Hoe doen jullie dat, relaties in heftige tijden onderhouden?
Misschien een beetje een rare vraag, maar wel oprecht bedoeld. iedereen heeft wel eens een fase dat het knetterdruk is, met veel zorgen en een hoop troubles. Dat het al je energie kost om je eigen gezin draaiende te houden. Hoe ga je dan om met je familie en je vrienden? Die ook problemen hebben en bij jou terecht willen kunnen. Tot nu toe doe ik daar vrij spastisch over, door het contact dan maar af te houden. Wat voor de andere heel kwetsend is. Daarom mijn vraag, hoe doen jullie dat, in tijden van crisis ook aandacht hebben voor de ander zijn zorgen. Gaat dan vanzelf (en bij dus niet), doe je een stapje terug of juist niet, of richt je je juist ook op de ander? Hoe vind je de balans?
Hangt van ernst eigen sores af
Ik heb altijd wel een soort van continue sores (relatie kan beter) naast andere minder grote problemen), maar dat weerhoudt mij er niet van om er voor anderen te zijn. Ik wil sowieso graag mensen helpen en bovendien stelt het je eigen sores in perspectief. Daarnaast leidt het af van je eigen problemen, ook best fijn soms.
Maar als je eigen sores echt heel erg zijn en je kunt er niets bij hebben (je hebt je handen vol aan je eigen sores), dan kan ik me goed voorstellen dat je gewoon zegt: "ik heb mijn handen nu vol aan mijn/onze eigen sores. Sorry, ik kan je nu niet tot steun zijn hoe erg ik dat ook vind." Bij iedereen ligt de grens anders, sommigen kunnen meer hebben dan anderen, maar als jij tegen je grens aanzit, hoef je er natuurlijk niet overheen te gaan.
Wel zou ik het vriendelijk uitleggen met excuses, want zo zou ik het ook voelen. Niet dus "spastisch" alleen maar nee roepen. Hoewel de ander dan misschien ook kan begrijpen dat het teveel voor je is.
de kunst is denk ik
om open te zijn over wat er speelt en te laten merken dat je weet dat er eigenlijk meer aandacht oor de ander nodig is. "Het spijt me heel erg het lukt me niet om er nu voor je te zijn zoals ik eigenlijk zou willen." En soms kun je relaties ook in stand houden door zelf hulp te vragen. Het kan soms ook heel prettig om nodig te zijn...
Sterkte! Mijk
ZEN
In heftige tijden, en die heeft iedereen soms onverwacht (zeg vaak, de duivel schijt altijd meerdere keren op één hoop)
dan vermijd ik alle drukte die onnodig is:
TV uit, krant aan de kant, maak een lijstje en zorg terstond dat alle achterstallige dingen weggewerkt worden. Zoals b.v. praktisch gezien: de was en strijk, maar ook bij betalingen/betalingsregelingen treffen, zeg afspraken die me uithuis jagen en niet noodzakelijk zijn af.
Daarna, muziekje aan, met boek op bed, vanuit bed telefoontjes/skype naar vriendinnen.
Kortom: Ik neem een paar retaite-Zen-moment-weekjes-maandjes
Hoop dat je rustige tijden tegemoet gaat 
Aha
Dat zijn handige bruikbare tips! En niet eens zo moeilijk, wat maakt het dan in de praktijk zo moeilijk?
Laten we zeggen dat mijn dagen goed gevuld zijn momenteel. Dat er veel nagejaagd moet worden, opgevangen moet worden en aangestuurd moet worden, inclusief mijn partner. En dat er relationeel gezien het nodige te incasseren is. Kortom, ik ben wat overbelast. Ik heb vooral moeite met het omgaan met twee dierbare mensen, beide borderliners. Dat is sowieso al balanceren, maar ik kan ze er nu echt niet bij hebben. Niet alleen wegens het aantrekken-afstoten wat er plaats vindt, ook de vergelijkbare problemen die ze hebben. Het lijkt soms wel een wedstrijd. Jouw sores versus mijn sores. En als ik dan even wat te lang niks van me laat horen, manoeuvreer ik mezelf in de schuldige partij (voor zij dat doen), en al die schuldgevoelens die daarbij horen wil ik er al helemaal niet bij hebben. En toch gebeurt het. Maar ik heb ook moeite met loslaten, dat het misschien best meevalt, dat het niet belangrijk is wat een ander vindt. Vanavond hielp het goed om te reflecteren, de verhalen van anderen waren zo veel heftiger, dat was ook eens goed om te horen, en om uit te spreken, en om mee te leven. En misschien projecteer ik de twee dierbare borderliners wel een beetje te veel op andere, die dan in de slipstream van het krampachtige nee meegetrokken worden. Terwijl zij misschien juist voor verlichting kunnen zorgen. Mmmm, dat mag een nachtje betijen.
In ieder geval voor nu al reuze bedankt!!
