Ik kan niks goed doen bij mijn man

Ga werken

Ga werken! En lees hier alle scheidingsdraadjes. Zorg dat je werk en een inkomen hebt voor als je huwelijk misgaat. Misschien gaat het veel beter tussen jullie als je allebei 3 of 4 dagen werkt. Dan is hij meer betrokken bij het huishouden en de kinderen en jij hebt even wat lucht van thuis.

Bescherm jezelf

Blaadje, dit klinkt behoorlijk ziek. Je kunt jezelf beschermen door jezelf te waarderen om wat je doet en geen waardering van je man te verwachten.

Het is menselijk om wel waardering van je partner te verwachten, maar het is schadelijk om dat in dit geval teveel te doen.

Ik denk dat in de eeste plaats je man iemand is die moet veranderen, maar dat nooit toe zal geven. Jij zal dan zelf moeten kijken naar wat jij kunt veranderen aan jezelf (waarmee niet gezegd is dat jij de oorzaak bent, dat zou victim blaming zijn). Je kunt daar denk ik hier veel tips voor krijgen.

Geniet zoveel mogelijk van wat je doet, ga je man minder ruimte geven om dat in jou hoofd te beinvloeden door zijn negativiteit.

Voor de duidelijkheid

Wat ik bedoel met jezelf veranderen is dus iets heel anders dan wat je man bedoelt!

Jaren '50

Jee dit klinkt wel heel erg als een jaren '50 huwelijk.. verwacht ie soms ook nog van je dat je met zijn sloffen en zijn bier klaar staat als hij thuis komt..? Ben benieuwd hoe je man zelf groot gebracht is.. welk voorbeeld heeft hij gehad..?

Jullie hebben gekozen voor deze rolverdeling en daarbij zijn jullie beide even waardevol om het gezin te laten draaien. Het wordt tijd dat he man dat beseft. Hij kan wel roepen dat ie het allemaal beter kan, maar brengt hij het wel eens in de praktijk? Ben jij wel eens weg, zodat hij de zorg over moet nemen? Zo niet, dan zou ik daar eens mee beginnen. Dat betekent sterk in je schoenen staan en voor jezelf op komen. Niet makkelijk, ik weet t, maar je kunt t!

Ik wil niet direct etiketjes gaan plakken, hoewel ik wel iets in Thera's theorie zie. Wat trouwens ook nog zou kunnen is dat hij erg ontevreden is over zijn werk (minderwaardigheidsgevoel?) En dat op jou afreageert. Ga in gesprek.

Kun je terug naar je oude baan?

Ik weet niet wat je vroeger deed, maar misschien kun je terug naar je oude baan. Zeg maar dat het leven als thuisblijfmoeder toch behoorlijk zwaar is en dat je terugverlangt naar de rust van je werk (met een dikke knipoog).
Je man mag dan ouderschapsverlof opnemen.
Mocht je ouders/schoonouders hebben die een deel van de zorg stelselmatig op zich willen nemen dan mag je in je handen knijpen, maar voor alle andere situaties kun je meestal prima uit de voeten met kinderdagverblijf of gastouder.

Je man wil de afspraken die jullie gemaakt hebben evalueren en nieuwe afspraken maken. Dat kan, maar dan mag hij dat op een iets minder horkerige manier doen.
En wat wil jij?
Zoals dit klinkt steven je af op een scheiding en dan is een eigen inkomen wel heel erg fijn om het hoofd boven water te houden en keuzevrijheid te hebben.
Wil jij terug naar je oude baan, wil je een extra opleiding doen, wil je hoofdkostwinner worden dat hij een jaar of wat thuis is voor de kinderen?
Dit is voor jou ook een goede gelegenheid om te kijken wat jij wil gaan doen.

weekje weg

Kan je niet een weekje met een vriendin op vakantie? Dan neemt hij een hele week vrij om voor de kinderen te zorgen. Ik vraag me af of hij daarna nog zo klaagt over jou.

Het nare is dat hij op deze manier tegen je doet, als hij niet tevreden is en denkt dat het beter kan, dan ga je met je partner op een constructieve manier in gesprek, m.a.w. 'kan ik je ergens mee helpen?" 'Hoe doe je e.e.a. en dan het efficiënter', en je neemt de reacties van je partner serieus en kapt niet alles af met 'ik kan dat beter'.
Op een of andere manier lijkt hij niet tevreden met zichzelf, zijn werk (misschien?) en reageert het op jou af. Ook al het niet realistische vragen om aandacht en knuffels als het spitsuur in je gezin is; dan observeer je de ander toch niet goed? Als je niet in de gaten hebt, dat je op dat moment liever even twee helpende handen nodig hebt.
Ik denk dat wat gesprekken met een relatietherapeut wel degelijk zullen helpen. Regel een afspraak en neem hem mee, uit je verhaal denk ik namelijk wel dat je man dit niet nodig vindt (want alles ligt aan jou en niet aan hem) maar hou je poot stijf en zorg dat je deze gesprekken gaat doen.

baan

Zoek zo snel mogelijk een baan zou ik zeggen.

Relatietherapie

Als hij relatietherapie wil, dan zou ik dat doen. Dan komt hij niet meer weg met dat soort dooddoeners.

werk

Aan het werk.
Lees draadje over scheiden en carriere. Zorg dat je financieel onafhankelijk bent. Lijkt mij eerste prioriteit.
Tweede prioriteit lijkt mij hulp inschakelen van een therapeut of psycholoog. Er is een zieke dynamiek ontstaan tussen jullie waar jullie beiden verantwoordelijk voor zijn.

Liefdeloos

is de houding van je man. Het klinkt voor mij alsof hij genoeg heeft van zijn huwelijk, de zorg voor de kinderen, de verplichtingen en weer zijn rust wil.
En hoe kom je van alles af zonder zelf de boeman te zijn die de scheiding aanvraagt?
Simpel. Je maakt je vrouw het leven zo zuur dat zij de stekker er uit trekt. Kom je er voor de buitenwereld en je eigen gevoel mooi vanaf.
Misschien heeft hij er nog niet eens zo uitgebreid over nagedacht en doet hij het meer onbewust maar het gebeurt ondertussen wel.

Je schrijft "Ik hou zo veel van 'm, ik wil alles voor 'm doen om hem gelukkig te maken"
Waarom hou je van hem? Is hij leuk, lief en aardig voor je? Draagt hij je op handen en is hij blij en gelukkig als hij jou ziet? Wil hij niets liever dan jou gelukkig zien? Is dit de man waar je de rest van je leven bij wil blijven? En wil hij dat ook?

Alleen jij kunt bekijken wat er in jullie huwelijk aan de hand is. Je hebt hierboven een aantal opties gekregen. Uit ervaring kan ik je vertellen dat het niet vanzelf beter wordt, dat hij niet uit zichzelf weer een liefhebbende echtgenoot wordt en dat je niet vanzelf weer gelukkig wordt.

In tegendeel, op deze manier wordt je eigenwaarde elke dag een beetje meer aangetast totdat er helemaal niks meer over is. Ga je op deze manier gelukkig worden?

Als ik in jouw schoenen zou staan zou ik om te beginnen zorgen voor een inschrijving bij de sociale woningbouw, een eigen bankrekening en kopieën van alle belangrijke papieren. Dan zou ik werk gaan zoeken. Als je aangenomen bent , geef je je man de mededeling dat je vanaf datum X zoveel uur gaat werken en dat je de mogelijkheden voor de opvang van de kinderen wil bespreken. Dan kan hij kiezen of hij minder gaat werken of dat er een kdv oid wordt gezocht. Uiteraard worden de kosten voor de opvang van het gezinsinkomen betaald en niet van jouw salaris.

En verder, kom voor jezelf op. Laat je niet zo behandelen. Je doet je best en dat is meer dan genoeg. Heeft hij daar geen oog of waardering voor dan is dat zijn probleem. Haal je schouders op en laat hem links liggen.

Misschien kun je als hij een opmerking maakt, vragen of dat de manier is waarop een liefhebbende echtgenoot spreekt tegen zijn vrouw en als hij niets aardigs te zeggen heeft, dat hij dan misschien beter zijn mond kan houden.
Wordt assertiever en geef hem weerwoord. Geen ruzie maar op kalme toon meedelen dat je zo niet aangesproken wenste te worden. Denk ook aan je kinderen, welk voorbeeld hebben jullie op deze manier?

Achteraf gezien had ik veel eerder moeten inzien dat de liefde aan de kant van mijn man over was en ik had niet zoveel moeten pikken. Daar heb ik zoveel last van gehad en soms nog, dat ik me in alle bochten heb gewrongen, alles heb gedaan, mezelf heb laten vernederen en klein maken om die man maar te houden. Mijn eigenwaarde was ver onder nul en het heeft me heel lang gekost om er weer een beetje bovenop te komen.
Achteraf gezien had ik veel eerder een streep moeten trekken. Moeten zeggen tot hier en niet verder. Want al mijn opoffering, inzet en verdriet heeft alleen tot meer ellende voor mezelf geleid. Misschien had het geholpen om mijn huwelijk te redden als ik mijn grenzen eerder had aangegeven, misschien ook niet maar dan had ik me in ieder geval niet zo ontzettend ellendig over mezelf gevoeld.

Ik wens je heel veel sterkte.

Bedankt

Bedankt voor jullie reacties.
Ik heb echoisme opgezocht en zie zeker gelijkenissen. Bedankt voor de tip!

Hij wil gek genoeg wel naar een relatietherapeut.
Ik ga er een afspraak maken. Daar moeten ze mij toch wel begrijpen en 't aan hem duidelijk kunnen maken?
Verder ga ik zeker mijzelf afvragen wat ik wil en jullie tips toepassen.
En werken is misschien wel een heel goed idee. Even weg uit de dagelijkse dingen.
Ik kan terug 't vak in er zijn nog mogelijkheden gelukkig. En dan mag hij deels mijn taken gaan overnemen. Hopelijk ziet hij het dan in.
Denk ook dat hij niet tevreden is met zijn situatie. Hopelijk komt daar ook iets van naar voren bij zo'n therapeut.

Afhankelijkheid

Het lijkt erop dat jullie samen in een ongezond patroon terecht zijn gekomen. Ik denk dat je in de eerste plaats met jezelf aan de slag kunt gaan: hoe komt het dat jij je zo afhankelijk opstelt? En hoe kun je weer grip terugkrijgen? Het eerste deel van het antwoord is niet zo moeilijk: ga weer aan het werk! Dan krijg je in ieder geval weer een stuk onafhankelijkheid en vrijheid terug. Neveneffect kan zijn dat het voor de relatie ook positief is, dat man de financiële verantwoordelijkheid en jouw afhankelijkheid als een molensteen ervaart. Maar echt, dan nog is er geen excuus voor zijn gedrag. Als hem wat dwars zit, moet hij dat fatsoenlijk met je bespreken. Je mag best wat minder goed voor hem zorgen hoor, hij verdient dat zo niet. Wat mij betreft kan hij met zijn broodje tussen de middag op het dak gaan zitten, wat een hork!

Relatietherapie

"Daar moeten ze mij toch wel begrijpen en 't aan hem duidelijk kunnen maken?""

Zo werkt het in principe niet. Je kunt wel uitgenodigd worden om zelf je man duidelijk te maken dat hij in de fout gaat.

hork

Je man is natuurlijk een enorme hork.

En jij lijkt (onbewust) zijn gedrag in stand te houden. Door te doen wat hij wil. Door met 3 kinderen naar de winkel te gaan omdat hij alleen ultra-vers brood blieft en zelf niets wil doen. Door te zorgen dat alles perfect voor elkaar is, zodat hij niet kan klagen. Door naar de kapper te gaan met het idee dat je mooi voor HEM moet zijn.

Dat is een ongezond patroon. In een goede relatie is er gelijkwaardigheid. Ik zou het niet in mijn hoofd halen om met 3 kleine en stuiterende kinderen brood te gaan halen terwijl er gewoon genoeg brood ligt van gisteren. Als mijn man dat van mij zou verlangen, dan zou ik hem echt in zijn gezicht uitlachen.

Het is overigens een bekend patroon. Hoe onderdaniger de een zich gedraagt, hoe dominanter de ander wordt. Je reageert op elkaar, houdt elkaar in een patroon vast.

Jij ziet het nu, en jij hebt er last van. Het beste wat jij nu kan doen, is je anders gedragen. Voor jezelf gaan opkomen. Zijn kritiek negeren. De bal bij hem terugleggen. Niet meer die onderdanige positie aannemen.

Hoe hij gaat reageren, is moeilijk te voorspellen. Sommige mannen accepteren het niet en worden alleen maar dominanter. Mocht dat gebeuren, dan wordt het hoog tijd om weg te gaan.
De meeste mannen zijn echter niet narcistisch en kunnen zich wel degelijk aanpassen. Hij zal er aan moeten wennen, maar het waarschijnlijk juist waarderen dat jij wat meer persoonlijkheid toont. Dat maakt de relatie over het algemeen voor beiden een stuk aantrekkelijker.

Nog maar een duit in het zakje

Ga weer aan het werk, zo snel mogelijk!
Het zal de dynamiek tussen jullie veranderen, jij neemt dan letterlijk meer ruimte (in de agenda) in, het kan niet allemaal meer om hem draaien en het maakt jou sterker. Jij kunt weer meer jij worden i.p.v. een soort barbamama die zich moet plooien naar zijn inzichten. Werk zal je helpen je weer een mens te voelen.

Mocht het niet helpen en je relatie blijft zo moeilijk is werken nog belangrijker want dan heb je je eigen inkomen hard nodig.

Echt, niet twijfelen, nu gaan zoeken, als we je kunnen helpen zoeken, geef dat aan. Je weet maar nooit 😊

Individuele therapie

Een relatietherapeut helpt jullie om weer respectvol met elkaar te communiceren. Een relatietherapeut gaat jullie niet vertellen hoe jullie de rollen in huis moeten verdelen. Je zult zelf moeten bedenken wat jij wilt dat er verandert, en dat helpt de relatietherapeut om die boodschap over te brengen.

Lang niet alle relatietherapeuten zullen het aangeven als een probleem zodanig bij één partij ligt dat het onoplosbaar is met relatietherapie. Als ze het al aangeven, zullen ze het aangeven bij de niet-probleem-therapie ("heb je al eens nagedacht over wat je zou doen als je wist dat hij nooit zou veranderen"), ze zullen niet de probleem-partij op wangedrag aanspreken (dat werkt toch niet).

Ik zou je aanraden om individuele therapie en relatietherapie tegelijk te doen, bij verschillende therapeuten. Relatietherapie kan ook verkeerd uitpakken; dat jij je kwetsbaar opstelt en dat hij daar dan misbruik van maakt. Of dat de relatietherapie helemaal gaat draaien om zijn wensen en grieven en jouw tekortkomingen. Wat geen zin heeft want jij bent op dit moment, met je 0% vrije tijd en 0% zelfbeeld, niet in staat om hem tegemoet te komen. Maar de kans dat dat gebeurt (zijn wensen en grieven centraal) is wel heel groot, want voor jou hangt het dreigement van scheiding als zwaard van Damocles boven je hoofd. Hij heeft veel minder te verliezen bij een scheiding dan jij.

Zoals ze in het vliegtuig zeggen: je moet eerst je eigen zuurstofmasker op doen.

En dus: eerst een eigen therapeut zoeken zodat jij kunt verwoorden wat JIJ vindt dat er moet veranderen om deze relatie houdbaar te maken, maar ook zodat JIJ voorbereid bent op de situatie dat dat niet gaat lukken. En dan pas een relatietherapeut om er met je man over te praten.

Het eerste wat ik denk is

boek een week weg, niet in de buurt, maar naar Londen of zo. (Als dat binnen jullie budget past.) Biedt hem hetzelfde aan 'man ga lekker een weekje in je eentje op vakantie'. Dan heeft hij tenminste niets te zeuren over dat je hem dat niet zou gunnen.

En inderdaad ook: ga weer werken. Als je een baan gevonden hebt en weer een eigen inkomen, stel je voor om van jullie gezamenlijke geld een schoonmaakster in te huren. Voor nu zou je tijd kunnen besparen door boodschappen te bestellen en te laten bezorgen. Als hij daar kritiek op heeft, mag hij ze zelf ophalen, vanuit een pickup-point.

In het algemeen: maak je zelf mooi voor jezelf, niet voor je man. Natuurlijk is het fijn en belangrijk dat hij je mooi vindt en dat ook zegt, maar de eerste die tevreden moet zijn ben jij zelf. Je bent niet de eerste die de boel laat verslonzen als ze moeder is geworden en de deur niet meer uitgaat en zo dus onder de mensen komt. En met verslonzen bedoel ik niet direct echt een ma Flodder uiterlijk, maar alleen al het idee dat het er toch niet meer toe doet, is voor je gevoel van eigenwaarde op den duur niet positief.

Wat je grijze haarkleur betreft... ik vind grijs mooi, dus grijs geverfd haar kan ook erg mooi zijn, maar zou ik niet doen als je nog niet (bijna) grijs bent. Ik zag laatst een vrij jonge vrouw met een volledig grijs geverfde haardos zitten en ik vond het geen goed idee van haar. Ze zag er ouwelijk en vaal uit in haar gezicht. Niet iedereen kan het hebben en dan bereik je het tegenovergestelde. Als je nog een mooie kleur van jezelf hebt, zou ik het zeker nog niet in het grijs zoeken, hooguit een klein kleurtje om je eigen haar op te fleuren. Ik heb ondanks dat ik het verven had afgezworen (mooie kleur van mijzelf vond ik lange tijd prima), ben ik weer overstag gegaan en heb nu highlights. Ik vond het helemaal niet erg om grijzer te worden, maar dit staat toch wel erg leuk .

Rekening

Een relatietherapeut is niet gratis. TS en haar man hebben minder inkomen, sinds TS gestopt is met werken. Zo sparen ze wl de opvang uit, maar er gaat ergens iets mis.
Om naast relatietherapeut ook nog een individuele therapeut in de arm te nemen, lijk mij een kostbare actie.

Als TS weer een paar dagen gaat werken, zal ze de zorg voor de kinderen er ook bij krijgen omdat haar man gewend lijkt te zijn aan een opgemaakt bedje. Dat legt extra druk op TS.

Het is belangrijker om te begrijpen waar die houding van haar man vandaan komt. En hij haar, als het onterecht is, niet als ‘boksbal’ gebruikt. Als ze vroeger samen bewust voor deze constructie hebben gekozen, maar man ziet dat het spaak gaat lopen, moet hij dat aangeven. In dat geval hebben ze misschien meer aan financiële coaching.

Eens met Syboor

Ga ook in therapie voor jezelf. Een relatietherapeut zal voor alles het gouden midden zoeken. Dat is logisch vanuit waar zij/hij moet werken maar ik weet niet of het altijd rechtvaardig is of dat er uit komt wat jij wilt.
Het doet me soms denken aan mediators: buren maken lawaai op 130 Db. Samen naar de mediator. Jij wilt 90 Db maar mediator komt dan vaak uit op 110 Decibel want dat zou het harmonieuze midden zijn. Maar feit is dat 90 decibel normaal is.
Dus eerst stevig worden in jezelf: wat wil jij? Respect erkenning, hulp. Dat duidelijk op een rijtje krijgen en formuleren met een therapeut.

Eens met Mari

Je man wil welnaar relatietherapie. Hij zal, dat is natuurlijk te verwachten, goed voordoen. Je kunt de pech hebben dat de therapie zich dan vooral op jou gaat richten waardoor er kans is dat je onzeker wordt, je man dat natuurlijk weer graag bevestigd, die onzekerheid..

Je kunt ook geluk hebben als je een therapeut treft die de dynamiek goed doorziet. Als je er toch aan begint dan moet je incalculeren dat de eerste paar keer nodig zijn omde boel wat te ontrafelen voor de therapeut. Als je teveel verwacht dat je problemen met je man eindelijk opgelost zullen worden, kan dat tegen je werken.

Ik zou ook beide doen. Relatietherapie omdat je man dat wil en wie weet heb je geluk. En therapie voor jezelf.

Belachelijk

Wauw, wat heeft jouw man een bord voor zijn kop. Ik was volledig ontploft op gegeven moment, en met de kids maar een week bij mijn moeder of zus gaan zitten. laat het hem maar lekker uitzoeken met zijn verse broodje voor lunch.

Hij maakt misbruik van jouw afhankelijkheid. Dat is waarschijnlijk al een tijd zo waardoor het normaal wordt en er moeilijk uit te krijgen is. Mijn vriend heeft daar ook een tijdje een handje van gehad in onze relatie. Als hij wat had gedaan en ik zei daar wat van, dan stelde ik me aan en hij had geen zin in een vriendin die altijd overal ging zeuren en dreigde hij ermee om bij mij weg te gaan. Vervolgens was ik diegene die sorry zei. Tot ik op een dag helemaal boos werd (ik word nooit boos) en met een bord stond te gooien was voor mij al het respect weg. Hij kreeg niets meer van me, nog geen glimlach. Totdat hij oprecht inzag wat hij gedaan had en sorry zei. En elke keer als hij daarin terugviel kapte ik dat meteen af als bij een 5 jarig kind en bestede daar 0 aandacht aan. Pakte ik mijn spullen op en ging wat voor mijzelf doen, in erge gevallen stapte ik in de auto en zoekte hij het maar uit. Laten zien dat je het echt meent. Kies voor jezelf totdat hij ook weer voor jou gaat kiezen.

Ik snap dat jouw situatie moeilijk is omdat je met je kinderen zit maar als je nu niet iets gaat veranderen gaat dit vanzelf een keer zo hard mis dat dat nooit meer goed komt. Mijn vriend en ik zijn nu heel gelukkig samen en hebben super veel respect voor wat ieder doet. Natuurlijk maken wij ruzie of zijn een keer niet lief voor elkaar maar op een gezonde manier.

Blaadje

Hoe is het nu? Ben je zelf in therapie gegaan?

Ik lees het nu pas allemaal...de oplossing is simpel : wegwezen bij deze man ! Wat een klootzak! 
ik weet de oplossing is simpel, de uitvoering lastiger , maar dit is 0% liefde! Er zijn zoo veel warme fijne mannen in de wereld die wel liefdevol zijn voor jou en de kids! Deze man is een narcist!! Iig een egoïst . Hoop dat je ondertussen weg bij hem bent en een liefdevolle fijne man in je leven hebt 🙏