Hoe nu verder?
Hallo,
Ik weet even niet meer hoe ik verder moet. Ik word keer op keer gekwetst door mijn partner.
ik wil graag mijn verhaal even kwijt en zou graag willen weten hoe andere mensen hier mee om zouden gaan.
Wij hebben nu bijna 6 jaar een relatie en een kindje van net 1.
Mijn vriend liegt veel, en ik weet niet meer hoe ik hier mee om moet gaan. Aan de ene kant wil ik bij hem blijven en aan de andere kant wil ik weg gaan.
Ik hou heel erg veel van hem, hij is verder heel lief voor ons maar hij is onverantwoordelijk en laks.
Ik zit in een lastige periode. Heb veel rug en schouder klachten en door onze situatie veel stress en paniekaanvallen.
Mijn vriend maakt er financieel een potje van door rekeningen enz niet te betalen. Dit heb ik al die tijd gedaan totdat onze kleine er was. Hierna heeft mijn vriend het overgenomen om mij te ontzien. De meeste rekeningen heb ik nu al weer weg gewerkt maar hier heb ik veel stress aan over gehouden.
Ons grootste probleem zijn zijn leugens.
Eigenlijk vanaf het begin van onze relatie al.
Na 2 jaar kwam ik erachter dat hij sek/porno verslaafd was. Dit door rare virussen in de pc.
Hier heeft hij veel over gelogen. Ging in de nachten uit bed om porno te kijken en te chatten. Overdag had ik dus geen klap aan hem omdat hij zo moe was van zijn nachtelijke avontuurtjes. Ook ons sex leven leed er onder. Hij had geen zin.
Maar niet willen toegeven porno te kijken en te chatten. Uiteindelijk was ik er klaar mee en ben ik bij hem weg gegaan.
Uiteindelijk heeft hij alles opgebiecht en is hulp gaan zoeken bij de huisarts. Hier kwam dus uit verslaafd. Ook is hij hiervoor in therapie geweest en zijn we nog samen in relatietherapie geweest.
Dit is een heel stuk beter geworden. Hij kijkt af en toe wel eens porno maar goed, dat doet iedereen wel eens. Ik ook. Het chatten is helemaal gebeurt.
Maar toch heb ik altijd moeite gehad hem te vertrouwen. Dit is helemaal weg.
Elke keer als het vertrouwen weer een beetje opkrabbeld gebeurt er weer iets.
Mijn vriend en ik werken voor hetzelfde bedrijf. We werken in ploegen en ook nog in dezelfde. Alleen een andere afdeling en hij fulltime ik parttime.
Zo ben ik er ook al een paar keer achter gekomen dat mijn vriend in de nachtdiensten als ik niet werk eerder naar huis gaat. Maar om de normale tijd thuis is.
Dit moet je dan horen van collega's!!
Als ik hem hier naar vroeg dan kreeg je domste smoezen. Eerst was er niks van waar.
Vervolgens had ik onze uren briefjes gekregen waar dus op stond dat hij wel eerder weg was. Kreeg je weer een heel verhaal dat het niet klopte dus hij zou het wel even regelen. Heel verhaal dat hij het geregeld had en dat hij de uren alsnog uitbetaald zou krijgen. Nou dit duurde zolang dat ik zelf maar gevraagd heb. Dus hoor je weer van anderen dat hij helemaal niet is langs geweest. En dus weer gewoon loog. Uiteindelijk heeft hij dus na zijn zeggen migraine gehad en is in de auto in slaap gevallen en durfde hij dit niet te vertellen. Uit schaamte.
Omdat hij die avond echt migraine had heb ik maar besloten hem de voordeel van de twijfel te gunnen.
Met de afspraak volgende x eerlijk.
Nu raad je het al. Het is dus weer gebeurt! En weer ben ik erachter gekomen door collega's die vroegen of we een (gezellige avond) hadden gehad.
Eerst weer hele lulverhaal over dat de tijden niet klopten. Toen uiteindelijk was hij alleen een stukje wezen rijden. Wel 3 uur maar vooruit. Vervolgens liegt hij over waar hij is geweest.
En als ik hem vraag waarom hij liegt dan zegt hij dit zelf niet te weten.
Dat het op dat moment makkelijker is. Waarom? Ik snap het echt niet. Zo erg is een stuk omrijden toch niet? Ik zoek er dan juist meer achter omdat hij liegt.
Zo ben ik er nu ook achter gekomen door andere uren briefjes te bekijken dat dit dus veel vaker is gebeurt.
Hij heeft nu weer een afspraak gemaakt bij de huisarts voor een verwijzing naar een psycholoog.
Maar mijn vertrouwen in hem is nu echt helemaal kapot. En ik geloof het van het rijden eigenlijk ook niet.
Ik hou verder echt heel veel van hem, maar dit breekt me gewoon op.
Sorry voor het misschien warrige verhaal. Het was eerst nog langer maar heb nu de belangrijkste punten laten staan.
Er zijn nog wel veel meer kleine dingen. Pfff
Mijn vraag dus eigenlijk
Mijn vraag is dus eigenlijk: zou dit met hulp nog goed kunnen komen?
ik zit hier namelijk echt niet meer op te wachten.
Op wat min punten hebben we verder best een goede relatie. Hij is lief attent. En daarom komt het elke keer weer zo hard aan.
Hij lijkt soms ineens zo'n ander persoon.
Ook zou ik het zo sneu vinden voor mijn kindje. Ze kunnen zo goed overweg met elkaar.
Wie niet waagt
Als ik het goed lees is het eigenlijk de eerste keer dat jullie amen hulp zoeken. Je lijkt er weinig vertrouwen in te hebben. Wellicht is het goed om je te realiseren, dat je niet de prins op het witte paard heb getroffen, maar iemand van vlees en bloed, met eigenaardigheden. Zijn die eigenaardigheden acceptabel?
Je geeft aan dat je het erg vindt dat hij liegt. Zou het beter voor je zijn als hij eerlijk uit zou komen voor zijn seksuele escapades? Of is zijn seksueel gedrag voor jou onacceptabel (wat ik me voor kan stellen).
Een prins op het witte paard zal hij niet worden, ook niet door therapieën. Maar bedenk goed wat voor jou echt van belang is, wat moet er veranderen wil je door kunnen gaan met hem? Hoe zwaar weegt dat op tegenover alle goede kwaliteiten die hij heeft?
Wat betreft je kindje: een klein kindje heeft geen last van nachtelijke avontuurtjes, wel van spanningen in de relatie. Wat kun je er zelf aan doen om die spanningen te verminderen? Is het een oplossing als jullie ieder bij een ander bedrijf zouden werken?
Tsjor
Tja ik vind het moeilijk
Samen in therapie zijn we al geweest door zijn porno verslaving.
Dit hele probleem is eigenlijk niet meer aan de orde.
Dat hij af en toe porno kijkt vind ik niet erg. Zolang ons sex leven er maar geen hinder van heeft.
Alleen het liegen, dat is het punt waar ik me aan stoor.
Dat doet me echt pijn.
Ik ben helemaal geen moeilijk persoon zolang je eerlijk bent.
Hij kan met mij overal over praten en ik zal nooit verwijten maken.
Alleen als hij niet eerlijk is dan geeft hij mij ook geen kans.
Tenminste zo voel ik het.
Hij zegt zelf ook aan te geven dat hij niet weet waarom hij niet eerlijk kan zijn. Op een moment dat hij gelogen heeft durft hij mij daarna de waarheid niet meer te vertellen.
Dus ben ik eigenlijk de boosdoener.
Alleen heeft hij mij die kans nog nooit gegeven, omdat hij over dit soort dingen nooit eerlijk is.
Hij wil daarom nu ook in therapie.
Maar ik heb er inderdaad een hard hoofd in dat het nu straks allemaal wel goed komt.
Ik hoor namelijk alleen maar loze beloftes, en zijn daden laten elke keer andere dingen zien.
Andere voorbeelden?
van loze beleloftes en andere daden? Dat zijn liegen een punt is voor jou is duidelijk; dat hij nu zelf in therapie gaat is een goede stap, wellicht wordt hij dan eerlijk. Wat zijn nog meer problemen?
Tsjor
Van l9ze beloftes en andere daden.
Ik lees het, het staat er een beetje krom.
Wij hebben gewoon de afspraken gemaakt na onze relatie therapie dat we ten alle tijden eerlijk zouden zijn.
Hoe erg we de ander er ook mee zouden kwetsen.
Ik hoop dat de therapie een goede stap is, en dat het geen verspilde moeite meer is. Zo voelt de relatie op het moment wel. Ik kan nog maar weinig respect opbrengen voor mijn partner op dit moment.
Ik ben zelf ook aan het overwegen om in therapie te gaan. Door dit alles en het bedrog uit mijn vorige relatie heeft mijn zelfvertrouwen toch een flinke knoei gegeven.
Er zijn wel meerdere problemen maar ik denk dat dat in alle relaties voorkomt.
Denk aan financien, huishouding de een doet meer dan de ander enz.
Dat overleven we wel.
verslaafd
Ik denk dat hij nog steeds verslaafd is. Zijn gedrag duidt daar op. De vraag is waaraan. Kijkt hij nog steeds porno? Dan is hij of weer aan het uit acten of nooit verslaafd geweest. Dat laatste kan natuurlijk ook maar ja hij heeft het eerst zelf toegegeven.
ga praten!!!
Een heftig verhaal waar ik alleen maar van kan zeggen ga praten!! Confronteer hem weer met jouw bevindingen. En zet hem voor het blok. Wil je verder met mij dan ga je aan de slag met je problemen/verslavingen zo niet dan is het einde verhaal.
Mijn relatie is vorige week na 16 jaar kapot gegaan door te weinig/niet te praten. Dit is vooral mijn fout geweest maar we zijn beiden daarin tekort geschoten. Communiceren is het allerbelangrijkste.
Heel veel sterkte en wijsheid toegewenst.
