Hekel aan stiefkinderen, door partner (dus steeds minder gevoel)
Ik heb al meerdere malen met m’n partner besproken wat mij stoort aan de stiefkinderen (én dat m’n partner het niet volhoudt om aan te blijven pakken).
Er wordt even aan gewerkt, maar van korte duur. De stiefkinderen gaan naar de andere ouder (die wel goed opvoedt) komen dagen later terug en nemen hier mijn partner vervolgens weer in de zeik, manipuleren door te huilen om maar gelijk te krijgen en zijn achterbaks.
En soms gebeurt het dat als ik iets doe qua voorbeeld om op te voeden dat ik teruggefloten wordt dat ik dat niet moet doen.
Of mijn partner zucht bij iets en laat het gaan, waarvan ik aan het begin van onze relatie al heb aangegeven dat ik daar écht niet tegen kan (zulke ouders).
Ook dit meermaals besproken.
Maar er verandert niet echt iets.
Ja, mijn gevoel voor m’n partner wordt minder en minder én ook daar zie ik steeds meer punten die niet leuk zijn (net 4 jaar samen en al ups en downs gehad).
De stiefkinderen snijd ik van foto’s af op mijn telefoon.
1 is niet moeders mooiste en het meest vervelend i.v.m. een lichte geestelijke achterstand. De ander staat ook niet altijd piekfijn op de foto, maar ook daar denk ik vaak als ik de foto zie aan het gezever om niks, wat mij het bloed onder de nagels vandaan haalt.
Het gaat bergafwaarts, iemand tips?
Ik zie meer voordelen als het eindigt, maar het doet me ook verdriet, want zonder kinderen zouden we een 9 zijn!
<3
Relatie verbreken en op naar de volgende 9? (Nu helemaal geen zin in overigens).
Of… andere tips?
Je zit er te diep in. Als jullie zonder stiefkinderen een 9 zijn, is de oplossing dat je wel met je partner een stel bent maar niet met de kinderen een stiefgezin vormt.
Je kunt er gewoon niet tegen en daar hou je je partner voor verantwoordelijk. Die moet het in orde maken maar dat doet hij/zij niet. Dan wordt het tijd dat jij het in orde maakt voor jezelf. De minachting die je nu voor je partner en de kinderen tentoonspreidt, is natuurlijk vreselijk. Op deze manier blijft die relatie tussen jullie twee niet lang een 9. Dus laat je partner haar/zijn eigen struggles met de kinderen en onttrek je eraan.
PS heb je door dat je ‘een hekel hebt aan je stiefkinderen’ terwijl je ook duidelijk inziet dat hun ouder tekort schiet in het begrenzen? Als die kinderen zich bij de andere ouder beter gedragen, heb je dus eigenlijk een hekel aan je partner.
sorry maar je komt erg vervelend over. Je knipt een kind van foto's af omdat het lelijk is....klinkt wel erg als de boze stiefmoeder zo.
En het meest vervelende kind heeft een geestelijke achterstand...daar kan het gedrag ook vandaan komen, misschien eens in verdiepen.
Ga LATten of ga uit elkaar. Als ik er overigens achter kwam dat een nieuwe partner zo sprak over mij en mijn kinderen dan stond die dezelfde dag nog op straat, 9 of geen 9.
Je klinkt als een verschrikkelijk mens. Sorry, maar die kinderen verdienen beter.
Tip: stop de relatie.
Het WAS een 9
Zoals ik zij kom ik erachter dat mijn partner niet is zoals ik dacht… helaas.
Zoals aangegeven aan het begin van onze relatie hekel ik ouders die hun kinderen laten gaan i.p.v. opvoeden.
“Lelijk” heb ik niet gezegd, maar het is een mix van hekel én niet fotogeniek.
Nét als bij nr. 2
We hebben ons al die jaren samen verdiept in de achterstand, dit helpt niet bij het achterbakse manipuleren wat niet benoemd mag worden door mijn partner.
Dank voor de feedback, het is ook echt verschrikkelijk (dat ben ik niet, gezien m’n grote sociale netwerk, de situatie MAAKT mij alleen zó). Duidelijke tips, hartelijk dank!
Nice try. Iets te dik aangezet. Te sensationeel. Probeer het later nog eens.
Het is meer een samenvatting van nog véél meer, dus komt misschien anders over.
Stop ermee. Je partner is wie hij is en zijn kinderen gaan niet verdwijnen. Dit is gewoon geen match voor jou.
Hekelaan schreef op 04-06-2022 om 16:19:
Het is meer een samenvatting van nog véél meer, dus komt misschien anders over.
Dat kan zo zijn maar je manifesteert je hier niet als een verantwoordelijke volwassene. Hoe jij over die kinderen spreekt, kan gewoon niet. Een kind brand je sowieso al niet af en je beschrijft ook nog eens een keer klip en klaar dat het de ouder is die onvoldoende grip heeft op de situatie. En toch zeg je allemaal lelijke dingen over die kinderen. Je kunt je alleen nog maar terugtrekken. Jij bent geen positieve factor (meer?) in de situatie.
Omdraaien en zo hard mogelijk weglopen om die niet-fotogenieke, gelimiteerde kindertjes waar geen eer aan te behalen valt te beschermen voor een volwassene die op veel oppervlakkiger niveau lijkt te functioneren. Hoe durft die ene een beperking te hebben en de ander niet fotogeniek te zijn zeg.
Nu ja, zij hebben een excuus: ze kunnen er niets aan doen. Wat is jouw excuus?
Ik zal het mijn partner laten lezen.
Ik heb het namelijk al aangegeven bij mijn partner én dit is gelukkig een bevestiging van wat ik ook denk. Nu moet mijn partner nog inzien dat er meer mensen hetzelfde zeggen als ik.
Is dit serieus 🤔
Als dat wel zo is, lijkt mij de oplossing heel makkelijk.
Ga lekker op je eentje wonen heb je geen last van een man die in jouw woorden niet kan opvoeden en heb je geen last van lelijke geestelijk niet volwaardige stiefkinderen. En nog belangrijker dan hebben zij geen last van jou.
De meeste ouders kiezen nooit tegen hun kinderen. Dus deze relatie lijkt mij kansloos..kies in het vervolg een partner zonder kinderen.
Als dit niet serieus is ....dan mankeert er ook iets aan je lijkt mij.
Hekelaan schreef op 04-06-2022 om 17:31:
Ik zal het mijn partner laten lezen.
Ik heb het namelijk al aangegeven bij mijn partner én dit is gelukkig een bevestiging van wat ik ook denk. Nu moet mijn partner nog inzien dat er meer mensen hetzelfde zeggen als ik.
Pffff niet serieus dit. Ga een goed boek lezen.
Oi oi oi... ik vrees dat het wel serieus is. helaas. Wat weet jij weinig van kinderen. Doe iedereen een lol en ga daar weg.
Hekelaan schreef op 04-06-2022 om 17:31:
Ik zal het mijn partner laten lezen.
Ik heb het namelijk al aangegeven bij mijn partner én dit is gelukkig een bevestiging van wat ik ook denk. Nu moet mijn partner nog inzien dat er meer mensen hetzelfde zeggen als ik.
Dan hierbij een advies aan de partner: als je samenwoont met deze persoon, maak daar dan zo snel mogelijk een einde aan. En breng hem/haar niet meer in contact met je kinderen. Zoals je ziet minacht je partner je kinderen. Hij/zij minacht jou trouwens ook. Je moet zelf maar bepalen of dat voor jou acceptabel is in een liefdesrelatie.
Als je partner gelijk heeft dat jouw gebrek aan opvoedingsvaardigheden leiden tot vervelend gedrag van jouw kinderen, zou ik zeggen: zoek hulp om beter te leren opvoeden. Ga bijvoorbeeld eens naar het centrum jeugd en gezin in je gemeente en vraag of iemand eens met je mee wil kijken. Het zal fijner worden in huis en je kinderen zullen belangrijke dingen leren.
