Hoe leer ik met mezelf te dealen...

Lieve drukkie,

Volgens mij hoef jij helemaal niet zo zeer met jezelf te leren dealen, alswel met negatieve reacties op jouw gedrag.

Goede kans, dat de vrouw die jou een week geleden heeft aangesproken op jouw gedrag, inderdaad een rotmens is.

Goede kans ook, dat jij met je drukke, luidruchtige, aanwezige en impulsieve gedrag bij anderen juist sympathie oproept.

Goede kans, dat dat ´rotmens´ domweg uit jaloezie heeft gehandeld.

Goede kans, dat niet alleen jij hinder van haar ondervindt.

Mijn advies: trap niet in de valkuil van de omkering.

Kernkwadranten

Heb je al eens iets gedaan met kernkwadranten? Dat was voor mij erg verhelderend, vooral toen ik tijdens een training iemand tegen kwam die het tegenovergestelde was van mij. De strekking van het model is dat je sterke punten je valkuilen worden als je er teveel in doorschiet. Jij bent heel opgewekt en extravert (= sterk punt), maar als je daar teveel in door schiet wordt je tetterend en overheersend. Daar kun je dus best iets in bijsturen, door je ervan bewust te zijn als je wat al te extravert gedrag vertoont.
Even googelen voor betere voorbeelden

Nou

"verder ben je gewoon een uniek persoon, is toch veel leuker dan de saaie, aangepaste, mensen in je omgeving?"
Daar ga je dus mis. Ik ben zelf rustig en bedachtzaam (soms een beetje te) en ik houd niet van mensen die continu tetteren. Daarvan heb ik het idee dat zij zichzelf zo geweldig vinden, dat ze dat het liefst aan de hele wereld laten horen, de hele dag door. Dat is niet (altijd) het geval, dat weet ik inmiddels wel, maar zo'n overtuiging laat zich moeilijk aan de kant schuiven. En als er dan ook nog mensen beginnen over 'saaie aangepaste mensen', heb je mij wel op de kast.

Emigreren

Ga gewoon een tijdje in Italie of Griekenland wonen, en je valt niet meer op.

Ik ben zelf vrij extravert en kan veel praten, en dat was eigenlijk alleen in nederland een probleem. Na 2 jaar in Griekenland te hebben gewoond, voelde ik me echt lekker. Tot op vakantie thuis mijn moeder me vertelde dat ik nu wel weer ff normaal moest doen.

Zucht.

Ik let er wel heel erg op dat ik echt aandacht besteed aan wat anderen zeggen en doen, en dat ik ook vertel als ik me niet zo goed voel. Een simpele oefening om niet te ver door te schieten is ergens gaan zitten, beide voeten op de grond, proberen echt de zolen van je voeten te voelen, terwijl je probeert in te schatten hoe de mensen in je omgeving zich voelen. Daarna ben ik wel zo nieuwsgierig naar hoe ze zich daadwerkelijk voelen, dat ik open sta om te luisteren.

Je klinkt trouwens als een persoon die ik graag zou willen kennen, ik hou wel van een beetje leven En ik ben vast niet de enige.

Drukkie

Als ik jouw verhaal zo lees moet ik onmiddelijk aan mijn collega B denken. Je kunt er soms helemaal niks mee, maar de rest van de tijd is ze het zonnetje op het werk. Altijd een grapje, altijd een vrolijke noot, rent van hot naar her, is met 25 dingen tegelijk bezig en wij zitten erbij en kijken er naar. Mèn wat een energie!

Maar echt eerlijk waar, als er een iemand is die bij ons de boel bijelkaar houdt is zij het wel. Ze is sociaal, ze is verbindend, ze houdt niet van de gebaande paden en ze is geen moment saai.

Ze steekt mij aan met haar gedrag, maakt dat ik ook meer naar buiten treed, dat ik opener en adremmer ben. Ze haalt het beste in mij naar boven. En dat moet ook wel anders zou ze dwarw over me heen walsen. En we hebben zo'n lol samen. Kortom: ze is mijn lievelingscollega!

Het zit 'm inderdaad in de kernkwadranten en in de juiste mix van mensen. Jij bent zoals je bent, meer dan de scherpe kantjes eraf halen gaat je niet lukken. Zoek dus vooral de mensen op waar je een klik mee hebt en laat degenen die jou niet aankunnen lekker zitten waar ze zitten. Zij hebben een probleem, niet jij. Maak van hun probleem dan dus niet jouw probleem!

Vic

Vic, ik wilde je beslist niet voor het hoofd stoten, ben zelf n.l. ook vrij saai en aangepast hoor Waar ik me voornamelijk aan erger is het feit dat mensen zich regelmatig ergeren aan mijn man en daarover klagen. Ik heb het nu even over mijn stille collega's waarmee je echt niet naar een feestje hoefde. (deden niets, wilden niet dansen en hadden alleen maar commentaar op alles en iedereen) Deze mensen had ik even voor ogen bij saai en aangepast. (doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg)
Zelf vind ik mijn man over het algemeen (anders was het mijn man niet natuurlijk) leuk en gezellig en een vrolijke noot in het geheel. Natuurlijk erger ik me ook wel eens en denk (en zeg hem dat ook) hou nu eens je mond! Maar er zijn nooit saaie feestjes met hem erbij. Het is alleen jammer dat er achter zijn rug om over hem geklaagd wordt en dat mensen inderdaad denken dat hij zichzelf zo geweldig vindt (hoezo? omdat je gezellig en veel babbelt?)
Het leuke vind ik wel, en dat komt zo nu en dan voor, dat mensen wat langer met hem praten en merken dat er heel veel gevoel en diepgang bij hem zit, waar de meeste mensen niet achter komen, omdat ze hem dan al 'afgeschreven' hebben en hem die kans niet meer geven.

Heb ik ook

maar dan niet altijd, ik slinger van van het ene uiterste naar het andere. Ik heb soms ook moeite met luisteren, dan ben ik ook zo'n overenthousiaste conversatiestoorder die allerlei associaties heeft of ook direct een ervaring kwijt moet.

Maar ik heb dan ook periodes dat ik nauwelijks kan praten, geen zin heb om te praten, geen energie heb, geen contact wil en alleen maar in mijn bed wil liggen wachten totdat het weer licht wordt.

Ik ben gewoon (een beetje) manisch, ik heb het geaccepteerd, het zal wel bij mij horen. Ik ben wel ad gaan slikken, de wereld ziet er nog steeds hetzelfde uit maar mijn eigen geschommel tussen die extremen is wat verminderd, ik kan opmerkingen en acties negeren en direct van mij af laten glijden, ik kan zelfs er voor kiezen ook al brand het in mijn hoofd om een tegenopmerking in te slikken. Minder confrontaties dus, heerlijk.

Wakker van?

Weet je, ik zou Juist naar die sportles gaan, en gewoon met anderen omgaan. Laat haar even lekker in haar sop gaarkoken zeg. Als ze last van je heeft, blijft zij maar thuis.

En wakker liggen van wat een of andere doos over jou zegt? Ik zou het mentaal de vuilnisbak ingooien waar dit soort opmerkingen thuis horen. Het is haar probleem, niet de jouwe. Zoveel mensen, zoveel smaken hoor. Ik zou weer niet zoveel kunnen met iemand die zo over iemands gevoelens heen kan walsen.

Kreng

Je moet maar bedenken dat kritiek die je krijgt op je persoonlijkheid meer zegt over de zender dan over de ontvanger. En een opmerking die begint met 'iedereen vindt' is natuurlijk gewoonweg vals. Dat mens is niet mans genoeg om voor zichzelf te spreken. Volgende keer direct korte metten mee maken, of kortweg zeggen dat je dat een valse opmerking vindt en waar ze in 's hemelsnaam mee bezig is.

Je bent niet zo interessant hoor

Je gaat niet naar sport omdat je allerlei theorieen hebt van wat anderen van je denken.

Nou, de meeste mensen denken niet zoveel. Mogelijk dat je even door een moeilijke periode gaat of weetikveel, maar de meeste mensen zijn veel te druk bezig met zichzelf om lang met jou bezig te zijn hoor.

Ik vind niet gaan omdat je bang bent in huilen uit te barsten een beetje puberaal. Theorieen waarom anderen zich op een bepaalde manier tegen je gedragen zou ik niet aan beginnen.

Ik zou zeggen, groei op, en ga gewoon naar je sport en hou op met voor anderen te denken. Zo boeiend zijn zij ook weer niet lijkt me.

Ja okay maar

Niet zo geprikkeld op DC reageren, ze bedoelt het goed. Je kan heus wel alleen opgroeien hoor. Je moet alleen wel stappen zetten en niet blijven jammeren van 'zo ben ik nu eenmaal maar nu vallen ze me aan op wie ik ben'
Ik vind hier het idee van Vic heel goed: kernkwadranten. Ik heb hier trainingen in gegeven dus ik weet er wel iets van.
Jij hebt je kwaliteiten: prima die horen bij je en zijn leuk: extravert, grapjes makend druk. Niks mis mee. Waar het wel mis gaat, en daar hebben alle mensen last

Vervolg vorige posting

is als je onder druk komt te staan (bijvoorbeeld als je een groep eng vindt in een sportzaal) dan gaan mensen vaak overdrijven en wordt hun kwaliteit een teveel van het goede: waar je eerst leuk vrolijk bent wordt je nu bot, waar je eerst de gangmaker was, ben je niet meer afgestemd.
Oplossing is niet je eigen kwaliteiten (gezellig druk etc) te gaan onderdrukken maar tegenover gesteld eigenschappen te ontwikkelen. Die vind je vaak bij mensen aan wie jij je ergert want zij hebben op dat moment een teveel van een kwaliteit waar jij wat van kan leren. Kijk maar eens om je heen of je die mensen hebt.

Pak het dan op

wat vind jij bijvoorbeeld een irritante eigenschap?

Overgevoelig

Dus als iemand wat tegengas geeft dan bedoeld die persoon het niet goed. En sowieso wantrouw jij mensen die het goed bedoelen. Tja... je maakt het wel jezelf erg moeilijk zo. Ik vind het ook typerend dat je het hebt over gemene mensen. Oh ja die zul je heus wel hebben, maar ik kom ze zelden tegen. Als jij ze vaak tegen komt zegt dat misschien ook wel iets over jou. Daar kun je boos om worden en mij ook maar gemeen noemen, of je kunt er iets mee doen en het aangrijpen om te zien wat jij zou kunnen veranderen. Een ander kun je niet veranderen, jezelf wel. En wat je altijd zelf kunt is bepalen in hoeverre je door een ander laat 'raken'.

Een kwestie van focus

Als je vertrouwen in de mens is geschonden, helpt het niet jezelf sociaal te isoleren. Het is juist zaak, dat je weer positieve ervaringen opdoet in de omgang met mensen. Daaruit put je dan goede moed voor de toekomst.

Problemen zijn er om te worden opgelost, achter je te laten, en te voorkomen. Baseer je je toekomstverwachtingen op de ellende die je meemaakt, dan pakt dat uit als een ´selffulfilling prophecy´.

Een extraverte levenshouding brengt het risico met zich mee, dat je je regelmatig nodeloos kwetsbaar opstelt. Bijvoorbeeld door enthousiast en vriendelijk te zijn naar iemand die stram staat van frustraties. ´Wie goed doet goed ontmoet´, gaat in dat geval niet op. In de meeste overige gevallen overigens wel degelijk! Let dus altijd goed op met wie je van doen hebt, en handel ernaar.

Met het onderhouden van goede contacten met vriendelijke mensen vergroot je je weerbaarheid naar mensen die hun medemens om welke reden dan ook niet zoveel meer te bieden hebben, dan ellende.

Je doet jezelf en je medemens tekort, als je geen (of te weinig) oog hebt voor het goede in de mensheid.

Ik denk

dat jij helemaal niet meer goed weet 'hoe' je bent. Je hebt je de drukke gezelligerd aangemeten omdat dat het makkelijkst was - als gangmaker/grote mond ben je baas over de situatie. Aan jou komt niemand, daar geef je ze de kans niet voor.
Behalve op de momenten dat je even níét de drukke gezelligerd kan zijn omdat je niet goed in je vel zit. En dan weet je niet meer hoe je rustig kunt doen, nog afgezien van het feit dat je dat niet durft, omdat mensen je dan in je nakie zien, figuurlijk. Jij wilt jezelf niet eens in je nakie zien, liefst. Daarom heb je misschien ook moeite met therapie.
Bovendien hebben mensen er moeite mee als drukke gezelligerds opeens niet gezellig meer zijn, maar een echt mens blijken. Daar zijn er al genoeg van, mensen die af en toe in de put zitten en daarover piepen. Van jou verwachten ze leut, desnoods ten koste van anderen (maar niet ten koste van hun, als het even kan).
Dus. Wen eerst eens aan jezelf in je nakie, en laat dan aan steeds meer mensen zien wie je bent. Een gezellige drukkerd die af en toe uit haar hum en jankerig is. Dat gaat je vrienden kosten, maar die vrienden kun je missen. De betere soort zal je er alleen maar interessanter op gaan vinden. En jij zou er heel goed weerbaarder van kunnen worden.

Maak je weer aannames

Wat ik dus in mijn eerste bericht zei, doe je nu weer. Je zit voor mij na te denken. Uit een berichtje dat ik bedoelde om je een zetje te geven om toch te gaan en je niet te verstoppen, maak je op dat ik je een aansteller vindt. Dat is niet zo.

Ik ben vrij vaak in publiek in huilen uitgebarsten, ik ben aardig emotioneel. En dan? Je hebt of mensen die dat prima begrijpen, en mensen die er niets mee hebben. Zal mij zo'n zorg zijn, ik ga er niet voor wegblijven. Dus ja, ik zou gaan, ook al weet ik zeker dat ik in huilen uit ga barsten. Liever gelijk dan volgende maand.

Verstoppen helpt niet, je maakt het probleem door uitstel alleen maar groter. Want denk je dat het volgende week minder spannend is? Of de week daarop? Dan kun je nu beter gelijk opzeggen. Beetje zonde, dan laat je je dus wegjagen door 1 doos die misschien gewoon heel lomp is, of haar dag niet had.

Als ik je berichten zo lees, dan heb je denk ik wel wat aan een assertiviteitscursus. Je moet ruimte leren nemen voor jezelf, inclusief je emoties en je karakter.

Dit gedicht heeft mij vroeger goed geholpen:
http://www.cs.columbia.edu/~gongsu/desiderata_textonly.html

Vertaling in het nederlands

Het gedicht Desiderata van Max Ehrmann in het Nederlands:

Wees kalm temidden van het lawaai en de haast en bedenk, welke vrede er in stilte kan heersen. Sta op goede voet met alle mensen, zonder jezelf geweld aan te doen. Zeg je waarheid rustig en duidelijk, en luister naar anderen; ook zij vertellen hun verhaal. Mijd luidruchtige en agressieve mensen; zij belasten de geest.

Wanneer je jezelf met anderen vergelijkt, zou je ijdel en verbitterd kunnen worden, want er zullen altijd kleinere en grotere mensen zijn dan je zelf bent. Geniet zowel van wat je hebt bereikt als van je plannen. Blijf belangstelling hebben voor je eigen werk, hoe nederig dat ook moge zijn; het is een werkelijk bezit in het veranderlijke fortuin van de tijd. Betracht voorzichtigheid bij het zaken doen, want de wereld is vol bedrog. Maar laat dit je niet verblinden voor de bestaande deugd; veel mensen streven hoge idealen na, en overal is het leven vol heldendom.

Wees jezelf. Veins vooral geen genegenheid. Maar wees evenmin cynisch over de liefde, want bij alle dorheid en ontevredenheid is zij eeuwig als het gras. Volg de loop der jaren met gratie, verlang niet naar een tijd die achter je ligt. Kweek geestkracht aan om bij onverwachte tegenslag beschermd te zijn. Maar verdriet jezelf niet met spookbeelden. Vele angsten worden uit vermoeidheid of eenzaamheid geboren.

Leg jezelf een gezonde discipline op, maar wees daarbij lief voor jezelf. Je bent een kind van het heelal, niet minder dan de bomen en de sterren. Je hebt het recht hier te zijn, en ook al is het je al of niet duidelijk, toch ontvouwt het heelal zich zoals het zich ontvouwt, en zo is het goed. Heb daarom ook vrede met God, hoe je ook denkt dat Hij moge zijn en wat je werk en aspiraties ook mogen zijn; houd vrede met je ziel in de lawaaierige verwarring van het leven. Met al zijn klatergoud, somberheid en vervlogen dromen is dit toch nog steeds een prachtige wereld.

Streef naar geluk.

Daar ga ik weer ...

Goede kans dat ik het als eens eerder onder de aandacht heb gebracht op dit forum, maar lieve, leuke Drukkie; luister eens naar dit lied:

Wat een mooie tekst! Heb hem opgeslagen, dank je wel.

Drukkie

Ik denk dat je inderdaad baat kunt hebben bij therapie, maar vraag me af of een psychiater daarvoor de juiste persoon is. Ik zou eerder denken aan een psycholoog, zeker als je geen medicijnen wilt. Een mismatch met een therapeut kan een vervelende ervaring zijn, maar dat betekent niet dat er geen andere mogelijkheden zijn waar jij wel baat bij hebt. Ik zou het eens aankaarten bij de huisarts, die kan je daarover adviseren.

Geen psychiater, maar wel 'aan jezelf werken'

Drukkie, ik kan je RET (rationeel-emotieve therapie) aanraden. Je kunt hier lezen over wat dat inhoudt: http://www.ret-instituut.nl/.
In het kort houdt het in dat je de gedachten die je over jezelf hebt die je niet helpen, gaat vervangen door gedachten over jezelf die je wel helpen. Want zoals je zelf ook al door hebt zijn veel van de negatieve gedachten die je over jezelf hebt niet reëel. En je vult teveel voor anderen in. Inderdaad, die zijn veel meer met zichzelf bezig dan met jou, dus laat dat los. Dat helpt je niet om jezelf te zijn.
Je zou eens kunnen proberen of het wat voor jou is, er bestaat ook een (gratis) online cursus: http://www.leren.nl/cursus/persoonlijke-effectiviteit/ret/.
Ik ben zelf bij een erkende therapeute geweest, ze heeft alle gesprekken op tape opgenomen zodat ik die thuis nog eens kon beluisteren en ik heb veel oefeningen in een schriftje gedaan dat ik ook mee heb gekregen. Het voordeel van de sessies met de therapeute vond ik dat zij mijn wees op de niet reëele gedachten wees die ik had, want zelf vond ik ze (uiteraard) volkomen vanzelfsprekend. Of je ze zelf kunt vinden in zo'n online cursus betwijfel ik, maar dan krijg je wel een indruk van wat het is en of het bij je past. Het zijn dus nadrukkelijk geen sessies over de vraag hoe het zo gekomen is, maar heel praktisch van aard, en je hebt er vanaf het eerste moment effect van. Ik heb er veel aan gehad, vooral in de zin dat ik mezelf beter ben gaan accepteren. En als ik je berichtjes zo lees, is dat wat je eigenlijk wilt.
Sterkte en succes!
Engeltje

Rotgriet?

Als ik dit draadje zo volg is de 'rotgriet' die je toevoegde dat 'iedereen last van jou heeft' helemaal niet zo'n rotgriet, of misschien wel een rotgriet, maar eentje die je met haar botte eerlijkheid kennelijk heeft laten inzien dat je jezelf aan het voorbij lopen bent. Ik ben er trouwens niet zo zeker van dat de anderen echt geen 'last' van je hebben (gehad), ik ken dat sfeertje, dan opeens doet iedereen of z'n neus bloedt, jaja .... Mensen zijn meestal te bescheten om elkaar de waarheid te zeggen, nou ja, in je gezicht dan. Wat dat betreft toont die 'rotgriet' wel lef. (meer lef dan jij nu: hup naar sport gaan hoor!! Laat je niet kisten!)
Het zou trouwens een mega-bak zijn als je een keer de moed hebt om haar recht in haar gezicht te vertellen wat je van haar opmerking vond en wat dat voor jou heeft betekend. Niet boos, maar gewoon net zo eerlijk als zij deed. (en wie weet wordt het nog eens je vriendin, ze heeft in ieder geval wel jou pit!)

Super!

Echt heel erg goed van je dat je bent gegaan!

Nog even

Drukkie, ik wil je zeggen dat ik dat soort types als jij juist leuk vind. Ik heb een paar 'Drukkies' in mijn vriendenkring. Ik ben zelf juist het type van de 'stille wateren', en echt niet dat ik me dan irriteer aan extraverte mensen... sterker, ik ben eerder bang 'saai' af te steken, dus houd het wel bij mezelf. Het was een eye-opener voor mij om te horen dat de 'Drukkies' soms net zo onzeker zijn als ik kan zijn... ze hebben zichzelf alleen 'n andere overlevingsstrategie aangeleerd. Extraverte mensen komen zo sterk over in mijn ogen! Dat is waarschijnlijk de reden dat je sport'vriendin' je zo aanpakte. Zoals je in je openingpost ook al aan gaf: "Omdat ik altijd luidruchtig ben en grapjes maak denken mensen dat ik geen gevoel heb of zoiets." – ja, dat zou best kunnen. Dit was iemand die zich al een tijdje heeft zitten irriteren (opkroppen) en ten slotte vond dat jou maar eens even 'stevig' de waarheid moest worden gezegd (overigens had ze dat gevoel bij zichzelf moeten houden: waaróm irriteert zij zich eraan, dát had ze zich af moeten vragen). En ik denk dat je gelijk hebt dat ze geen idee heeft wat ze bij jou te weeg heeft gebracht.
Ik zou er persoonlijk toch op terugkomen. Al was het maar voor rust in de groep. Dat zou ik wel groots van je vinden, ik vind namelijk niet dat jij fout zit... Ze maakt het zichzelf nu wel lastig door anderen (uit 'jouw kamp') te ontwijken, zelf durft ze die handreiking waarschijnlijk niet meer te maken.