Hoe nu verder…?
Vorige week ben ik erachter gekomen dat mijn partner 5 maanden een affaire heeft gehad met een collega. Mijn partner heeft dit niet zelf opgebiecht, maar dit heeft zijn collega gedaan nadat ik telefonisch contact met haar had gezocht. Ik heb in geuren en kleuren te horen gekregen wat er de afgelopen 5 maanden heeft gespeeld.
Mijn wereld is ingestort. Ik herken mijn partner niet meer terug. De afgelopen twee maanden heeft hij zo ontzettend veel gelogen over deze situatie en in deze periode heeft hij mij ook niet behandeld zoals hij normaal gesproken deed. Eind augustus heb in hem al betrapt op dagelijks telefonisch contact met haar tijdens onze vakantie. Hij had aangegeven dat dit puur vriendschappelijk was en dat hij dit contact af zou kappen. Het contact is echter nooit afgekapt geweest, maar mijn partner heeft voor mij “veiligheid” gecreëerd en is gewoon op andere manieren verder gegaan met het contact. Het was en is toen ook niet alleen bij telefonisch contact gebleven…
Na het uitkomen van zijn affaire, heeft hij de afgelopen week geen extra moeite gedaan. Hij zoekt me weinig op, ik krijg weinig liefde (of ik moet er expliciet om vragen… dus hoe oprecht is het dan?) en hij heeft onrealistische verwachtingen. Mijn hoofd zit vol vragen en ik ben bang, onzeker en verdrietig. Zodra ik vragen stel, is hij geïrriteerd. Als ik huil, wordt hij boos. Hij bereikt nu bijna dagelijks ook een punt waarop hij gaat kleineren en kwetsen. Hij vindt dat ik het los moet laten en me niet zo druk moet maken. Zoals hij zegt: ik ben vanaf nu wel eerlijk… Het zijn echter dezelfde beloftes als de afgelopen 2 maanden, dus is hij nu wel te vertrouwen? Dit is wat ik hem iedere keer ook weer teruggeef. Door mijn stemming en de vragen die ik heb, vindt hij het blijkbaar verschrikkelijk om thuis te komen. Hij wil na zijn werk thuis kunnen komen in een opgeruimd, schoon huis en verwacht dat het gezellig is. Hoe moet ik dat doen met zoiets groots als dit wat nog niet is opgelost? Door zijn summiere inzet, heb ik het idee dat hij niet voor mij en ons gezin wil gaan. Tevens ben ik zwanger van nummer 2… Mijn partner wil relatietherapie proberen, maar doet ook hier geen moeite voor. Het balletje ligt op alle gebieden bij mij. Dit voelt oneerlijk en gemeen, want ik heb niks fout gedaan. Hij gaat gewoon door met zijn leventje en mijn leven staat op dit moment stil.
Op dit moment heb ik er vooral heel veel moeite mee dat hij de affaire niet zelf heeft afgekapt, als zegt hij wel dat hij dit wel van plan was. Hij ging, ook in onze vakantie twee weken geleden, gewoon door met het contact met haar en hij bleef haar ook vanuit zichzelf opzoeken… Ik merk vanuit hemzelf niet dat hij er heel erg mee zit en dat het hem spijt. Ik vraag me soms zelfs af of hij het mij kwalijk neemt dat de affaire nu is gestopt (als de affaire al gestopt is…).
Hoe kan ik het beste met deze situatie omgaan en hoe kom ik erachter of hij 100% voor mij gaat?
Wat erg voor je. Wat zijn de onrealistische verwachtingen die hij heeft? Dit
Zodra ik vragen stel, is hij geïrriteerd. Als ik huil, wordt hij boos. Hij bereikt nu bijna dagelijks ook een punt waarop hij gaat kleineren en kwetsen.
vind ik emotionele mishandeling. Ik vind sowieso dat hij er nogal tja hoe zal ik het zeggen... hufterig in staat. Niet op een manier waarvan je zegt "die gaat er alles aan doen om zijn huwelijk te redden". Wat wil jij? Kan je door als hij je zo blijft behandelen?
Ach Pegster, wat een vreselijke en verdrietige situatie zoals die zich nu bij jullie voordoet. Door zoiets voelt het inderdaad alsof je hele wereld compleet in elkaar stort. Alsof je valt en je jezelf nergens aan vast kunt houden.
En dan doet je partner ook nog eens alsof er niets meer aan de hand is, omdat hij gestopt zou zijn met de affaire. Reageert hij voornamelijk met heel veel onbegrip naar jou toe en vindt hij dat jij jezelf verder niet zo moet aanstellen en er niet zo'n drama van moet maken. Pardon? Wie schaatst hier de scheve schaats? Wie is hier lekker de boel op scherp gaan zetten door te gaan lopen liegen en bedriegen?
Dat hij nu niet echt veel extra moeite voor jou doet, je niet tegemoet komt in je verdriet, zorgen en pijn, maar juist onrealistische verwachtingen heeft en ook nog eens kwetsend en kleinerend gaat lopen doen, is wat mijn gevoel hierbij betreft een hele grote rode vlag!!!
En dan ben je ook nog eens zwanger van nummer twee...en dus wel andere dingen aan je hoofd dan te moeten dealen met een vreemdgaande partner!
Pegster, je stelt de vraag hoe je het beste met deze situatie om kunt gaan en hoe je erachter komt dat hij 100% voor jou zal gaan...
Met zo weinig medewerking, medeleven, begrip, wil om erover te praten, wil om jou te troosten van zijn kant, heb ik er eerlijk gezegd weinig hoop op dat hij er nog 100% voor wil gaan. Want er voor willen gaan, voor het herstel van de relatie vechten en daar aan werken, het herstel van jouw vertrouwen in hem moet juist zeker nu ook van zijn kant komen.
Kun je zelf met iemand hierover praten? Goede vriendin, ouders, broer/zus, huisarts, praktijkondersteuner, maatschappelijke zorg? Want hier moet je niet in je eentje mee blijven rondlopen.
Heel veel sterkte voor de komende tijd, Pegster. Zorg in ieder geval goed voor jezelf!
Van een iemand die spijt heeft van een affaire en die aangeeft verder te willen met zijn partner mag je een aantal dingen verwachten. Naast spijtbetuiging en een volledige bereidheid om jouw angst, verdriet en boosheid zo lang als nodig is te ondergaan en te doorleven zodat hij volledig beseft wat hij gedaan heeft en daar oprecht spijt van kan hebben, zijn er nog een aantal praktische zaken die je mag verwachten :
- Allereerst absolute openheid van zaken. Je kunt daarbij denken aan vrije toegang tot zijn telefoon en computer, locatie delen, etc. Wat jij ook maar nodig hebt om het vertrouwen te herstellen. Denk daar samen over na en bespreek het. Hij moet je die toegang tot zijn online leven keer op keer op keer graag en vol overtuiging geven.
- Hij moet heel veel geduld hebben en veel begrip tonen voor het feit dat de enorme schade die hij veroorzaakt heeft niet van de ene op de andere dag opgelost is. Dat is nu eenmaal de prijs die je betaald voor het bedriegen van je partner. Of dacht hij dat hij er soepeltjes mee weg kan komen ? Zo werkt het natuurlijk niet, dat snapt iedereen, hij dus ook.
- Hij zal zijn uiterste best moeten doen om jou ervan te overtuigen dat hij jouw vertrouwen kan herstellen. Hij zal alles moeten doen wat nodig is om dat voor elkaar te krijgen. Hij moet al je vragen eerlijk beantwoorden, een keer, tien keer, zo vaak als jij dat nodig hebt. Vertrouwen herstellen betekend heel veel praten en de bereidheid om onder ogen te zien dat wat hij heeft gedaan echt verkeerd is.
Als je man dit allemaal voor jou en jullie relatie over heeft geeft hij jou ruimte om in het reine te komen met wat er is gebeurd en kunnen jullie samen werken aan herstel en hernieuwd vertrouwen. Jullie kunnen dan samen uitzoeken hoe dit kon gebeuren, ervan leren en er misschien zelfs sterker uit komen.
Wat je man nu doet is proberen onder zijn verantwoordelijkheid uit te komen. Hij wordt zelfs boos op jou omdat je het waagt hem ermee te confronteren dat een deel van hem helaas leugenachtig, onbetrouwbaar en egoïstisch is. Dat wil niet zeggen dat hij een slechte man is, maar hij heeft dit wel kunnen doen en dat deel van hem zal hij ook onder ogen moeten zien. Waarschijnlijk heeft hij een veel nobeler beeld van zichzelf en dat zal hij echt zelf bij moeten stellen en aanvaarden voordat hij jou en jullie relatie kan bieden wat je nodig hebt van hem. Zoals hij zich nu gedraagt kom je niet verder met elkaar
Oh meid toch, wat een nare tijd voor jou!
Ik ben een vrouw met een vergelijkbare ervaring. Geen maanden maar jaren met vriendin vreemdgegaan. Je gaat een rollercoaster in. En dat mag!!!! Laat je door je partner vooral niets wijsmaken.
Mij hielp het om in het topic Verder na ontrouw', te gaan praten. Je bent welkom daar.
Wat ik herken is de beloftes maar stiekem doorgaan. Boos worden. Het er niet meer over willen hebben. Ook mijn man deed dat en zelfs nu nog. Grote kans dat je man verliefd is of soort van. Als een verslaafde moet hij afkicken. En dat lukt dus niet zo makkelijk. En dan teleurgesteld in zichzelf. Oordeel zijn gedrag niet de man zelf. De leuke man zit daar ook nog.
Het liegen doet hij uit angst en schaamte. En om jou niet te belasten met de waarheid. Stom genoeg doen velen dit maar het is beter om jou de waarheid te zeggen. Zonder details. Je wil de film niet voor je zien.
Wat geeft hij voor reden? Belangrijk, want hij heeft dus een behoefte die zij vervuld. Is hij verliefd? Lust? Spanning? Waardering? Wil hij voor jou gaan? Wat kiest hij en hoe gaat hij jouw vertrouwen terugverdienen?
En met wat ik nu weet adviseer ik: therapie meteen starten bij therapeut met ervaring met vreemdgaan. Hij moet dan ook echt diepte is.
Tip:
Ik luisterde naar podcasts bijv vorige week nog gepost in dat topic van Ferdinand Bijzet. Laat je vent die ook maar eens luisteren. App het maar hem met luister dit. Hij zal ook veel herkennen. En jij kan misschien dingen dan beter snappen (niet accepteren en niet okay vinden maar meer begrijpen).
Deze 9 blogs gelezen: zoek even welke voor jou goed zijn: https://www.mv-gestalttherapie.nl/blog/ van Marike de Valk.
Ach en nog veel meer.
Liefs,
Xxc
Eens met wat Anna Cara zegt. Het lijkt allemaal precies zo te gaan in dit soort situaties.
We kunnen het inmiddels allemaal uitschrijven. Wat de andere kant niet lijkt te begrijpen, is dat die pleister er in 1 keer aftrekken minder pijn doet dan via via steeds meer informatie te krijgen. Dat nekt je.
Het nekt mij in elk geval. Hier ging het inmiddels een 1,5 maand op een goede voet. En nu blijkt toch dat er nog leugens zijn waar ze mee leeft. En dat slaat direct die 1,5 maand weg.
Dat hij een affaire heeft gehad is erg. Dat hij mogelijk nog altijd niet echt eerlijk is, is ook erg.
Maar wat naar mijn idee de zaak hier vrij hopeloos maakt is dat hij niet het allerminste beetje moeite doet om het voor jou dragelijk te maken. Hij heeft zich niet verontschuldigd voor de pijn die hij jou heeft bezorgd. Hij toont je geen genegenheid. Hij snapt niet dat je niet kan doen alsof er niks aan de hand is, en ga zo maar door.
Ik kan eerlijk gezegd alleen maar de conclusie trekken dat hij helemaal niets om je geeft. Hij wil zo te zien het huwelijk graag in stand laten. Daar kunnen allerlei redenen voor zijn, bijvoorbeeld dat hij de kinderen dagelijks om zich heen wil hebben, of dat hij het wel lekker vindt dat jij het huishouden doet zodat hij geen huishoudster en afhaaleten hoeft te regelen. En er zijn nog wel meer redenen te verzinnen die zouden kunnen spelen.
Maar hoe dan ook: hij geeft niet om je. Dat lijkt me een vrij hopeloze toestand. Heel veel sterkte gewenst
Eens met Temet.
Dat hij vreemdging is 1 ding, maar dat hij geen greintje empathie lijkt te kunnen opbrengen voor het verdriet dat hij jou heeft bezorgd, is echt onacceptabel. Kleineren en kwetsen? Wow.
Weet je, TO, je hoeft niet in deze relatie te blijven he. Je mag er ook gewoon voor kiezen alleen verder te gaan. Zonder kleinerende en kwetsende vreemdganger in je huis. Dat mag gewoon.
Heel veel sterkte, wat een rotsituatie voor je.
