Hoe krijg ik vertrouwen
Hallo allemaal,
Een post omdat ik al lang rondloop met een vertrouwensprobleem. Drie jaar geleden ben ik gescheiden. Werd kort daarna verliefd op mijn huidige vriend (mijn vorige relatie was lang slecht, ik was emotioneel al helemaal 'ontkoppelt' van mijn ex).Helaas was hij toen nog getrouwd. Nooit eerder had ik in zo'n situatie gezeten, hij ook niet. Hij was in de war, heeft het wel meteen verteld aan zijn toenmalige vrouw.Omdat hij er zeker van wilde zijn dat zijn verliefdheid op mij niet een vluchtig iets was, zijn ze nog even in relatietherapie gegaan. Na ongeveer een jaar heeft hij langzaam aan duidelijk gemaakt dat hij voor mij koos. Na nog een jaar zijn ze gescheiden.
In die tijd heb ik het meerdere keren uitgemaakt. Ik wilde geen affaire, ik wilde eerlijkheid en duidelijkheid voor iedereen. Toch verzekerde hij me dat hij stappen zou maken; hij wilde met mij verder. Zo gezegd, zo gedaan. We wonen nu samen.
Hij heeft zich erg schuldig gevoeld naar zijn ex, waarschijnlijk nog steeds wel.
Ze hebben en houden nog steeds hun gezamenlijke koopwoning, hij heeft daar zijn praktijk waar hij werkt en ze kunnen elkaar niet uitkopen. Ook wil hij haar niet buitensluiten. Ik heb nooit contact met haar gehad maar zij hebben dat natuurlijk wel.
Ik heb hem gevraagd om meer transparantie over hun omgang met elkaar omdat ik de boel nu graag wil normaliseren na alle spanning en stress, maar hij zegt dat ze elkaar hooguit 1 x per maand spreken.
Dat vind ik vreemd aangezien ze dezelfde opgang delen, zijn post daar nog komt, hij daar nog ingeschreven staat en ze samen een huis hebben.
Ik weet eigenlijk wel zeker dat hij informatie over hun communicatie achterhoudt voor mij. Hij beweert hoog en laag van niet.
Ik begrijp het als ze contact willen houden maar wil graag dat ik daarin niet buitengesloten word. Het maakt me erg verdrietig en onzeker en ik kom er maar niet uit.
Iemand ervaring/tips?
Dus....hij heeft voor jou gekozen, heeft geprobeerd zijn vorige relatie netjes af te sluiten voor zo ver mogelijk als je al vreemd bent gegaan, en nog ga jij nu zitten piepen dat je niet weet of je hem wel kan vertrouwen?
Wat betekent precies dat jij de boel wil 'normaliseren'? Wat vind jij eigenlijk normaal?
Heeft hij aanleiding gegeven waardoor je hem moeilijk vertrouwt of is het alleen dat hij vroeger zijn vrouw bedroog en je verwacht dat hij dat nu bij jou misschien doet?
Is het werkelijk nodig dat hij alle ins en outs van hun communicatie met jou bespreekt? Hij heeft nu eenmaal connecties met haar en moet daarover communiceren...lijkt me dat je dat gewoon moet accepteren. Als een vorm van zakelijk contact. Zijn er geen kinderen in het spel?
Tip: maak een keus. Vertrouw hem en laat het los. Of: vertrouw hem niet en ga bij hem weg. Maar zo lang er geen reden is om hem zo te wantrouwen leef dan gewoon je eigen leven en maak er iets leuks van.
Dank voor je bericht.
Alle verantwoordelijk voor mijn eigen emoties neem ik op me; ik 'piep' naar mijn mening niet maar vraag om inzichten.
Wat ik normaal vind is dat je gewoon tegen elkaar kunt zeggen met wie je een praatje gemaakt hebt die dag, of met wie je geluncht hebt etc. Zonder uiteraard alle ins en outs te moeten bespreken.
Die kant wil ik ook graag op gaan met hem/ons. Uiteraard niet alles hoef je te delen maar nu wordt er niets gedeeld. Alsof ex niet bestaat.En dat voelt onrealistisch.
Ik hoop voor ons allemaal dat nu, na 3 jaar, we wel open kunnen zijn naar elkaar.
Mijn wantrouwen ligt ws in het eerste jaar. Hij vertrouwde me destijds toe dat hij los aan het komen was van haar terwijl achteraf blijkt dat ex gewoon nog in de veronderstelling was dat ze een liefdevolle relatie hadden.
Dit is iets waar ik onlangs achter gekomen ben, en wat ik blijkbaar moet verwerkeN. Wat ik normaal vind, is dat iedereen de kaarten in moeten kunnen kijken. Juist in zo'n situatie als deze.
Openheid dus, op een normale manier.
En nee, er zijn geen kinderen van hun kant in het spel.
En hoe reageert hij dan als je zegt dat je het vreemd vindt dat ze elkaar ongeveer maandelijks spreken en hoe reageert hij op je wantrouwen?
Je zou kunnen voorstellen dat hij zich op jullie woonadres inschrijft. Als jullie echt samenwonen, is dat zelfs verplicht. Als hij dat niet wil, zou ik ook gaan twijfelen.
Ga dan wel even kijken bij de belastingdienst. Als je een koopwoning hebt waar je niet zelf inwoont zijn de regels anders.
Hij heeft in zijn voormalige woning nog zijn praktijk. Misschien is er een constructie mogelijk, waarbij zijn ex de woning overneemt en hij officieel een huurcontract afsluit voor de praktijkruimte. De hoogte van de huur kan dan wellicht meegenomen worden bij de berekeningen voor de bank. Geen idee of dat mogelijk is.
Andere mogelijkheid: praktijkruimte in zijn huidige woning?
Nog een andere mogelijkheid: jij helpt hem om hem uit te kopen uit de gemeenschappelijke woning.
Verder lijken mij de gedachten over de communicatie wat irrealistisch. Ik kan me niet voorstellen dat ik steeds altijd verteld heb met wie ik wat besproken heb op een dag. Dat zou dan toch in de orde worden van: ik zag x bij het koffiezetapparaat en hij zei goedemorgen, fijn weer vandaag. Boeiend.
Je wil meegenomen worden in hun communicatie. Ik snap niet wat je daarmee bedoelt. Op sommige punten ben je heel stellig, vooral de negatieve punten: 'Ik weet eigenlijk wel zeker dat hij informatie over hun communicatie achterhoudt voor mij.' Als je dat zo zeker weet, ga er dan maar van uit dat het zo is. De vraag is of die informatie ook voor jou bestemd is. Ik kan me voorstellen dat je, wanneer je met zoveel achterdocht benaderd wordt, nog niet durft te vertellen dat zijn ex tegen hem gezegd zou hebben: 'Goedemorgen'. Het kan best zijn dat ze met elkaar ook praten over hun relatie en hoe het nu gaat. Wil je dat weten? Waarom?
Tsjor
het lijkt me niet fijn om een vriend te hebben die nog een gezamenlijke woning met zijn ex heeft en niet van plan is daar verandering in te brengen. Uitkopen is natuurlijk niet de enige optie, ze kunnen de woning bijvoorbeeld ook verkopen, waardoor hij een andere praktijkruimte kan betrekken. Met deze situatie zou ik me toch afvragen in hoeverre hij echt voor jou heeft gekozen en de stap naar een nieuwe relatie heeft kunnen/ durven maken. Dat hij zijn ex buiten beeld houdt helpt daarbij ook niet mee. De vraag is of en hoe hij jouw vertrouwen kan winnen, want zonder vertrouwen is het lastig om een relatie op te bouwen.
Wat ik van je begrijp dat hij met jou vreemd ging, toen therapie heeft geprobeerd om met haar verder te gaan. Dus hij voelde voor haar nog steeds veel. En uiteindelijk voor jou koos.
Hoe staat zij nu tegenover hem? Wil zij hem nog? Hoe staat hij tegenover haar?
Het klinkt halfbakken. Niet echt los komen. Haar niet uitsluiten? Waarom niet, uit schuldgevoel? Ten koste van wat?
Wat zit je echt dwars? Waar ben je echt bang voor?
Het punt is dat je geen recht hebt op een ander. Mogelijk houdt je partner nu al contacten met zijn ex voor jou achter omdat jij daar conclusies uit trekt die het vertrouwen tussen jullie niet groter maakt en voor hem is dat gewoon. Het hoeft niets te betekenen. En misschien getuigt het van zijn twijfel, wie zal het zeggen, of hij wel goed gekozen heeft?
Je hebt zelf zo je best gedaan om niet te stoken in een huwelijk en vanwege die investering denk je nu meer rechten te hebben dan je in feite hebt.
Zeker als er geen kinderen zijn blijven mensen vrijwillig bij elkaar en hebben ze ook andere contacten. Wat jij daar ook van vind. Die ruimte zul je je partner moeten geven.
En ja, misschien is hij dan wel kwetsbaar voor meer contact met zijn ex dan jou lief is, omdat hij de noodzaak niet ziet om het huis te verkopen waar hij een praktijk heeft, maar dat is zijn keus. Het is jou keus of je daar genoegen mee wil nemen en overgaat tot de orde van de dag of dat geelgroene vlammetje van jalouzie en wantrouwen zuurstof blijft geven. Dan geef ik de relatie geen lang leven meer.
Pippeltje schreef op 06-03-2021 om 12:31:En hoe reageert hij dan als je zegt dat je het vreemd vindt dat ze elkaar ongeveer maandelijks spreken en hoe reageert hij op je wantrouwen?
dan haalt hij z'n schouders op en zegt: vervelend dat je me niet gelooft. Voelt frustrerend. Begrijp aan de andere kant wel dat hij het wellicht niet belangrijk vindt en alles 'rustig' wil houden. Toch heb ik hem nu zo vaak om openheid gevraagd, dat ik echt wel duidelijk mijn behoeftes op tafel heb gelegd.
AnneJ schreef op 06-03-2021 om 18:36:Het punt is dat je geen recht hebt op een ander. Mogelijk houdt je partner nu al contacten met zijn ex voor jou achter omdat jij daar conclusies uit trekt die het vertrouwen tussen jullie niet groter maakt en voor hem is dat gewoon. Het hoeft niets te betekenen. En misschien getuigt het van zijn twijfel, wie zal het zeggen, of hij wel goed gekozen heeft?
Je hebt zelf zo je best gedaan om niet te stoken in een huwelijk en vanwege die investering denk je nu meer rechten te hebben dan je in feite hebt.
Zeker als er geen kinderen zijn blijven mensen vrijwillig bij elkaar en hebben ze ook andere contacten. Wat jij daar ook van vind. Die ruimte zul je je partner moeten geven.
En ja, misschien is hij dan wel kwetsbaar voor meer contact met zijn ex dan jou lief is, omdat hij de noodzaak niet ziet om het huis te verkopen waar hij een praktijk heeft, maar dat is zijn keus. Het is jou keus of je daar genoegen mee wil nemen en overgaat tot de orde van de dag of dat geelgroene vlammetje van jalouzie en wantrouwen zuurstof blijft geven. Dan geef ik de relatie geen lang leven meer.
M.I. claim ik ook geen recht op hem. Als ik dat zou willen en zou doen en bovendien heel erg jaloers zou zijn, zouden we deze drie jaar niet hebben overleefd. Hij loopt minstens drie keer per week door haar voordeur.
Waar het mij om gaat is dat ik een relatie wil waarin we echt open kunnen zijn naar elkaar. Nu is dat niet zo. En ons verhaal bevat ook nog eens een lastige en kwetsbare start. Alles bij elkaar genomen maakt dat, dat ik deze constructie lastig vind. Geen openheid in onze relatie...wil ik dat? Kan ik dat? En hoe lang nog op deze manier?
Dat is de vraag.
'Toch heb ik hem nu zo vaak om openheid gevraagd, dat ik echt wel duidelijk mijn behoeftes op tafel heb gelegd.'
'Openheid' en 'mijn behoeftes', dat is allemaal niet zo duidelijk. Ik heb een poging gedaan om te laten zien hoe complex die 'openheid' is, als het gaat om alledaagse omgang in een 'kantoorgebouw-setting', tegenover iemand die echt waakzaam is op elke spat onterecht contact.
Wat betreft 'mijn behoeftes', het ligt eraan hoe verstrekkend en dominant die behoeftes zijn, in hoeverre ze bepaald gedrag vragen van anderen.
Wellicht kun je beter de zakelijke insteek kiezen, praat over die kantoorruimte, kijk wat je bij kunt dragen om hem eventueel uit te kopen, is het een optie, dat hij vervolgens die kantoorruimte gaat huren etc. Dat maakt de relatie tussen je vriend en zijn ex zakelijker en de verhoudingen wat duidelijker.
Ik geef je op een briefje, dat hij nooit voldoende zal kunnen doen om jouw achterdocht weg te nemen, zeker niet zolang zijn kantoor in hun huidige woning is.
Tsjor
Esmay 83: waarom kun je hem niet gewoon vertrouwen?
Hij vindt het vervelend dat je hem niet gelooft en dat is het ook. Het is naar als iemand zonder reden aan jouw oprechtheid twijfelt.
Hij heeft daar zijn praktijkruimte en komt zijn ex tegen. Wat is nu het probleem?
Jij verwacht openheid, zo noem je het zelf. Maar het contact wat hij daar heeft met zijn ex, is misschien wel echt niet belangrijk voor hem. Dan valt er ook serieus weinig over te zeggen. Dus wat is de basis van jouw achterdocht?
Ik denk eerlijkgezegd dat je aan je achterdocht moet werken en de achterliggende onzekerheden die blijkbaar spelen. Heb eerder slechte ervaring?
