Hoe ver ga je voor (aangetrouwde) familie?

De anderen

Misschien kun je bedenken uit je geheugen hoe anderen op een prettige manier met haar omgaan zonder daarvan uit hun eigen evenwicht te raken?
Een combinatie van 'hm' zeggen, je eigen gang gaan en soms wat positieve aandacht als je dat in je hebt kan een uitdaging zijn, maar zaken mogelijk wat prettiger maken, voor jezelf maar ook voor je ouders. En de opmerkingen van je schoonzus vooral met een grote korrel zout nemen.
Zo'n karakter heeft ze vooral zelf veel last van.
Probeer er een beetje afstandelijk naar te kijken?
Als het je echt teveel is probeer jou afgedwongen bijdrage dan om te vormen tot iets wat je minder stoort maar nog wel in het geheel past. En meldt dat.

Tja

Rotopmerkingen zijn heel vervelend. Persoonlijk zou ik denk ik de opmerking terugkaatsen.
Bijvoorbeeld: je krijgt een opmerking over je kleur nagellak. Dat het een afschuwelijke kleur is en ervoor dat je handen lelijk lijken. Dan zou er bij iets uitkomen van: ja, he, speciaal voor jou uitgekozen, zodat jij er een opmerking over kon maken.

Een andere mogelijkheid zou kunnen zijn dat je een soort grammafoonplaat wordt en bij elke rotopmerking aangeeft dat zolang ze met jullie kersmis viert deze opmerkingen niet geaccepteerd worden.

Daarnaast zou ik er een keer met haar over proberen te praten. Dus niet met je broer maar met haar.

Annej

Dat afstandelijk bekijken en hm zeggen, dat doe ik al decennia. Niet naast haar gaan zitten etc. En vaak gaat het me goed af. Alleen nu zit ze heel erg dicht tegen mijn grens aan. Ik heb het met mijn zus over gehad. Zij zat 2 weken geleden zo. Die heeft mij weer opgepept, zoals ik haar 2 weken geleden. En zo gaat het steeds. Het is niet anders.

Bambi

Haha, Stoepkrijt, die gebruiken wij ook. Inderdaad, inclusief de aanvulling dat negatieve opmerkingen niets toevoegen, behalve een slechte sfeer.
Echt, hij werkt! Het laat iemand nadenken over zijn of haar woorden.

Paddington

Ging dat maar zo. Ging het maar over de kleur nagellak. Het gaat om steken. Om emoties. En zo tussen de regels door dat een buitenstaander dat niet door heeft. Zelf zit je vaak ook van zei ze dat nou echt? Deed ze dat nou? En dan is het wel zo. En je kunt niet met haar praten. Ze doet het namelijk opzettelijk. Hoe rotter zij zich voelt, hoe gemener de steken. En als je met haar praat, dan hangt ze de vermoorde onschuld uit. En ze voelt zich dan de winnaar want ze heeft jou gekwetst. Dat klinkt heel erg raar maar ik ken verder niemand die zo'n genoegen beleeft aan het kwetsen van anderen.

Bambi als kerstfilm

Heb je Bambi niet op dvd? Ik zou die film wel durven te draaien als kerstfilm.

Stoepkrijt

Zie wat ik bij Paddington schreef. Het lijkt een psychologisch spelletje. Ik ben mentaal de sterkste of zo. Daar houd ik niet zo van. Ik ben een pleaser. Misschien dat ze het daarom wel zo doet.

Kerst ergens anders vieren

Voor mij zou het heel makkelijk zijn: geen Kerst met haar vieren. Levert vast gedoe op, maar dat doet het nu toch ook?

Hanne

Ik vrees dat dat niet gaat werken. Ze zal de kinderen naar de film dirigeren, zeggen dat ze niets mogen zeggen en dan met de volwassenen willen kletsen. Hoewel dat laatste steeds minder naar haar zin is. Mijn vader kon haar altijd nog wel wat intomen maar die is dement.

Ijsvogeltje

Daar zit ik ook steeds meer aan te denken. Allen met mijn gezin. De kinderen zijn inmiddels zo groot dat ze zelf druk zijn met kerst. Ik doe het voor mijn ouders. Misschien nodig ik hen wel alleen uit, volgend jaar. Wel jammer dat ik dan de rest niet zie, op mijn schoonzusje na.

ruzie

Weet je, ruzie maken is in dit geval helemaal niet moeilijk. Maar die juist niet maken en proberen de balans te houden, dat is heel erg moeilijk met psychologische spelletjes. En ik zit te denken of ik nou eens voor gemakkelijk ga. Maar ja, mijn ouders en mijn neefjes/nichtjes.

"Zelf zit je vaak ook van zei ze dat nou echt? Deed ze dat nou? En dan is het wel zo. En je kunt niet met haar praten. Ze doet het namelijk opzettelijk. Hoe rotter zij zich voelt, hoe gemener de steken. En als je met haar praat, dan hangt ze de vermoorde onschuld uit. En ze voelt zich dan de winnaar want ze heeft jou gekwetst. Dat klinkt heel erg raar maar ik ken verder niemand die zo'n genoegen beleeft aan het kwetsen van anderen."

Mij moeder is zo. Dus ik herken het.

Vandaar dat ik niet helemaal snap waarom je het voor je ouders zou ondergaan. (Ik heb niets met mijn ouders.) Wat lopen zij dan mis als jij niet gaat? Als je steeds maar blijft meegaan in dit gedoe zal het nooit beter worden. En wat gebeurt er met je neefjes en nichtjes als jij niet gaat? Misschien overschat je je rol wel en kun je heerlijk rustig wegblijven.

of...

Ik ken ze wel hoor, die mensen die het fijn vinden om anderen de grond in te stampen. Mijn moeder is gewoon lomp, die bedoelt het niet eens echt lullig.
Misschien moet je er voor jezelf een spelletje van maken, of samen met je zus. Als schoonzus weer wat rottigs zegt, kijk je haar strak aan en wijs je eerst met wijsvinger en middelvinger naar je eigen ogen en dan naar die van haar. Vervolgens knikken je zus en jij elkaar toe. Waarschijnlijk gaat ze zich dan heel ongemakkelijk voelen. Vraagt ze wat je aan het doen bent dan zeg je vrolijk: "We houden vandaag je rotopmerkingen bij. Dit was nummer 5."
Het is moeilijk om je niet gekwetst te voelen, dit soort mensen weet altijd precies je zere plek te vinden. En jij wil niet op die van haar drukken en dat weet ze. Dus zij staat voor haar gevoel al met 1-0 voor. Je kunt ook zeggen: "Je hebt al gewonnen hoor, ik doe namelijk niet mee aan je spelletje. Dus je kunt wel ophouden met pesten, want dat is wat je aan het doen bent."

@Limi - en verder

Je herkent jouw moeder in deze zeer moeilijke schoonzus, Limi. En daardoor snap je geloof ik niet meer dat een ander persoon met een goede band met eigen ouders gewend is veel te slikken om deze inmiddels bejaarde vader en moeder een kerstfeest met een complete familiekring om zich heen te gunnen.
Ik denk niet dat zo iemand dan perse een pleaser is. Hier is iedereen uitgevlogen, en momenten waarop we weer eens een keertje 'compleet' zijn (niet met Kerst trouwens) kan ik zeer waarderen. En vast nog meer als ik echt oud ben :p

Het lijkt me me een goed idee om een volgende keer (of wie weet nu al! Waarom niet? ) het kerstfeest bij Pieternella thuis te vieren. Zonder die schoonzus en haar partner.

Ziet jouw broer niet wat ze doet, heeft hij zich ervoor afgesloten? Voelt hij zich niet geroepen in te grijpen als ze te ver gaat?

Bromvlieg

Ja, dat bedoel ik. Ik heb niet zoveel kijk op goede familiebanden

Maar niemand van de familie grijpt ooit in dan? Is hier ook niet hoor. Maar ik zou het toch niet waarderen als mensen het wél merken en desondanks niet ingrijpen om de goede verhoudingen niet te verstoren (welke goede, eigenlijk?). Wie zwijgt stemt in, zeg maar. Als je het ook een rotopmerking vond, waarom zeg je dan niets?

Nee, dan zit ik echt liever thuis.

Kus geven

Ah, Stoepkrijt, dan heb ik nog wel een variant. Na iedere rotopmerking zeg je "Ah, daar was er weer een!" en dan geef je iemand een zoen op zijn/haar wang of omhels je iemand om het negatieve te neutraliseren. Kan het slachtoffer zijn, maar dat hoeft niet. Ik zie dat al hilarisch worden: zeg schoonzus, rustig aan hoor, nu moet ik ALWEER iemand zoenen!
Ga er verder niet op in, laat het vooral niet aan je hart komen. Als je weet dat ze dit doet, kun je het maar beter ombuigen tot iets grappigs.

gewenning

Wij hebben iemand in de kring die soms onhandige dingen zegt (niet expres gemeen, zoals Pieternella beschrijft). Dingen waarvan mijn man zegt 'ach ja, dat ziet ze vast anders als ze ouder is' (hoewel het ook dingen zijn die jongeren door hebben; het heeft waarschijnlijk vooral te maken met in hoeverre iemand in een eigen wereldje leeft).
De rest van de kring is daar door de jaren heen aan gewend geraakt en schenkt eventueel een blik van herkenning aan een ander. En dat is het.

Je kunt het zo groot maken als je wilt.

Accepteren

Elke familie heeft wel een vervelend/vreemd/onaagepast familielid. Mensen die de feestvreugde niet verhogen. Het beste is in mijn ogen gewoon accepteren dat die persoon nu eenmaal zo is en er zelf waarschijnlijk het meeste last van heeft. Dat is niet hetzelfde als alles pikken.
Bij een negatieve opmerking kan je gewoon je grenzen aangeven: ik vind het niet prettig om daar nu over te praten, laten we het ergens anders over hebben of ik denk daar anders over of iedereen heeft natuurlijk recht op zijn mening. Niet inhoudelijk ergens op ingaan verder.
En blijft ze doorgaan dan sta je op en ga je naar de keuken/het toilet/bij de kinderen kijken/met oma praten. Je hoeft niet bij haar te blijven zitten.

Als iemand echt heel gemeen is en hele kwetsende dingen zegt en je er echt niet omheen kan dan zou ik voor volgend jaar een alternatief plan maken (opa en oma bij julle thuis?)

Je kan haar toch niet meer veranderen. Natuurlijk is wat ze doet niet goed. Ik zeg altijd tegen mijn kinderen dat ze drie dingen in acht moeten nemen voor ze spreken over een ander: is het aardig? is het de waarheid? is het nodig? Staat in de catechismus.

Maar daar heb je niks aan want je schoonzus gaat daar net zo min naar luisteren als naar Bambi.

Ze is hoe ze is, ze gaat toch niet anders worden. Dus ik zou het gewoon accepteren en negeren omwille van je ouders tenzij het echt niet meer houdbaar is.

limi

Ja, raar he, dat soort mensen. Een moeder lijkt me helemaal lastig, die kun je minder ontwijken dan een schoonzus
IK heb wel een voldoende band met mijn ouders. ik weet dat mijn moeder veel verdriet zou hebben als we niet compleet zijn. En voor mijn vader vind ik het ook fijn. Die heeft nu nog genoeg besef wie wij zijn. Volgend jaar misschien niet meer. Ik wil mijn neefjes en nichtjes niet hun familie onthouden. Dat zijn prima kinderen en die kunnen ook niks doen aan de zooi binnen hun gezin.
Niemand grijpt in. Wij houden niet zo van ruzie.

stoepkrijt

Jij snapt het helemaal, je zegt dat goed, ik sta al met 1-0 achter. Met lompheid kan ik best omgaan. Die mensen doen het niet expres, mijn schoonzusje wel. Ik zal eens met mijn zus praten over je tips.

Bromvlieg

We vieren het dit jaar bij ons. Mijn gezin doet alles dit jaar, dat is de concessie. Wat mijn broer betreft weet ik het niet zo. Hij bemoeit zich er niet zo mee. In het verleden bij een ex trok hij altijd partij voor haar, tegen de familie. Hij houdt niet ze van gezeur.
Als het expliciete opmerkingen waren, kon je wat gemakkelijker je schouders ophalen en gemakkeljker direct reageren. Dit zijn allemaal steken onder de gordel, de hele tijd door.

Pieternella

Als het hele duidelijke opmerkingen zijn, kun je dit wel doen. Bij steken onder water waarop ook nog de vermoorde onschuld wordt uitgehangen als je reageert is dit lastiger.

Jaina

Nee, je verandert haar niet. Maar het is wel heel inspannend allemaal en je hebt niet altijd de veerkracht om te reageren. En ik kan er niet bij dat je zo doet, laat staan dat ik dat ook kan. Ik ga eens bedenken hoe dit anders kan volgend jaar.

allemaal

Bedankt voor het meedenken. Dat helpt mij alles wat te relativeren en ik kan het nu weer wat loslaten.
PS bij #24 heb ik hanna en pieternella omgedraaid

vermoeiend

Het is vreselijk vermoeiend. Mijn moeder riep vaak verzinsels over mij in gezelschap. Maar dan wel nog net op het randje van geloofwaardig, alleen net aan de negatieve kant.

Het is per email eens uit de hand gelopen en daarna heb ik haar eigenlijk niet meer gezien. Heerlijk rustig; hopelijk is het kwartje gevallen dat ik het niet meer pik.

Uitleg vragen

Je kan na het uitspreken van een onvriendelijke opmerking haar ook juist vragen waarom ze dat vind of hoe ze dat bedoelt omdat je die opmerking niet kan plaatsen. Alle spotlights op haar omdat ze dan in de groep mag uitleggen wat de bedoeling van haar opmerking was. Hou je van de domme alsof het zuiver een vraag is. Zo kan ze je niet beschuldigen van ruzie zoeken. ( Je begreep haar gewoon niet.)

Na een paar keer aan de visite moeten uitleggen wat ze bedoelde , hoef je niet vreemd op te kijken dat ze voorzichtiger gaat worden want mensen houden niet van verklaren.

Misschien kan je zus haar ook een paar keer zo'n vraag stellen zodat het niet alleen bij jou vandaan komt.

De vraagstellingen moeten natuurlijk niet te veel opvallen, dus niet bij elke vervelende opmerking, maar subtiel.

(Je schoonzus is te gast en mag zich ook zo gedragen.)

--
In sommige families ligt het nog gevoeliger. Families waarin een schoonmoeder het hoogste woord heeft en onprettig doet, maar waar je tijdens een kerstviering wel naar toe moet omdat het bij haar thuis wordt gevierd. . Dat is pas echt kippenvel.

Eerst raakten de reacties mij. Daarna kwam een tijd dat ik gesprekken met haar meed door meer met de andere visite te praten. Tot ik over ging op de op uitleg -toer. De uitleg-toer maakt dat de kwetsende merkt dat het minder effect heeft omdat de ander luchtig de opmerking pareert ipv het zich aantrekt.
----
Je schoonzus is te gast en mag zich ook zo gedragen. Als haar opmerkingen zo onschuldig zijn, zal het uitleggen van haar uitspraken haar ook niet te veel moeite zijn.

Relativeren

Ze klinkt als iemand om medelijden te hebben. Ik denk dat jouw sociale leven een stuk rijker is en dat zij alleen maar daar van kan dromen. Dat zal ook het nare gedrag ook wel versterken.

Is kerst voor jou ook heel belangrijk, of gaat het gewoon maar om een dag per jaar, waarop je het doorstaat uit liefde voor je hoogbejaarde ouders?

Haar verander je niet. Aan jou de keus om je te verbijten of je schouders erover op te halen.

Twee keuzes inderdaad

Ten eerste haar niet uitnodigen.
Ten tweede inderdaad en plain publiek vragen wat ze met de opmerking bedoelt; laat ze het maar aan iedereen uitleggen. Mijn schoonmoeder maakte ook altijd van die rotte opmerkingen,veroordelende opmerkingen etc...
totdat we vroegen waarom ze dat deed. Wat de bedoeling ervan was, waarom ze dat vond. Geloof me, dat wordt heel lastig voor ze om uitleg te gaan geven....verder geen aandacht meer geven. Werkt geheid.

Haar niet uitnodigen gaat op dit moment niet, zie eerdere berichten. Dat zal wel gebeuren als mijn moeder ook geestelijk er niet meer bij is of als ze zijn overleden. Mijn vader snapt nu nog wel wie er aanwezig zijn, vooral voor de kleinste kleinkinderen vind ik dat belangrijk. En voor mijzelf ook wel.
En ook al eerder gezegd, het zijn geen expliciete uitspraken die je terug kan kaatsen (dat kan ik wel) maar het zijn hele geniepige steken onder de gordel die voor de verstaander heel erg duidelijk zijn maar voor een buitenstaander niet. En als je er wat van zegt, snapt zij niet hoe je dat hebt kunnen denken want ze zei toch ..... of dan ben jij altijd zo overgevoelig want ze zei dat helemaal niet. Lastig. Ik ga maar op de gebruikelijke manier: lachen, doen alsof je niet doorhebt wat ze eigenlijk bedoelt, slikken en me met andere mensen bemoeien en denken aan mijn ouders.