Grootouders
Hallo iedereen
Ik ben nieuw hier en zit met een vraag.
Ik heb een zoon van 14 maanden en ben tijdens de zwangerschap bij zijn vader weg gegaan dit omdat hij simpelweg niet klaar was/is om vader te zijn na en tijdens de zwangerschap kwam hij zijn afspraken niet na en liegt bovendien alles bij elkaar nu zijn wij bezig met opbouw van omgang met behulp van mediator dit ter zijde want mijn vraag is namelijk mag ik de grootouders (ouders van mijn ex) weigeren bij mijn zoon (ook wanneer hij bij zijn vader is) de grootouders wilden dat ik abortus zou plegen gewoonweg omdat hun zoon dus nog niet klaar was voor vaderschap en hebben hun kleinkind 1x bezocht in de kraamweek.
Tijdens mijn zwangerschap heb ik hen uitgenodigd voor en gesprek en hierin aangegeven dat ik het fijn vind dat mijn zoon beide grootouders leert kennen hier waren hun het mee eens maar op die ene keer na hoorde en zag ik ze niet meer +- 2,5 maanden na de geboorte heb ik ze een brief geschreven met daarin kort gezegd dat ik het fijn zou vinden als mijn zoon hun leerde kennen en of hun het leuk zouden vinden om hier een vaste afspraak voor te maken of als dat niet mogelijk was ze altijd mochten bellen om langs te komen helaas nooit geen reactie gekregen ondertussen vertellen zij regelmatig aan bekenden dat ze geen kleinkind hebben en dat hun zoon de vader niet is etc dat is ook de reden dat ik ze niet bij mijn kind in de buurt wil hebben omdat ik niet wil dat hij zich "ongewenst" voelt en ze dus nooit naar hem om kijken zelf een kaartje voor zijn verjaardag kon er niet af nogmaals mijn vraag mag ik de grootouders weigeren bij mijn kind?
genuanceerd
je kunt het niet fijn vinden, maar op het moment dat het kind bij vader is heb je er niets over te zeggen.
Je kunt ze wel weigeren bij jou te komen.
Op welke informatie zij verspreiden heb je geen tot weinig invloed, al kan het je leven behoorlijk lastig maken.
Boos
Je bent boos. Je wilt een verbetering tussen vader en kind. Je voorwaarde staat die verbetering m.i. in de weg.
Daardoor krijgt het geen ruimte om te groeien. Als je het tegen houdt, sluit je het contact tussen grootouders en kleinkind ook uit.
Ze kunnen bijdraaien als ze zien hoeveel hij op zijn vader gaat lijken en hoe gelukkig hun zoon met zijn kind is.
Dat zou jou ook goed doen, lijkt mij.
Als het contact juist verslechtert, kan je altijd nog ingrijpen. Ik neem aan dat jij de volledig voogdijschap beheert.
Niet boos eerder teleurgesteld
Ik kan niet zeggen dat ik boos ben eerder teleur gesteld,
Hoe kan het het persoontje waar ik zo trots op ben voor andere "familieleden" zo'n "last" zijn?
Het verhaal is natuurlijk veel groter en heb het in het kort verteld.
Vader die afspraken niet na komt als hij wel komt nog geen 5 minuten aandacht aan zijn kind besteed liever op zijn telefoon bezig is of een sigaret staat te roken dan met zijn kind speelt.
Ik vind het belangrijk dat een kind beide ouder grootouders etc, kent.
Maar als ik en meerdere met mij al het gevoel hebben dat het een " moetje" is ben ik bang voor het gevoel van mijn kind die trouwens ook niet naar zijn vader toe trekt (niet uit zichzelf bij vader gaan zitten of knuffel kusje ed. Geven geen gedag zwaaien)
En inderdaad wat er verteld word heb ik geen invloed op en het maakt mij ook niet uit wat er over mij verteld word maar meer over wat er over mijn kind verteld word.
Wel bedankt voor jullie reactie
Teveel afspraken
Als de belangstelling vanuit vader en grootouders zo gering is vraag ik me af waarom je dan een omgangsregeling aan het mediaten bent?
Dat lijkt me een bron van komende frustraties. Die houden zich dan weer niet aan de afspraken en zo sukkel je maar door.
Doe het gewoon alleen en als ze belangstelling tonen sta je daarvoor open.
Laastste poging
Bedankt voor je reactie AnneJ
Dit is voor mij echt de laatste poging in de hoop dat vooral vader het dan wel serieus neemt.
De opvoeding doe ik verder ook alleen vader heeft zoon niet erkend maar nogmaals vind ik het belangrijk dat mijn kind beide kanten van de familie kent, mocht de cyclus zich hierna weer gaan herhalen kan ik ter aller tijden mijzelf recht in de ogen aan blijven kijken want dan heb ik toch alles geprobeerd om zijn vader in zijn leven te betrekken.
Uitpraten
Ik ben het eens met de schrijvers hierboven.
Het is een complexe situatie waar veel in de lucht hangt en verwachtingen zijn. Is het mogelijk om de lucht te klaren dmv een gesprek?
Ik bedoel dat ik me goed kan voorstellen dat het heel pijnlijk is om tijdens je toch al niet makkelijk zwangerschap naar je hoofd geslingerd krijgen dat je abortus moet plegen. Dat is ontzettend stom van ze geweest, imho. Mensen flappen er wel meer uit in een emotionele bui. Niet iedereen is even handig in het sociale verkeer. Zeker niet bij ongelukjes enzo. Het (begrijpelijk) gevolg is geen onvoorwaardelijke vrije toegang geweest. Dat kan heel moeilijk voor ze zijn (geweest).
Ik kan me ook voorstellen dat ze nieuwsgierig zijn, een band op willen bouwen, trots zijn en van hem houden (ookal hebben ze hem niet tot nauwelijks gezien).
ja inderdaad
WIE wil die omgangsregeling? Jij of de vader? Als het de vader is vraag ik me af waarom en waarom hij niet gewoon bij jou komt dan. Dan kan hij spelen als hij wil met zijn zoon en op zijn telefoon kijken als hij dat wil of (buiten) roken. Waarom moet hij jouw kind meenemen? Als jij het wil begrijp ik het al helemaal niet.
Maar ALS je zoon bij zijn vader is moet je niet de grootouders tegen willen houden, ik denk zelfs dat je zoon veiliger is met drie volwassenen om hem heen hoe kleuterachtig ze zich ook allemaal gedragen. Ik denk ook dat als de grootouders hem zien ze ook wel ophouden met leugens te vertellen over dat het hun kleinkind niet is en dat lijkt me voor jou dan wel weer goed.
Verschillende pogingen gedaan
Ik denk dat een gesprek aangaan geen optie is tijdens mijn zwangerschap gesprek gehad en toen zaten we prima op 1 lijn (was het trouwens al over tussen mij en zoon) achteraf kreeg ik verhalen te horen over dat ik totaal nergens voor open stond etc, gelukkig heb ik (voor mijn eigen) het gesprek opgenomen (zodat ik zelf later nog terug kon luisteren) 2e poging met brief geen reactie en aantal keer aan de vader gevraagd of het misschien leuk was als zijn ouders een keer mee zouden komen maar niks en zelfs als ik ze tegen kom in de supermarkt en we groeten ze word er gedaan alsof we lucht zijn.
Het is ook niet zo dat we op slechte voet uit elkaar zijn gegaan maar vanwege het leeftijdsverschil merkten we beide dat het niet werkte.
@jammie vader komt inderdaad bij mij thuis voor 1,5 twee keer per week in die 1,5 uur besteed hij dus weinig tot geen aandacht aan zijn zoon en is vaak na 30/45 minuten alweer vertrokken.
Nu wil hij graag de omgang opbouwen wat ik prima vind maar heb als voorwaarde gegeven dat ie dan zijn vaderschap wel eens serieus mag gaan nemen. (De opbouw is dus de reden dat op een gegeven moment de kleine met hem mee zou gaan)
Mediation heb ik ingeschakeld ivm het feit dat hij met dingen kwam die niet konden hij wilde bijv 2x per week een ochtend langskomen van 8 tot 10 en 2x per week 2 uurtjes in de avond maar dan wilde hij tijd alleen in mijn huis (ik heb trouwens nog 2 kinderen uit een vorige relatie) wat dus inhield dat ik s'avonds met mijn twee andere kinderen mijn huis uit zou moeten.
Toen ik daar niet mee akkoord ging begon het niet op komen dagen etc weer
Vandaar
Het niet op komen dagen en niet nakomen van afspraken is dus de reden dat ik naar een mediator ben gegaan
Nylaej
Als ik je goed begrijp, bestaat jouw zoontje voor de grootouders niet. Waarom zou je dan überhaupt moeite willen doen om hen te verbieden je kind te zien? Ik bedoel: ze willen hem niet eens kennen. Dat verbod is dus toch helemaal niet nodig?
Gun factor
Ik snap je punt bloemetje maar ik denk dat ik de gun factor naar hun een beetje kwijt ben en dat ze straks de "liefhebbende" grootouders gaan spelen en ik dan zwart gepraat ga worden aangezien ze nu continu al alles verdraaien (of hun zoon doet dat tegenover hun) gelukkig bewaar ik elke berichtje en dergelijke van mijn ex maar wil mijn zoontje gewoonweg beschermen
Snap ik
Dat snap ik wel maar je hoeft het hun ook niet te gunnen. Je gunt je kind dat hij een deel van zijn DNA leert kennen en dat er nog meer mensen van hem gaan houden. Daar wordt hij alleen maar beter van. En de kans is aanwezig dat na een tijdje jij meer gewaardeerd wordt.
En over dat zwartmaken: als het goed zit tussen jou en jouw zoon, zal diegene die zwart over jou praat, zichzelf zwart maken. Dat hebben kinderen heel goed door en nemen gaandeweg afstand van zo iemand. Natuurlijk zal jouw zoon jou allerlei vragen stellen en dan hoef je alleen maar neutraal te zeggen dat dat niet zo hoort en desnoods leg je heel summier uit hoe het wel zit (zonder iemand zwart te maken en zonder alle heftige dingen als abortus etc).
Mijn 2 centen
Als eerste een compliment aan jou, dat jij, ondanks alles wat er gebeurd is toch contact hebt gezocht met de grootouders van je kind.
Het leggen van een restrictie zal op dit moment de situatie alleen maar moeilijker maken. Dat de grootouders van je kind op dit moment heel vreemd doen, kun jij niets aan veranderen. Het probleem met geen tot weinig contact en derhalve ook weinig communicatie, zorgt er vaak voor dat verhalen een eigen leven gaan leiden.
Persoonlijk zou ik er juist voor pleiten om de grootouders bij een mediation gesprek uit te nodigen. Zij kunnen jou dan uitleggen waarom zij zo op jou reageren en wat de reden is dat zij hun kleinkind niet willen zien.
Dat de vader van je zoon zich zo opstelt kan ook voortkomen uit een ongemakkelijk gevoel. Dat hij het idee heeft dat jij hem bekijkt en dat hij dus niet zichzelf kan zijn met zijn zoon in jouw bijzijn. Daarin zouden ook zijn ouders weer een rol kunnen spelen. Als jij er voor openstaat dan kun je misschien aangeven dat jij het geen probleem vind als je zoon een paar uurtjes met zijn vader meegaat naar bijvoorbeeld zijn ouders.
Waarschijnlijk realiseert jouw ex niet eens wat het voor een probleem is om even een paar uur je huis uit te gaan met je andere kinderen. Zeker als hij nog jong is in zijn doen en laten, zijn dat soort zaken heel moeilijk te overzien.
Snap ik ... En mijn 2 centen
Dat het goed zit tussen mij en mijn zoon dat weet ik wel zeker maar weet ook dat het voor een kind erg verwarrend kan zijn en er erg verdrietig van kan worden als er "slecht" gesproken word over een persoon van wie je houd.
En zelf praat ik sowieso nooit slecht over familieleden tegenover mijn kinderen.
@paddington het is inderdaad mogelijk dat hij zich zo voelt maar ook op de momenten dat ik hem alleen laat met zijn zoon betrap ik hem er vaak op dat wanneer ik terug kom hij met zijn mobiel bezig is en niet met zijn kind.
Heb inmiddels via de mediator aan grootouders laten weten dat ik ze graag uit nodig om een gesprek bij te wonen zodat zij ook hun gevoel en ideeën kunnen delen
