Ik weet het niet meer..
Lieve lezers,
ik weet het echt eventjes niet meer, ik heb momenteel 7 jaar een relatie en twee dochters (uit een vorige relatie). Alleen gaat het al een tijdje niet goed, ik probeer me best te doen met hem mee te denken als hij niet lekker in zijn vel zit ect. Alleen is hij nooit tevreden of waardeert wat ik doe voor hem, ik werk waar hij het niet mee eens is ik doe alles in het huishouden en hij is 9/10 keer Sagerijnig net zoals vandaag dan wordt ik uit het niets genegeerd.
Als ik dan wil praten zegt hij dat ik maar weg moet gaan als ik er problemen mee heb, maar dat heb ik wel eens gedaan maar dan smeekt hij me om terug te komen en dan geef ik toch weer toe. Daarom wil ik nu niet hals over kop weg gaan en me later weer laten beïnvloeden. Alles wat ik doe is normaal en als ik een keer wat vraag kan ik het vergeten. Ik weet echt niet wat ik nu het beste kan doen? Praten heeft geen zin want hij zegt dat niet te kunnen en dan gaat het 1/2 dagen goed en daarna is het weer hetzelfde. Ik heb het huilend, schreeuwend, rustig en beleefd proberen uit te leggen maar niks veranderd. Ik slaap er slecht van en heb geen eetlust ik wil niet zo een leven.
Dit klinkt afschuwelijk.
Waarom heb je een relatie met hem?
Wat is er leuk/fijn aan de relatie?
Kun je financieel en praktisch op je eigen benen staan?
Welk relatie-voorbeeld wil je je dochters meegeven?
ja ik kan het me financieel makkelijk veroorloven alleen ben ik bang dat ik spijt krijg of mezelf voor de zoveelste keer laat ompraten, dan blijft hij me bellen en contact zoeken of zelfs bij me werk langskomen. Bedankt voor uw reactie heel fijn.
en de kinderen hebben hier hun plekje dat vind ik ook lastig..
Misschien helpt het je als je al mijn vragen een voor een beantwoordt?
. Alleen is hij nooit tevreden of waardeert wat ik doe voor hem, ik werk waar hij het niet mee eens is ik doe alles in het huishouden en hij is 9/10 keer Sagerijnig net zoals vandaag dan wordt ik uit het niets genegeerd.
Als ik dan wil praten zegt hij dat ik maar weg moet gaan als ik er problemen mee heb, maar dat heb ik wel eens gedaan maar dan smeekt hij me om terug te komen en dan geef ik toch weer toe.
Klinkt niet heel gelijkwaardig of gezellig. Ik denk dat IMI goede vragen stelt: wat is er leuk aan jullie relatie voor jou? Of blijf je om meer anstige beweegredenen als de kinderen zijn hier nu aan gewend en straks moet ik het allemaal alleen doen.
Leven jullie in zijn huis dat het zo vanzelfsprekend is dat jij dan maar weg moet gaan? Waren je dochters met je mee toen je wegging vorige keer? Heb je een alternatief? Hoe is dat geregeld?
Denk heel goed na over de vragen die je gesteld zijn. Vragen die jou helpen op een rijtje te zetten hoe het gaat en de balans van je relatie op te maken.
Als je dat gedaan hebt neem je een besluit. Je weet dan precies waarom je blijft of weggaat en laat je niet meer zo maar ompraten door die man.
Het ér niet mee eens zijn' dat jij werkt, jou alles in het huishouden laten doen zijn tekenen dat hij enorm op je neerkijkt en vindt dat hij de baas is. De enige reden dat hij niet wil dat jij werkt is waarschijnlijk zodat hij beter de baas kan spelen over jou.
Dat zijn enorme rode vlaggen voor een leuke relatie en als je daarbij optelt dat hij meestal shagrijnig is en jou negeert.....
Ik vraag me werkelijk af wat je daar nog doet? Kom op! Wegwezen daar!
Als ik het goed begrijp blijf je bij je man terwijl hij niet aardig is, niet zorgzaam, niet leuk en niet liefdevol, omdat je bang bent dat als je weggaat, je weer naar hem teruggaat?
Waarom, in vredesnaam? Waarom ben je zo bang dat je liever dicht bij hem ongelukkig bent dan een eind van hem af?
Heb je zo weinig vertrouwen in jezelf en in het leven?
Maakt hij je dat wijs, dat je niks zonder hem kan, terwijl hij zo duidelijk geen lot uit de loterij is? Of denk je dat je hem moet redden, terwijl hij niet gered wil worden?
Tijd om jezelf een schop eronder te geven!
- Geen waardering;
- Hij wil niet dat je werkt (hoezo?)
- Jij doet alles in het huishouden (hoezo nr.2?)
- Onveilige situatie voor jou en de kinderen.
Jij bent financieel onafhankelijk (heel verstandig, een voorbeeld voor andere vrouwen). En dit zijn niet zijn kinderen. Er is werkelijk geen enkele reden om bij hem te blijven behalve een emotionele afhankelijkheid. Maak jezelf los uit deze ongezonde relatie. En wees een positief voorbeeld voor jouw dochters.
En les voor de volgende keer: blijf latten!
Van wie is het huis?
Je partner heeft kennelijk het idee dat jij er bent voor zijn gemak. Hij neemt je niet serieus en zegt dat je kan vertrekken, maar als je dat dan doet, beseft hij dat dat toch tegenvalt, en dan gaat ie jammeren en op je medelijden werken.
Het zou kunnen dat hij wel aan de relatie wil werken als hij ziet dat hij kan kiezen tussen dat of uit elkaar gaan. Maar het kan ook dat hij toch weer in zijn oude gedrag vervalt als de druk weer van de ketel is.
Je zit in een betere positie dan veel mensen, want dit prijsexemplaar is niet de vader van jouw kinderen, dus je kunt de relatie beëindigen zonder ouderschapsplan te moeten maken met al het gedoe eromheen.
Ik zou denken: maak een plan voor hoe je woonruimte voor jezelf en de kinderen gaat regelen, en als je dat hebt uitgewerkt, laat je hem weten dat het klaar is. Zoals ik in een ander draadje al eens heb gezegd: hoe eerder je de relatie beëindigt, hoe meer leven zonder deze leukerd je hebt om je op te verheugen
Klinkt als een heel erg gezellig huishouden voor kinderen. Niet dus...
Het beste kun je er natuurlijk mee stoppen. Spijt, of een terugval in de zin van twijfel of je er goed aan hebt gedaan, krijgt iedereen wel. Daar moet je echt doorheen bijten.
Hij ziet jou als de huishoudster?
Als je alles hebt gedaan wat je kon bedenken om de situatie te veranderen, dan houdt het op. Dan is de conclusie dat je hem blijkbaar niet kunt beïnvloeden om te zijn zoals jij graag wilt. Je moet accepteren dat hij is zoals hij is en stoppen met te denken dat dit gedrag van hem komt doordat hij niet lekker in zijn vel zit. Want dit is niet eventjes, je hebt al 7 jaar een relatie. Als hij altijd chagrijnig is, dan is dat blijkbaar zijn karakter of zijn manier om met het leven om te gaan. Je kunt proberen om je eigen houding te veranderen en je minder te richten op dat hij moet veranderen en meer op jezelf en je kinderen. Of je kunt weggaan.
Als je gescheiden bent moet je ook werken en het hele huishouden doen. Alleen de mogelijkheid dat je man zal veranderen en mee gaat helpen is er dan niet meer. Ik vond het zelf toen ik gescheiden ben in zo’n situatie een hele opluchting om die verwachting niet meer te hebben. Het in mijn eentje doen van al die dingen vond ik niet makkelijk, maar wel minder zwaar dan als ik die dingen alleen moest doen met elke dag het gevoel dat ik dat moest doen omdat ik een chagrijnige man had die me niet wilde helpen en geen verantwoordelijkheid nam voor ons gezamenlijke leven.
Je vindt weggaan moeilijk, maar blijven is ook moeilijk.
Wat maakt dat jij emotioneel zo afhankelijk van hem bent?
In ieder geval niet omdat hij zo’n gelijkwaardige lieve partner/ondersteuner is iig én hij is niet de vader van je kinderen én je bent financieel zelfstandig……
Een man waaraan jij jezelf steeds moet aanpassen afhankelijk van zijn bui(en), dat is geen fijne partner. Hij wil niet dat je werkt? Want, vrouwen zijn er enkel voor het huishouden en bijtijds het eten op tafel?
Hij is chagrijnig en negeert je zomaar vanuit het niets?
Laat me raden, het huis is van hem?
Ga er niet vanuit dat jouw dochters dit alles niet opmerken, hoe oud zijn zij? Kan me ook niet voorstellen dat hij enorm van toegevoegde waarde is voor hen als hij jou al zo behandeld en werkelijk het sch**t aan je heeft.
Doe jezelf en je kinderen een plezier en laat deze parel lekker in zijn eigen sop gaarkoken zeg, want hij weet dat hij je klem heeft. Daarom behandelt hij je zo namelijk, omdat het kan en jij het toelaat.
Jij bent de enige die uit deze situatie kan stappen, je kinderen zijn volledig afhankelijk van jou. Je gunt hen wel een beter voorbeeld mag ik hopen? Klinkt misschien harder dan dat ik het bedoel, maar ik weet niet hoe ik het duidelijker kan brengen. Stel dat een man later zo met 1 van je dochters omgaat, wat zou je haar dan adviseren?
Denk dat je best weet wat je moet doen, maar hier een soort van bevestiging hoopt te vinden. Zo te lezen meer dan genoeg bevestigingen 
