Hond of geen hond

Hondenbehoefte

Misschien kun je op een andere manier je 'hondenbehoefte' voldoen. Ga bijvoorbeeld regelmatig wandelen met een hond (van kennis, buur of van het asiel), of ga als vrijwilliger in een asiel werken. Dat kan toch ook?
Ik vind -zowel waar het kinderen als dieren aangaat- dat partners veto recht hebben. Je moet het allebei echt willen, en anders komen ze er niet. Ook waar het 'logees' betreft. Jij kunt je hondenbehoefte ook buiten de deur voldoen. Maar andersom, als je partner een hond in huis onplezierig of zelfs beangstigend vind, wat verwacht je dan? Moet je partner dan zelf maar een paar dagen weg gaan?

Niet doen

Het is niet voor niets mis gegaan met de eerste hond. Blijkbaar past een hond niet in jullie gezinssituatie. Zelf heb ik een hond ondanks dat mijn echtgenoot en kinderen niet van honden houden. Ik doe de verzorging hele maal zelf maar de hond geeft ook geen overlast aan de andere gezinsleden. Ze negeren de hond trouwens misschien dat dat ook helpt.
Ik had overigens, met zulke problemen als die je met de pup heb gehad, direct en langdurig een gedragsdeskundige ingeschakeld. Je hebt veel kans dat je weer tegen dezelfde problemen aan zult lopen als je weer een hond aanschaft dus ik zou zeggen niet doen!!!!!!!

Geen hond

Je man wil het niet, dus klaar. Als je man zich niet meer prettig kan voelen in zijn eigen huis lijkt me niet de bedoeling. Ook zou ik de kinderen niet meetrekken in die tweestrijd. "Er komt geen hond jongens, houd op met zeuren".
Misschien kan je vrijwilligerswerk gaan doen in een dierenasiel of hondenpension of zoals iemand schreef, honden uitlaatservice?

Soort hond

ik denk dat er honden zijn die , als ze naar een cursus geweest zijn, zeer sociaal zijn en niet bijten. volgens mij ligt het wel erg aan het ras.

Bertje1

Iedere hond kan bijten,hoe sociaal ze ook zijn. Juist als je denkt dat je hond nooit zal bijten, ga je er verkeerd mee om en gebeuren er ongelukken.
Het ras heeft in die zin invloed dat het ene ras van nature dominanter is dan het andere.

Maar....

het is in een relatie toch zo dat je rekening houdt met elkaar; niet alleen ik met hem?
De kinderen zeuren niet om een hond, want worden daar direct in teruggefloten. Maar zijn er wel mee bezig in de zin van plaatjes zoeken, dingetjes lezen erover en 'hondje spelen'.
We hebben toendertijd een gedragsdeskundige ingeschakeld, maar dat hielp niet. Blijkbaar was hij niet zo deskundig. Want wij hebben echt zijn raad opgevolgd. We hadden ook voldoende cursussen met hem gedaan. Daar gaat het niet om. En dat zouden we zo weer doen, zou het een pup zijn. En andere gezinsleden die de hond negeren..... tja. Misschien is die hele hond bij ons wel veel te belangrijk geworden en ging het daarom mis. Maar de hond heeft ook in een latere situaties zijn baasjes weer gebeten...

Bijten

Ja, dat kan hoor. Dat het gewoon een kreng van een hond was die beet. Of bij de eigenaar niet goed gesocialiseerd is, de eerste weken. Of de hond heeft als kleine pup al vervelende ervaringen gehad. Soms doe je er alles aan en blijft het een onbetrouwbare hond.

Maar dat is niet de enige reden dat je man geen hond meer wilt. Hij ergert zich eraan, aan het blaffen, aan slecht luisteren en hij voelt zich onprettig bij een hond. Daarom zou ik dan geen hond nemen. Dan wordt het er niet gezelliger op toch? Een dier in huis waar jij dol op bent en je man zich aan stoort, lijkt me lastig. Wat doe je als jullie een dagje uit gaan? Mag de hond mee of laat je hem alleen thuis?
Hoe doe je dat als de hond ziek is? Mag je alles alleen opknappen bij de dierenarts of is je man ook bezorgd en geïnteresseerd? Hoe doe je het als de kinderen de deur uit zijn en jij bent ziek? Gaat je man hem dan wel uit laten? Een hond is heel leuk, heel gezellig maar kost best veel tijd, vooral het eerste jaar. Ook al vinden je kinderen een hond leuk, in de praktijk ben jij degene die hem verzorgt. Het is gewoon lastig als je man er dan niet achter staat. Dan wordt de hond al snel een ergenis.
Ik zou het hoofdstuk hond een tijdje laten rusten en misschien ooit eens aftasten of je man er anders over is gaan denken.

Oke

Ik moet het maar accepteren.... Maar ik ga inderdaad wel een bezigheid zoeken in een asiel of zoiets.... ik denk erover!

Simpel voorbeeld

Je man ergert zich aan een hond.Hij heeft ook de logeeerhond aan zijn halsband gepakt en hem zo naar zijn mand gebracht.Stel jullie krijgen een hond,je man doet het weer op zijn manier,hond wordt bang en....je zit weer met een hond die bijt.
Wij hebben ook een hond en een man die niet weet hoe je met een hond om moet gaan.Ik ben meteen op cursusu gegaan en ben rhuis heel strang geweest.Niet tegen de hond ,maar tegen m'n man en kinderen.De hond is nu een jaar,mijn man ziet nu hoe leuk een hond is als je hem vertrouwen geeft en met geduld opvoed.( Dat een hond niet uit zichzelf weer dat hij in zijn mand moet) dat moet hem wel geleerd worden,aan een halsband trekken helpt niet.
Ik zou geen hond willen in de buurt van jou man,dit klinkt heel naar richting je man,maar zo bedoel ik het niet,maar om problemen voor te zijn,Vooral als hij zich ergert ,stel dat boos gaat worden op de hond en de hond weet niet wat hij fout doet??Dit kan hele nare gevolgen hebben.
Als je man niets om honden geeft,geen hond nemen.

Houd je in.

Je man heeft geen zin in een hond. Daar moet jij rekening mee houden maar je zegt dat hij ook best rekening zou kunnen houden met jouw wensen. Ik snap de redenering maar ik zie het zo: een hond is een extraatje, geen basisbehoefte. Als je man geen bank in huis wil, of geen stoelen, en jij wel, dan telt jouw mening zwaarder want het is normaal om meubilair in huis te hebben. Maar in het geval van een hond vind ik echter dat degene die niet wil ontzien moet worden en degene die wel wil, water bij de wijn moet doen. Het is nogal een inbreuk op de rust in huis: het geblaf, gehijg, gebeweeg, geurtjes, haren.

Hond

"Wij hebben in het verleden een hond gehad. Die kregen we als pup. Dat ging niet goed, we hebben hem weg moeten doen omdat hij ging bijten als het hem niet naar de zin was. Dat deed ie overigens vooral bij man en kinderen (12 en 14), niet bij mij. Hij accepteerde uiteindelijk alleen commando\'s van mij".

Dit is dus al niet goed. De hond was overduidelijk de baas in huis en jij hebt daar onbewust aan bijgedragen. Kun je je direct de vraag stellen of jij wel een goede baas kan zijn.

"Nu willen de kinderen en ik heel graag een andere hond maar mijn man niet".

Snap ik heel goed. Maar een andere hond nemen verandert de zaak niet. Ook deze zal gaan bijten met jullie aanpak en de hond zal er niet gelukkiger op worden.

"Hij durft er niet goed aan te beginnen: ergens snap ik dat wel. Maar zelf wil ik het echt graag en ben ik soms echt verdrietig van".

Ik snap heel goed je gevoel. Let wel: Het ligt Niet aan de hond, maar aan jullie. De hond is nooit de baas, maar jullie zijn de baas en jij hebt de hond geleerd om de baas te zijn!

"Nu heb ik op een bepaald moment van vrienden de vraag gehad om op hun hond te passen gedurende enkele dagen. Dat vond mijn man ook prima. We hebben er echt van genoten"

Op andermans hond passen kun je niet gelijk trekken met het hebben van een eigen hond. Dat is een hele andere energie tussen jullie en de hond.

"Maar vooral bij mijn man werkte bepaalde gedragingen ook wel op zijn zenuwen en ergerde hij zich. Dat was het waakse blaffen wel eens (op zich heel normaal) maar vooral het weigeren van de hond op sommige momenten om te luisteren"

Was dit de hond waarop jullie pasten? Bij een eigen hond zou dit absoluut een no-go zijn. Ik ga voor mijn hond staan en klik hard in mijn vingers…(ik raak de hond op zo'n moment met geen vinger aan, nooit) zodat de hond zelf naar zijn mand gaat. Waaks blaffen is OK, ook hier bij mij, maar hysterisch uit zijn dak gaan als ik aangeef dat het klaar is, is niet goed. Ik ben de baas en niet de hond.

"Mijn man vertelde ook dat als hij dan de hond aan zijn halsband meeneemt naar de mand, omdat hij niet uit zichzelf erin gaat, hij een onveilig gevoel krijgt en terug moet denken aan wat er met onze hond gebeurde"

Nooit, maar dan ook nooit een hond aan zijn halsband de mand in sleuren. Dat is een uiting van onmacht en de hond voelt dat. Mijn hond reageert direct als ik 'plaats' zeg en gaat direct in haar mand. Dit kun je vanaf puppy aanleren door een brokje in (eerst de bench) de mand te leggen en direct plaats te zeggen. De pup leert dat hij iets lekkers krijgt als hij in de mand gaat, de mand wordt zo steeds leuker. Op een gegeven moment bouw je het brokjes geven af en volstaat alleen het commando 'plaats'. Je moet de hond het natuurlijk wel leren….

Als je echt zo graag een hond wilt, dan zou ik eerst een cursus gedragstrainingen voor honden volgen, zonder hond. Kijk hoe dat gaat en leer ervan. Jij en eigenlijk het gehele gezin moet een andere houding krijgen tva het opvoeden van een hond. Het ligt niet aan de hond maar aan jullie en met name aan jou!

Heb je het geleerd en besluit je een pup te nemen, dan direct op puppycursus en volg ook de jonge hondencursus. Doe dat altijd!!

Maar werk eerst aan jezelf! De hond is er ook niet bij gebaat om als puppy in een gezin te komen die hem/haar er na een paar maanden weer weg moet doen omdat ze hem niet kunnen opvoeden.

Sassie

De hond die niet naar de mand ging was niet hun eigen hond maar de logeerhond. Misschien snapte de hond helemaal niet dat hij naar zijn mand toe moest. Misschien kende hij dat commando niet. Onze honden zouden je ook verbaasd aankijken als ze naar hun mand werden gestuurd. Althans, dat neem ik aan. Ik geloof niet dat ik ze dat ooit heb geleerd namelijk. Die zouden er dus ook niks van snappen. Dus bij een eigen hond zou dit probleem misschien niet spelen bij Sandra?

Alsnog lijkt het me niet verstandig om een hond te nemen als je partner dat echt niet ziet zitten. Het is toch best een aanwezige huisgenoot dus alleen doen als in elk geval iedereen het leuk vindt dat het beest er komt.