Ik kan het nooit goed genoeg doen voor mijn partner
Hoi
We hebben twee kinderen van net geen vijf en net geen drie jaar.
Alles wat daarbij komt kijken legt veel druk op ons wat normaal is denk ik. Ik heb echter bijna dagelijks het gevoel dat ik nooit genoeg doe voor mijn partner. Het maakt niet uit hoe goed ik mijn best doe, of hoe goed ik aan haar vragen probeer te voldoen maar er is altijd iets wat ik ben vergeten of wat ik niet goed heb gedaan. Dat is in mijn ogen menselijk en ik ben bijna nooit kwaad op mijn partner als zij iets niet goed heeft gedaan.
Dit uit zich in kwaadheid, beschuldigingen en dreigementen dat ze niet verder wil met de relatie als het zo blijft doorgaan. Als ik probeer dit uit te praten, slaat ze helemaal toe of wordt het een roeppartij.
Altijd heb ik het gevoel van op eierschalen te lopen. Als ik haar redenering niet eerlijk vindt en als ik vind dat ze beschuldigt van dingen waar ik geen schuld aan heb, dan ga ik hierop spreken. Ik heb ook mijn limieten. Uiteindelijk praten we de ruzie uit maar naar mijn gevoel enkel omdat ik er me bij neerleg na de discussie.
Ben ik hier echt altijd in de fout? Op den duur weet ik het gewoon niet meer. Ik heb al relatietherapie voorgesteld maar ik denk dat ze zich te trots voelt. Ik heb haar uiteindelijk kunnen overtuigen om een paar relatieboeken aan te schaffen die relevant zijn voor ons, maar tot nu toe ben ik de enige die er al in heeft gelezen.
Ik wil deze relatie beter maken en wil niet dat het tot een scheiding komt. Mijn ouders zaten in een vechtscheiding en ik weet wat voor een effect dat heeft op je kinderen. Aan de andere kant wil ik hen ook een liefdevolle omgeving kunnen bieden.
of je altijd in de fout bent, dat zal wel niet het zal eerder een wisselwerking zijn tussen jullie. Waar wordt ze boos om? Voorbeelden?
Zijn jullie taken evenredig verdeeld?
Is je vrouw perfektionistisch ingestelt?
Reageert ze ook naar de kinderen zo? Dat ze veel van ze vraagt en het eigenlijk niet goed genoeg is?
Ik denk dat relatietherapie echt noodzakelijk is. Jullie worden niet beter in discussiëren na verloop van tijd, waardoor je steeds dezelfde cyclus doorloopt. Jij stopt de discussie door haar maar gelijk te geven. Dit is niet goed voor jou, en zij leert er ook niets van. Dus ja, houd voet bij stuk en zeg dat jullie dit echt moeten doen, omdat het goed is voor jullie toekomst.
In mijn vorige relatie kon ik altijd gemakkelijk winnen in discussies, omdat ik mijn argumenten scherper in mijn hoofd had, zelfs al had ik een heel mondige man. Nu, in mijn huidige relatie, is het heel anders. Deze man laat zich niet door mij onder de tafel kletsen en heeft net zulke goede argumenten als ik, dus een discussie winnen is niet eenvoudig. Maar we hebben ook minder discussies, omdat we heel anders praten. Wat ik eigenlijk wil zeggen is dat jullie telkens in dezelfde dynamiek terechtkomen. Ik denk dat dit niet nodig is als jullie beiden leren anders te communiceren.
Misschien kun je haar overtuigen om relatietherapie te proberen, omdat jullie discussies alle kanten op gaan en telkens op hetzelfde uitkomen. Vertel haar dat je graag meer in harmonie wilt kunnen praten en samen een betere communicatie wilt opbouwen.
Ja sowieso relatietherapie gaan doen. Ik vind het vreemd dat ze dat niet wil als ze zoveel kritiek heeft. Ik zou hier heel stellig in zijn.
Je schrijft: " hoe goed ik aan haar vragen probeer te voldoen maar er is altijd iets wat ik ben vergeten of wat ik niet goed heb gedaan."
Dat wijst op een rolverdeling waarbij zij taken uitdeelt en jij ze zo goed mogelijk op volgt. Misschien kunnen jullie beter om de tafel gaan zitten, verantwoordelijkheden verdelen en dan ook elkaar beloven vertrouwen in de ander te hebben en de ander het op zijn of haar manier te laten doen. Zij is niet de directrice, jij bent niet haar werknemer. Maar dat vraagt loslaten van haar kant en van jouw kant gaan staan voor jouw verantwoordelijkheden en je eigen manier van die uitvoeren.
je bent te soft. Je bent de man in huis maar nu niet meer. Vrouw heeft de broek aan getrokken. Giraf is zichzelf girafje gaan noemen. Soms als je mensen een vinger geeft pakken ze je hele hand. Soms als je een vrouw geen tegengas geeft en blijft pleasen walst ze over je heen. Ze vindt zichzelf waarschijnlijk ook een monster worden maar dit is het patroon waarin jullie gegleden zijn. Breek het open met een derde. Voor beide is dit niet te doen. Zij voelt zich er vast ook een trut door maar blijft maar gooien met die schoen. Jij zegt sorry als de schoen een vaas geraakt heeft en ruimt de troep op en brengt schoen terug naar vrouw voorzichtig peilend of hij terug aan de voet moet aangetrokken worden..
kan je voorbeelden geven? Ik bedoel je schrijft zelf: ik vergeet ALTIJD iets of doe het niet goed!
Vergeet je effectief altijd iets? Moest mijn ex ook tig keer vertellen waar wat lag…
als ze aangeeft dat iets niet goed is, is het omdat het niet op haar manier is of effectief niet goed?
Ik bedoel, een aantal zaken die je eenmaal goed of niet. Bvb, afruimen en dus ook de tafel afpoetsen. Als afruimen enkel de borden weghalen is dan wordt ik ook wel knettergek na de 3de keer.
in gesprek gaan met een derde is idd de enige optie denk ik. De communicatie weer op 1 lijn krijgen
Hoi,
Ik herken de dynamiek en het gevoel:
Mijn relatie is compleet verkeerd gelopen en is 4 jaar na die dynamiek geëxplodeerd.
Als je de dynamiek wil veranderen:
Stap 0: stop met kritiek te geven op haar... Ook met 'ij kan het toch nooit goed doen'..
Stap 0.5: vraag aan haar ook om kritiek niet meer te roepen....
Kals je alleen maar kritiek uit mondeling wordt het een killing field... waar nooit meer iets goed kan... been there...done that. Het was de beste tip die ik uit relatie therapie heb gehad.
Stap 1: vraag haar om een brief te schrijven met alles wat haar dwars zit, wat ze gevoelsmatig mist, wat ze zou willen e.d. meer... Je kunt ook zelf een lijstje maken van wat je al hebt verzameld aan continue feedback tav het is nooit genoeg.... Waarin is ze teleurgesteld en of waarin voelt ze zich er alleen voorstaan .. dat is ook waarschijnlijk een van de diepste onderliggende emoties onder alle andere kritiek heen...
Stap 2: ga die brief eens lezen en neem dan een maand de tijd om met een reply te komen.
- bespreek die brief met een therapeut (in je eentje naar een relatie therapeut gaan kan ook als de ander (nog) niet wil. Bespreek het met je vrienden die je goed kent en die je ook kritiek durven te geven..
- ga dan eens kijken waar je echt steken hebt laten vallen... Met name waar heb jij echt iets gedaan of nagelaten (vanuit haar en vanuit jouw perspectief)...
- wie zou je zelf willen zijn in de relatie - de pleaser of de broek aan - een vrouw wil meestal dat jij de broek aan hebt, maar in deze is de dynamiek idd omgedraaid. Je begeeft onder de verbale kritiek en jullie lopen beide aan tav een verschil cq teleurstelling in verwachtingen die in elkaar hoofd leven - die verschillen moeten ergens duidelijk gaan worden... Al is het maar dat die verschillen er zijn...
En dan zou je ook eens op moeten schrijven wat jij mist en wat jij voelt in de relatie..en wat je wil veranderen en wat niet . En probeer dan afspraken te maken die je na kan komen (dus niet op alles ja zeggen).
Waarschijnlijk wil je partner iets wat haar nu niet lukt en jij vergeet de slagroom of de kers...op de taart... Misschien is een vlaai met slagroom ook voldoende... Als je die dan maar samen hebt gemaakt en samen verorbert... Nu is het de wens om teveel... Het lukt haar niet in haar eentje.. en jij bent onzichtbaar tav wat jij wil... En jij denkt alleen maar... Tja het is een mooie taart en tja.. ik bende slagroom vergeten...so fuck it eten we de lekkere taart maar zonder slagroom. Ook goed toch... Nou ja, het is een beetje over simplistisch maar ik hoop dat het punt duidelijk is.
Stap 3: schrijf een brief terug... Met wat je die maand hebt gedaan ... En laat haar horen in je antwoorden dat je haar kritiek hebt gehoord en ook haar gevoel dat eronder zit... (Hopelijk heeft ze dat in stap 1 zelf verwoord).. toon begrip..... En stel een plan van aanpak voor om het samen te doen ..en introduceer daar dan bijv ook een therapeutisch gesprek bij. Gewoon open. Die therapeut gaat het probleem niet oplossen maar die kan wel het communicatieproces begeleiden...
Sterkte, want 1 ding weet ik uit ervaring, verandert de dynamiek niet, dan bekand je in een storm met vernielde schepen over een aantal jaar.. en dat willen jullie beide niet.
