Relaties
moederziel
17-03-2017 om 09:28
Hel, deel 4 - vervolg Help zit muurvast
Dit was mijn oorspronkelijke bericht in juni 2016:
Help, zit muurvast! ik wil deze hel uit
Ik kan wel wat objectief advies gebruiken...
Situatieschets: man en ik zijn meer dan 20 jaar samen. Hechte relatie, groot gezin, meerdere opgroeiende kinderen tussen 6 en 16 jaar. Man dropt 4 maanden geleden de bom: hij is verliefd geworden op (zal maar zeggen) Truus. Is daar op dat moment ook al een (afstands)relatie mee gestart. Mijn wereld stort in, het is de donderslag bij heldere hemel. Relatie was niet meer vol hartstochtelijke passie, maar wel warm, veilig en liefdevol. Intimiteit was er tot het laatst.
De hel breekt los. Man gaat uit huis. Heel veel heftige emoties en verschillende diepe gesprekken volgen, we belanden in alle verwarring nog een keer in bed. Man geeft aan dat gevoel weg is, dat hij al veel langer onvrede en onrust voelt. Hij heeft dat in het laatste jaar weleens benoemd, maar ik heb totaal niet doorgehad hoe ernstig dat blijkbaar voor hem was. Over Truus wil hij niets kwijt, dat staat los van ons, zegt hij. Ik zie vooral dat Truus in de weg staat van ons.
Man wil geen 'overhaaste beslissingen', maar geeft intussen Truus niet op. Ik ben verbijsterd dat hij niet wil vechten voor ons mooie gezin, voor alles waar we samen met zoveel liefde aan hebben gebouwd.
Na 3 maanden elders woont man een tijdje apart in ons gezamenlijke huis. Geld voor een extra huurhuis is er niet. Ongelooflijk moeilijk voor mij. Man beweegt zich regelmatig 'gewoon' binnen het gezin, maar trekt zich ook vaak terug en is dan opeens een nacht verdwenen naar Truus. Dat zien de kinderen trouwens ook.
Ik ben emotioneel gesloopt inmiddels. Weet totaal niet meer wat ik zelf wil. Ben in de war van zijn gedrag en dubbele signalen, en intussen woedend over zoveel verraad. Man is dan weer zorgzaam en schuldbewust naar mij en op andere momenten emotioneel totaal onbereikbaar. Trouwringen zijn nog om (tot augustus 2016). Ik weet niet meer wat ik er mee aan moet. Ik mis mijn maatje en geliefde, en kan gewoon niet geloven dat dit echt gebeurt. Ik ben intens verdrietig en woest tegelijk. Maar ik krijg het niet voor elkaar om hem eruit te donderen, voel alleen maar pijn. (in september 2016 uiteindelijk gevraagd te vertrekken)
Ik zou zo graag horen hoe anderen hier naar kijken... Ik wil deze hel uit, maar hoe zonder nog meer schade aan te richten? Wat moet ik hier nou in vredesnaam mee??
Flanagan
02-05-2017 om 20:41
Maar Tops,
Ten eerste snap ik wel dat je Moederziel wilt waarschuwen voor een deceptie omdat dat keihard kan aan komen maar wat is nu de definitie van 'klaar zijn met je huwelijk'? Het is toch goed mogelijk dat Moederziel in de afgelopen periode stil aan klaar is geworden met haar huwelijk? Ze heeft heel wat bedenktijd gekend. Tijd om na te dnken over wat ze nog voelde.
Als ze met Frits naar een relatie toe groeit, zal er toch nog altijd een plekje in haar hart zijn voor haar ex. Soms groei je uit elkaar, ( zelfs als je getrouwd bent). De fase ' klaar zijn met je relatie' staat m.i. los van een officiele scheidingsdocument.
Verder hoop ik dat Moederziel door deze fijne tijd minder strijd met haar as-ex. beleeft. Dat de fijne gevolens van waardering maakt dat ze minder hoog op de steigers gaat staan en dit haar ook wat rust in het hart bezorgd. In de hoop dat dit de samenwerking/co-ouderschap wat vergemakkelijkt.
dopje
02-05-2017 om 22:33
go girl
Volgens mij heeft Moederziel heel goed in de gaten wat ze doet en zal ze zich niet opeens onverantwoord gaan gedragen. Juist niet na alles wat ze doorgemaakt heeft.
Een zeer goede vriend van me zat in een vreselijke relatie, echt afschuwelijk manipulatief en hij werd een schim van wat hij ooit geweest was. Snel toen de relatie over was -eindelijk!- kwam hij een ander tegen en ze kregen wat. Zij heeft hem echt gered. Hij krabbelde terug naar wie hij ooit was en wie hij echt was. Ze liet hem weer zichzelf zijn. Anyway, ik ben niet zo van die strenge regels van hoe het allemaal wel en niet hoort. Dat je nooit van de ene in de andere relatie 'mag' want dat gaat nooit goed en reboundliefdes waarom zou dat slecht zijn. Als je maar eerlijk en oprecht tegen iedereen bent, en ik geloof dat je dat wel bent.
Lieve Moederlief, ga er voor, wat het ook is of wat het ook wordt, hoe lang of hoe kort het ook zal duren.. rebound of niet, Ga je eigen weg, vertrouw op je gevoel, laat je niks aanpraten. Ik geloof dat je donders goed weet wat goed voor je is en wat goed is voor je kinderen.
tante Sidonia
02-05-2017 om 22:40
dopje
sorry hoor: 'zij heeft hem echt gered'...daar geloof ik niet in . Het is een volwassen man toch, waar je het over hebt? Zonder haar was hij vast ook opgekrabbeld, denk je niet?
Tops
02-05-2017 om 22:43
Flanagan
Klaar zijn met je huwelijk als in: afgerond gescheiden en vrij op alle vlakken (mentaal, financieel, wettelijk ( om maar een kleinigheid te noemen en noem maar op). Zodat je met je vernieuwde en geheelde zelf weer klaar bent voor het leven. Geheeld, geleerd van eerdere fouten ( dus niet de vlucht), klaar met je verleden en het huwelijk. Misschien is dat duidelijker beschreven.
Tot 5 wkn terug( natte vingerwerk) was er van een officiële scheiding geen sprake, waren er nog dezelfde vragen, hetzelfde verdriet.
Na de Frits gaat het ineens goed.
Dat ligt aan Frits, want zo snel verandert dat normaal niet.
Weet je, het maakt me niet uit verder. Ik denk dat er niet slim en vanuit ( vlinder) gevoel gehandeld wordt en dat vond en vind ik in geval van moederziel niet echt de meest handige situatie, hoezeer ik het begrijp en haareen fijn gevoel gun.
dopje
02-05-2017 om 22:48
ja,
tante Sidonia, ik denk van wel. Maakt het veel uit hoe ik dat formuleer of zie? Maar als je wil kan ik ook zeggen dat hij bij haar weer helemaal opbloeide en zijn oude zelf werd, met haar hulp.
moederziel
03-05-2017 om 00:40
Nou nee hoor
Het gaat niet opeens goed, ik word niet gered, ik heb geen behoefte aan een nieuwe relatie. Maar ik besef wel dat mijn scheiding, mijn emotionele scheiding van moederzielman zich volop aan het voltrekken is. Dat proces was overigens al ingezet voordat Frits ten tonele kwam. 2 maand terug zat ik bij de mediator, 4 weken terug opnieuw. En niet voor een praatje over het weer.
Ik ben de afgelopen 14 maanden onnoemelijk diep gegaan. Ik ben mezelf op heel veel punten keihard tegengekomen. Moederzielman kiest bewust niet voor mij. Dat is hard hoor. Maar hij mag dat doen, hij is niet mijn eigendom, hoe pijn het ook doet! Maar ik heb ook de conclusie getrokken dat mijn leven niet afhangt van een liefdesrelatie - welke dat ook zijn moge. Dat voelt als een bevrijding. En de recente ontmoetingen bevestigen vooral dat ik me daar nu goed bij voel.
De zorgen hier zijn lief en beschermend. Maar ik verlies me nergens in. Ik heb ook geen behoefte aan een rebound, ik hief niet 'terug te veren', ik wil juist vooruit, verder, mijn eigen leven leiden.
Het deurtje naar moederzielman is dicht. Dát voel ik zo sterk. Tot mijn eigen verbazing. Ik ben te veel en te hard gekwetst. De liefde die ik voor hem had, is daaronder bezweken.
En Frits.... ach jongens, dat is een heerlijke crush. Ik was bijna 30 jaar geleden stapelverliefd op deze Frits. En Tsja.... dat was niet voor niets. Natuurlijk word ik daar nu een blij schoolmeisje van. Er zijn beiden ongebonden, volwassen en denkende wezens. We doen niemand pijn. Ik zie wel wat dit brengt.
moederziel
03-05-2017 om 01:00
Pennestreek schrijft
' ik hoop voor moederziel dat het alleen maar een fijne vriend is/blijft om haar last iets te verlichten'
Nee, dat hoop ik zelf niet. Deze Frits hoeft mijn last niet te verlichten, dat moet en wil ik zelf doen. Ik wil vrij zijn. Vrij om mijn eigen weg te gaan. Als iemand een stukje wil meelopen, leuk! Maar het blijft míjn weg. Die opbrengst na een jaar hel, is me heel, heel erg heilig.
moederziel
03-05-2017 om 09:22
Na nachtje slapen
Ik wil jullie zeggen dat ik ontroerd ben door de reacties hier, de voorzichtigheid, de zorgen. Jullie hebben kunnen meelezen hoe ik op mijn diepste momenten zo wanhopig, angstig en ontredderd was. Ik kan eigenlijk pas nu voorzichtig terugkijken en voelen hoe afschuwelijk het ook echt was. De symbiose met moederzielman waaruit ik moe(s)t worden losgetrokken, losgescheurd, was mijn veilige haven na een jeugd die verre van veilig was. Ik was doodsbang om dat los te laten. En ik hield zielsveel van moederzielman.
Dat laatste zal nooit meer veranderen, hoe raar het misschien ook klinkt. Hij was mijn grote liefde, mijn redder, met hem heb ik mijn leven verder opgebouwd. Maar hij wil niet meer met mij verder leven en daar heb ik mee te dealen. Ik heb dat stapje voor stapje onder ogen moeten gaan zien en heb me heel erg voorzichtig losgetrokken uit de verstrengeling.
En nu ik daar grotendeels - of misschien wel helemaal - uit ben, kan ik er vanuit rust en zelfkennis naar kijken. Béter naar kijken. En weet je... ik ben niet meer bang. Dat is mijn grootste resultaat voor nu. Ik ben niet meer bang voor de afwijzing van man, want hij hééft me al afgewezen. En ik wijs mezelf daar niet meer om af, ik heb mezelf omarmd en vertrouw erop dat het ook zonder hem goed kan zijn in mijn leven.
Natuurlijk zijn er nog een heleboel haken en ogen, praktische zaken vooral, maar ook het welzijn van de kinderen die op een andere manier hun veilige haven missen. Maar ook daar is een nieuwe veiligheid aan het ontstaan, een nieuwe voorzichtige balans. En ook daarop vertrouw ik. Mijn gezin met de kinderen krijgt langzaam vorm.
De titel van dit topic is'Hel deel 4, zit muurvast'. Hel? Ja, dat was en is het soms nog zeker. Maar ik zit niet meer muurvast. Ik heb stappen gezet en ben, ja wat... misschien wel gegroeid.
liefs xxx
mirreke
03-05-2017 om 14:17
Lieve moederziel
Ik vind het heel mooi om te lezen hoe je ontwikkeling gaat. De stappen terug en weer vooruit, de groei.
Ik kan me zo goed voorstellen hoe je blij verrast bent door de fijne aandacht van een leuk iemand, en hoe helend dat is. Juist omdat je je zo afgewezen voelde door moederzielman.
Maar ook hier een woord liefdevolle waarschuwing: blijf alert, blijf erbij. Als iets echt goed voelt, kun je er ook de tijd voor nemen. Sla niet op hol. Laat het gebeuren, geniet ervan, maar blijf ook nuchter kijken.
moederziel
03-05-2017 om 15:58
Zeker weten, Mirreke
Ik heb geen haast, ik hoef nergens heen, ik ben goed waar ik ben op dit moment. Voor nu is er balans. Het leven alleen met de kinderen is fijn en liefdevol, ook al zijn er momenten van verdriet. Er staan ook momenten van erg veel plezier en loslaten tegenover.
Ik laat komen wat er op mijn weg komt. Ik zal me niet in bochten wringen, geen offers brengen, me niet voor keuzes laten zetten. Ik heb daar helemaal geen ruimte voor, en ik wil niet meer zoveel hoeven geven als in de laatste jaren met moederzielman. Dat heeft me uitgeput en uiteindelijk de verlating ingeluid. Ik ben zo lang bang geweest in mijn relatie, dat realiseer ik me heel goed. Bang dat ik niet goed genoeg zou zijn om voor te blijven.
De bevestiging dat ik er mag zijn voel ik op dit moment vooral sterk in mezelf. De therapie en het verdriet doorleven, heeft me toch wel dit gebracht. Ik vind het niet alleen, ik vóel het ook echt. En het is fijn dat iemand anders dat misschien óók vindt, maar het begint bij mijzelf. Dat is het startpunt voor mijn moederschap, mijn vriendschap met de mensen om wie ik heel veel geef, en in de toekomst - wie weet ooit - het startpunt voor een liefdesrelatie. Maar ik zal mezelf er niet meer zo in verliezen, die harde les heb ik wel geleerd.
moederziel
06-05-2017 om 19:33
Boos
Sorry jongens, ik moet even mijn hart luchten. Vandaag bij een activiteit van een van de kinderen geweest, een plek met meerdere mensen. Bij binnenkomst liep ik een oude kennis tegen het lijf, die me vroeg hoe het gaat. Iemand die de situatie kent, maar die ik niet vaak spreek. Kennis had nét met moederzielman staan praten. Die was er blijkbaar ook, maar dat wist ik niet. Ik voelde het bloed uit mijn gezicht wegtrekken, was meteen op mijn hoefe. Ik wil op dit moment liever geen live contact, ik heb de afstand nodig. Gelukkig, zei de oude kennis tegen me, gelukkig dat het wel weer wat beter met je gaat. Dat had moederzielman tegen de kennis gezegd. Dat had 'gelukkig weer wat beter met mij gaat'.
Ik werd me toch zo kwaad van binnen!! Moederzielman heeft geen idee hoe het met mij gaat. En hij is al helemaal de laatste die anderen (nota bene een redelijk vage kennis) op deze manier mag wijsmaken dat de schade voor mij wel meevalt. Ik ben echt boos!
Stel ik me nou aan? Dit raakt echt een gevoelige snaar, merk ik. Ja, ik heb mijn leven weer redelijk onder controle en er zijn wat lichtpuntjes. Maar de schade en de pijn zit er. En moederzielman heeft niet voor mij te bepalen of het wel/niet 'beter' gaat. Alsof hij zichzelf wil vrijpleiten, nondeju.
Waarom raakt me dit nou zo??
Verhuiswagen
06-05-2017 om 20:57
Al had ie
Moederziel, alles wat hij nu zegt raakt je. Al had ie titaal het tegenovergestelde gezegd dan was je daar nog boos om geworden. Dat is niet erg of slecht. Dat hoort bij het proces. Het proces van afgewezen zijn en losmaken. Ben boos. Ervaar het. Het helpt je afstand te nemen.
Ff zo
06-05-2017 om 21:45
tja
Het zou goed kunnen dat die vage kennis hem vroeg hoe het met jou ging en hij niet de tegenwoordigheid van geest had om te zegt "dat moet je haar vragen".
Dus dan vind ik deze reactie wel begrijpelijk.
Maar Verhuiswagen heeft vast gelijk. Het maakt niet uit wat hij gezegd had.
tante Sidonia
06-05-2017 om 21:49
Ik snap het wel
Dat jij zo boos bent. Hij probeert een schijn op te houden dat hij überhaupt weet hoe het met je gaat EN hij zegt dan dat het best goed gaat. twee leugens voor de prijs van een, en dat allemaal om er enigszins goed door naar voren te komen.
Probeer het toch los te laten. Hij is zwak en verstopt zich. Het is zijn zwakte, niet de jouwe!
Flanagan
06-05-2017 om 21:58
Nieuwe vriend
Misschien hebben je kinderen hem verteld over je nieuwe ' vriend' en zegt hij daarom dat het beter met je gaat.
Ergens is dat een vriendelijke reactie, alsof hij je dit gunt. Bedenk dat exen ook heel anders kunnn reageren wanneer hun ex weer verliefd zijn.
Je weet niet hoe het gesprek verliep, misschien zag die vage kennis je lachen en maakte hij/zij tegen je ex hierover een opmerking.. Zennnnnn
Helena
06-05-2017 om 23:48
Andere visie
NouMoederziel, ik vind niet dat je boos kunt zijn. Natuurlijk schrok je dat hij er was, maar wat had je gewild dat hij tegen de vage kennis had gezegd? Het gaat heel slecht met Moederziel, ze is er helemaal kapot van hoe ik haar heb behandeld en ze wilde maandenlang nog samen verder, maar ik wil liever Truss, maar omdat ze zo overstuur was heb ik maar een beetje toneel gespeeld en deed ik af en toe net alsof ik wel weer wilde. En nu is Moederziel boos en houdt ze de kinderen bij me weg en ik krijg van alles de schuld en o ja, alles kun je nalezen op OO.
Nee, hij heeft de vage kennis afgescheept met wat je altijd zegt als je niks wil zeggen "het gaat goed".
Teuntje
07-05-2017 om 08:45
Hearsay
Je weet niet echt wat hij heeft gezegd. Woorden worden zo snel verdraaid en geinterpreteerd. Misschien heeft hij wel gezegd, ik geloof dat het weer iets beter gaat, of, ik hoop dat het weer een beetje gaat, of, ik denk dat het steeds wat beter gaat maar dat moet je haar zelf vragen. En het gaat toch ook beter, het zijn geen grove leugens of totaal onwaar.
En dan nog, wat maakt het jou uit wat hij zegt? Dat dat er nog zo toe doet blijkbaar zegt evenveel over jou als over hem, over de stand van zaken van jouw proces. Lossss....
moederziel
07-05-2017 om 09:37
Los, ja
Dank voor jullie reacties. Ik wil wel loslaten, graag loslaten, maar dit stomme voorvalletje raakte me heel direct en dat verraste me. Overviel me eigenlijk. Ik voelde weer even die heftige lichamelijke reactie, dat gevoel van op mijn hoefe moeten zijn. Een klein draaitje aan het mes in mijn rug. Dat laat me ook zien dat ik hem ten diepste niet meer vertrouw. Daar zit scherpe pijn, hoor, dat bedrog, dat verraad. Pfoeh. Dat laat zich niet zo snel verwerken.
@Flanagan, Mijn kinderen weten niets van het contact dat ik met oude jeugdvriend heb. Uiteraard niet. Is op dit moment ook helemaal geen gegeven om het met ze over te hebben. Eerst maar eens zien hoe de dingen gaan lopen.
@Helena, je schrijft dat ik de kinderen bij moederzielman weghou? Ik mag hopen dat je dat gechargeerd bedoelt. Is namelijk echt niet waar. Gelukkig niet zeg.
mijk
07-05-2017 om 13:15
je houdt ze niet weg
Maar zoiets had hij ook kunnen zeggen. Ik denk dat Helena dat bedoelt. Ik moet zeggen ik vind vage kennis ook wel fout en sensatiebelust klinkt als ie tegen jou zegt dat ie ex gezien heeft en dat ie ex op gesproken heeft. Nergens voor nodig toch? Denk dat vast best goed van ex met zo'n type best verstandig is. Jouw pijn hoeft niet op straat toch?
Snap dat het akelig voelt hoor....
Mijk
Helena
07-05-2017 om 15:10
inderdaad nee
Ik weet dat je ze niet bij hem weghoudt, ik was een mogelijke tirade aan het opschrijven.
Ik denk ook dat jouw pijn voornamelijk zit in het onverwachte weerzien met hem, dan wat die kennis precies zei.
Misschien was die uit sensatiezucht een beetje aan het vissen. Maar jij hoeft je hebben en houwen helemaal niet te vertellen tegen vage kennissen. Tegen hen zeg je gewoon dat het weer beter met je gaat en dat het een moeilijk proces was en jullie op de goede weg zijn. En wat je precies denkt, bespreek je met mensen met wie jij dat wil bespreken.
Flanagan
07-05-2017 om 15:58
Moederziel,
In je reactie op de post van Helena en mij lees ik een wat argwanende en verdedigende houding. Zo gevoelig voor nietbestaande kritiek.
Je hoeft je toch helemaal niet te verantwoorden als je je kinderen verteld zou hebben waarom je de laatste tijd zo blij in het leven staat of dit juist nog niet met hen deelt. Ik noemde het puur als een mogelijke verklaring en probeerde juist een positieve draai te geven; dat hij blij voor je is. Waarom zie je dat niet?
En in de post van Helena staan ook regels die je als kritiek lijkt te lezen, vandaar je reactie ' ik mag hopen dat je dat gechargeerd bedoeld' .Ze geeft alleen aan hoe je ex ook over jou had kunnen kletsen; onware roddels. Ik lees niet dat zij van mening is dat jij je ex de kinderen niet gunt. Maar door je gevoeligheid, lijkt het erop dat je soms de regels anders leest dan ze bedoeld zijn, invulling.
Je zit in een fase van loslaten van het verleden. Maar wees daarnaast ook voorzichtig met het doen van aannames of het lezen van regels als kritiek op jou..Zeker omdat dit nog wel vaker zal voorkomen.
moederziel
07-05-2017 om 16:16
Flanagan
Zwart op wit op papier leest ook echt zwart-wit. Je uitleg is duidelijk.
Ik voel de dingen niet als kritiek, denk ik. Het defensieve zit m inderdaad vooral in overgevoeligheid. Wie meent het goed met me en wie niet? Ik weet het niet altijd zo goed meer. De antenne die ik had, heeft zo afschuwelijk gefaald en ook al meent iedereen het hier goed, ik zit zo weer in mn schulp. Ik kan het niet helpen.
Work in progress, ik ben er nog lang niet. Ik weet het
Flanagan
07-05-2017 om 16:29
Haakjes
Helena was wat haakjes vergeten: "Het gaat heel slecht met. Moederziel........nalezen op OO."
Maar volgende keer kan je waarschijnlijk beter met de situatie omgaan en laat je je niet zo snel uit het veld slaan.
Zie het als een leermomentje.
De zon schijnt, geniet ervan.
Ps . Ik schonk mijzelf net een glaasje port in, doe je mee?
Helena
07-05-2017 om 18:26
lichtgeraakt
Ik snap wel dat Moederziel lichtgeraakt is, precies wat ze schrijft over het niemand kunnen vertrouwen. Kijk, van de moeders op het schoolplein weet je dat ze graag roddelen en niets zo heerlijk als wanneer het met iemand anders slecht gaat en je het zelf zo prima voor elkaar hebt. Zie maar in het draadje over wie de schuld krijgt als mensen uit elkaar gaan.
Maar de man van Moederziel heeft haar volkomen onverwacht een mes in de rug gestoken. Ik snap dat het vertrouwen weg is. Als ze hem al niet kan vertrouwen, waarom zou ze dan een vage kennis vertrouwen? Nogmaals, Moederziel, ik bedoelde het niet onaardig, ik snap alleen goed dat je op dat moment boos was, maar ik denk dat de boosheid niet per se die kennis betrof, meer je man die daar niet had mogen zijn (in jouw ogen). Ik bedoel: dat je liever had gehad dat hij daar niet was.
moederziel
07-05-2017 om 22:19
Helwna
Het gaat zelfs nog verder
Ik was boos omdat hij tegen anderen zegt dat het beter met mij gaat. Hij heeft niet meer de positie om te weten of te delen met anderen hoe het met mij gaat..... ook al was het misschien goedbedoeld, het voelde voor mij betuttelend en vervelend.
En inderdaad.... geen vertrouwen meer....
Helena
07-05-2017 om 22:31
Maar toch
Sorry Moederziel, ik wil je niet aanvallen, maar wat was er gebeurd als hij tegen de kennis had gezegd: "ik weet niet hoe t met haar gaat, we spreken elkaar niet meer, alleen over de kinderen" dat was toch ook heel vervelend geweest en een ingang voor de kennis om te speculeren?
Hij houdt zich op de vlakte en zegt dat het goed gaat ook al weet hij niet hoe jij je voelt.
moederziel
08-05-2017 om 07:13
Helena
Je valt me niet aan hoor! Zo ervaar ik het niet.
Weet je, uiteindelijk is de kern dat ik schrok van mijn lichamelijke reactie (op mn hoede zijn) en dat ik het storend vind dat hij bij anderen de indruk wekt dat het allemaal wel meevalt.
Later hoorde ik van oudste dat moederzielman vaag was gebleven over zijn aanwezigheid. Hij zou ofwel naar truus gaan ofwel naar kind-activiteit. Waarbij hij tegen kind truus verzwijgt maar heel eufemistisch alleen de woonplaats noemt. De reactie op de vraag van kind of hij zou komen was dus: ik kijk even, ik ga of naar kutteschubberveen of ik kom bij jou kijken. Pffffffff. Vond kind niet zo gaaf en dat begrijp ik.
Anyway, mijn ergernis is alweer gaan liggen na het horen van het laatste. Dat vond ik vooral heel erg rot voor oudste die voorheen deze activiteiten samen met papa deed. Dat doet toch zeer.
Met mij gaat t verder weer!
Flanagan
08-05-2017 om 09:27
Tsja,
Moederzielman zal niet snel toegeven dat hij de ongewenste vragen van buitenstaanders tijdens de kind-activiteit wenst te vermijden, vandaar de slag om de arm. Juist als jullie allebei aanwezig zijn, is de kans op opgepaste vragen groter.
Zo werkt het ook: hoe groter de spanning tussen twee gescheiden mensen, hoe groter de nieuwsgierigheid.
Je kan het ook anders zien: hij is wel gekomen, hij heeft wel zijn kind gesteund terwijl de kans groot was dat er roddellende kennissen op de loer lagen. En ja, die waren er ook.
Misschien helpt dit je oudste ook een beetje relativeren.
moederziel
08-05-2017 om 09:42
Flanagan?
Hmmmm.... ik denk eigenlijk niet dat anderen zo naar ons kijken. En van roddel merk ik niet veel, deze kennis ken ik ook als een integer persoon.
Ik kan er van alles van vinden, en ja, hij was er. Maar voor oudste was het een zoveelste bewijs dat oudste niet vanzelfsprekend op nummer 1 komt. Dat stak.
Maargoed, nieuwe week, nieuwe kansen
mirreke
08-05-2017 om 14:40
Stekende eerlijkheid
Moederziel: je kunt het naar je kind wellicht anders brengen (stel dat kind er over begin): dat papa wel eerlijk heeft verteld hoe het zit (hij weet het niet) en dat papa uiteindelijk toch naar kind is komen kijken.
Ik snap, heus echt, ik snap het verdriet van je kinderen, het niet meer op de eerste plaats staan en daar keihard mee geconfronteerd worden, vooral als hun vader altijd wel een doevader was. Maar ik zou als ik jou was dat gevoel in ieder geval niet versterken. Probeer voor je kinderen het positieve te benadrukken. Nogmaals, papa laat je niet in de steek, papa is gewoon heel erg in de war, ziek, whatever.
En wat ik zelf positief vind: hij is toch maar mooi gekomen. Ja, het zijn kruimels. maar die kruimels kunnen een heel belangrijke rol vervullen.
Wat ook een mogelijkheid is voor je kinderen als ze vragen of hij komt, ook daadwerkelijk erbij zeggen: ik zou het heel fijn vinden als je komt. Je man is de weg kwijt, vindt zichzelf niet belangrijk, kan daarom ook niet geloven dat anderen hem belangrijk vinden, snijdt daarom ook alvast de banden door.
Dit is iets wat je kinderen gewoon tegen hem zouden kunnen zeggen: ik vind het fijn als je komt. Verder niks. Wie weet raakt het een snaar. En je kinderen nemen het initiatief, ik-boodschappen geven...
Reageer op dit bericht
Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.