Hoe omgaan met probleem van vriendin?
Mijn beste vriendin waardeer ik heel erg. Ze is slim, weet mij goed te helpen als ik problemen heb.
Nu heeft zij helaas ook zelf problemen, ze is al enige tijd werkloos. Hoogopgeleid, maar tegen de 50, tja, moeilijk een baan te vinden - ze hebben liever goedkopere krachten.
Ze is nu al een jaar werkloos.
Al die tijd is ze druk bezig met solliciteren en proberen niet bij de pakken neer te zitten. Als we elkaar spreken (1-2 keer per week) heeft ze het aldoor over werkgerelateerde dingen oftewel hoe het ontslag ging, en wat ze meemaakt in zoektocht naar nieuwe baan.
Ik snap dat het voor haar waardeloos is, maar regelmatig denk ik: graag niet aldoor en elke keer erover praten, of in elk geval niet zo uitgebreid. De details vind ik niet altijd even interessant.
Komt bij dat ze altijd al veel over problemen rond haar werk heeft gepraat (al jaren) en ook dat is me vaak eigenlijk wat teveel geweest. Kwam nauwelijks eraan toe om mijn eigen problemen met haar te bespreken of dingen (m.b.t. kinderen of zo) die ik leuker vind. Dat gaat inmiddels wel wat beter, maar toch...
Omdat ze een studievriendin is en dus in (een beetje) dezelfde hoek werk heeft denk ik dat ze voor haar gevoel goed met mij erover kan praten. Ze heeft wel een keer gezegd dat ze eigenlijk alleen met mij er zo (uitgebreid/vaak?) over praat.
Maar afgezien van wel wat tips en gedachtenwisselingen kan ik haar niet echt aan een baan helpen, helaas. Dus het is vooral heel veel aanhoren.
Zelf praat ik met haar niet zo heel veel over mijn werk, heb daar zelf minder behoefte aan (en ook niet echte problemen).
Ben ik egoistisch?
En hoe kan ik haar duidelijk maken dat ik het fijn zou vinden als ze niet elke keer daarover heeft en ook niet zo uitgebreid, zonder haar te kwetsen?
Studievriendin?
Wat bindt jullie? Ze is een studievriendin, dus de studie bracht jullie samen. Jullie gingen vergelijkbaar werk doen en daar praatte zij veel over en ook nu zij geen werk meer heeft praat zij nog steeds over werk. Is er iets anders dat jullie gezamenlijk hebben of is dit (voor haar) de basis van de vriendschap. Misschien zou je dit eens aan haar kunnen vragen. Als zij er alleen met jou zo over praat kan dat komen omdat jij bij dat deel van haar leven hoort; of misschien heeft ze geen andere vrienden. Kortom na al die jaren kun je eens langs de neus weg de vriendschap evalueren. Want als zij jou ziet als studie-werk vriendin en zij geen werk meer heeft, moet er iets anders voor in de plaats wil je voorkomen dat jij de werkloosheid-klaagmuur blijft.
Van alles
Grappig die reacties op OO, zetten me vaak wel aan het denken. Soms hele andere invalshoek dan ik zelf denk.
Maar goed, Marieke, we kunnen over van alles praten, kinderen zelfde leeftijd, praten over familie, vrienden (kennen sommige van elkaar), vakantie, relaties, persoonlijke ontwikkeling, echt, geen enkel probleem (volgens mij dan). We kunnen prima over andere dingen praten.
Alleen wil ze volgens mij graag over werk/solliciteren haar verhaal kwijt. Misschien kan ze het niet bij anderen kwijt, dus is ze blij als ze het aan mij kwijt kan (?). Ik weet niet of anderen niet geinteresseerd zijn en ik wel geinteresseerd genoeg doe? Of dat het meer gewoonte is geworden?
Maar hoe bedoel je: vriendschap evalueren? Ik kan me daar sowieso niet zo goed iets bij voorstellen (hoe je dat doet) en zeker niet als je al zolang vriendinnen bent.
En hoe bedoel je dan "moet er iets anders voor in de plaats komen"? In haar gedachten? Want er zijn dus genoeg gespreksonderwerpen
De vraag is met name...
Hoe kan ik het probleem dat ze (naar mijn smaak) met mij teveel over werk/solliteren praat (waar ze zelf erg mee bezig is en wat voor haar natuurlijk heel vervelend is) met haar bespreken zonder haar te kwetsen?
Hoe kan ik dat tactisch brengen?
Afleiding
Als je haar ziet, is dat dan bij een bakje koffie, of aan de telefoon? Als je echt het idee hebt dat ze steeds dezelfde riedel afdraait, dat er niet echt schot zit in hoe ze zich voelt en wat ze eraan doet, wordt het tijd voor afleiding. Samen iets gaan doen, bedoel ik. Of als dat niet gaat, bellen of langskomen met een eigen verhaal of probleem.
Jullie zitten zo te lezen vast in een rolverdeling als een getrouwd stel, en voor jou voelt het nu onbevredigend. Dan moet je meer je plek opeisen en samen dingen doen die nieuwe onderwerpen aanboren.
Ik weet niet of je het tactisch kunt brengen in een gesprek. Hoe je het ook zegt, het is altijd een vertaling van: 'ik heb geen zin meer om naar je verhaal te luisteren.'
Misschien kun je haar voorhouden dat ze voor jouw gevoel in een cirkeltje vastzit, en vragen of jij misschien iets kunt doen om die cirkel te doorbreken.
Tja
We bellen voornamelijk. Wonen verder van elkaar, en gek genoeg ben ik degene die probeert nog af en toe elkaar live te zien. Lukt niet vaker dan 2x per jaar, komt vooral door haar. In haar werkende tijd te druk met werken, in de werkloze tijd te druk met solliciteren en andere dingen.
Vind ik wel jammer, want ik heb het ook onwijs druk maar zou haar graag vaker zien.
Maar ik hoop nog op een gouden tip van iemand hoe je telefonisch duidelijk kunt maken (tactisch!) dat ik niet aldoor over haar werk/sollicitatieperikelen wil praten. Mag op zich wel elk gesprek, ik snap dat ze er erg mee bezig is, maar niet zo lang/uitgebreid en als ik mijn verhaal ook maar kwijt kan....
NB Aanvullende tips hoe ik haar kan helpen (wat ik kan zeggen), want ze zit nu nog wat meer in de put omdat ze net weer is afgewezen (echt heel naar, ik denk nl. dat ze heel goed is in haar werk, maar gewoon momenteel te oud/duur).
