Relaties
even anno
28-06-2018 om 17:53
hoe uit elkaar in overspannen woningmarkt?
Ik en mijn man overwegen om uit elkaar te gaan. Maar het is eigenlijk praktisch niet mogelijk. We wonen in een stad met een overspannen woningmarkt. We hebben een huurhuis waar dus 1 in kan blijven wonen. Een 2e huis kopen in de buurt is geen optie, want alles is mega duur (lees: boven ons budget) en we zijn starters op de hypotheekmarkt.
Maar een huis in de vrije sector is ook onbetaalbaar voor 1 persoon en heeft vaak hysterische inkomenseisen waar we niet aan voldoen. We verdienen echter wel weer teveel voor een social huurwoning, waar overigens ook jaren wachtlijst voor is, dus heeft ook geen zin.
De enige optie is (een flink eind) de stad uit. Maar dat willen we beide liever niet ivm de schoolgaande kinderen die we niet teveel uit hun vertrouwde omgeving willen halen, vriendjes etc. of te veel op en neer willen laten reizen tussen school en 2e huis.
Hoe doen anderen dit in godsnaam?
Kaori
16-07-2018 om 19:36
Tja Ad
Dan begin je na 15 jaar, incl 5 jaar uitstel om medische redenen, ruim na je 30e aan kinderen en dan komt je partner 10 maanden na de bevalling thuis met de mededeling ik denk dat ik wil scheiden, om een maand later te zeggen het gaat echt niet meer, pakt z'n tas en gaat weg.
Ben je dan te snel aan kinderen begonnen?
Nee, dan ben je gewoon aan de kant geschoven, 8 maanden na de uitspraak van de scheiding was ie hertrouwt. Dat was ook binnen een jaar nadat hij de deur achter zich dicht trok.
Iets milder kan geen kwaad, je weet niet wat er achter de voordeur speelt. Mijn ouders zijn bij elkaar gebleven voor de kinderen. De enige keer dat ze nog iets samen voor mij of mijn dochter gaan doen is mogelijk samen naar mijn begrafenis mocht ik onverhoopt voor hun komen te overlijden (heb geen plannen daartoe) maar mogelijk is zelfs dat niet mogelijk.
Hebben zij het lang genoeg geprobeerd volgens jou normen?
Ben ik blij dat mijn ex het niet zo ver heeft laten komen en wij nu er samen kunnen zijn voor dochter en niet over haar hoofd onze conflicten hoeven uitvechten.
Mildheid is een groot goed.
Evelien
16-07-2018 om 19:58
"Niet makkelijk, maar 'te makkelijk', subtiel verschil. Dat, of jullie zijn te vroeg aan kinderen begonnen."
Oei, je weet het echt altijd beter , he?
Even een paar vragen:
1. Denk jij dat mensen die scheiden aan de buitenwereld alles vertellen wat er voorgevallen is en wat ze allemaal geprobeerd hebben?
2. Verwijt jij het dat mensen te snel scheiden als hun partner weg wil uit het huwelijk en niets meer wil proberen ook al wil de andere partner het wel?
3. Hoe kom je erbij dat mensen OF te makkelijk scheiden OF te vroeg aan kinderen zijn begonnen? (heb je wetenschappelijk onderzoek gedaan of gelezen waar dat uit blijkt?)
4. Hoeveel jaar relatieproblemen (en van alles proberen) rechtvaardigt bij jou een echtscheiding?
5. En omdat jij altijd aangeeft dat je zo'n goed huwelijk hebt en ik dat ook geloof (en ik je dat van harte gun) en ik daarom de vraag wel durf te stellen: Wordt jouw vrouw nooit gek van jou dat je het altijd beter weet? (nb Ik kan jouw bijdragen vaak genoeg waarderen, maar nu sla je wat mij betreft nogal door)
Aagje Helderder
16-07-2018 om 20:00
Kaori
Ik lees dat wel vaker van je, dat je blij bent dat jouw ex het niet zover heeft laten komen, maar ik blijf dat een hele rare redenering vinden.
In jouw geval zou ik blijer zijn geweest als je ex tijdig aan de bel had getrokken over zijn onvrede in jullie relatie. Zodat je samen serieus had kunnen kijken wat er aan zijn onvrede ten grondslag lag en wat daaraan gedaan had kunnen worden. De ander en je relatie geen kans geven, vind ik per definitie niet om blij van te worden. Je bent elkaar na zoveel jaar ech wel iets anders verplicht in mijn ogen. En kinderen die er in betrokken zijn al helemaal.
Voor de rest ben ik het wel eens met degenen die stellen dat van de buitenkant de dingen er anders uit kunnen zien dan hoe het aan de binnenkant gebeurt.
Aagje
Kaori
16-07-2018 om 20:36
Aagje
ja, dat had ik ook wel graag gewild, en voor de schijn heeft hij dat een maand gedaan.
Maar aan de andere kant hoeven we dus niet nog dingen uit te vechten. Iets dat mijn ouders die na 40 jaar huwelijk zijn gescheiden nog steeds doen. Wij hebben die vechtonderwerpen nooit gehad omdat we toen al uit elkaar waren.
Dat inzicht heb ik gekregen mbv de bedrijfsmaatschappelijkwerker/therapeut bij de arbodienst. Heeft me ook mijn deel in het neergaan van mijn huwelijk laten zien, al kon ik weinig aan de achteraf gezien postnatale depressie doen. En daar ben ik erg blij om.
Ad Hombre
16-07-2018 om 20:40
Evelien
"Hoe kom je erbij dat mensen OF te makkelijk scheiden OF te vroeg aan kinderen zijn begonnen? (heb je wetenschappelijk onderzoek gedaan of gelezen waar dat uit blijkt?)"
En/of ze hebben de verkeerde partner gekozen natuurlijk.
Kaori
16-07-2018 om 20:50
achteraf kijk je een koe in zijn kont, na 17 - 40 jaar denk je toch wel safe te zitten.
Alkes
16-07-2018 om 21:02
Ad Hombre
Dat laatste (te vroeg aan kinderen beginnen) is zeker niet geval. Wel onderschat dat een relatie zoals de onze met kinderen niet vol te houden was. Maar dat is alles wat ik er publiekelijk over zeg.
Ad Hombre
16-07-2018 om 21:30
Alkes
Dat is waarschijnlijk de grootste menselijke uitdaging. In de loop van een (niet zo lang) mensenleven iemand vinden met wie je kinderen kunt krijgen en die kinderen een veilig thuis kan bieden. En dat - met name voor vrouwen - terwijl de biologische klok blijft tikken. Ik heb nooit beweerd dat dat makkelijk is, in tegendeel, het is een van de moeilijkste dingen die er zijn. Maar als je relatie dan mislukt is het toch uiteindelijk altijd je eigen schuld. (nou vooruit, ernstige ziektes, overlijden en andere dramatische gebeurtenissen kunnen natuurlijk iedereen overkomen)
Sorry dat ik zo vervelend ben hoor, maar volgens mij is een advocaat van de duivel in dit soort discussies altijd nuttig.
Kaori
16-07-2018 om 21:35
keep on dreaming Ad
keep on dreaming en ik hoop dat jouw vrouw jou nooit voor een voldongen feit zal stellen.
Want van die wolk afvallen is een hard gelach.
Ad Hombre
16-07-2018 om 21:45
Kaori
Gelag, Kaori, want met lachen heeft het niks te maken
Ze moet de grote hormonale ommezwaai nog meemaken, dus wie weet? We hopen er maar het beste van.
Da's trouwens ook een beetje een taboe-onderwerp. Vrouwen veranderen onder invloed van hormoonspiegelwijzigingen (PMS, zwangerschap, monopauze). Goeie kans dat dat ook een rol speelt in de echtscheidingscijfers.
Ik heb me laten vertellen dat vrouwen minder verzorgend worden, wat er wel eens toe kan leiden dat ze minder tolerant worden jegens bepaalde karakteristieken van hun mannen. Ook nog eens in een levensfase waarin mannen soms meer thuis zijn. Nou ja, aan de pluskant zijn de kinderen dan al vaak (bijna) de deur uit...
Alkes
16-07-2018 om 22:01
Schulf
Ik vind zeker dat ik schuld heb aan mislukken huwelijk. Daar is absoluut geen twijfel over mogelijk. De vraag was of we het te makkelijk hebben opgegeven - wat jij en Mara stellen- . Dat vind ik niet. En ga je niet uitleggen wat er gebeurd is. Maar makkelijk opgeven is iets anders dan schuld hebben aan mislukte relatie.
Mara
16-07-2018 om 22:39
Te makkelijk?
Ik denk dat sommige stellen te makkelijk uit elkaar gaan, bij ons was dat zo.
Maar elk geval is anders, het hangt van heel veel verschillende redenen af en ik wilde niet generaliseren.
Vinnie
16-07-2018 om 23:35
Woehaa
De verkeerde partner kiezen, jee...
De meeste mensen kiezen de partner (waar ze al dan niet van scheiden) in hun twintiger jaren. Max.
Tsja, fijn als je dan al je perfecte partner kunt kiezen, maar het is natuurlijk verre van realistisch te denken dat de meeste mensen dat kunnen, op die leeftijd.
Eerlijk gezegd denk ik dat succesvolle relaties vaak (dus niet altijd!!) meer een kwestie van geluk dan van wijsheid is.
Sowieso ben je niet 'af', op welke leeftijd dan ook.
Je ontwikkelt door, en je partner ook.
Het hangt af van de kwaliteit vd relatie in hoeverre je 'bij elkaar blijft', maar volgens mij kan het ook zomaar zijn dat je kanten uit ontwikkelt die gewoon niet meer matchen. Dat valt lang niet altijd te voorzien/ voorspellen.
Tenzij je een soort van perfect mens bent.
Maar daar zijn er maar weinig van!
Banjo
17-07-2018 om 00:02
Tja
Naar de buitenwereld toe hebben we gebracht dat we uit elkaar waren gegroeid. Puur om hem te beschermen voor oordelen en daarmee de kinderen te beschermen.
De waarheid is dat hij eindelijk de ballen had om me te zeggen dat hij zich niet tot me aangetrokken voelde, nooit van me gehouden had en nooit met me had moeten trouwen.
Maar, dat lag natuurlijk aan mij, ik begrijp het.
Tihama
17-07-2018 om 18:57
Relatietherapeut
Lang geleden zag ik bij Rondom 10 een aflevering over scheiden. De presentator vroeg toen aan een relatietherapeut: " Vind u niet dat mensen te snel gaan scheiden? ".
De therapeut zei : " Nee, ik vind juist dat de meeste mensen te laat gaan scheiden. Er is dan al zoveel kapot, waardoor ook na de scheiding de ellende doorgaat".
Ik heb altijd gedacht dat wij mensen alleen geschikt zijn voor een monogamie van een jaar of 5. Verliefdworden dankzij onze hormonen, relatie krijgen, kind maken, kind veilig laten opgroeien tot een jaar of 4. Dan is het evolutionair tijd om een volgende genencombinatie te maken.
Volgens biologen ( en Darwin) is dit het meest natuurlijk.
Maar in de samenleving hebben we bedacht dat we doorgaan tot de dood ons scheidt. Soms krijg je dan de Paradise by the dashboardlight versie: " So now I 'm praying for the end of time".
Het gevolg is wel dat we onszelf op deze manier vaak bovenmenselijke eisen opleggen. Waar we gemaakt zijn voor hormonaal gedreven relaties van 5 jaar moeten we nu minstens 30 jaar of nog langer succesvol bij dezelfde persoon blijven. En dat in een wereld waar zoveel stressoren elke dag op ons afkomen.
Ik begrijp best dat dit vaak niet lukt. Nog afgezien van de vraag of je ernaar moet willen streven.
Ad Hombre
17-07-2018 om 20:16
Tihama
Ja, dat zijn de sprookjes waar sommige gescheiden mensen zich mee troosten. Het aardige van jouw soort stellingen is dat een enkel tegen voorbeeld genoeg is om het hele verhaal onderuit te halen.
Ik ben een tegenvoorbeeld en ik ben niet alleen.
(Doe nog even een citaat over seriële monogamie van Darwin...)
Tihama
17-07-2018 om 21:46
Sprookjes
"Ja, dat zijn de sprookjes waar sommige gescheiden mensen zich mee troosten. Het aardige van jouw soort stellingen is dat een enkel tegen voorbeeld genoeg is om het hele verhaal onderuit te halen.
Ik ben een tegenvoorbeeld en ik ben niet alleen."
Wat bedoel je nu? Dat het feit dat sommige mensen wel een lange en gelukkige relatie hebben, betekent dat Darwin dus ongelijk had?
Ik denk dat het sprookje eerder is dat je denkt dat je op je 20e de volmaakte partner vindt waar je op je 85e nog steeds blij mee bent.
Antropologe Margaret Mead stelt dat we voor verschillende perioden in ons leven verschillende paarbehoeften hebben.
The first for love
The second for parenting
The third for companionship
She was interviewed before her death, and asked about the failure of her 3 marriages. ”
“What failure?” Mead responded. “I had three successful marriages for three different developmental periods of my life.”
Leen13
17-07-2018 om 21:54
Leuk bedacht
Ik denk dat je vooraf niet goed kunt afdekken hoe het met je huwelijk zal gaan. En er zijn uiteraard meer factoren. Je investeert ook in je relatie, huis en kinderen en alles wat daarom heen zit. Elke vijf jaar veranderen is dan niet zo praktisch.
Je hebt niet alleen hormonen maar ook verstand.
Als het wel goed gaat, je bent vrienden voor het leven, partners en ouders, vind ik nog steeds wel een mooi ideaal om naar te streven hoor. En er zijn ook wel echtparen waar het wel goed bij gaat.
Het mooi is tegenwoordig kun je kiezen. Maar het is dan wel handig als je beiden eenzelfde keuze maakt.
Ad Hombre
17-07-2018 om 22:12
Tihama
Sprookjes, oftewel cognitieve dissonantie. Mensen als ik, en ik ben heus niet de enige op dit forum, zij voor mensen als jij een herinnering aan hun falen, daarom moet hun bestaan ontkend worden.
Ik moet toegeven dat zelfs de meest verstokte hippie tegenwoordig niet meer met Margaret Mead aankomt, dus dat is op zich wel grappig.
Maar de treurige waarheid is natuurlijk dat wetenschappers geen autoriteit zijn op het gebied van hun eigen gezinsleven. Zoals Rouseau zijn kinderen verpestte eindigde Margeret treurig en alleen. Niet in staat haar grootste geliefde aan zich te binden:
"She readily acknowledged that Gregory Bateson was the husband she loved the most. She was devastated when he left her, and she remained his loving friend ever after, keeping his photograph by her bedside wherever she traveled, including beside her hospital deathbed."
Die hele hippieideologie van vrije liefde is voor veel mensen geëindigd in eenzaamheid en in massa's gebroken gezinnen. Maar oh, wat zijn we vrij en onafhankelijk.
Tihama
17-07-2018 om 22:31
Grappig
"Mensen als ik, en ik ben heus niet de enige op dit forum, zij voor mensen als jij een herinnering aan hun falen, daarom moet hun bestaan ontkend worden"
Mensen zoals jij.....dat is grappig.
Mijn man en ik zijn inmiddels al 30 jaar bijzonder gelukkig met elkaar en er is geen enkel teken dat hier op korte termijn iets in gaat veranderen. Dus welke 'jij' en welk 'falen' bedoel je?
Het punt is dat ik niet zo arrogant durf te zijn dat mijn lange en gelukkige relatie bewijst dat anderen het 'fout' doen.
Alkes
17-07-2018 om 22:41
Tihama
Hear hear.
En nee Ad Hombre, dat is niet omdat ik bang ben door jouw reacties aan mijn falen herinnerd te worden. Die confrontatie ben ik zelf al lang aangegaan. Maar het is wel jouw alwetendheid (“vertel mij wat over gescheiden stellen” ) die me wat tegen begint te staan.
Wilgenkatje
18-07-2018 om 10:25
afgedwaald van de startvraag
het gaat al lang niet meer over de overspannen woningmarkt en hoe daar een weg te vinden, maar over het hebben van al dan niet duurzame relaties en welke risico's er loeren.
Ander draadje starten?
Ad Hombre
18-07-2018 om 12:59
Alkes
"Maar het is wel jouw alwetendheid (“vertel mij wat over gescheiden stellen” ) die me wat tegen begint te staan."
Als je dingen tussen aanhalingstekens zet suggereer je dat de geciteerde ze letterlijk heeft gezegd. Dit heb je zelf verzonnen. Het is wel tekenend.
Ad Hombre
18-07-2018 om 13:05
Tihama
"Mijn man en ik zijn inmiddels al 30 jaar bijzonder gelukkig met elkaar en er is geen enkel teken dat hier op korte termijn iets in gaat veranderen. Dus welke 'jij' en welk 'falen' bedoel je?"
Best wel bijzonder dat je vervolgens stelt:
"Ik heb altijd gedacht dat wij mensen alleen geschikt zijn voor een monogamie van een jaar of 5."
Het punt is dat ik niet zo arrogant durf te zijn dat mijn lange en gelukkige relatie bewijst dat anderen het 'fout' doen.
Ook bijzonder.
Dus jouw stelling is: de norm is 5, en ik ben een positieve uitzondering (ik parafraseer)
En mjn stelling is: De norm is een levenslange relatie en de echtscheiders zijn de negatieve uitzondering (met alle schade die erbij hoort).
Volgens mij zijn die twee insteken precies even arrogant, alleen jij verpakt het misschien wat tactischer. Ik hou niet van tactisch verpakken, geef mij maar de onomklede waarheid.
Wilgenkatje
18-07-2018 om 13:14
een norm van 5 jaar
lijkt me onuitsprekelijk vermoeiend! Dan zou ik vanaf mijn 20-ste al in de achtste duurzame relatie zijn beland. Poepoe.
En tot hoe lang moet dat doorgaan dan? Of stopt het zoeken van een ander bij het eindigen van de vruchtbare leeftijd? Moet je wel zorgen dat je in die fase (een lastige fase!) iemand hebt gevonden met wie je naar tevredenheid alle voetangels en klemmen die je belagen bij het klimmen der jaren kunt bedwingen.
Tihama
18-07-2018 om 13:47
Optimum
Nee hoor. Is geen tegenstelling.
Evolutionair zijn wij niet gemaakt voor lange relaties Qua samenleving is dat wel wat we willen. Dus we ( de mens in het algemeen) moet tegen de natuur in vechten.
Dat vraagt inspanning.
Ter vergelijk:
Evolutionair zijn wij gebouwd op verzamelen van voedsel om in tijden van schaarste reserve te hebben. Er is geen schaarste dus we krijgen een obesitasepidemie.
Daarom moeten we tegen onze natuur in werken om ons gewicht te beheersen.
Natuur versus cultuur.
Ik zeg dus niet dat je elke 5 jaar je relatie moet opbreken. Ik zeg ook niet dat je maar dik moet worden.
Jij zegt dat een lange relatie vooral te danken is aan je eigen inspanning.
Ik denk dat er een enorm groot aantal en vooral verschillende redenen is waarom de een wel een lange en gelukkige relatie kan hebben en de ander niet.
Vanuit mijn insteek dat we er als mens niet op gebouwd zijn, erken ik dat het voor velen gewoon onhaalbaar moeilijk is.
Niet omdat ze er niet voor werken, maar omdat ondanks die knokpartij er teveel tegenwerking is
Mijn relatie vraagt nooit inspanning. Niet omdat alles perfect verloopt maar blijkbaar kunnen wij steeds goed dealen met die tegenslagen. Daarom voelt het niet als inspanning. Daarentegen zijn we regelmatig samen op dieet. Want voor ons is het dealen met de voedselverleiding wel moeilijk.
Moet ik nu zeggen dat anderen te weinig voor hun relatie doen? We hebben diverse gescheiden vrienden die eindeloos in je relatietherapie zijn gegaan. Maar zonder succes.
Die hebben er keihard voor gevochten. Wij doen er niets voor en het blijft leuk.
Ik ben daar heel blij mee maar ik denk niet dat het onze persoonlijke verdienste is tegenover de 'fout van de ander.
M Lavell
19-07-2018 om 07:14
haleluja roepen
Tihama "Moet ik nu zeggen dat anderen te weinig voor hun relatie doen?'
Ik geloof dat Ad Hombre graag wil dat je je eigen situatie bejubelt en die van anderen die anders is fel bekritiseert. Dat is namelijk wat hij zelf ook steeds doet over zijn relatie en die van mensen die het niet zo lang en gelukkig met elkaar uithouden.
"Wij doen er niets voor en het blijft leuk.
Ik ben daar heel blij mee maar ik denk niet dat het onze persoonlijke verdienste is tegenover de 'fout van de ander."
Dat is nou zo jammer voor Ad Hombre. Zijn hele droom in rook opgegaan.
Evelien
19-07-2018 om 08:17
Ad Hombre
Ad, waarom heb je nou mijn vragen in #183 niet beantwoord?
Ik ben oprecht benieuwd hoe je daarop reageert. En is denk ik een goede bijdrage aan de discussie in dit draadje.
Wil je het alsnog doen?
Ad Hombre
19-07-2018 om 09:16
M.Lavell
"Dat is nou zo jammer voor Ad Hombre. Zijn hele droom in rook opgegaan."
Welke droom? Waarom zo cynisch? Ik vind het gewoon jammer dat er zoveel mensen uit elkaar gaan. Jammer voor die mensen zelf, jammer voor hun kinderen, maar ook jammer voor de 'omstanders'.
Ik ken meerdere gevallen in mijn omgeving en ik vind het persoonlijk gewoon verelend om die relaties uit elkaar te zien vallen. Ik heb er ook last van omdat je sommige mensen in de praktijk uit het oog verliest.
De soort van mens die ik ben probeert dan te bedenken waarom dat is en of er misschien wat aan te doen valt.
Ik ben wel een beetje allergisch voor de volgende verschijnselen:
- Mensen die suggereren dat uit elkaar gaan en seriele monogamie 'normaal zijn.
- Mensen die vanaf de OO-zijlijn andere mensen ophitsen om de knoop door te hakken, met name als er sprake is van vreemdgaan.
Gelukkig heb ik een stabiele relatie, maar wat ons nou onderscheid van de 'anderen' dat vind ik toch wel interessant. Dat die anderen dat als arrogant afschilderen dat is hun probleem.
Reageer op dit bericht
Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.