Gezag ondermijnen

Keuze

Blijkbaar maken jullie andere keuzes. Ja, ik vind ook dat je je aanstelt. Een kind van 7 jaar meer dan 10 minuten op de gang omdat het niet op jou reageert. Dan help je haar reageren. Je haalt haar van de bank en geeft haar wat anders te doen.
Straf is zo vorige eeuw.
Ik vraag me af of je niet nogal onzeker bent dat je bang bent je 'gezag' kwijt te raken.
Je kind heeft mazzel, haar vader ontslaat haar van een straf. Meer is het niet. Het moment is weer over.
Ik gaf vroeger in alleruiterste gevallen soms maximaal 3 minuten verwijdering. Kinderen leren niets van straf op de gang. Behalve zich machteloos voelen en boos en verdrietig.

Nou

Als mijn partner een 7-jarige tien minuten op de gang zet vanwege springen op de bank, had ik de minuut al niet volgemaakt.
Ze moest kennelijk wat energie kwijt dus die speeltuin is een prima plan.

Opvoeden en straf

Vraag je eens af wat opvoeden voor jou is en wat voor jou man. Stel je je er niet teveel regeltjes bij voor? Die wel verstandig klinken maar als je goed nadenkt meer ergernis geven aan je kind dan dat het er iets van leert of zich beter gaat gedragen.

Lees er eens over. En laat je niet in de war brengen door kortzichtige adviezen van derden. Bedenk wat het voor je kind betekent dat van jou afhankelijk is om van alles te leren waarmee het zich goed kan weren in de wereld. Met jou liefde en steun op de achtergrond en niet jou afwijzing en straf.

Mogelijk dat er een verschil is tussen jullie gezin van herkomst. En kijk naar wat men doet en niet wat men zegt. Dat is ook wat kinderen meemaken.

https://psychogoed.nl/opvoeden-zonder-straffen-hoe/

Er is van alles, ook op Oudersonline over opvoeden en straffen. Het gaat er juist om dat kinderen leren en blijven leren. Op een plezierige manier.
En ja, dat kan veel geduld en beheersing vragen van jou als opvoeder.

Gezag?

Het klinkt alsof je van een mug een olifant maakt. Waarom zet je een kind zolang op de gang? Een paar minuten in de hoek van dezelfde kamer als een kind echt even moet kalmeren zodat je het daarna kunt bespreken wat er fout ging. Maar dat is meer voor peuters/kleuters dan voor 7-jarigen. En dan nog zou ik 5-7 minuten genoeg vinden. Al hebben wij hier de regel dat degene die straft, ook de straf afrondt. De straf was te lang en overdreven maar vader had beter dat even tegen jou kunnen zeggen; van goh Marietje staat er lang genoeg, haal ze even terug. Alleen hoe vaak gebeurt het dat jij naar zijn mening luistert? Hoe vaak eindigt dat in ruzie? As dit een voorbeeld is en jij elk idee van vader als ondermijnen ziet, dan snap ik ook dat hij haar zelf haalt en weg gaat met haar. Gaat het wel goed met je? Jij maakt er zelf een machtsstrijd van. Alleen het woord gezag al...brrr

Ik ben ook strenger dan mijn Man

Het klopt dat ik ook een stuk strenger ben dan mijn man. maar voor corona was mijn man vaak weg voor zijn werk. En kwam de opvoeding ook grotendeels bij mij terecht. Met name mijn dochter van 7 maakt daar ook dankbaar gebruik van dat ze bij papa meer voor elkaar kan krijgen. Maar goed moet mij dus bij neerleggen dat ik dus de strenge mama bent en dat mijn man de lieve papa is die altijd de kinderen verwent en van wie alles mag.

San_1982

"Maar goed moet mij dus bij neerleggen dat ik dus de strenge mama bent en dat mijn man de lieve papa is die altijd de kinderen verwent en van wie alles mag."

Wat een overtrokken reactie. Niemand hier beweert dat jij er maar zo tegenaan moet kijken.
Ga gewoon met je man om de tafel zitten, praat als volwassenen met elkaar over opvoeden.

Veranderen?

Ik geef toe, veranderen valt niet mee. Maar ik raad je aan om te kijken of je je houding naar je dochter en eventuele andere kinderen kunt veranderen. Je 'streng zijn' past niet meer in deze tijd en gaat je verder ook in de pubertijd in de weg zitten. Laat staan de relatie met je man.
Het is vooral belangrijk dat je voorspelbaar bent voor je kinderen, dat ze op je kunnen rekenen en je liefde voelen en het vertrouwen dat het ze gaat lukken en als er iets fout gaat dat je helpt om het beter te doen zonder veroordelingen, afwijzing of straf. Dat is wat idealistisch gedacht maar dat zou toch je streven kunnen zijn.
Hoe zou je jezelf voelen als er iemand voortdurend klaar staat om je met strafregeltjes in het gareel te krijgen?
Kan het zijn dat hier een cliche Belgische opvoeding niet spoort met een cliche Nederlandse opvoeding?
Het is belangrijk dat je kunt uitleggen waarom iets niet mag, daar leert je kind van. En dan niet omdat het anders van jou straf krijgt maar omdat het zichzelf pijn kan doen.
Vroeger moest een 'nee' van de ouder, omdat ik het zeg, genoeg zijn maar dat kan echt niet meer.

Springen op de bank heeft in een onverwacht moment, ik was even in de keuken en hij zag het zijn neefjes en nichtjes doen, mijn zoon de tanden pijn gedaan. Hij sprong en kwam op zijn tanden terecht waarvan de voortanden direct recht teruggebogen werden.
Gelukkig bleek het geen blijvende schade maar het was zeer pijnlijk en het betekende een aantal tandartsbezoeken en foto's. Niet nodig als je op een beveiligde trampoline springt en niet op een bank met een stenen vloer. Je kunt dan pijnlijk op je tanden terecht komen. Bovendien kan de bank ook kapot. Je kunt er doorheen springen. Waar moet je dan op zitten. Een nieuwe bank kost onnodig geld dat je aan iets anders uit had kunnen geven. Aan vakantie of zo. Dat zijn de consequenties. Niet de straf.

Wat is je doel?

De vraag is wat je doel is, met je dochter én met je man. Wil je gezag uitstralen, alles onder controle houden, streng zijn, dan ben je lekker bezig. Maar ik vermoed dat je een leuke, veilige en harmonieuze omgeving wilt voor het hele gezin. Eén waarin je je werk kunt doen, maar ook gelukkug bent. Dan schiet je je doel voorbij. Kinderen zijn geen robots, die elk commando opvolgen.

Je eist van je man dat hij met jou overlegt. Maar had jij ook met hem overlegt voor je de straf oplegde? Of is jouw wil wet?

maar

hoe lang had ze daar dan moeten zitten? Zet een wekker dan weet iedereen wanneer het klaar is.

Gezag

Ik ben het op zich met je eens. Als je man vindt dat jij te streng bent, dan moet hij dat met jou overleggen en niet uit zichzelf ingrijpen. Dus in dit geval zou hij naar jou moeten gaan en zeggen dat hij de straf überhaupt niet oké vindt, of tien minuten te lang.
Jij bent degene die de straf gaf en dus ook de straf beëindigt.

Hiermee zeg ik dus niet dat ik het eens ben met de straf, of straffen op zich of whatever.

Ik vind het ook wel een beetje apart dat hij besluit dat hij met de kinderen bij zijn ouders gaat eten. Mocht jij ook mee? Of mag jij thuis voor je eentje koken?

koop een trampoline

Op de gang zetten vind ik sowieso achterhaald en niet goed voor een kind. Buitensluiten is nooit goed.

Overigens hebben wij tot vrij recent een bank gehad waarbij we ons geen zorgen hoefden te maken. Waarop geploft en gesprongen (tot op zekere leeftijd ivm gewicht) kon worden, waarbij knoeien geen ramp was. Later, als de kinderen groot zijn, kan je weer mooie spulletjes kopen.
Maak het goed met je man. Het is van hem ook niet zo aardig dat hij weg gaat uit huis, maar ik weet niet hoe boos je was. Overleg samen hoe je met dat (en ander 'lastig') gedrag omgaat. Geef dat kind anders een trampoline en zeg dat de bank voortaan niet meer is om op te springen. Ze is nog maar zeven, ze wil bewegen.

Juist niet

"moet mij dus bij neerleggen dat ik dus de strenge mama bent"

Juist niet. Je moet je realiseren dat je een buitensporige straf hebt gegeven en dat je man dat gelukkig nog een beetje heeft beperkt. Maak het goed met hem en houd op met die rare straffen.

Wow geen wonder dat kinderen tegenwoordig geen gezag meer kennen en schijt aan alles hebben, wens de geiten wollen sokken ouders hier in de toekomst veel succes. 

Al genoeg van jullie types gehad in het ziekenhuis. Kinderen doorgesnoven of conpleet coma gezopen.

Hoezo is straffen niet meer van deze tijd?

kinderen moeten duidelijk hun grenzen weten en de gevolgen van wat als ze zich er niet aanhouden. 

Je moet ze per slot van rekening voorbereiden op de grote mensen wereld.

Daarin is duidelijkheid het belangrijkste, en wat de gevolgen zijn van het niet na leven van de regels.

En ja daar hoort straffen bij.

Weet niet in welke sprookjes wereld de meeste van jullie leven.

Maar als ik door rood rij krijg ik een straf.

En een ander vertellen hoe zij hun kind moeten opvoeden is, wie ben jij dan wel niet. 

Het belangrijjste is wel dat jullie op een lijn staan.

Communicatie is wel de sleutel.

San, je schrijft dat je voorheen grotendeels alleen voor de opvoeding stond maar je dochter nu gebruik maakt van het feit dat ze bij vader met meer wegkomt. Kennelijk heeft jouw opvoeding er nog niet toe geleid dat je dochter weet dat ze niet op de bank mag springen. Ze had er al 10 minuten straf opzitten voordat haar vader, die boven aan het werk was maar even naar de wc ging, haar daar uit haalde. Ze deed het springen dus onder jouw toezicht, niet wetende dat ze na 10 minuten straf 'al' gered zou worden (serieus, hoe lang was je van plan haar daar te laten zitten?). Wat maakt dat je denkt dat een straf van 15 minuten wel zou helpen en de ingekorte straf van 10 minuten niet? Je kunt beter je opvoedmethode evalueren dan de schuld bij je man leggen.

Straf voor door rood licht rijden werkt? Volgens mij rijden er nog genoeg mensen door rood dus dat is achterhaald. En dat geldt ook voor deze dochter. Ondanks al het strenge dat moeder doet, verandert dochter niet. 

Een voorspelling; dat gaat van kwaad tot erger. Want je kunt met al je ‘gezag’ er niet voor zorgen dat ze het toch doet. En nee, je bent geen strenge moeder. Je bent een straffende moeder. Dat is iets anders. Streng kan ook betekenen dat je haar helpt om van de bank Af te komen en zoekt naar iets anders waar ze haar energie kwijt kan. Streng kan ook zijn dat je haar wel aangeeft welk gedrag je fijn vindt en dat beloont. 

Dus ik geef pa groot gelijk. En jou een tip. Straffen helpt niet. Beloon wat goed is, negeer wat minder fijn is en verander wat echt niet mag. En zorg dat je dochter haar energie op een fijne manier kwijt kan. Zoals in de speeltuin. 

'Wow geen wonder dat kinderen tegenwoordig geen gezag meer kennen en schijt aan alles hebben, wens de geiten wollen sokken ouders hier in de toekomst veel succes. Al genoeg van jullie types gehad in het ziekenhuis. Kinderen doorgesnoven of conpleet coma gezopen.'

'En een ander vertellen hoe zij hun kind moeten opvoeden is, wie ben jij dan wel niet.'

Tsjonge, ene Bindy aan je ziekbed, daar knap je toch helemaal van op

Ts vraagt zelf of ze te ver gaat, dus ja, dan krijg je wat feedback. Aan het eind zeg je dat het een kwestie van communicatie is, dat dan weer wel. 

Ik reageerde eerder als @Emma, maar in de nieuwe site kan ik de @ niet meer in mijn gebruikersnaam invullen.

Achteraf,

Opvoeden vraagt ook een creatieve aanpak. Een 7- jarige die in herhaling valt; kan je ook ‘weg’ halen bij die verleiding door iets anders te gaan doen. 

Als het dan buiten regent, kan je met haar een plaatjesboek bekijken en ahv plaatjesboek vragen wat zij graag doet of je besluit samen te gaan verven.

Als het prima weer is om even buiten te zijn, neem je haar mee voor een fietstochtje of iets dergelijks. (Eigenlijk gelijk aan de aanpak van je man.)

Dergelijke oplossingen komen niet altijd gelegen, maar die bieden je veel meer dan een negatieve sfeer in huis. Ze bieden je ook een ruimte om op een rustig moment te praten over je bezwaar tegen springen op de bank.Je man zag wel het voordeel van ‘afleiding’ in, maar zijn appje ‘met de kinderen bij zijn ouders te gaan eten’  vind ik iets minder. Kan idd best kwetsend binnen komen. Uit het feit dat hij je appte, denk ik dat hij  dat in ieder geval niet zo bedoeld hebben.

Het klopt dat de coronatijd niet meewerkt. Alle veranderingen werken niet mee; vaker in de ‘let-op’-stand. Het brengt heus bij menig gezin wrijving over kleine dingen. Maar probeer strijd te voorkomen door hetgeen waar je mee bezig was opzij te leggen en iets leuks te doen met je kinderen.

Ik ben niet tegen straf: hier hanteerde ik een time-out krukje op de gang zodat ze even tot rust konden komen. Dat vonden ze zelf ook wel even prettig. Maar niet langer dan 5 minuten; het was geen straf maar een prikkelvrij rustmoment. Een kind van 7 is niet dom. Die snapt de boodschap heus wel, die heeft geen 10 minuten nodig.

Ik zou er ook niet blij mee zijn als ik een straf zou geven en mijn man dan vervolgens eenzijdig besluit die straf op te heffen. Dat is inderdaad ondermijning van je gezag. Als je man het niet eens is met de straf zou het netter zijn als hij daarover met jou in gesprek gaat en dan jullie samen tot een beslissing komen. 

Hier de situatie ook wel eens bij de hand gehad maar dan andersom (mijn man had een straf uitgedeeld waar ik het niet mee eens was) en ik vond het ook heel moeilijk om niet onmiddellijk in te grijpen dus wat dat betreft snap ik je man wel. Echter het is inderdaad veel beter om dat niet te doen maar later het gesprek aan te gaan en dan samen tot een oplossing te komen voor de volgende keer. 

Veel van de reacties hier gaan over de straf zelf maar daar ligt het probleem hier eigenlijk niet, het gaat om de communicatie tussen de ouders. 

Of een straf nu 10 minuten of 15 minuten moet zijn doet er eigenlijk niet toe, soms kan een time out heel zinnig zijn. Belangrijker lijkt het me dat je als ouders hier gezamenlijk een lijn in kan trekken, zeker nu iedereen heel veel thuis is. 

"Veel van de reacties hier gaan over de straf zelf maar daar ligt het probleem hier eigenlijk niet, het gaat om de communicatie tussen de ouders."

Allebei. Als TS en haar vriend samen op één lijn hadden gezeten, was dit probleem niet voorgekomen. Als TS niet zo'n rare straf had uitgedeeld, was dit probleem ook niet voorgekomen.  

Afgezien van de Bindy's van deze wereld snappen de meeste mensen wel dat een kind van zeven zo lang op de gang laten staan nergens een oplossing voor is. Als je dan ook nog gaat klagen over het ondermijnen van je gezag, kun je tegengeluid verwachten. 

Het is niet handig als de ene ouder iets probeert te bereiken en de andere ouder dit afbreekt. Ook verwarrend voor een kind.

Toch lijkt het me ook bijna onmogelijk om met alles precies dezelfde aanpak te hanteren dus ja het gebeurt soms.. en dan is het de kunst om het er rustig over te hebben. Wanneer jij boos wordt, hoort/voelt je kind dit ook en benadruk je juist dat jullie niet 1 lijn hanteren.Verder kun je niet verwachten dat jouw man het altijd eens is met jouw aanpak. Zie alle reacties hierboven, er zijn ook andere manieren van opvoeden. Daar zul je samen uit moeten komen nu hij ook vaker thuis is en deze rol op zich neemt. Je kan niet van hem verwachten dat hij jouw opvoedstijl klakkeloos overneemt terwijl hij er andere ideeën over heeft. Jullie zijn blijkbaar niet gewend samen op te voeden, dus moeten jullie daar je weg in gaan vinden. Probeer het als verfrissend te zien, wie weet heeft jouw man beste goede ideeën, sta daar ook voor open.  

Praat er rustig over op een ander moment en laat het op dat moment lekker even gaan. Het is dan toch al gebeurd en zal echt niet meteen je dochters gedrag naar jou doen veranderen. Wanneer jij er wat relaxter mee om kan gaan, zul je zien dat het ook best goed komt allemaal. Voor iedereen fijner.

En je hoeft ook niet altijd precies hetzelfde te doen. Wat verschil is heel gezond! 

Oude topic!

Alhoewel de topic in augustus 2020 geplaatst; (geen recente vraag), blijft een actueel onderwerp.

Omg wat een vreselijke reacties!
Ik ben het er mee eens dat de straf ZEKER te lang is. Maar even serieus…. Kinderen moeten toch gewoon LUISTEREN NAAR HUN OUDERS?? Als je gewaarschuwd bent om niet te springen op de bank (wat een totaal normale reactie is want springen op de bank is ook niet normaal) dan moet je het niet nog eens doen! En als je niet luisterd? Of het “vergeet” ja dan moet je even gaan nadenken, in dit geval, op de gang! Ik denk dat dat prima gepast is voor een kind van 7 (maar niet te lang natuurlijk) Je kunt prima een harmonieus, gezellig, warm, leuks gezinsleven hebben met zijn alle als iedereen duidelijk weet wat de regels zijn, en wat er gebeurd als je regels overtreed. De politie gaat je immers als je volwassen bent ook niet vijftiger waarschuwen voordat de “straf” volgt.
Van al dat zweverige gedoe over “straffen niet van deze tijd” DAAR KRIJGEN WE AL DIE RARE KINDEREN VAN DIE DENKEN DAT ALLES MAAR PRIMA IS!! Wat maken jullie hier voor vreselijke maatschappij van!! Lekker naar de vrije school allemaal! DOEI
En wat betreft je man… hij ondermijnt op deze manier absoluut jou gezag. Jij hebt de straf gegeven dus jij beëindigd hem ook! En als hij het er niet mee eens is kan hij dat met jou (zonder kinderoortjes erbij) bespreken.
Disciplineer ALSTUBLIEFT uw kinderen mensen want het gaat de verkeerde kant op zo. Niet alle kinderen zijn gemaakt voor deze vrije opvoedingsmethodes en het zal daarom in vele gevallen ave rechts uitpakken!!!!

Oldschoolluierbaas, heb jij van je ouders geleerd dat het okee is om te schreeuwen? Want dat doe je, met al die hoofdletters. Zo gaat het de verkeerde kant op met die vrije opvoedmethode, dat kinderen leren dat als ze hun punt willen maken dat ze dan moeten schreeuwen. Vraag of je ouders je alstublieft nog eens willen disciplineren.

OldSchoolLuierBaas schreef op 17-05-2022 om 09:08:

Omg wat een vreselijke reacties!
Ik ben het er mee eens dat de straf ZEKER te lang is. Maar even serieus…. Kinderen moeten toch gewoon LUISTEREN NAAR HUN OUDERS?? 

Als je allemaal regels en straffen nodig hebt om je kinderen te laten luisteren heb je geen echt gezag noch charisma. Als je kinderen vertrouwen geeft, moet je eens kijken hoe welwillend ze reageren op een vriendelijk verzoek. 
Als je dingen wilt opleggen kom je in een machtsstrijd. Veel succes in de puberteit dan. 
En oh, de Vrije School heeft niets met vrij of geen regels te maken. Verre van zelfs.