Hoe ga ik om met deze frustratie?

Controle

Ik denk dat hij bang is om de controle te verliezen.
Zichzelf volledig te geven, maakt je erg kwetsbaar.
Er is hem in het verleden ws veel pijn gedaan terwijl hij in een kwetsbare positie zat.
Volgens mij is het een kwestie van vertrouwen opbouwen.
Het moet voor hem een zekerheid zijn, dat hij veilig is, ook in een kwetsbare positie.
Dit heeft veel tijd nodig.
Gefrustreerd reageren geeft het tegenovergestelde resultaat van wat je wilt bereiken.
Je kunt beter gewoon verder kroelen en in zijn armen blijven, en verder laten komen wat er komen gaat, zonder enige verwachting.
Een "alles is goed" reactie.
Sterkte samen.

Jasam

Ik denk dat je helemaal gelijk hebt Jasam, dat het angst voor controleverlies is of zoiets. De kwestie is alleen dat ik erg verdrietig word op zo'n moment. Ik kan ook niet in zijn armen blijven liggen want hij sluit mij fysiek buiten, keert zich bijna letterlijk van mij af dus ik sta dan alleen. Dan probeer ik wel het 'goed te laten zijn' door ok te zeggen en hem de ruimte te geven. Ik zeg dus niet 'ik baal hiervan'. Maar hij merkt dan mijn gereserveerdheid en gaat daar op doorvragen. Na een tijdje geef ik dan wel eerlijk toe dat het mij frustreert. Ik reageer dus niet in eerste instantie gefrustreerd maar kan ook niet doorgaan met wat als een toneelspel voelt als hij me er over ondervraagt. Dan nog 'alles is goed' zeggen houd ik niet vol en daar prikt hij ook door heen.

Moeilijk meid

Ik zou in tranen uitbarsten, zou niet eens gefrustreerd zijn, maar intens verdrietig.
Misschien dat een ander hier op dit forum een tip heeft om dit te doorbreken.
Ik voel je onmacht en verdriet.

Misschien een rare vraag

maar heb jij al een keer dit besproken met hem op een moment dat jullie gewoon samen zitten? Bijvoorbeeld tijdens het eten of een gezamenlijke wandeling?

Het lijkt mij dat erover praten de eerste stap moet zijn. Dan kan jij ook uitleggen dat als jij gewoon in zijn armen zou kunnen blijven liggen dat het al genoeg is, maar dat hoe hij het nu doet jou pijn doet.

ik denk

dat je ten eerste niet zou moeten willen dat hij niet weet dat je gefrustreerd bent. Maar eerlijk naar hem blijven. Als jij het gevoel hebt dat je je even terug moet trekken kun je hem toch gewoon even zeggen dat je graag even met rust gelaten wil worden? Dat lijkt me ook heel normaal voor iemand die net is afgewezen. Je moet er niet omheen draaien dat het zeer doet!

Nou ja

Dus jullie zitten aan het begin van een vrijpartij en hij stopt opeens en draait zich om ofzo? Moet ik het me zo voorstellen. Maar jij mag je daarna niet afgewezen voelen en je probeert dat te verbergen? Beetje raar hoor. Ik zou op zo'n moment ook demonstratief de afwas gaan doen of gaan strijken ofzo lijkt me. Je hebt wel wat beters te doen dan naast hem blijven wachten tot hij weer bij draait.

Reactie

Jasam: het doet me eigenlijk goed dat je zegt dat je in tranen zou uitbarsten want zo voel ik me ook. Ik begin geloof ik nu pas mezelf toe te staan dat ik er verdrietig om mag zijn. Eigenlijk wilik hem daar niet mee lastig vallen, juist omdat ik dacht dat dat 'contra-productief' zou werken, dat hij nog onzekerder zou worden. maar nu begint het mijzelf op te breken.
Paddington: ja er is juist heel veel over gepraat. Maar toch altijd een beetje dat ik de problematische partij ben omdat ik er niet mee om kan gaan en me afgewezen voel. Bij me blijven en kroelen: hij weet dat wel maar het is juist de gezamenlijk waar hij uit wil dus als hij dat voor mij zou doen, ligt hij er als een plank bij terwijl hij eigenlijk op zichzelf wil zijn.
Polletje: zie ook mijn reactie op Jasam. De keren dat ik laat zien dat ik gefrusteerd ben of verdrietig worden een diep dal want dan voelt hij zich weer afgewezen. En hij vindt eigenlijk dat ik me niet afgewezen moet voelen want het wordt hem te veel maar hij vindt dat dat niets met mij te maken heeft. Ik begrijp niet zo goed hoe dat voelt maar ik merk dat ik ook gefrustreerd ben over het feit dat de bal maar steeds naar mij wordt teruggespeeld: het moet kunnen dat hij zich terugtrekt en ik heb het probleem als ik dat moeilijk vind. Nou zal ik ook zeker iets hebben zitten over afwijzing (wie niet?) maar er is ook een stemmetje in mijn dat zegt: 'maar iedereen baalt toch als een heftige vrij of zoenpartij ineens plotseling stopt?

Poeh

als ik het zo lees...

Als het mij zou gebeuren zou ik mij ook erg afgewezen voelen. Als ik dan weet dat mijn partner weet hoe ik mij voel. Jemig.

Weet je zeker dat je verder wilt met deze relatie? Een partner die weet hoe jij je voelt en daar niets aan doet?
Het klinkt misschien heel hard, maar dan maar beide dat afgewezen gevoel hebben, dan alleen jij. Misschien dat hij er dan samen met jou aan wil werken. Nu lijkt het erop dat het voor hem geen probleem is, want ja, hij heeft toch gezegd dat jij je niet zo moet voelen?
Wat haal jij wel uit jullie relatie? Weegt al het goede op tegen het slechte? Hebben jullie al proffesionele hulp gezocht?

reactie 2

Ja ik wil absoluut door met deze man Paddington, we hebben een ontzettend diepe band en het vrijen is vaak ook gewoon wel leuk en lekker. Ik weet ook zeker dat als ik dit helder krijg voor mijzelf (en dit draadje helpt me daar erg bij)dat ik dingen ook duidelijk kan maken bij hem. Hij kan er (misschien nu even) nog niet achter komen waarom hij moet stoppen maar ik kan hem wel duidelijk maken dat hij mij daarna met rust moet laten en dat ik gewoon sta voor mijn emoties als frustratie en verdriet. Ik denk dat ik dat niet deed omdat ik hem dan weer niet wil kwetsen maar nu ik hoor dat anderen hier ook van zouden balen, kom ik meer in mijn kracht om ook te laten zien hoe ik me voel. Niet om er lang en depri over door te praten - dat heb ik nu wel gehad- maar gewoon omdat mijn gevoel er ook mag zijn. Hij kan zich niet voorstellen dat ik ervan baal omdat hij dat namelijk helemaal niet zou hebben. Dat is ook wel eens een keer voor gekomen en dat voor hem prima verder.

Als jij dat zeker weet

dan kun je misschien een gesprek aangaan, maar niet over het probleem, maar over de oplossing. Hoe kan hij aangeven dat hij nu even niet verder wil, zonder dat het jou het afgewezen gevoel geeft.
Wellicht dat jullie samen een oplossing kunnen vinden, die voor beide goed werkt.
Er is altijd een midden, waar jullie beide mee kunnen leven.

maar, met alle respect

waar baseer je je op als je zegt dat jullie zo'n diepe band hebben? Hoe kun je een diepe band met iemand hebben bij wie je niet je gevoelens mag laten zien, en die zich eigenlijk niet goed aan jou durft over te geven?

polletje

Dat baseer ik op de gevoelens die ik wel kan laten zien en die meer zijn dan ik aan enig ander mens ooit heb kunnen laten zien. En ik baseer het ook op zijn overgave die er op andere momenten momenten wel is.

Ik blijf me toch afvragen....

Hoe fragiel is de balans voor jou?

Ik lees uit jouw post dat dit jou echt heel erg pijn doet.
Het feit dat jij gevoelens met hem deelt die je niet met andere deelt, zegt was over jou. Niet over de band die jullie hebben.

Misschien komt het door mijn eigen ervaring met mensen die heel goed toneel kunnen spelen. Die spelen met gevoelens van anderen. Hoe weet jij zo zeker dat dit echt is. Wat doet hij voor jou wat hij eigenlijk erg vervelend vindt? Wat doet hij uberhaupt echt voor jou?

Paddington

Ik ga me hier over verdedigen. Dat jij ervaringen hebt me mensen die heel goed toneel kunnen spelen zegt niet zoveel over hoe ik mensen aan kan voelen. Dit voelt goed, heel goed en dan ene punt, ja dat doet me pijn en ik ga nu die pijn laten zien n.a.v. dit draadje. Als hij inderdaad zo'n toneelspeler is, zal dat aan de oppervlakte komen en zal er een breuk volgen. Maar kan hij er mee dealen en komen we er uit, dan is dat eens te meer een bevestiging over dat het goed zit. En die kans wil ik het zeker geven,

ik bedoel natuurlijk

ik ga me hier niet over verdedigen

Ik hoop voor jou dat jullie

tot een oplossing komen die voor jullie beide goed voelt.

Dank je wel en de anderen ook

Ik heb uit dit draadje geleerd dat ik meer mijn gevoel moet laten zien en dat ga zeker doen. Of dat een oplossing biedt weet ik niet maar dan blijf ik in ieder geval bij mijzelf.