lijkt een simpele tip, maar als het zou werken, is het een stap in de goede richting.

Verder heeft een psycholoog meer effect als jullie samen naar een behandeling gingen. Eventueel met adviezen van een sexuologe voor wat ontspanningstips.

Antwoorden

Dank jullie voor jullie reacties. Ik merk dat het me heel erg helpt om mijn gedachten op en rij te zetten.
Onder een broer zus relatie versta ik overigens een relatie waarbij je in prima harmonie samen woont, maar waarbij de intimiteit zich beperkt tot samen op bank te zitten zonder enige vorm van lichaamlijk contact.
De vraag of zij nog van mij houdt is een goede. Ik denk dat ze zal zeggen dat ze van mij houd als een vriend (zoiets als de broer).
Maar ik heb er erg veel moeite mee om mij neer te leggen bij een leven zonder een partner waarmee ik (fysiek) intiem kan zijn.

Tja als ik lees wat Moeder schrijft, dan denk ik "wat zit je te zeuren"; dan heb ik het zo slecht nog niet. (Ik benijd je niet). Alleen moet ik dan uit gaan van hoe mensen die het nog zwaarder hebben moeten leven?

Ik draag zeker mijn steentje bij in de huishouding en opvoeding. Zij doet wel twee keer zo veel als ik. Daar staat tegen over dat ik ook voor het inkomen zorg. Om er voor de kinderen te zijn ben ik terug gegaan naar vier dagen werken en heb een lichtere baan genomen.

@vrouw: mijn vrouw zegt dat zij dus nu moet werken aan dingen waar ze eigenlijk geen zin in heeft (fysieke intimiteit) waar zij minder goed van in haar vel gaat zitten, puur en alleen om mij. Daar heeft ze moeite mee en ze vraagt zich af wat dat haar gaat opleveren. Ze is te druk mbezih met haar depressie om mij hierin te zien.

Kortom de enige optie lijkt om het in goed overleg buiten de deur te zoeken. Dat is helaas geen eenvoudige optie en gooit ook de deur naar intiteit met elkaar dicht. Bovendien wie zit er te wachten op een man die alleen maar voor de fysieke intimiteit even langs komt wippen?

@flanagan; de Brave Hendrik is een horeca gelegenheid waar ik in mijn studententijd meermaals kwam. Een vakantie met zijn tweeën zou ik graag willen maar zij niet. Onze jongste zit in groep vier. Wat bedoel je met ontspanningstips van een sexuoloog? Voor mij zit ook het dilemma in de vraag hoe lang zal ik mijzelf wegcijferen in de hoop dat haar depressie ooit over gaat en komt daarmee de weg vrij naar meer intimiteit? Hoe bepaal ik dat? Als ik bijv nog 5 jaar moet wachten dan is dat in mijn ogen alleen dragelijk als ik weet wat mij te wachten staat.

Wat heeft ze nodig

Mmhh ja, ik hoor je eigenlijk alleen maar slachtofferig zijn. ( Hetgeen ik wel begrijp en herken hoor, dus bedoel het niet zo negatief)
Het klinkt alsof je je enorm afhankelijk opstelt naar je partner en zit 'te wachten tot haar depressie eindigt ' opdat ze weer intiem met je kan zijn...
Maar wat doe jij, om de relatie nieuw leven in te blazen?
Wat zijn haar behoeften, hoe kom je haar hierin tegemoet?
Ik hoor je al zeggen; ze wil met rust gelaten worden, maar dat geloof ik niet. Dan was ze niet bij je terug gekomen.
Wat maakt dat ze depressief is, wat kun jij hierin voor haar doen?

de psycholoog

uit je openingsposting: "Na een tijd stelde hij voor om weer met elkaar te gaan praten en omdat zij nu ook zichzelf bij het probleem betrok, ben ik hier op in gegaan."
De psycholoog stelde het voor, jouw vrouw zelf dus niet.
Wie stelde dan voor dat je weer met elkaar ging samenleven?

@Trix: "Het klinkt alsof je je enorm afhankelijk opstelt naar je partner en zit 'te wachten tot haar depressie eindigt ' opdat ze weer intiem met je kan zijn". Daarom post hij toch ook? Juist om te vragen wat hij kan doen?
hij is ook van haar afhankelijk, als zij nee blijft zeggen kan hij haar niet dwingen.
"Dan was ze niet bij je terug gekomen" > ik krijg dus de indruk dat zij het allemaal wel best vindt en hem niet gesmeekt heeft terug te komen?

gr Angela

Breekpunt

Sexuele intimiteit kan je vrouw je niet geven. Ik denk dat je zelf moet beslissen hoe belangrijk dit voor je is.
Het ziet er niet naar uit, ook niet na gesprekken met de psycholoog, dat het je vrouw gaat lukken om aan die verwachting te voldoen.
Ik krijg ook al licht jeuk als ik er aan denk dat je lichamelijk intiem zou moeten zijn terwijl je er zelf niets (meer) in ziet.
De vraag is of je je kunt voorstellen om bij je vrouw en kinderen te blijven zonder die sexuele intimiteit. Je kunt ook sex met jezelf hebben.
Ik denk dat je niet de enige bent die daar mee zit.
En ja, soms kan dat uitlopen op een breuk of een andere relatie. Dat wil je ook voorkomen.
Dus ik zou, als je wil blijven, je realiseren of je dan wel tevreden kunt zijn met wat je hebt. Als je dat niet kunt zou ik daar de consequentie uit trekken en uit elkaar gaan.
Van deze spanning wordt ook niemand gelukkig.

Tips sexuologe

Speelt er eem fysiek probleem? Wilt ze niet meer omdat vrijen pijn doet als gevolg van de bevallingen? Of hebben jullie glijmiddel nodig maar schaamt ze zich voor haar lichamelijke 'tekortkomingen'.
Sommige kwalen werpen een hoge drempel op.
Jullie hebben drie kinderen, er zijn dus ook goede jaren geweest.
Misschien kent de psycholoog iemand die jullie hierin kan helpen zonder dat je vrouw druk voelt.
Oja, de psycholoog is een man. Misschien wilt ze dergelijke belemmeringen liever met een vrouw bespreken.

Wat ik denk

Ik denk dat ze gewoon niet meer van je houdt. Ze vindt het fijn om getrouwd te zijn, een gezin te hebben, inkomen, maar verder heeft ze niets met je. Dat gaat ook echt niet meer komen.

Vesper Lynd

Heb jij een glazen bol?

Vrouw

Nee, maar wel genoeg gezien, ervaren en een beetje gezond verstand. Dit speelt al jaren, er is al van alles geprobeerd. Deze mevrouw is met seks gestopt nadat de buit binnen was (kinderen).

Vesper heeft gelijk

Ben ik bang.

Zo komt het op mij ook over.

Kan maar hoeft niet

Vesper, je kan gelijk hebben maar het hoeft niet.

Ik denk dat Trix een goed punt aankaart. Wat heeft je vrouw nodig, Hendrik?

Misschien is het toch nuttig dat boekje over die liefdestalen te lezen en met je vrouw in gesprek te gaan. Als zij erachter komt wat zij nodig heeft om zich door jou geliefd te voelen, weer beter in haar vel gaat zitten (depressie kwijt , helpt nl. ook niet echt), dan kan het misschien nog veranderen. Er was toch eerder een reden dat jullie op elkaar vielen. De vraag is, hoe krijg je het terug.

Over het algemeen (er zijn uitzonderingen) hebben vrouwen minder zin in sex als ze zich niet geliefd en gewaardeerd voelen.

De vraag is of dat bij haar meespeelt en of je haar dat gevoel wel weer kunt geven.

En voor mezelf sprekend, ik heb ook niet bijzonder veel zin in sex, maar de zin neemt duidelijk toe als mijn man liever doet tegen mij, aandacht voor me heeft, de tijd ervoor neemt, me eerst uitgebreid masseert (wat ik fijn vind) etc.

Kan het niet zo zijn,

dat ze zoveel (depressie, gezin, werk, relatieproblemen) aan haar hoofd heeft waardoor ze de intimiteit niet meer op kan brengen en eerst die depressie moet overwinnen? En is het misschien zo dat ze antidepressiva slikt, daarvan kan haar libido ook verdwenen zijn?

Maar goed is, lijkt mij, geen situatie die zo door kan gaan.
Ik vind het zorgelijk dat zij tevreden is met de situatie en dus daarover ook geen contact zoekt om het te verbeteren.
Zij moet zich echt realiseren dat ze haar man kan verliezen.

Ik heb in soortgelijke situatie als jouw vrouw gezeten maar vond het wel erg en hield veel van mijn man. Wij hebben het niet gered, hij werd verliefd op een ander en liet zijn jonge gezin in de steek en daar is bijna niemand gelukkiger van geworden.

Hoe lang

Ik snap dat je vindt dat ik me slachtofferig opstel. Komt ook wel voort uit het feit dat ik het nu ook niet meer weet. Daarnaast ben ik bang om te pusherig te worden. Mijn vrouw stelt zich erg op als slachtoffer en ik vind het lastig om daar tegengas op te geven omdat ze dan aangeeft dat dat haar herstel in de weg staat.
Verder fysieke beperkingen? Niet dat ik weet. Dat is de afgelopen jaren niet aan de orde geweest.
5 talen van de liefde. Natuulijk heeft meer lezen altijd zin. Echter neem maar van mij aan dat ik mijn stinkende best doe. Aan de andere kant zijn er natuurlijk ook dagen waarop ik niet sterk in mijn vel zit.
Het zou mij rust geven als ik wist hoe lang zo'n proces gaat duren.

Wat een pessimisme

Kan best zijn dat het hopeloos is. Maar dat lees ik helemaal niet.
Moet er misschien bij vertellen dat het in mijn relatie ook niet super loopt, en dat er de laatste jaren bijzonder weinig gebeurd is op gebied van intimiteit.
We zijn er nog lang niet, speelt vanalles, maar een stuk intimiteit is zeker weer terug. Daarmee ook weer sex en dat loopt best aardig.

Hier dus wel ervaring dat het 'wel weer kan komen'.

Maar het is geen kwestie van afwachten of termijnen.
Zo werkt het gewoon niet.
Het is echt alleen maar een kwestie van *samen*.
Er zal méér samen moeten komen. Dat lees ik absoluut niet in je postings. Vandaar mijn vraag: wat heeft ze nodig, hoe kom je dichter bij haar. Die intimiteit gaat er niet komen als je je afstandelijkheid bewaart, die je misschien niet hebt maar die ik meen te lezen.

Wisselwerking

Het is een wisselwerking. Ik probeer me meer in te zetten voor partner en daarop zie ik dat hij ook meer pogingen ondermeemt het mij naar mijn zin te maken. Kan ook zijn dat die pogingen er waren en dat ik ze gewoon niet zag
Hij probeert me bijv aan het lachen te maken, iets dat ik hard kan gebruiken. Voorheen was ik meer gefocused op wat hij me *niet* gaf.
Sex komt dan eigenlijk vanzelf...
Focus op sex is een enorme killer, vooral voor het libido...

Trix

Trix, jij beschrijft goed hoe ook ik het voel en zie.

Vergelijkbaar als bij mij.

Ook ik wil meer een "samen"- gevoel. En ik doe het ook veel beter met complimenten dan (bijna) alleen kritiek.

Brave Hendrik, mogelijk je vrouw ook.

Scheiden lijkt nu misschien aantrekkelijk voor jou, maar onderschat het niet.

Wel geloof ik dat het zwaar kan zijn als je vrouw een depressie heeft. Heb ik geen ervaring mee.

Trix/Vrouw

Trix dit speelt al langer, het is niet de eerste keer als ik mij niet vergis dat Brave Hendrik hierover post. Daarom zijn anderen misschien meer geneigd te zeggen: stop ermee.

Vrouw: ik weet wel hoe een depressie is, heb 4 zware depressies op rij gehad. Totaal zonder gevoel, enkel wanhoop bestond er nog. Dus ook geen gevoel voor sex. Nu maakte dat in mijn geval niet uit, mijn toenmalig man hield toch al niet van me. Maar ik wil alleen duidelijk maken dat het niet hebben van die gevoelens normaal is tijdens een depressie. Dan heb ik het niet over een dip of down-zijn, alhoewel dat vaak ook de eerste gevoelens zijn die uitvallen omdat je aan het survivallen bent.
Bij mij is alles teruggekomen vwb gevoelens. Dus wat dat betreft is er nog hoop. Tenzij je vrouw in de overgang is, dan is de oorzaak een andere. Waarom niet een bezoekje aan de huisarts samen of ga je eens mee naar haar behandelaar?

Twijfel

Een vrouw die niet zeker weet dat haar man van haar houdt, heeft in het algemeen weinig zin in sex met hem.
Je opening nog een doorgelezen. Jij gaf aan te willen scheiden. Dat is zo'n aantasting van het vertrouwen in je partner. Je hebt daarbij iets beschadigd. Dat zul jij moeten herstellen, en niet de psycholoog.

Misschien heeft je vrouw baat bij een brief van jou waarin je uitlegt hoeveel je van haar houdt en waarom.

5 talen: werk aan de winkel

Ik heb niet aangegeven dat ik wil scheiden. In tegendeel, na een tijd in scheiding te hebben geleefd ben ik terug gekomen om weer te knokken. Die periode, die inderdaad al een tijd loopt, heeft echter wel diepe sporen achter gelaten. Daar werk ik hard aan om die te herstellen.
Inmiddels heb ik een website over de vijf talen der liefde gelezen en hebben we samen een test uitgevoerd. Dat was zeer leerzaam. Niet alleen omdat bleek dat we zo verschillen, maar ook omdat zij aangaf ze het nu anders zou invullen dan toen we het nog goed hadden.
Dus ja, er is flink werk aan de winkel. En ik hoop maar dat dit inzicht ons weer een stuk de goede kant op helpt.