Hoe moet het verder?
Ondanks dat er erg weinig vaders op het forum lijken te zitten start ik hier toch een discussie.
Ik ben getrouwd en vader van 4 kinderen (15 - 7 jaar). Mijn opvoeding is niet bijzonder stabiel geweest, had een niet betrokken en regelmatig agressieve vader en een psychisch beschadigde en dominante moeder. Vanaf mijn puberteit loop ik met problemen en ben in mijn relatie met mijn vrouw regelmatig dwangmatig en soms gewelddadig geweest. Van 10 tot 5 jaar geleden is er een stabilisatie geweest maar deze is 5 jaar geleden doorgeslagen waardoor ik juist over mijn wel of niet realistische grenzen heb laten lopen, ik ben toen naar de huisarts gegaan om hulp te vragen hoe ik met deze grenzen om moest te gaan maar ben toen vreselijk vernederd doordat zij aangaf dat het bij mij alleen maar om mijn eigen belangen ging. Hierdoor ben ik toen extra depressief geraakt en heb een suïcide gedaan. Hierdoor is Jeugzorg, Huiselijk geweld enz. in beeld gekomen en zijn mijn vrouw en kinderen samen met die instanties door haar familie vernederd en hebben ze mij tot en met insonaties over incest van alles voor mijn voeten geworpen. Bij mij is er een anti depressie therapie geweest waarbij ik had moeten leren mijn gevoelens te veranderen met mijn gedachten maar achteraf waren niet al mijn gevoelens zo raar maar ook daar ben ik over gaan twijfelen. We zijn na een paar maanden weer bij elkaar terug gekomen en zijn verhuisd om een nieuwe start te kunnen maken, uiteraard is dit niet gelukt omdat je alle psychische problemen gewoon meeneemt en mede doordat bij mij het altijd is blijven knagen dat ik de viervoudige reistijd en het constante klussen niet helemaal wilde. We hebben het geprobeerd maar 2 jaar geleden kon ik het niet meer en heb opnieuw een suicide poging gedaan waardoor de hulpverlening weer is gestart, hier voelde ik mij niet goed bij, heb zo ongeveer alle persoonlijkheidsstoornissen benoemd gekregen, ben door de frustraties sterk teruggevallen in mijn oude gedrag van gewelddadigheid enz. Na veel omzwervingen door hulpverleningsland heb ik eindelijk een paar gesprekken gehad die mij inzicht hebben gegeven in mijn problematiek maar doordat mijn probleem niet groot genoeg is, de problemen relationeel zijn en/of ik mij wil inzetten om te werken en voor mijn gezin te zorgen kan deze instantie mij niet verder helpen en heeft geadviseerd om relatietherapie te volgen.
JZ heeft een schat van een relatietherapeute voor ons gevonden maar deze therapie maakt erg veel los bij ons beiden met opnieuw ruzies tot gevolg, dezelfde JZ blijft druk uitoefenen met nog eens extra frustraties enz. bij ons beiden.
Door de psychische problemen hebben wij al 20 jaar geleden schulden opgebouwd, een huis gekocht waar veel aan opgeknapt moet worden en maar net aan genoeg geld om rond te komen. De schulden worden dus niet afgelost, is er geen geld om het huis op te (laten) knappen, geen geld voor vakanties, leuke dingen enz. Iedereen snapt al dat dit ook voor frustraties enz. zorgt.
Vorig weekend ontstond er weer knallende ruzie en ben ik het huis uitgegaan met de intentie om dan maar te gaan scheiden. Zelf denk ik er wel te kunnen komen maar de gedachte dat mijn vrouw, zonder eigen inkomen, en 4 kinderen het zowel kwa opvoeding als financieel heel erg zwaar zal krijgen weerhoudt mij om stappen te zetten. Afgelopen week is er toch weer contact en een soort knipperlicht relatie ontstaan met voor mij erg gemengde gevoelens en gefrustreerde en beschadigde kinderen, mijn vrouw houdt zich erg sterk en ik kan niet goed inschatten wat er werkelijk bij haar speelt.
Ik weet van mijzelf dat ik van nature één van die mannen ben die egoistisch is, een beperkt vader gevoel heeft en bij een scheiding het contact met mijn kinderen zal verwateren, een vos verliest wel zijn haren maar niet zijn streken.
Is er iemand die dit herkent, ervaring mee heeft of tips kan geven?
tip
Indertijd heb ik mijn ex een LAT relatie voorgehouden. Zodat er meer rust in de relatie zou zitten. Fysieke afstand en afstand in tijd kan betekenen dat je het volhoudt als je wel bij elkaar bent en je terug kunt trekken als het niet goed loopt.
Er zijn altijd kosten aan verbonden, maar vanuit een stabiele situatie zijn schulden beter op te lossen.
Anne J
Bedankt, ik heb de tip al eerder gekregen maar toen nooit gewild en gedurfd. Eigenlijk is deze laatste week een invulling van je tip en het bevalt me tot nu verbazend goed, voor de langere termijn zijn er alleen wel wat problemen:
- Als mijn vrouw of kinderen wat minder in hun vel zitten verwijten ze mijn vrijheid.
- De huidige situatie is slechts tijdelijk mogelijk betreffende de huisvesting daarna zullen er kosten gemaakt moeten worden waar het geld niet voor is.
Hoezo is het ondertussen toch je ex als ik het vragen mag?
Ex wilde geen LAT relatie, dus een scheiding was onvermijdelijk, het was geen leven. Ex woont vlakbij en er is goed contact. We blijven altijd ouders van de kinderen.
Laat wat je niet wil
Krijg je het voor elkaar om afscheid te nemen van die agressie en het geweld? Durf je het aan om dat echt over boord te gooien? Om dat echt achter je te laten? Dus dat je in bepaalde situaties staat en geen gebruik gaat maken van je agressie. Durf je dat aan? Ik hoop het echt voor je, want in je bericht lees ik dat je dat eigenlijk wil. Je wil het geweld en de ruzies en de agressie niet. Laat het dan achter je, ongeacht wat je vrouw of wie dan ok doet. Wat er ook gebeurt, geen geweld meer. ook niet tegen jezelf (dus gen suicide meer). Alles is geoorloofd, zwijgen, 10 minuten weg gaan, op de trap gaan zitten, een glaasje water drinken, zeggen: ik moet er even over denken.... Vraag vrienden om tips: wat doe jij als je boos bent? (Iedereen is wel eens boos) Ik hoop dat je dat geweld achter je kunt laten. Je hebt het namelijk niet nodig.
Wat betreft het verwijt over de vrijheid, ik weet niet waar je nu woont, maar wellicht kan ook je vrouw of een van je kinderen daar gebruik van maken. Benut de mogelijkheden.
Dan de schulden en het huis en de reparaties. Misschien kunnen jullie samen een 10-jarenplan maken, waarbij je de grootste blokken aan je been het eerste opruimt en dat zijn dan toch de schulden. Daarvoor is geld nodig en dat kan door heel zuinig te leven of meer te werken, te verhuren, verkopen etc. Laat de financiën niet alleen jouw probleem zijn, het is iets waar jullie allebei aan moeten werken. Hoe oud zijn de kinderen? Kinderen moet je niet lastig vallen met grote mensen problemen, maar wellicht kunnen zij ook ergens mee helpen.
Mocht je een sociaal netwerk erbij betrekken, dan kun je ook overwegen om een eigen-kracht-conferentie in het leven te roepen.
Laat wat je niet wil maar dat is zo moeilijk!
Tenor, Bedankt voor je nuttige tips en je heb gelijk dag ik het (meestal) niet wil maar het is zo moeilijk om iets waar ik me 40 jaar mee groot gehouden heb los te laten. Zeker wanneer omgeving en hulpverlening terug blijven kijken en me beschuldigen wanneer het weer eens niet (helemaal) lukt om het los te laten.
De time-out nemen is best lastig, we wonen in een klein huis met drukke kinderen en ook hier omheen is er veel gebeurd tussen mijn vrouw, kinderen en mij. Als iemand een time-out nam/neemt is er veel beschuldigd en ook dat is een patroon wat niet zomaar over gaat.
Echte vrienden heb ik eigenlijk nooit gehad en nu heb ik helemaal geen sociale contacten meer, het vragen is dus erg moeilijk.
Het klopt dat ik het huis moet uitsmeren over een langere periode maar dan blijft het probleem nog langer bestaan en ik gun mijn kinderen ook praktisch iets normaals,weet helaas zelf wat het is om geen echt, prettig en veilig thuis te hebben. Dit laatste verklaard o.a. waar een oorzaak zit van mijn problemen.
Ik ben nu in het huis van familie van mij die nog een huis in het buitenland hebben en daar vaak zijn maar natuurlijk ook terug willen kunnen en daarom is dit slechts een tijdelijke mogelijkheid, mijn band met de kinderen en mijn verzorgende gave is beperkt, ik moet bekennen dat ik een jaar geleden amper mezelf kon verzorgen, hierdoor is het lastig dat mijn vrouw een tijdje eruit gaat en daarnaast ben ik van 7.00 tot na 18.30 weg voor mijn werk.
Over de financien hebben we al zoveel ruzies gehad dat we het daar echt niet meer over kunnen hebben, toen we gingen verhuizen zou mijn vrouw ook gaan werken maar dat lukt niet.
Ja, het zijn allemaal mitsen en maren MAAR ik weet dat we vooruit moeten kijken en in oplossingen moeten denken. De vraag is alleen welke, een paar jaar geleden hebben wij voor ons laten beslissen en dit is niet gegaan, ik zou echt graag willen dat degene die ons vertelt hebben wat we moesten doen het nu ook op kwamen lossen.
Aantal mogelijkheden
Ik ben soms heel praktisch in gesteld...je hebt een aantal problemen en daar ga je haalbare oplossing voor zoeken.
Je kunt drie kanten op
Scheiden en individuele verdere stappen ondernemen
Niet scheiden en verdere stappen als stel
Niet scheiden en verdere stappen ondernemen individueel
Kies je voor scheiden
Je kunt desnoods een kamer huren en verhuizen en zij blijft daar wonen.
Jullie beiden hebben een eigen inkomen. Als vrouw niet werkt bijstand aanvragen. Zo heeft ieder eigen inkomen
Omgangsregeling maken met de kinderen
Afspraken maken mbt bijdrage financiën
Hulp voor jezelf zoeken
Contact met ex wel/niet verbeteren
Niet scheiden en stappen ondernemen als stel
Afspraken maken met de kinderen en je vrouw wanneer je wel/niet quality time geeft aan de kinderen
Afspraken maken met je vrouw over taakverdeling rondom huis en persoonlijke aandacht
Hulp voor jezelf zoeken
Niet scheiden en stappen ondernemen individueel
Creëer jullie eigen plek in huis. Desnoods kleine verbouwing herindeling kamers
Afspraken maken met de kinderen en je vrouw wanneer je wel/niet quality time geeft aan de kinderen
Afspraken maken met je vrouw over taakverdeling rondom huis.
Maak een financieel plan.
Ieder leeft in eigen vrijheid
Hulp voor jezelf zoeken
Wachten Totdat Er Meer Inkomen Is voor twee huizen
Als delE kinderen Uit Huis En Dan Scheiden
Zoek een mediator om je bij de zaken te helpen
Zoek Hulp bij de uitvoering, maatschappelijk werker, psycholoog, advocaat, mediator enz
Oud zeer
Ik lees in je verhaal dat jullie vast zitten in cirkels: nieuwe initiatieven worden getorpedeerd door oud zeer, wat ervoor zorgt dat er helemaal geen initiatief meer genomen wordt. zo blijven jullie hangen in het verleden. Je doet dat zelf ook: lees je verhaal nog eens door, zoveel verwijzingen naar het verleden.
Je herleeft niet steeds je verleden, je leeft naar de toekomst toe: wie wil je worden, welke kanten van jezelf wil je ontwikkelen. Het is eerst belangrijk dat je daar zelf helderheid over krijgt en nu al naar gaat leven. Bespreek dat ook met je vrouw nen vraag haar hulp. Ik noem een paar punten op:
- kun je nu in elk geval wel voor jezelf zorgen? Dat is een minimale basis. Je geeft aan dat je nu nog niet voor je gezin zou kunnen zorgen, maar wil je dat wel? Wil je daarin investeren, al is het maar door een simpele kookcursus te volgen, de boekjes van allerhande door te pluizen, een poging te doen om de toilet schoon te maken en daarvoor tips te zoeken etc.
- je zorgt blijkbaar voor de financiën door lange dagen te werken. Geeft dat werk je ook vreugde? Wil en kun je je daarin nog ontwikkelen? Ben je er zelf trots op? Of wil je graag minder werken en meer zorg delen? Wie wil jij zijn, wat is jouw streven?
- verder geef je aan dat je sociaal geïsoleerd leeft, geen kontakten meer etc. Wil je dat veranderen? Waar zou je vriendin zoeken? Sport of hobby of klussen? En dan liefst dingen die geen geld kosten of geld opbrengen. Heb je collega's waarmee je kunt ontspannen?
Aangezien je multi-problemen hebt en blijkbaar wel familie is het wellicht een idee om toch eens te kijken of een eigen-kracht-conferentie iets is voor jullie gezin.
Ik zou je een grote stacaravan toewensen, op een camping in de buurt, met genoeg grond eromheen, om de kinderen in de weekenden uit te laten razen, om kontakten op te doen, om alleen te zijn als iemand dat wil etc. Het zou mooi zijn als je vrouw daarvoor zou willen werken. De economie trekt aan, dus de kans dat er ergens werk te vinden is is groter geworden.
Tsjor
Moedeloos/hoopvol en Tsjor
Jullie hebben helemaal gelijk dat we in oplossingen moeten denken en niet achterom moeten kijken. Ik heb hier moeite mee en mijn vrouw ook. Op zich willen we allebei wel maar als de èèn het doet of iets moet doen wat goed is voor de ander gaat diegene of juist de ander op zijn achterste benen staan. Verder wil ik er niet over uit weiden want dan komt er al snel meer kritiek richting de ander als naar mezelf wat helemaal niets gaat oplossen en wat ik eerlijk gezegd al veel te veel op dit forum zie gebeuren.
Ik heb overigens echt hulp voor mezelf gezocht maar het advies gekregen eerst gezamenlijke hulp te zoeken, deze hulp hebben wij maar het lijkt alleen maar erger te worden. De hulpverlening kan op praktisch gebied weinig doen en daarom heb ik al eens voorgesteld om een afspraak met een mediator o.i.d. te maken maar dit is niet in goede aarde gevallen. Dit begrijp ik wel omdat ik zelf meerdere keren gedreigd heb om het hard te spelen, het ergste is wel dat zelfs de kinderen door ons beiden gebruikt worden als sanctie naar elkaar.
Ik heb leuk werk waar ik me sowieso in aan het ontwikkelen ben en graag mee verder gaat. De lange dagen komen deels door de reistijd en deze vind ik echt zonde van mijn tijd. Ander werk zoeken zie ik niet zitten, de vrijheid die ik nu heb zal ik niet snel terugvinden en de kans dat de reistijd korter wordt is klein.
Ik ben jullie oprecht dankbaar voor jullie lieve en nuttige tips en toewensingen.
Individuele gesprek
Anonieme vader;
een tussen oplossing voor jou zelf is om individuele gesprekken te hebben.
Daar kun je je gevoel en gedachte bespreken puur om te verwerken en inzicht te krijgen wat er met je aan de hand is. Maar vooral een plek om op een veilige manier een in een veilige omgeving naar je gevoel te kijken, te begrijpen en te (her)beleven zonder in eerste instantie je leven overhoop te gooien.
Heb met je huisarts hierover voor een doorverwijzing .
T kan enorm helpen.
Kritiek forum:
Ja dat klopt dat je sinds kritiek krijgt terwijl je niet daarvoor niet op deze forum komt.
Zie t positief. T zijn vreemden die jouw situatie op verschillende manieren beleven, begrijpen, bezien.
Soms sta je zelf niet stil bij iets wat onbewust wel mee kan spelen. Dus haal t positieve uit alLe adviezen.
En soms staat er niks bruikbaars bij.
Je hebt gelijk.
Er is verschil tussen kritiek geven en iets verkeerd interpreteren.
Daar zou men wel beter op kunnen Letten.
T zijn gelukkig allemaal mensen die graag met de ander mee willen denken, open staan, tijd en energie inzetten om te lezen en te begrijpen.
Kritiek forum
Moedeloos/hoopvol, Ik heb me niet duidelijk uitgedrukt over de kritiek of jij heb me niet goed begrepen
. Ik wilde niet verder uit weiden om te voorkomen dat IK kritiek ging uiten naar mijn vrouw. Natuurlijk zou het slikken zijn als er kritiek op mij zou komen maar ik heb echt nog geen kritiek op mijn post ervaren, integendeel het zijn lieve, nuttige enz. reacties. Voor het overige op dit en natuurlijk ook andere forums wordt er niet goed gelezen of houden ze er geen rekening dat de schrijver het ook wel eens anders kan bedoelen maar het niet duidelijk op kon schrijven, door hier geen rekening mee te houden ontstaan er kwetsende reacties. Als jij je nu gekwetst voelt lees dan je eigen bericht terug.
Heb jij overigens ervaring met de hulpverlening? Ik wel, heb al tig verwijs brieven gekregen maar ben van het kastje naar de muur gestuurd. Voor de èèn was mijn problematiek te heftig voor hun budget, bij de ander moest ik mijn werk maar opgeven omdat zij alleen maar fulltime therapie konden geven, ik heb me vrijwillig op laten nemen maar kreeg het advies zo snel mogelijk weg te gaan omdat het niet goed was voor me, te scheiden, te daten en me niet druk moest maken over mijn kinderen want daar had ik toch niets over te zeggen. Deze laatste instelling is voor de duidelijkheid een grote, bekende en erkende ggz instelling. Het uiteindelijke advies is relatietherapie en beiden evt. individueel en als dat niet werkt toch te gaan scheiden. Niemand kan echter onze verkeerde keuzes terugdraaien en ervoor zorgen dat er geld is voor de reparatie van een lekkend dak enz.
Zoals al in mijn start bericht aangegeven geeft het alleen zijn mij rust en daarom is scheiden voor mij misschien inderdaad beter, voor de duidelijkheid er is totaal geen sprake van een nieuw liefje o.i.d. Wat mij alleen grote zorgen baart is hóe het dan verder moet met de kinderen en mijn vrouw. Mijn problematiek zorgt ervoor dat ik het niet zie zitten mijn kinderen te verzorgen en bij ieder afscheid weer in een heel diep dal terecht te komen. Daar naast heeft mijn vrouw geen inkomen en ook niet zomaar de mogelijkheid hiervoor te zorgen, zijn er schulden en een koophuis met restschuld.
oh voel mij zeker niet gekwetst
oh ik voel mij zeker niet gekwetst hoor anonieme vader.
Kennelijk heb ik dan jou bericht verkeerd geïnterpreteerd.
Wat betreft hulpverlening
Denk dat t goed is om te weten
- wat voor soort hulp je wilt
- de juiste instanties zoekt
- bij de juiste instantie betreffende hulpvraag neerlegt
Wil je:
hulp voor trauma verwerking voor jezelf?
hulp voor jullie relatie?
hulp bij een scheiding en nazorg
hulp bij praktische/juridische/financiele zaken?
hulp bij de opvoeding?
Uiteindelijk kan alleen jij beoordelen hoeveel inspanning jij kunt inleveren/geven tav de kinderen, (ex-)vrouw
Inkomen, rest schuld, koopwoning enz kun je bij de juiste instanties neerleggen.
Jouw schuldgevoel/bezorgdheid mbt kinderen en vrouw kun je in de therapie bespreken.
Ik denk dat niemand jou iets zinnigs hierover kan zeggen. Jij alleen kent jouw brein, jouw gevoel, jouw trauma, jouw achtergrond. De antwoorden zitten in jezelf en hoe je uiteindelijk ermee om zal gaan zal de tijd wel leren.
begin dat eerst aan te pakken wat jou nu makkelijk afgaat
Moedeloos/hoopvol
Heb jij ervaring met de hulpverlening? Zo ja kun je dan een advies geven welke mij kan helpen met het trauma dat ik ondertussen opgelopen heb betreffende hulpverlening.
Echt ik heb de vragen zoals jij ze opstel neergelegd en dan kwamen ze met oplossingen:
- Vrijwillige klusjesman maar deze kan niet op zaterdag en gaat het alleen samen doen, helaas moet ik de 5 gewone dagen werken.
- Soort van schuldsanering, O u doet uw best, de schulden worden voldoende afgelost en uw inkomen is hoog genoeg dus u komt er uiteindelijk niet voor in aanmerking.
- Mijn problematiek/crisis, intake bij de acute dienst, zeer ernstige situatie u moet heel snel geholpen worden. 3 weken later eindelijk een afspraak en vertel ik iets maar meneer waarom heeft u dat niet bij de acute dienst aangegeven. Nou ja dat is niet ter sprake gekomen omdat de tijd op was zoals gebruikelijk, O wij hebben alle tijd hoor u zit er toch al 3 kwartier, Oeps dan moet ik de parkeermeter straks nog bijvullen maar 10 minuten later, we gaan stoppen hoor onze tijd is op.
Ik kan nog wel meer voorbeelden noemen maar ga het niet doen want dan krijg ik weer het stickertje narcist te zijn. Heb die diagnose ook wel en dus een heel goed excuus te scheiden, vrouw en kinderen in de shit achter te laten en de eerste beste andere vrouw (het liefst zo jong mogelijk) te verleiden en zwanger te maken. Even serieus: ben niet boos op jou moedeloos/hoopvol maar wel op JZ die mij verplicht hebben met die waardeloze hulpverlening door te gaan, ik heb het gevoel dat de huidige persoon gelukkig het een beetje begint te begrijpen en dit helpt om de crisissen te verminderen.
De moraal van het verhaal is dat we het zelf moeten doen en veel meer hebben aan gezonde normale mensen en reacties zoals op dit forum.
Oeps, heb het als echte narcist nog iets fout opgeschreven
Ik mag natuurlijk eerst het meisje zwanger maken en pas wanner mijn huidige relatie echt niet houdbaar is mijn vrouw laten scheiden. Dan het meisje mishandelen, traumatiserend en de geschiedenis herhalen. In de tussentijd kan ik natuurlijk ook best nog wat met mijn dochter doen.
Ja dit is oud zeer waarvan ik beschuldigd ben en hóe ik niet ben maar waar zij wel op terug bleven komen.
Juiste persoon
Ja ik heb goede ervaring met de hulpverlening van meer dan twintig jaar geleden.
Kwestie van de juiste persoon vinden en met wie je een klik hebt.
Hulpverleners zijn geen wondermiddelen. Maar zij hebben wel de kennis om de kronkels in het gevoel, het gedrag, de gedachte te leren begrijpen, in te zien en te helpen veranderen.
Zie #13 als tip.
Sterkte
