Hoe verdelen jullie de inkomsten?

Alles op 1 hoop

We hebben 1 gezamenlijke rekening en een gezamenlijke spaarrekening. We werken allebei even veel (= 4 dagen per week) maar mocht 1 van ons werken en de ander thuis dan hadden we het ook zo gedaan. Werkt voor ons prima!

Hier

werkt man en ik ben volledig thuis. Er gaat een behoorlijk bedrag op een rekening waar we van leven, de huishoudrekening zeg maar.
Mijn man betaald verder van zijn eigen rekening het huis, de auto en alles wat daarbij hoort. Wij zijn op huwelijkse voorwaarden getrouwd en dit zijn zijn bezittingen. Alles wat ik verder "bijbeun" is in principe van mij, maar in de praktijk gaat dat op aan iedereen

Alles samen

Net als Molleke, gewoon alles samen. Een gezamelijke rekening waar de salarissen op komen en een gezamenlijke spaarrekening. Ik heb een eigen bedrijf, dat staat wel op mijn naam maar een groot deel van de winst gaat weer naar de gezamelijke rekening. De rest laat ik op de bedrijfsrekening staan om mee te werken.
Maar Dendy, een vriend van ons had ook jullie rekening en dat huis, stond inderdaad op de naam van zijn vrouw, hij betaalde aan alles mee, het huishouden, de rekening waarvan ze leefden idd. Tot ze dus gingen scheiden.... toen had zij het huis en hij kon er naar fluiten terwijl hij in principe al jaren meebetaalde (alleen dan op een andere manier) dus zo'n verdeling is niet aan te raden eigenlijk (tenzij jullie het anders geregeld hebben hoor)

En een andere vriendin van mij is gaan samenwonen met een man die een eigen huis achterliet. Samen hebben ze een nieuw huis gekocht waarvan de grootste hap natuurlijk van hem is, hij bracht meer geld in (van de verkoop van zijn oude huis) en zij niet. Maar wat ze nu gezamelijk inbrengen, kan , mocht het later misgaan in de relatie, weer netjes verdeeld worden.

Dendy

Brave Hendrik is hier vaker geweest met huwelijksproblemen. Ik vermoed dat het op dit punt ook niet lekker loopt.
On topic, ik ben ook voorstander van 'de grote hoop', vooral in gezinnen waar slechts een van de partners werkt. Als je beide inkomen hebt zou je ook nog kunnen kiezen voor een naar-rato verdeling van de kosten, of dat allebei de partners een even groot vrij te besteden persoonlijk bedrag krijgen.

alles apart, behalve kindrekening

Wij zijn niet getrouwd en hebben ook geen ander contract. We hebben ieder, vlak bij elkaar, een eigen woning (hij koop, ik huur). We wonen als het ware samen in twee woningen. Van de meeste spullen is duidelijk wie de eigenaar is. We hebben ieder onze eigen rekening(en). En er is een gezamenlijke kindrekening waarop de kinderbijslag e.d. komt en waarop we ieder maandelijks een zelfde bedrag storten.

Hij werkt bijna fulltime met een goed salaris, ik werkte parttime met een aardig salaris, met daarnaast een studie (die ik ook zelf betaalde), dus eigenlijk min of meer fulltime flexibel bezig, maar ben sinds kort mijn baan kwijt en heb nu ww en ontslagvergoeding. Bruto verdiende hij ongeveer vier maal zoveel als ik.

Hij betaalt zijn eigen huis en auto. Ik betaal mijn (lage) huur voor een hele kleine woning en heb geen auto (kan ook niet autorijden). Hij gebruikt de auto voor vervoer naar werk, ik gebruik fiets en ov. Ik rijd natuurlijk wel mee in de auto bij vakantie en uitjes.

In principe betalen we zelf voor alles en voor de boodschappen die je doet. Huishuidelijke kosten komen dus neer op degene die boodschappen doet. Eigenlijk hebben we de afspraak (op mijn initiatief) dat we dit jaarlijks eerlijk verdelen (achteraf) omdat we alles pinnen en je dus in grote lijnen kunnen nagaan wie hoeveel huishoudkosten heeft gehad. Vakantie hebben we ook wel 50-50 verdeeld. Maar in de praktijk komt het op mij neer om dat te organiseren. Hij vindt eigenlijk geloof ik dat ieder maar gewoon moet kopen wat je wil / wat nodig is. Helemaal eerlijk is dat niet vind ik want ik kocht bijv. vaak schoonmaakmiddelen en voorraad, omdat ik dat handig vind.

Hij trakteert mij wel af en toe op iets extra's, iets nuttigs, vooral apparaten (telefoon, printer, expresso-apparaat). Nu ik een heel laag inkomen heb laat ik me ook trakteren bij uit eten gaan en op vakantie, en laat ik hem de koffie kopen (speciaalzaak, zijn hobby) en wat meer boodschappen.

Kleding, cadeau's, cursussen etc. voor kind gaat allemaal van de kindrekening.
Eten en schoonmaakmiddelen, dagelijkse boodschappen, gaan dus van onze persoonlijke rekeningen (kind eet met de pot mee).

Computers, camera's en dergelijke spullen zijn allemaal persoonlijke bezittingen en gebruiken we nauwelijks van elkaar.

We hebben nooit gezeur over dat de ander iets duurs heeft gekocht wat je eigenlijk niet verantwoord vindt, want je gaat alleen over je eigen geld. Kinderuitgaven overleggen we.

We zorgen min of meer 50-50 voor kind en huishouden.
Sinds ik geen werk meer heb (maar nog wel veel te doen) zorg ik wat meer voor kind en betaalt partner wat meer kinderopvang.
Vroeger drie dagen opvang, 1 dag mama 1 dag papa; nu twee dagen opvang, 1 dag papa en 2 dagen mama. In het weekend doet hij veel met kind. Hij brengt kind iedere ochtend naar school. Bij ziekte thuisblijven verdelen we ook. We proberen het zoveel mogelijk voor elkaar op te vangen als dat nodig is en elkaar te helpen.
Hij betaalt een werkster voor zijn eigen huis.
We helpen elkaar wel met/in elkaars huis.

We zijn vooral veel samen met zijn drieën in zijn huis, mijn huis is daar wat klein voor al zijn we daar ook wel samen met zijn drieën, maar ik ook alleen of alleen ik en kind.

Zijn hogere salaris gaat dus vooral op aan groter huis, auto, werkster, luxe, en sparen voor later. Van die eerste drie zaken profiteer ik nu ook mee.
Ik maak me voor mezelf wel zorgen voor later omdat ik maar een laag pensioen heb opgebouwd en niet echt kan sparen.
En bij een scheiding kan ik het redden maar zal het karig worden, vooral wat betreft huisvesting.

Het gaat wel een groot probleem voor mij worden als ik geen nieuw werk vind (wat ik wel wil natuurlijk) en geen ww meer krijg.

grote hoop

Wij zijn niet getrouwd maar hebben een en/of rekening waarop alles binnenkomt en waarvan we alles verdelen. We hebben ook geen aparte spaarrekeningen.

Ik had het hier laatst met vriendinnen over en het viel mij op dat er best veel getrouwde stellen zijn die een strikte scheiding handhaven. Dus allebei een eigen rekening en vervolgens geld storten op de gezamenlijke rekening voor huishouden en vaste lasten.

en wij

Hebben beide aparte rekeningen waarop ons salaris binnenkomt. Daarnaast hebben wij een en/of rekening waarvan alle gezamelijke kosten en dus de kosten kind gedaan worden.
Ik ben minder gaan werken toen we een kind kregen. Omdat ik nu dus veel minder verdien hebben we uitgerekend dat het redelijk is dat mijn man twee derde van de kosten betaald en ik een/derde.
Wij storten iedere maand beiden dus dit bedrag waarvan alles betaald wordt op de en/of.
Zo hebben we ieder geen rekenschap te geven van wat we met de rest van ons geld doen. Dat geeft ons beiden een goed gevoel.
Soms komen we geld tekort op de en/of. Dan betalen we beiden volgend de zelfde 1/3, 2/3 verhouding extra bij.

Grappig

Dat hoor ik wel vaker dat je met aparte rekeningen geen rekening hoef te houden met wat je koopt omdat het je eigen geld is. Maar eigenlijk hebben wij daar ook nooit problemen over. Wij hebben dit al vanaf het begin zo gedaan. Een collega zei laatst dat ze een beetje krap bij kas zat en haar man kreeg ook nog geld van haar. Ze had namelijk wat van hem geleend. Daar kan ik mij dus niks bij voorstellen. Geld lenen van je man.

Toen en nu

Toen we net samen waren hadden we aparte rekeningen. Het was ook wat ingewikkeld omdat ik al twee kinderen had. Ik vond het dus belangrijk om de financieen gescheiden te houden. We betaalden beiden een deel van de huur en ook de andere rekeningen gingen door tweeen. Boodschappen daarentegen betaalde ik in het begin en mijn man betaalde weer meer allerlei uitjes en spullen voor het huis en dergelijke. Dat was dus niet 100% gelijk verdeelt maar de situatie was ook anders.
Inmiddels hebben we nog steeds wel een eigen rekening maar we hebben nu ook al jaren een gezamelijke rekening. Onze beide salarissen worden automatisch van de eigen rekening op de gezamelijke rekening overgeboekt en daar betalen we nu gewoon alles van.
We hebben beiden geen extravangante hobbies of een heel ander uitgave patroon dus het gaat prima zo.
We hebben ook gezamelijke spaarrekeningen en daarnaast heb ik nog een aparte spaarrekening op alleen mijn naam. Ik laat elke maand daar een klein bedrag naar overboeken als het financieel mogelijk is. (in de jaren dat we minder inkomsten hadden spaarde ik geen geld op mijn eigen rekening. In de loop der jaren is dat toch een heel aardig bedrag geworden en het is gewoon een fijne gedachte om dat geld zelf te hebben.

Ik zou niet vlug mijn eigen rekening helemaal opzeggen maar door de jaren heen is het gewoon praktischer geworden om alles gezamelijk te betalen.

We werken overigens beiden fulltime en ik verdien iets meer maar het ontloopt elkaar niet veel.

Dendy

En ik

krijg wel weer erg het idee dat dit weer een onderzoekje is. Waarom wil je dit weten, brave hendrik?

Wat een achterdochtige, onterechte en ongastvrije opmerking. Brrrr

Rapoensel

Er zijn in de afgelopen weken wel vaker van dit soort vragen geweest zonder een eigen idee erover. Dit bleek dan meestal een soort onderzoek te zijn.
Zo achterdochtig, onterecht en ongastvrij vond ik mijn opmerking dus niet.

Maar Brave Hendrik, mocht ik je gekwetst hebben.. mijn oprechte excuses!

Dendy

Helemaal eens, maar dan meld je dat bij het beheer die er dan wel of niet iets mee doet. Het is, imho, niet aan forummers, die hier ook allemaal te gast zijn, mensen te gaan wantrouwen of erger nog, aan de tand gaan voelen. OOL is vanaf het begin een open en gastvrij forum geweest en het zou erg fijn zijn als dat zo kan blijven. Vindt je een posting vreemd of verdacht, reageer dan niet en mail het beheer. Niet alleen jij maar ook anderen reageren soms als een queen bee en dat vindt ik nog storender dan die enkele troll die er soms tussen zit.

Ik was gewoon benieuwd.

Wij hebben beiden onze eigen rekening waar ons inkomen op binnen komt. Ons levensonderhoud incl hypotheek wordt betaald van een gezamenlijke rekening. Zo hebben we dat afgesproken. Sinds mijn vrouw niet meer werkt betaal ik dus alles. Dat was ok totdat de problemen kwamen. Nu vraag ik mij af of dit reëel was nu we uit elkaar zijn gegroeid.

Tja

Of dat rëeel is/was ligt aan jezelf.

Er zijn mensen die vinden dat beide partners evenveel in moeten brengen, er zijn mensen die het de boel eerlijk verdelen doordat er eentje buitenshuis werkt en eentje thuis de boel runt.

Dat dingen in de loop de jaren veranderen is logisch, maar het lijkt me wel dat beide partners het eens moeten zijn met hoe het gaat.

Wat wil je dan?

Hoe zou je dat dan willen zien? Vind je het reëel dat zij geen geld meer mag uitgeven voor zichzelf omdat ze niets zelf verdient?

Hier

Wij hebben een en/of rekening waar het geld binnenkomt en alle betalingen van worden gedaan. Daarnaast krijgen wij beide 'zakgeld' elke maand op onze eigen rekening gestort zodat de een niet hoef te klagen dat de ander geld verbrast aan dingen die de ander niet leuk of onnodig vindt.

eerlijk delen

Wanneer je levenspartners bent vind ik het normaal dat je beide evenveel geniet van het gezamenlijke inkomen, en dat je ook beide een evengrote inspanning levert aan werk dat gedaan moet worden, of dat nu binnen of buiten het huis is.

Kiezen

Wij hebben er samen voor gekozen dat onze kinderen zouden opgroeien met een ouder die werk als prioriteit heeft en de andere ouder die het gezin als prioriteit heeft. Daar geven wij allebei iets voor op. En daarmee weten we ook allebei dat de 'werk' ouder de verdiencapaciteit heeft kunnen maximaliseren terwijl de ander nooit meer op een verdiencapaciteit kan komen die er zou zijn geweest als werk prioriteit had gehad. Ons inkomen is dus gezamenlijk. Een eventuele scheiding zou ook scheiding van financiën met zich meebrengen, uiteraard. Maar helder is dat het verschil in verdiencapaciteit gecompenseerd moet worden.

Dat is meestal zo

Bij de meeste echtparen met scheve verdiensten zal het zo werken als bij jullie. Zolang alles leuk en gezellig is dan is er sprake van ons geld en als het niet meer zo gezellig is dan is er al vlug sprake van mijn geld. Overigens ook heel menselijk want als je iemand niet zo lief en leuk meer vindt dan is het maar al te makkelijk om die persoon niet alles meer te gunnen. Wederom een reden dat het enorm onverstandig is om lange tijd financieel afhankelijk te zijn van de ander. Maar daar schieten jullie nou niks meer mee op. Of het redelijk is dat jij alles betaald hangt af van de gemaakte afspraken. Is je vrouw zo maar gestopt met werken of is dit in overleg gegaan? Als het een gezamenlijke beslissing was dan is het uiteraard onredelijk om nu wel te verwachten dat ze bij zal dragen. Heeft ze dit helemaal zelf besloten dan ligt de situatie al weer anders. Echter dan kan je ook zeggen waarom maak je nu problemen? Waarom niet gelijk gezegd dat je die verandering niet zag zitten? Waarom pas nu er problemen zijn? Dat is natuurlijk ook niet helemaal redelijk.

Wat wil je? Wil je scheiden? Wil je dat je vrouw ook een bijdrage gaat leveren financieel maar wel bij elkaar blijven? Of vind je het wel weer best als de problemen zijn opgelost? je zal je strategie daar op moeten aanpassen.

Sanne

Realiseer je je wel dat die keuze jou heel kwetsbaar maakt. Want als er een scheiding komt (hoop het natuurlijk niet) ben je wel afhankelijk van de redelijkheid van jouw man. Hij is jij niks verplicht.

Gonniegans

Als Sanne op huwelijkse voorwaarden is getrouwd heeft haar man die verplichting wel.

Dames!

Waar zien jullie dat Sanne degene is die 'het gezin als prioriteit' heeft? Staat volgens mij nergens.....(of lees ik ergens overheen???)

Aagje

Hier

komt alles binnen op een en/of rekening, waarvan alles betaald wordt en er is een gezamenlijke spaarrekening. We hebben altijd allebei gewerkt, lang ongeveer hetzelfde verdiend want werkten onder dezelfde cao en allebei ft. Er is in de loop van tijd wel verschil gekomen, maar dat speelt geen enkele rol in de wijze waarop we beiden over het gehele inkomen kunnen beschikken. We zien het als ons gezamenlijke inkomen. Overigens zijn we wat inkomen betreft allebei economisch zelfstandig.

We zouden geen van beiden iets zien in de manier zoals Polletje die omschrijft. Als je naar rato van je verdienste bijdraagt aan het huishouden dan heeft de meest betalende ook meer geld te besteden voor zichzelf dan de minst betalende. Zou voor mij scheef voelen binnen een relatie. Zeker wanneer de minst verdienende en betalende binnenshuis meer taken verricht, zoals in de praktijk natuurlijk vaak aan de orde is.
Het principe van Vera zou ik dan eventueel weer wel een optie vinden. Vooral om mijn man te behoeden voor mijn kritiek op zijn uitgaven, maar zelf vindt hij dat niet zo nodig....

Aagje

Dat soort afspraken vind ik (nu) onverstandig

en dan heb ik het over de verdienprioriteit en de zorgprioriteit waar Sanne het over heeft.

Mijn man en ik vonden het vroeger ook normaal dat ik thuis was en hij het geld binnenbracht, maar ik ben daar nu geen voorstander meer van.

Er is natuurlijk veel voor te zeggen om de kinderen álle aandacht te geven die maar mogelijk is, maar ik ben inmiddels wel zover dat ik het net zo belangrijk vind om je als ouder daar niet volledig voor van de arbeidsmarkt te verwijderen. Het kan zomaar een keer gebeuren dat men afhankelijk wordt van de niet werkende ouder.

Wat de rekeningen betreft

mag ik niet reageren (want niet op huwelijkse voorwaarden getrouwd), maar ik zou niet kunnen leven met een partner die op zijn deel van het geld zou zitten hoor, waardoor je moet lénen en weer terugbetalen als je zelf even geen geld hebt voor een aankoop of rekening. Dat is net zo fout als dat je tegen je partner zegt 'pas jij vanmiddag op de kinderen?' Afspraken over een vorm van 'zakgeld' vind ik op zich best handig. Dan is het maar duidelijk dat dat niet voor de boodschappen is, maar voor persoonlijke zaken. Maar ook dan gelijkwaardig hoor. Niet de een 500 euro per maand en de ander 100 euro per maand omdat de een meer verdient dan de ander.

Kaaskopje

Dat is niet zozeer op geld zitten. Als 2 mensen trouwen en de één heeft een heleboel (spaar)geld en de ander niet, dan vind ik het niet zo gek dat er geleend wordt voor een grote aankoop.

Maar ik heb dan ook helemaal geen romantische ziel. Ook in ons huwelijk (wat dus op voorwaarden is) geldt toch wel dat wat van mij is niet van hem is. En andersom. Ik heb zoveel toestanden gezien hierin, dat ik dit soort zaken maar graag duidelijk heb.

Tja

Dat maakt misschien wel verschil, als de een vooraf meer inbrengt dan de ander, of wanneer er een een schuld inbrengt. Ik kan me nog wel indenken dat je dat misschien gescheiden zou willen houden. Maar voor mij voelt het wel fout om wat binnen een huwelijk verdiend wordt zo gescheiden te houden. Omdat de verdiensten van de een vaak ook samenhangen met de inspanningen van de ander.

Aagje

scheve verdeling van inspanningen

Wat ik wil, vind ik lastig. Mijn uitgangspunt is dat het ongeveer gelijk verdeeld moet zijn. Maar helaas zijn onze normen van wat wij belangrijk vinden volledig uit elkaar gegaan: mijn vrouw vindt het prima om alleen het minimaal noodzakelijke te doen. Zij is tevreden met een bescheiden inkomen en een klein huisje. Ik heb daarentegen liever wat meer ruimte. Zij vind het goed om de boel de boel te laten wanneer ze geen zin meer in heeft om iets te doen. Ik word daarentegen horendol op het moment dat het huis een grote chaos is om maar te zwijgen over het schoon maken. Ik ben dan gemiddeld ook elke dag een paar uur meer dan haar bezig met de gezamenlijke dingen (werk, en daarna kinderen, opruimen en schoonmaken). Kortom er zit een groot verschil in inspanning, dus mijns inziens ook een groot verschil in de beloning die je zou moeten krijgen.
Helaas is de situatie bij ons ondertussen zo dat we beiden behoefte hebben om de verdeling van de bezittingen duidelijk te hebben. Toen alles goed ging en we er voor gekozen hebben om de taken zo te verdelen dat zij het huishouden verzorgde was alles koek en ei. Ook al hebben we een samenlevingscontract, daar zit nog genoeg ruimte voor interpretatie in. Dus hebben we ook niet goed vast gelegd hoe de verdeling van de inkomsten zou zijn. Toen we gingen samenwonen hadden we beiden de houding van ieder houdt zijn eigen broek op. Dat zij geen inkomen heeft gehad sinds we samenwonen betaal ik natuurlijk alles. De vraag is alleen hoe we om moeten gaan met het spaargeld dat in die periode is verdiend. Volgens de letter van het contract heeft ze nergens recht op, maar voelt niet eerlijk. Ik verwacht dan ook dat op een gegeven moment ook een beroep gedaan zal worden op mijn redelijkheid. Ook al weet ik nog steeds niet hoe we hiermee om moeten gaan, ben ik toch erg blij met jullie reacties.

Mochten er toch nog tips zijn dan hoor ik dat nog steeds graag!

situatie

Wij hebben alles fifty/fifty, werken allebei en allebei ongeveer evenveel thuis, en ook inkomsten gelijk verdeeld qua bijdragen aan huis en huishouden etc. Maar ik begrijp dat die situatie niet zo interessant is, dus ik zal er verder niet zo veel over vertellen, hoe dat in de praktijk gaat.
Rapoensel en Dendy: ik snapte de eerste reactie van Dendy wel, ik had hetzelfde. De laatste tijd zijn er vaak "hulp"vragen die niet direct als onderzoek of iets verdachts te identificeren zijn (en dus niet zinvol aan forumbeheer te melden) maar na verloop van tijd blijkt het toch zoiets te zijn, en reageert de vraagsteller helemaal niet meer op de reacties. Wat jammer is, is dat je er dan al best veel in geinvesteerd hebt, qua antwoorden en tips. Dus ik ben ook voorzichtiger geworden, kijk eerst even de kat uit de boom of de vraagsteller verder reageert in het draadje of meer dan de eerste, vaak minimale, informatie geeft. Hier lijkt dat nu in orde dus.
Brave Hendrik: dat klinkt gezellig, bij jullie thuis, in je laatste reactie hierboven. Als het zo'n voortdurend onderhandelingsconflict wordt met wie wat doet en dus waar recht op heeft, en met zoveel impliciete verwijten/frustratie als jij opschrijft, dan ging ik niet verder met deze relatie. Denk ik. Of zijn er andere redenen om dat wel te doen?