ik ben mijn schoonmoeder zo zat
Ik weet het echt niet meer. Al bijna 20 jaar houdt ik mijn mond voor de lieve vrede, maar ik ben mijn schoonmoeder zo vreselijk zat. Ik moet echt bijna kotsen als ik haar zie. Als je haar zo ziet en met haar spreekt, denk je nou leuke vrouw. Ze is ook heel leuk voor de kinderen kan ik niets over zeggen. Al heb ik het idee dat ze nog steeds als baby ziet, komt met een verrassingsei aanzetten voor iemand van bijna 19, maar ze is heel geniepig gemeen naar mij. Mijn ouders zijn overleden, op een gegeven moment spreek ik haar, gaat ze zomaar uit het niets vertellen dat mijn ouders heel slecht over mij dachten en spraken. Lekker leuk is dat, ik kan het niet meer navragen, had altijd een goed beeld van mijn ouders, en je krijgt gelijk een heel ander beeld van je ouders. Ze moet altijd haar zin hebben. Zo kwamen ze jaren geleden op kraamvisite, toen is bij mij eigenlijk de knop omgegaan, van onze tweede. Ze kwamen op een tijdstip dat hun uitkwam, want ze moeten een stuk rijden. Okay, mijn man was beneden, ik lag in bed en ze waren al even boven geweest om gedag te zeggen. Kind moest gevoed worden, maar de borstvoeding liep nog niet. Ging ze na een half uur/ drie kwartier helemaal flippen dat ze zo ver gereden waren en de baby nog niet hadden vastgehouden. Dus mijn man uitgelegd, dat ik bezig was met voeden. Wilde ze erbij zitten. Dat wilde ik niet, want het wilde helemaal niet lekker vlotten en dan iemand erbij die enorm op je zenuwen werkt dat zag ik niet zo zitten. Echt helemaal boos. Kon haar niet duidelijk maken dat kraamvisite om de baby draait en het welzijn van de baby, niet om haar... Het is nou eenmaal zo als je op kraamvisite komt op een tijdstip dat jou zelf schikt, het kan voorkomen dat moeder met de baby bezig is en niet met de visite.
Ander voorbeeld, onze oudste ging daar voor een paar uur heen zodat wij even samen wat leuks konden doen, was toen een maand of 9. Erg eenkennig, heeft heel vaak gehuild en mama geroepen. Kom ik hem ophalen krijg ik de wind van voren dat ik hem opgestookt heb tegen haar. Ging echt nergens over.
Ze wil graag dat haar zoon wat vaker komt. Die heeft daar geen zin in, mijn schuld. Ze maakt het er zelf naar. Belt hij om een afspraak te maken langs te komen. Dan hebben ze het druk en geen tijd. Week later krijgt hij een veeg uit de pan, dat ze hem nog wel even verwacht hadden langs te komen.
Als ik aanbied haar te helpen dan wordt dat altijd afgeslagen, is het niet nodig. Maar daarna constant gezeur dat ze er helemaal alleen voor staan. Komt ze op visite, heeft ze voor iedereen wat bij, behalve voor mij. Nou geeft dat niet, maar het is niet leuk, net of je er niet bij hoort. Heel af en toe bloemen, maar vaak krijg ik te horen: nou we wilden bloemen halen, maar dat was zo'n gedoe. vind je niet erg he.
Ik drink graag koffie. Dus ik heb ons een tijd geleden een mooi espresso apparaat cadeau gedaan. Allemaal overdreven. Nou ja, ik mag toch zelf weten waar ik mijn geld aan uitgeef. Zij zijn meer van de drankjes, ik helemaal niet dus ieder zijn ding.
Ze wonen ruim een uur rijden bij ons vandaan. Ik vind dat helemaal prima. Maar ze blijft maar doorzeuren dat ze zo vreselijk zielig is dat wij niet in de buurt wonen. Nou voor geen miljoen ga ik daar in de buurt wonen, dan heb ik haar iedere dag over de vloer. Zo was dat vroeger ook bij haar thuis met haar moeder. Moet ik echt niet aan denken. Ik houd waanzinnig veel van mijn man, maar als ik iedere dag die draak over de vloer zou hebben, dan zou ik het niet uithouden.
Nu was mijn schoonvader onverwacht In het ziekenhuis beland. Wil ze bij ons slapen. Nou ik heb geen bed over, ga niet de kinderen op een luchtbed leggen, ze staan op het moment er niet zo lekker voor op school, dus ik wil gewoon dat ze goed slapen. Bank is geen optie. Nou ik zit midden in de overgang, ik kan weinig hebben, zeker van haar want ze haalt het bloed onder mijn nagels vandaan. Dus aangegeven dat dat niet kon. Aangeboden hotel, wil ze niet, Dus mijn man bij haar slapen. Voor mij prima... nou ze heeft al haar vrienden en kennissen geïnformeerd dat het schandalig is dat ze niet bij ons kon slapen. Gister ruzie gehad, op de valreep dat ze naar huis ging. Ze ging mij vertellen dat ik beter naar haar moest luisteren en doen wat zij zegt. Ik haar gezegd dat dit precies de reden is dat ik niet wil dat ze komt slapen, omdat de relatie er daar niet beter van wordt. Komt ze weer met hele verhaal over mijn ouders. Nou ze moest eens weten wat mijn ouders van haar vonden... Kortom ik heb er geen zin meer in om contact met haar te hebben. Pfff lullig voor mijn man, het zijn zijn ouders, maar ik trek het niet meer. Schoonvader is rustige man, maar die zit helemaal onder plak bij haar, heeft niets te vertellen.
Heel eerlijk? Ik lees eigenijk helemaal niet iets onoverkomelijks in wat je schoonmoeder doet ( behalve de opmerking over je ouders).
Misschien zijn jullie gewoon niet elkaars type. Als er eenmaal irritatie is, is het moeilijk om dingen niet negatief te zien. Mijn schoonmoeder werkt ook wel eens op mijn zenuwen maar dan denk ik altijd op een dag ben ik zelf schoonmoeder. Ze heeft haar zoon toch opgevoed tot de leuke man die hij is. Ik zou haar iig niet weigeren om te komen slapen als mijn schoonvader plotseling opgenomen wordt ( wel graag met einddatum en heel goed overleg met mijn man dat hij haar aanspreekt op bepaald gedrag).
Wat vindt je man van dit gedrag? Spreekt hij haar er op aan, komt hij voor jou op?
Sommige mensen hebben nogal starre denkbeelden over 'hoe het hoort' en zijn nogal zichzelf centraalstellend in het leven. Zo komt je schoonmoeder wel over in je schrijven.
Ik begrijp niet zo goed waarom schoonmoeder bij jullie moet logeren als schoonvader in het ziekenhuis ligt en jullie een uur rijden verderop wonen.
Verder haal ik er wel uit dat dit al heel lang speelt, als sinds de kinderen heel klein zijn.
Er zit nog veel onuitgesproken oud zeer zo te lezen.
Ik vind dat je haar best mag laten weten dat ze je pijn doet met haar opmerkingen over wat jouw ouders van jou vonden. Dat is echt onder de gordel en onnodig.
Het lijkt mijn ook geen leuk mens zo te lezen, helaas doe je daar weinig aan. Vooral grenzen blijven stellen en je schouders ophalen als ze weer zo doet. Gelukkig woont ze een uur bij je vandaan!
Wat vindt je man? En heeft ze nog andere kinderen?
Kimdekim schreef op 11-04-2023 om 14:26:
Heel eerlijk? Ik lees eigenijk helemaal niet iets onoverkomelijks in wat je schoonmoeder doet ( behalve de opmerking over je ouders).
Misschien zijn jullie gewoon niet elkaars type. Als er eenmaal irritatie is, is het moeilijk om dingen niet negatief te zien. Mijn schoonmoeder werkt ook wel eens op mijn zenuwen maar dan denk ik altijd op een dag ben ik zelf schoonmoeder. Ze heeft haar zoon toch opgevoed tot de leuke man die hij is. Ik zou haar iig niet weigeren om te komen slapen als mijn schoonvader plotseling opgenomen wordt ( wel graag met einddatum en heel goed overleg met mijn man dat hij haar aanspreekt op bepaald gedrag).
Nou, ik lees wel iets meer onoverkomelijks, zoals het verhaal van de kraamvisite en dat je een baby van 9 maanden zou kunnen opzetten tegen zijn oma. Dat klinkt wel als een schoonmoeder die wat onvolwassen trekjes heeft, net als dat ze blijkbaar niet alleen kan zijn als haar man in het ziekenhuis ligt.
Je zal overigens verbaasd staan, hele aardige mensen hebben vaak draken van ouders en en zijn zo lief en leuk omdat ze hebben geleerd te pleasen en zich aan te passen.
Ik denk wel dat je gelijk hebt dat Lalalila bovenmatig geirriteerd zou kunnen zijn en ik denk dat schoonmoeder iets bij haar triggert zodat zij het gedrag van het mens niet als een tefalpannetje van zich af kan laten glijden, zogezegd.
Voor Lalalila: heb je je schoonmoeder wel eens verteld wat het met je doet dat ze zo praat over jouw ouders? Of dat ze nooit wat voor jou meebrengt en je door haar commentaar het gevoel hebt dat je niks goed kunt doen in haar ogen? Natuurlijk niet zulke verwijten maken op een moment dat je niet goed in je vel zit en het jou helemaal tot hier zit.
Mocht dat niet helpen, dan is het contact zoveel mogelijk beperken, bijvoorbeeld alleen op verjaardagen en dan zoveel mogelijk met anderen bezig zijn, is op zich niet verkeerd.
als je eenmaal geïrriteerd bent zie je ook alleen maar slechte dingen, maar uit haar beschrijving komt geen aardige vrouw ☹️ Ze weet wel waar ze je mee op de kast krijgt. Dat verhaal over wat je ouders van je dachten, dat heeft ze vast zelf verzonnen, dus maak je daar alsjeblieft niet druk om.
er zijn hier veel schoonmoederdraadjes geweest en meer dan je ervoor afsluiten, lekker laten lullen, ene oor in en andere oor uit kan je niet doen. Anderen doorzien haar ook wel, dus als ze slecht over je praat, dan nemen ze dat heus niet voor waar aan.
Wat zegt je man hier allemaal van?
Jemigdepemig, wat een tirade over dingen van meer dan 15 jaar geleden. Gezeur over misgelopen bloemetjes, kritiek op een espressoapparaat - je kunt je ergens druk over maken. Schoonmoeder klinkt niet als een lot uit de loterij,dat verzinsel over je ouders getuigt van een rottig karakter of er zitten in haar bovenverdieping al wat verbindingen los. Jij tobt met de overgang, dus zij zal dik in de 70 zijn, tegen de 80 lopen. Maar echt een fraai portret van jezelf zet je hier ook niet neer. Schoonvader is opgenomen in een ziekenhuis bij jullie in de buurt,neem ik aan? En dan weiger jij uit jarenlang opgebouwde ergernis een logeerverzoek? Omdat je bloedjes proefwerkweek hebben . Het komt niet in henzelf op hun bed aan hun bejaarde oma af te staan? Dan zou ik me afvragen waar ik in de opvoeding steken heb laten vallen.
Ik merk wel dat je hier ietwat voorzichtig moet zijn met kritiek op schoonmoeders, er wordt altijd zo stekelig op gereageerd.
@TO je mag altijd een PB sturen. Hier als man ook een draak van een schoonmoeder getolereerd 10 jaar lang. Totdat we het niet meer tolereerden en toen besloot ze nooit meer te komen.
Ze klinkt niet als een leuke schoonmoeder. Oud zeer koesteren is echter vooral voor jezelf schadelijk, dus probeer daar toch wat van kwijt te raken, zo te horen komt er genoeg nieuw zeer bij.
Ze wordt al oud, en op een dag is ze er niet meer, dus het is nog even volhouden en probeer in tussentijd alleen de goede kanten mee te krijgen en van de slechte zo min mogelijk mee te krijgen.
Ik heb het idee dat jij verwijten nogal persoonlijk opvat.
Jouw man komt niet vaak genoeg bij haar op bezoek -> verwijt aan jou.
Ze mag niet bij jullie komen slapen -> verwijt aan jou.
Jullie hebben een espresso-apparaat gekocht -> verwijt aan jou.
Ze komt op bezoek met 'zomaar' zonder reden een kadootje voor jullie dat ze aan je man geeft -> oh, dan is dat kadootje dus niet voor jou.
Waarom voel jij frustratie als je man een veeg uit de pan krijgt?
Misschien is het wel echt zo, hoor. Misschien maakt ze die verwijten echt persoonlijk aan jou.
Maar misschien ligt het aan bepaalde seksistische rolpatronen tussen jou en je man, waardoor jij opmerkingen over jullie huishouden en jullie gezamenlijk gastheerschap aantrekt als persoonlijke kritiek op jou, terwijl manlief ze niet eens opmerkt.
Maar ongeacht waar het vandaan komt, doe je je er goed aan om je die verwijten niet persoonlijk aan te trekken. Dat kan op twee manieren. Ofwel, je kunt doen alsof je het verwijt of de schoffering helemaal niet opmerkt (bijv: je grist het kado uit de handen van je man en bedank haar met een stralende glimlach voor dat prachtige kado...). Ofwel je man kan kan zich die verwijten persoonlijk aan gaan trekken en erop reageren. ("Ik ben blij dat we dat espresso-apparaat gekocht hebben; we gebruiken het dagelijks.") Dat betekent wel dat je man zich bewust moet worden van die verwijten en van zijn taken als gastheer. Dat heb je dus zelf niet helemaal in eigen hand.
Anyway, leun achterover, laat je man het meeste werk doen (bellen, koffie inschenken, kadootjes kopen, etc), en laat het lekker van je afglijden. Pak er een krant bij, en als het echt te veel wordt kun je ook gewoon de kamer verlaten om een lang telefoontje van een vriendin aan te nemen, heh. Spreek met manlief af dat je nooit alleen met haar bent; hij moet er altijd bij zijn en zijn verantwoordelijkheid nemen voor de "entertainment".
Als schoonmoeder desondanks van geniepig naar expliciet gaat, weet dat dat een overwinning is (je hebt het geniepige van je af laten glijden en haar gedwongen haar ware gezicht te laten zien). Ga je niet verdedigen, laat een lange pauze vallen, staar haar met open mond en opgetrokken wenkbrauwen aan en zeg "Wow...". Of doe een rondje oogcontact met iedereen en herhaal daarbij letterlijk wat ze gezegd heeft. Of zoek oogcontact met je man en zeg vervolgens met een stralende glimlach: "We zullen het in overweging nemen." Maar ga er niet op in, want dat is nergens voor nodig. Haar woorden spreken voor zich, ze zijn geen reactie waardig en je weet gewoon dat iedereen ze doorziet. [Dit geldt dus alleen voor expliciete acties, niet voor geniepige acties...]
Ik had vroeger zo’n schoonmoeder. Tot er een conflict ontstond en ik in het algemeen ervoor pas door wie dan ook als een minderwaardig en/of als kind behandeld wenst te worden; niet door een onbekende en zeker niet door een bekende. Daar lag mijn grens.
Eerst had ik haar benaderd zoals Syboor hierboven beschreef; aanval tackelen en in lijn der lieve vrede doen alsof neus bloedt. Na paar jaar groeiende afstandelijkheid, haar toch opgezocht en uitgelegd hoe haar houding niet alleen in mijn relatie met haar zoon geen goed deed (omdat hij zijn kop in zand stak terwijl zij mij naar de andere familieleden zwart maakte) als ook hoe onze kinderen daaronder leden. Ik wilde wel eens weten wat ze daarover te zeggen had. Maar ze hield haar kaken stijf op elkaar. Toen heb ik haar gezegd dat ik niet meer bij haar over de drempel kwam.
Ik heb haar een jaar later nog één keer gezien en ze deed alsof ze van geen kwaad bewust was. Vlak daarna is ze overleden. Jammer voor mijn man, maar de ontstane onrust tussen hem en mij had voorkomen kunnen worden als hij zijn moeder duidelijk had gemaakt dat ze niet zo minzaam tegen mij had te doen.
@TO, als de moeder van je man jou meent te kunnen kwetsen met valse opmerkingen over je ouders, vind ik dat iets waar je man gerust een halt toe kan aanbrengen. Doet hij het niet; dan doe je het zelf en hoeft hij ook niet te klagen. Bedenk goed dat je geen klein kind bent en door haar respectvol behandeld wenst te worden. Eigenwaarde is een groot goed.
In die tijd heb ik veel baat gehad bij een mindfulnesscursus; het helpt bij loslaten bij hetgeen wat niet de moeite waard is en opkomen voor de aspecten die wel voor jou van waarde zijn.
kenfan schreef op 11-04-2023 om 16:06:
Jemigdepemig, wat een tirade over dingen van meer dan 15 jaar geleden. Gezeur over misgelopen bloemetjes, kritiek op een espressoapparaat - je kunt je ergens druk over maken. Schoonmoeder klinkt niet als een lot uit de loterij,dat verzinsel over je ouders getuigt van een rottig karakter of er zitten in haar bovenverdieping al wat verbindingen los. Jij tobt met de overgang, dus zij zal dik in de 70 zijn, tegen de 80 lopen. Maar echt een fraai portret van jezelf zet je hier ook niet neer. Schoonvader is opgenomen in een ziekenhuis bij jullie in de buurt,neem ik aan? En dan weiger jij uit jarenlang opgebouwde ergernis een logeerverzoek? Omdat je bloedjes proefwerkweek hebben . Het komt niet in henzelf op hun bed aan hun bejaarde oma af te staan? Dan zou ik me afvragen waar ik in de opvoeding steken heb laten vallen.
Dat vond ik ook wel een beetje, vandaar dat het mij overkomt als ietwat overmatige ergenis. Maar, ik moet zeggen, als iemand daadwerkelijk boos wordt als ze het nieuwe kleinkind niet binnen een half uur op de arm heeft gehad, en denkt aan een complot bij een huilende baby.... dan kan ik me voorstellen dat dat iets kapot maakt in de relatie. Ben dus wel benieuwd of Lalalila het zelf al eens heeft aangekaart bij haar schoonmoeder.
Als je (hoog)gevoelig bent voor dit soort subtiele en minder subtiele opmerkingen en gedrag, dan kan zoiets heel lang pijn blijven doen...zeker als je je niet bij machte voelt om adequaat en assertief te reageren (omdat je overrompeld bent bijvoorbeeld) Dat vergt oefening. Misschien goed TO om een training assertiviteit o.i.d. te doen? Dan leer je rustig en duidelijk voor jezelf op te komen en kun je met anderen uit je groep oefenen en voorbereiden op een volgende vervelende situatie. En wie weet krijg je door zo'n training wel meer een uitstraling die minder aantrekkelijk is om mee te sollen en sarren.
Heel goed dat je haar gisteren van repliek heb gediend, waar de overgang al niet goed voor is. Nu nog die hele lage opmerking over je ouders pareren. Misschien 'je moest eens weten wat ik van jou vind'. Verschrikkelijk zo'n schoonmoeder, kan er gelukkig niet over meepraten.
